My Wet Calvin - All Great Events

1.Gaze/Blindspot, 2.Part Two, 3.Bess Mc Neal, 4.Missed Flight, 5.Laps,
6.Grandchild, 7.Sweet and Sour, 8.Morning Tide, 9.Movements on the Surface, 10. Tangerine Girl, 11.The Light Will,
12.Stay with me

22 February 2010 - Archangel  Music

Κάθε φορά που διαβάζω εγχώρια free (και όχι μόνο) press καταλήγω συνήθως σε δύο
συμπεράσματα:

α) ότι
στην πλειοψηφία τους είναι όλα στυλιζαρισμένα σκουπίδια χωρίς ίχνος αγνού
αυθορμητισμού, κακέκτυπα μιας νεοευρωπαϊκής (υπο)κουλτούρας που αναζητάνε
βραχύβιους και καθαρά αστικοποιημένους ''ήρωες'' για μια εναλλακτική
μαζικοποιημένη διασκέδαση και κατ' επέκταση στάση ζωής..

β) ότι κοιμάμαι τον ύπνο του δικαίου (σύμφωνα με αυτά) καθότι
ακόμα δεν έχω αντιληφθεί το μεγαλείο  της
εναλλακτικής - underground
σκηνής στην Ελλάδα (από groups,
dj's, parties, εκθέσεις κτλ) που θα γίνει ευρέως γνωστή και θα
''κατακτήσει το σύμπαν''.

Το να μιλήσεις για τους My Wet Calvin πριν  4-5 χρόνια
ήταν πολύ εύκολο και ευχάριστο. Ωραία κομματάκια (με αποκορύφωμα το «Alice says»). Ακόμα πιο ωραίος ο
τρόπος διανομής τους (handmade
εκδόσεις που μοιράζονταν στο κοινό πριν-μετά από τα live τους), που σε συνδυασμό με την κατά
καιρούς ανεπιτήδευτα-επιτιδευμένη σκηνική τους παρουσία (μεταμφιεσμένοι σαν
ό,τι μπορείς να φανταστείς), δημιούργησαν μία cool εικόνα νέο-indie φιλοσοφίας - ό,τι δηλαδή χρειαζόταν για να αποκτήσουν ένα μικρό  ενθουσιώδες -όχι απαραίτητα μόνο με τη
μουσική τους- κοινό.

2010. 3 χρόνια λοιπόν, μετά το τελευταίο τους EP (καλά δεν παίρνω και όρκο
μιας κι είχα χάσει κάποια live
τους), ήρθε η ώρα του πρώτου δίσκου. Έλα όμως που τα πράγματα δυσκόλεψαν. Όλη
αυτή η νεοανεξάρτητη κουλτούρα έγινε τσίχλα για αναμάσημα. Στο όνομα της τέχνης
πολλές άτεχνες ομάδες, συγκροτήματα κτλ. δημιουργήθηκαν και (δυστυχώς)
''δημιουργούν'', εκφυλίζοντας κάθε έννοια τύπου «Do It Yourself», Indie, Pop art και ούτω καθεξής .Έννοιες
και ιδιώματα ιστορικής σημασίας για τη μουσική -και όχι μόνο- εξέλιξη. Έννοιες
που τώρα χρησιμοποιούνται ακατάπαυστα με το χείριστο δυνατό τρόπο από free press, περιοδικά και στόματα,
αμφιβόλου προελεύσεως (και προθέσεως).''Σκουπίδια'' βαφτίζονται πρωτοπορία, το
ιδίωμα της μη έμπνευσης αποκαλείται πειραματισμός, και όλα αυτά με λίγη
προώθηση δημιουργούν μία ''Αθήνα που ακόμα γοητεύει'', όπως πρόσφατα
(ξανά)διάβαζα...

To
να μιλήσεις σήμερα λοιπόν, για τους My Wet Calvin κρύβει μικρές παγίδες. Δε μπορείς ας πούμε να μη λάβεις
υπόψη ότι πριν ακόμα ο δίσκος κυκλοφορήσει μία εντυπωσιακά μεγάλη μερίδα των
προαναφερθέντων Μέσων, έντυπων και μη, ''οργίασε'' για το ''πολύ καλό για να 'ναι ελληνικό '' μουσικό
τους ταλέντο, ''ασελγώντας'' ταυτόχρονα εις βάρος  της προαναφερθέντας φιλοσοφίας τους (handmade cd-r, μεταμφιέσεις επί σκηνής)
χρησιμοποιώντας την μάλιστα, ως το κύριο κριτήριο ανάδειξής  τους (βλ. Εξώφυλλο δίσκου - αποκλείεται να
μην έχει πάρει τ' αυτί σου για το πως δημιουργήθηκε - για το τι μουσική παίζουν
άκουσες πουθενά;).

Τα Μέσα αυτά δημιουργούν τάσεις και ως γνωστόν το κοινό καταναλώνει ότι του προσφέρουν. Βέβαια,
όσο περισσότερο καταναλώνει, τόσο ποιο αχόρταγο γίνεται. Αποτέλεσμα: η
ακατέργαστη αποδοχή πολιτισμικών πληροφοριών, κάτι που ανοίγει το δρόμο σε
συγκροτήματα, καλλιτέχνες κτλ ανεξαρτήτως της όποιας τους ποιότητας, για ένα
ταξίδι  στη λήθη μίας απατηλής ηδονής.

Στοιχιματίζω λοιπόν ότι οι περισσότεροι θα μιλήσουν για ένα
αριστούργημα που θα αδικιθεί μάλιστα στο εξωτερικό μιας και έχει την ατυχία να
είναι ελληνικό (δικαιολογώντας τα αδικαιολόγιτα - για ακόμα μία φορά).

Οι My Wet Calvin
ίσως από την πλευρά τους να μην έχουν καμία σχέση με όλα αυτά. Ίσως και να
γίνονται άθελά τους. Θα φανεί στο σύντομο μέλλον. Βέβαια εδώ, παρουσιάζεται το
άλλο μεγάλο πρόβλημα: Θα αντιμετωπίσεις το δίσκο τους   α) ως μία ελληνική κυκλοφορία (κινδυνεύοντας
να παρασυρθείς από συναισθηματισμούς) ή  
β) ως ένα δίσκο από τους χιλιάδες που θα μπορούσες  τυχαία να ακούσεις (με το ενδεχόμενα να
''παίζουν'' από το να τον πετάξεις μετά το τρίτο κομμάτι, μέχρι το να
ξανανιώσεις εκείνον τον πρώτο έρωτα...);

Απαντήσεις : α) Πρώτος στο χωριό ή τελευταίος στην πόλη;
Άλλο ένα hype (λόγω της
ελληνικότητάς του) για ανακύκλωση με φευγάτα cocktails, ένα talk of the town,
βρε παιδί μου; Μικρότητες για ''μικρούς'' και άδικο για τους My Wet Calvin.

β) Το «All Great Events»,
για να περάσουμε στο καθαρά μουσικό κομμάτι, δεν «ήρθε για να μείνει»'. Μπορεί
να μην αποτελεί μια εξολοκλήρου καινούργια δουλειά, μιας και περιέχει και
παλιότερα κομμάτια που περιέχονταν σε demo τους (Sweet
‘n' sour, Tangerine girl, Laps, Bess Mcneal,
Missed
flight), άλλα
επανεκτελεσμένα κ άλλα όχι. Αποτελεί όμως μια δουλειά δίχως αυτό το γαμημένο
«κάτι» που θα σε κερδίσει. Μια shoegaze
αισθητική με διάσπαρτους ηλεκτρονικούς ήχους και κάπου κάπου ποστροκίζουσες
αναφορές θυμίζοντας ακόμα και Relevant Box.
Ένας δίσκος που ακούγεται ευχάριστα χωρίς να κουράζει, μα και χωρίς να σου
αφήνει κάποιο συναίσθημα πέραν του ότι ''το χουν'' αλλά δεν τους βγαίνει το
κάτι παραπάνω που θα κάνει την πραγματική διαφορά. Περισσότερο μου κάνει για
μια προσπάθεια ''απόδειξης'' παρά για μία προσπάθεια ''έκφρασης''. Και δυστυχώς
αυτό, ίσως είναι και το σύγχρονο πρόβλημα της κάθε μορφής τέχνης. Μέσα σ' όλα
όμως αυτά υπάρχουν και δύο μικρά μεμονωμένα αριστουργήματα (χαχα, αυτή η
υπερβολή πάντα...) : "The light will"(''σκοτεινή''
electroκάτι με
παρανοϊκό distortion
για τέλος) και "Morning tide"
(από το δεύτερο λεπτό και μετά δε θες να τελειώσει ποτέ).Αν αυτά τα δύο είχαν
βγει ως 7'' single,
ίσως και να μιλούσαμε για την κυκλοφορία της χρονιάς. Δυστυχώς μέχρι εκεί όμως.
Πειραματίστηκαν (καταραμένη λέξη πλέον) περισσότερο απ όσο χρειαζόταν,
προσέχοντας την κάθε λεπτομέρεια, με αποτέλεσμα να χάσουν την απλότητα και
αυθορμητισμό τους. Αυτό ίσως να είναι βέβαια και ένα προσόν που λίγοι το χουν
και ακόμα ποιο λίγοι είναι ικανοί να το διατηρήσουν.

Εν
κατακλείδι, τίποτα δε θα αλλάξει με το «All great events». Ούτε
χάνεις , ούτε κερδίζεις. Ολίγον ξενέρωτη σαν ιδέα αλλά χρειάζεται που και που.
Καλός για ελληνικός (εμ, δε ξεφεύγεις τελικά - φαντάσου πως είναι εδώ τα
πράγματα), αλλά αν μας ερχόταν από τα ξένα μάλλον δεν θα πολυασχολιόμασταν.
Υπάρχει όμως και το μέλλον.
 

Rating: 6,5 / 10
Ιωάννης Κούσης

 {youtube}Oy0NYz-Wu6g{/youtube}