‘…we only ever thought we were gonna play two gigs…’

…ένα συγκρότημα που μετράει 34 χρόνια μουσικής δημιουργίας εξακολουθεί να γεμίζει μεγάλους συναυλιακούς χώρους στην Αγγλία με κοινό που δίνει την αίσθηση πως έχει κάνει βίωμα τους στίχους των τραγουδιών τους. Ο Justin Sullivan είναι ο μοναδικός που παραμένει από την αρχική σύνθεση της μπάντας και ο οποίος στα χρόνια που μεσολάβησαν από το ‘Today Is A good Day’ έχει μετουσιώσει τη συνέπεια μιας μεγάλης φωτιάς που σχεδόν κατέστρεψε το στούντιο του συγκροτήματος και η οποία εξαφάνισε live και άλλες ηχογραφήσεις, αρχειακό υλικό, μηχανήματα και μουσικά όργανα. Ο θάνατος του manager Tommy Tee και η αποχώρηση του μπασίστα τους Nelson ήταν δυο ακόμα καθοριστικά συμβάντα που σχεδόν διαμόρφωσαν ολόκληρη τη στάση του Justin Sullivan σχετικά με το παρελθόν το οποίο θεωρεί πως πρέπει να θάβεται, όπως έχει ήδη αναφέρει σχεδόν σε κάθε πρόσφατη συνέντευξή του. Οι διαφορές των δυο τελευταίων άλμπουμ ως συνέπεια και των μεταλλάξεων που αναγκαστικά συνέβησαν μέσα στη μπάντα ξάφνιασαν αρκετά το μουσικό τύπο αλλά και το κοινό του. Ταυτόχρονα είναι ενδιαφέρον το ότι σε διάστημα 1 χρόνου στην Αγγλία έχουν καταρριφθεί ‘μύθοι’, διάσημα ονόματα στη μουσική (π.χ. Johnny Rotten) ενώ ένα σοβαρότατο σκάνδαλο σεξουαλικής παρενόχλησης του ανθρώπου πίσω από την εκπομπή Top of The Pops, Jimmy Saville αλλά και όσων συνδέονταν μαζί του, διέλυσε κάθε ψευδαίσθηση ειδυλλιακού τοπίου στα μουσικά πράγματα του παρελθόντος.

Έγινε μια φοβερά ειλικρινής συζήτηση με τον Justin Sullivan κατά την οποία απάντησε σοβαρά και εκτεταμένα για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον των New Model Army και για ένα σωρό άλλα θέματα. Όμως παράλληλα ‘έσπασε καθρέφτες’ και διέλυσε ‘εικόνες’ μέσα σε 27’ κι αυτό δε θα το ξεχάσω παρότι είναι μια στάση την αποστομωτική βία της οποίας, αποδέχομαι και σέβομαι απολύτως γιατί αισθάνομαι πως λέει την αλήθεια. Πέρα απ’ όλ’ αυτά οι New Model Army έδωσαν 2 συναυλίες στην Αγγλία ως τις γιορτές (με setlist που είχε 31 κομμάτια), sold out μέσα σε ώρες, ενώ στο κατάμεστο Forum στην περιοχή Kentish Town το κοινό τους, όρθιο στους ώμους άλλων έβγαζε όλη του την ψυχή με τους στίχους του ‘No Rest’ και ο 50άρης δίπλα μου που έβαλε το δερμάτινό του μπουφάν μετά τη δουλειά για να έρθει στο live, άκουγε με σκυμμένο κεφάλι τους στίχους ‘…till we mortgaged the future buried our children…’. Πράγματι, δεν έχει λόγο κανείς να ‘περιμένει κάτι συγκεκριμένο’ από μια μουσική μπάντα και παρότι προσωπικά θεωρώ πως το οποιοδήποτε είδους ‘κουτί’ είναι μια απλή και εφήμερη συναρμογή ορθογώνιων κομματιών, δεν παύει να παραμένει διακριτό πράγμα το να μην περιχαρακώνεται κάποιος από γωνίες από το να αρνείται ότι έχει ένα κάποιο χαρακτήρα και μια στάση στα πράγματα. Τα συμπεράσματα φυσικά ανήκουν στον καθένα μας χωριστά κι εγώ προσωπικά εύχομαι τα όσα ειπώθηκαν σε αυτή τη συνομιλία να κυκλοφορούσαν και στον αγγλικό μουσικό τύπο.

Ξεκινήσατε την περιοδεία σας για τον καινούριο δίσκο τον Οκτώβριο σε πόλεις εκτός Αγγλίας. Πώς έχει πάει μέχρι στιγμής?

Justin Sullivan: Κάναμε συναυλίες για 3 εβδομάδες μέσα στον Οκτώβριο σε πόλεις της Γερμανίας και της Σκανδιναβίας και πήγαν όλες πολύ καλά. Αρχικά θέλαμε να κάνουμε αυτές τις live εμφανίσεις την Άνοιξη του 2014 αλλά δε μπορέσαμε γιατί ο Michael Dean είχε τραυματιστεί. Στη συνέχεια ήρθαμε στην Ελλάδα και τώρα ετοιμάζουμε τη μεγάλη μας συναυλία στο Λονδίνο λίγο πριν τις γιορτές.

Μιλώντας για το live σας στην Ελλάδα ξέρω πως εμφανιστήκατε στα πλαίσια μιας εκδήλωσης που έγινε στο Σπόρτινγκ για την Ευρωπαϊκή Μέρα Ενάντια στο Φασισμό. Πώς οργανώθηκε αυτή η εμφάνισή σας και πώς πήγε?

Justin Sullivan: Οργανώθηκε από μια ομάδα ανθρώπων στην Αθήνα, οι οποίοι μας ζήτησαν να παίξει όλη η μπάντα πράγμα που ήταν αρκετά κοστοβόρο και άρα ανέφικτο. Επειδή όμως εγώ ήθελα να παίξουμε, ήρθα με τον Dean (White) και κάναμε ένα live με δυο κιθάρες και λίγα πλήκτρα. Ήταν ωραία, δεν είχε και ένα εκατομμύριο κόσμο, αλλά η ατμόσφαιρα ήταν ωραία.

Ας μείνω λίγο ακόμα στην Ελλάδα. Το παλιότερο άλμπουμ σας ‘Carnival’ είχε έλληνα συμπαραγωγό, τον Χρήστο Τσαγκαρίδη. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία?

Justin Sullivan: Ο Χρήστος Τσαγκαρίδης έχει ασχοληθεί για πολλά χρόνια με τη ροκ μουσική και νομίζω πως ξεκίνησε από την Κύπρο. Έκανε το μιξάρισμα σε ένα live μας και επειδή δουλέψαμε καλά τότε, του ζητήσαμε να είναι ο παραγωγός αυτού του άλμπουμ αλλά τελικά αυτός δεν ήταν ένας ευτυχισμένος ‘γάμος’. Ο αγαπημένος μου έλληνας παραγωγός όμως ο οποίος ανέλαβε το άλμπουμ μας με τίτλο ‘The Love of Hopeless Causes’ του 1993, είναι για την ακρίβεια ελληνοαμερικάνος και ονομάζεται Νίκος Μπόλας. Έχει συνεργαστεί με διάφορους μουσικούς μεταξύ των οποίων και ο Neil Young, είναι καλός μου φίλος και συνεργαστήκαμε πολύ καλά.

Το Σεπτέμβριο του 2014 κυκλοφόρησε το ‘υβριδικό’ όπως το έχεις χαρακτηρίσει άλμπουμ των New Model Army, που ονομάζεται ‘Between Wine And Blood’. Ξέρουμε πως αυτό το άλμπουμ είναι συνέχεια του προηγούμενου ‘Between Dog And Wolf’ ο τίτλος του οποίου αφορά σε μια έκφραση στα γαλλικά που σημαίνει ‘ξημέρωμα’. Αναρωτιέμαι ποιά είναι η σημασία της έκφρασης ‘Between Wine And Blood’.

Justin Sullivan: Στο προηγούμενο άλμπουμ με τον τίτλο ‘Between Dog And Wolf’ υπήρχε και ένα κομμάτι με τον ίδιο τίτλο, ένα τραγούδι για την αγάπη που δανείζεται αυτή τη μεσαιωνική γαλλική έκφραση ‘Entre chien et lou’ γιατί θεωρήσαμε πως εκφράζει σε μεγάλο βαθμό τους New Model Army. Η έκφραση αυτή αναφέρεται στην αυγή της μέρας όπου το φως είναι τέτοιο που αν είσαι στο δάσος είναι πρακτικά αδύνατο να ξεχωρίσεις αν αυτή η σκιασμένη φιγούρα στο βάθος είναι το κυνηγετικό σου σκυλί ή ένας λύκος. Στη συνέχεια γράψαμε τους στίχους του κομματιού ‘…between dog and wolf between wine and blood between wolf and wine, between wine and blood…’ οι οποίοι έχουν προφανώς θρησκευτικές αναφορές και βασίζονται στην ιδέα της μεταμόρφωσης. Το ‘Between Wine And Blood’ είχαμε την πρόθεση να είναι ένα live άλμπουμ του προηγούμενου αλλά ταυτόχρονα θέλαμε να συνδέσουμε με κάποιο τρόπο τα δυο άλμπουμ κι έτσι επιλέξαμε αυτό τον τίτλο. Στη συνέχεια έτυχε να γράψουμε 6 καινούρια κομμάτια τα οποία ενσωματώσαμε στο δίσκο κι έτσι προέκυψε αυτό το υβριδικό άλμπουμ, το οποίο νομίζω ότι είναι καλό.

Συμφωνώ και κατά τη γνώμη μου είναι πράγματι ένας πολύ καλός δίσκος το ‘Between Wine And Blood’ και νομίζω πως οι δυο τελευταίες σας δουλειές συνδέονται κατά κάποιο τρόπο με παλιότερα κομμάτια σας όπως αυτά του ‘Thunder And Consolation’. Παράλληλα όμως αντιλαμβάνομαι ότι υπήρχαν κάποια βασικά στοιχεία που είχαν μεγάλη σημασία για τους New Model Army όσον αφορά στον ήχο της νέας σας δουλειάς. Για παράδειγμα ήταν σημαντικό το να δοθεί έμφαση και να υπάρξει ‘χώρος’  μέσα στη σύνθεση για επάλληλα επίπεδα των ντραμς, να δώσετε στη μουσική σας πιο ‘βαρύ’ ύφος και να έχετε πολύ καλή ποιότητα στον ήχο. Αυτοί ήταν, απ’ όσο έχεις πει, οι βασικοί λόγοι για τους οποίους επιλέξατε τον Joe Barresi για το μιξάρισμα του ήχου, ο οποίος μένει στο Los Angeles.

Justin Sullivan: Ναι πολύ σωστά, εγώ και ο Michael συζητούσαμε για όλ’ αυτά εδώ και πολύ καιρό και έχουμε ξαναπροσπαθήσει να υλοποιήσουμε την ιδέα των επάλληλων επιπέδων ντραμς αλλά ποτέ ως τώρα δεν κάτσαμε να το κάνουμε αυτό όπως έπρεπε. Έτσι αυτή τη φορά αποφασίσαμε να κάνουμε εμείς την παραγωγή του ήχου των ντραμς έτσι ώστε να έχουμε την ευχέρεια να κάνουμε ‘λάθη’ και να προσεγγίσουμε διάφορες κατευθύνσεις. Οι παραγωγοί έχουν την τάση να περιορίζουν τις δυνατότητες που έχει κανείς κι εμείς θέλαμε να μην εστιάσουμε σε κάτι συγκεκριμένο αλλά να εξελίξουμε διάφορες ιδέες πάνω σε αυτό που θέλαμε να πετύχουμε τελικά. Παράλληλα όμως από πολύ νωρίς είχαμε την πρόθεση τελικά να αναθέσουμε το τελείωμα, το μιξάρισμα δηλαδή, σε ένα από τους καλύτερους επαγγελματίες στον κόσμο κι έτσι επιλέξαμε τον Joe και αυτή η επιλογή μας αποδείχτηκε σωστή τελικά. Είναι ένας πολύ έξυπνος άνθρωπος και είναι γνωστός στη ροκ σκηνή έχοντας δουλέψει με τους Queens of the Stone Age, τους Tool κ.α. μπάντες αλλά έχει επίσης πολύ μουσικότητα και δεξιοτεχνία στο να δίνει βάθος στη σύνθεση κι έτσι ο ήχος που δημιουργεί είναι πολύ δυνατός, πολύ καθαρός και έχει βάθος, πράγμα που ταιριάζει πολύ με το ύφος των New Model Army. Είχαμε κουραστεί να κάνουμε φτηνούς δίσκους που πουλάνε εύκολα κι έτσι αυτή τη φορά θέλαμε να κάνουμε μια ακριβή και πάρα πολύ καλή παραγωγή.

Πράγματι είναι εμφανής η διαφορά στον ήχο αυτού του άλμπουμ παρ’ όλ’ αυτά ομολογώ πως μου έλειψαν οι country, bluegrass αναφορές στα κομμάτια του ‘Between Wine And Blood’. Αυτό σημαίνει πως έχεις επιλέξει να εστιάσεις της solo δουλειές σου σ’αυτά τα είδη και πως τέτοια country γυρίσματα μέσα στις μελωδίες των κομματιών ανήκουν στο παρελθόν των New Model Army?

Justin Sullivan: Νομίζω πως οι folk μελωδίες είναι ακόμα εκεί απλά δεν είναι τόσο εμφανείς όσο πριν. Για παράδειγμα όταν γράφαμε το ‘Thunder And Consolation’ ο Ed (Alleyne Johnson) έπαιζε βιολί και τότε οι άνθρωποι έλεγαν ‘Α, αυτό είναι folk rock μουσική’. Αυτό που έχουμε αποφασίσει είναι πως όταν ο οποιοσδήποτε προσπαθεί να φτιάξει ένα ‘κουτί’ για να χωρέσει τους New Model Army μέσα, τότε το πρώτο πράγμα που κάνουμε είναι να βγούμε έξω από αυτό το κουτί! Προσπαθούμε να κάνουμε άλμπουμ που δεν είναι παρόμοια ή ίδια, γράφουμε μουσική και επηρεαζόμαστε από τα πάντα δε θέλουμε ποτέ να βρεθούμε μέσα σε κάποιο ‘κουτί’ οπότε αν κάποιος μας πει ‘Α ώστε είστε ‘αυτό το πράγμα’ τότε εμείς απαντάμε ‘Όχι, γιατί μπορούμε επίσης να κάνουμε ένα σωρό άλλα πράγματα’. Ξέρεις, μετά το ‘Thunder And Consolation’ και ‘Impurity’ υπήρχε ένα μεγάλο folk rock κύμα στη μουσική στην Αγγλία, για το οποίο ήμασταν εν μέρει υπεύθυνοι και κάπου εκεί σκεφτήκαμε ‘Οκ το κάναμε αυτό ας γράψουμε κάτι άλλο τώρα, ας κάνουμε κάτι διαφορετικό’ κι έτσι το ‘ The Love Of Hopeless Causes’ ήταν ένα περίπου hard rock άλμπουμ με επιρροές από τη σκηνή της Αμερικής. Οπότε αυτό που θέλω να πω είναι πως σε γενικές γραμμές επιδιώκουμε να προχωράμε και να εξελισσόμαστε μουσικά.

Το άλμπουμ σας ‘Between Dog  And Wolf’  συνοδεύτηκε από την κυκλοφορία μιας πολυσέλιδης έκδοσης και τη δημιουργία ενός ντοκυμαντέρ για τους New Model Army από τον Matt Reid του BBC4. Έχεις δηλώσει πολύ σαφώς ότι ‘Αυτό είναι ένα ντοκυμαντέρ που ο Matt Reid έφτιαξε από τη δική του σκοπιά και όχι κάτι που απαραίτητα θα έκανε η μπάντα για τον εαυτό της’. Επίσης έχεις πει πως κατά τη διάρκεια της έρευνας που έκανε ο συγκεκριμένος σκηνοθέτης, χρειάστηκε να επισκεφτείς ξανά το Sawmill στούντιο στην Κορνουάλη όπου ηχογραφούσατε πολύ παλιότερα και πως αυτό ήταν μια τραυματική εμπειρία για’σένα. Εκτός από αυτή η επίσκεψη ποιά άλλα στοιχεία δε σου άρεσαν από το ντοκυμαντέρ αυτό?

Justin Sullivan: Είναι ενδιαφέρον ότι η ταινία αυτή κυκλοφόρησε φέτος, ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του ‘Between Dog And Wolf’ και πριν λίγες μέρες μετά την προβολή της ταινίας σε ένα σινεμά, μαζί με τον Matt Reid απαντούσαμε σε ερωτήσεις του κοινού για την ταινία. Το ‘πρόβλημα’ με την ταινία αυτή είναι ότι, ας είμαστε ειλικρινείς, δε γίνεται να χωρέσεις 34 χρόνια σε 1 ½ ώρα ταινία. Αλλά παρ’ όλ’αυτά δεν έκανε μια ταινία για τους fans αντιθέτως προσπάθησε να αποτυπώσει την ουσία της μπάντας με αρκετά κενά, υπάρχει ένα κενό 20 χρόνων στην ιστορία που αφηγείται η ταινία αυτή. Ένα μεγάλο κομμάτι της ταινίας αφορά στη δεκαετία του ’80 και μετά μεταπηδάμε στην περίοδο κυκλοφορίας του ‘Between Dog And Wolf’ οπότε το ενδιάμεσο διάστημα απλά δεν αποτυπώνεται πουθενά κι έτσι η ταινία δε λέει όλη την ιστορία των New Model Army. Από την άλλη μεριά εμείς δε θα κάναμε ποτέ μια ταινία για τους εαυτούς μας, ήταν καλύτερο κάποιος να κάνει μια ταινία για εμάς οπότε αυτό είναι το νόημα της φράσης ‘αυτή είναι μια ταινία που έκανε ο συγκεκριμένος άνθρωπος και όχι απαραίτητα μια δική μας ταινία’. Προσπάθησε να κάνει μια ταινία που θα ενδιέφερε ανθρώπους που δεν ξέρουν τίποτα απολύτως για τους New Model Army και νομίζω πως το έκανε επιτυχώς αυτό γιατί αυτή την εβδομάδα ήρθε πολύς κόσμος στην προβολή της ταινίας στο σινεμά ∙ κόσμος που δεν ήξερε τίποτα για εμάς στον οποίο φάνηκε ότι άρεσε πολύ η ταινία. Αυτό που μου άρεσε πολύ επίσης είναι ο τρόπος με τον οποίο ο Matt Reid ενσωμάτωσε τη μουσική μας. Τέλος πάντων αυτό ήταν έγινε τώρα. Το 2010 γιορτάσαμε την 30^η επέτειο ύπαρξης των New Model Army και αυτό περιλάμβανε πολύ μεγάλη ανασκόπηση του παρελθόντος και μετά συνεχίσαμε κατευθείαν στην κυκλοφορία του ‘Between Dog And Wolf’ και κάθε κάποιο διάστημα, ιδίως όταν είσαι μια μπάντα 34 χρόνων πάντα υπάρχει κάποιος που θέλει να σε σύρει στο παρελθόν πράγμα το οποίο δε μας ενδιαφέρει οπότε η πρώτη σκέψη μας είναι ‘Οκ πρέπει να μιλήσουμε για το παρελθόν αλλά αυτό δεν είναι κάτι ευχάριστο για εμάς’.

Πέρασαν 5  χρόνια ανάμεσα στα ‘Today Is A Good Day’ και ‘Between Dog And Wolf’ και στο διάστημα αυτό συνέβησαν αρκετά και σοβαρά πράγματα τόσο σε παγκόσμιο επίπεδο όσο και στην ίδια τη μπάντα. Έχεις πει πως μετά την επίθεση στους δίδυμους πύργους στην Αμερική το πρώτο κομμάτι που έγραψες ως ‘απάντηση’ ήταν το ‘Navigating By The Stars’ στο ομώνυμο σόλο άλμπουμ σου.  Αυτό είναι ένα κομμάτι που δημιουργεί περισσότερο μια ατμόσφαιρα περισυλλογής παρά μια δυναμική και θυμωμένη ‘απάντηση’ στα γεγονότα. Έχοντας στο μυαλό σου το κομμάτι ‘Vengeance’ συγκριτικά με το ‘Navigating By The Stars’ ποιά από τις δυο προσεγγίσεις στα πράγματα έχεις δει στην πορεία των χρόνων ότι ‘λειτουργεί’ καλύτερα για’ σένα ως άνθρωπο στο να αντιμετωπίσεις διάφορες καταστάσεις?

Justin Sullivan: (παύση)…Και τα δυο (γέλια) για διαφορετικούς λόγους. Κανείς δεν είναι συνεχώς θυμωμένος και όλοι έχουν διαφορετικές εκφάνσεις του εαυτού τους. Και πάλι πιστεύω πως πολλοί άνθρωποι έχουν την τάση να φτιάχνουν ‘κουτιά’ για τις μπάντες και να λένε ‘Α αυτοί εκφράζουν καλύτερα αυτού του είδους τα συναισθήματα’ οπότε με αυτή τη λογική όταν έχεις κάποια συγκεκριμένη διάθεση βάζεις να ακούσεις ένα δίσκο των Cure για παράδειγμα. Με τους New Model Army τα πράγματα είναι διαφορετικά γιατί ακολουθούμε διαφορετικά μονοπάτια και διαθέσεις κάθε φορά, στάση η οποία είναι πιο συνεπής στο πώς είμαστε εμείς οι ίδιοι στο ότι η ύπαρξή μας έχει πολλές διαστάσεις. Ας πούμε, πολύς κόσμος θεωρεί πως είμαστε μια πολιτική μπάντα κι αυτό είναι λάθος κατά τη γνώμη μου γιατί δε δημιουργηθήκαμε για να επικοινωνήσουμε κάποιου είδους μήνυμα αλλά για να γράψουμε μουσική και καμιά φορά μπορεί να με ενδιαφέρει να γράψω ένα κομμάτι για πράγματα που συμβαίνουν στον κόσμο αλλά δεν υπάρχει η λογική ότι ‘Α έγινε αυτό το γεγονός και ΠΡΕΠΕΙ να γράψω ένα κομμάτι τώρα γι’ αυτό’ είναι τυχαίος ο τρόπος με τον οποίο γράφω κομμάτια για διάφορα πράγματα.

Στο κομμάτι ‘I need more time’ το οποίο εμένα προσωπικά με παραπέμπει στο ‘Working Class Hero’ υπάρχουν οι εξής στίχοι: ‘’ I need more time to make good on the promises I made to the world when the world was moving slower’’. Μπορείς να μοιραστεί μαζί μας κάποιες από αυτές τις υποσχέσεις?

Justin Sullivan: (παρατεταμένο γέλιο) χμμμ ναι όλ’αυτά αφορούν προσωπικές καταστάσεις… όμως έχω την εντύπωση πως σε όλους μας, ανεξάρτητα με το τι κάνει ο καθένας στη ζωή του, υπάρχει η αίσθηση ότι δεν επαρκεί ποτέ ο χρόνος για να κάνουμε όσα θα θέλαμε. Και σε αυτό συμβάλλει το γεγονός πως ο σύγχρονος τρόπος ζωής είναι τέτοιος που ειδικά στους καλλιτέχνες παρουσιάζονται διαρκώς εκατομμύρια διαφορετικές επιλογές και δυνατότητες. Και φυσικά ανάμεσα στα διαφορετικά projects, κανείς οφείλει να έχει και μια κάποια προσωπική ζωή, σχέσεις με ανθρώπους και όλοι έχουμε δυσκολίες στο να δίνουμε αρκετό χρόνο στις σχέσεις μας…μπορεί να υποσχέθηκα κάποια στιγμή στον κόσμο να είμαι καλός άνθρωπος…(γέλια)…και δεν τα κατάφερα.

Έχεις εκφράσει ανοιχτά τις αντιπολεμικές σου απόψεις όπως επίσης έχεις ασκήσει έντονη κριτική σε κάθε είδους στρατό κι όμως παρατηρούμε ότι έδωσες στη μπάντα το όνομα του στρατού του στρατηγού Thomas Fairfax κατά τον εμφύλιο πόλεμο της Αγγλίας (1642-1651) . Πώς και επέλεξες αυτό το όνομα?

Justin Sullivan: Ωραία ερώτηση. Πάντα με ενδιέφερε η Ιστορία της Αγγλίας και ειδικά η Αγγλική Επανάσταση (σημ. έτσι αναφέρεται ο Justin Sullivan στον Αγγλικό Εμφύλιο) . Οι New Model Army ξεκίνησαν το 1980, σε μια περίοδο έντονης πολιτικοποίησης καθότι ήταν η εποχή κατά την οποία διαμορφωνόταν η αντεπανάσταση εναντίον της Θάτσερ. Τότε ήμασταν όλοι αριστερής ιδεολογίας και όλα έδειχναν πως η επιλογή αυτού του ονόματος για τη μπάντα ήταν σωστή και λογική. Παράλληλα όμως θεωρούσαμε πως απλά θα κάναμε δυο συναυλίες. Ποτέ δεν ξεκινήσαμε συνειδητά μια πολυετή μουσική καριέρα ίσα ίσα λέγαμε ‘Είμαστε μια μικρή μπάντα θα κάνουμε δυο live και ως εκεί. Αλλά χρειαζόμασταν ένα όνομα οπότε σκεφτήκαμε  ‘New Model Army’ ακούγεται καλό όνομα, ας βάλουμε αυτό λοιπόν αλλά κοίτα να δεις που 34 χρόνια μετά είμαστε ακόμα εδώ, έχουμε παίξει σε όλο τον κόσμο και ακόμα οι άνθρωποι μας ρωτάνε γι’ αυτό το όνομα. Όσον αφορά στις αντιπολεμικές μου απόψεις, ναι προφανώς και ο οποιοσδήποτε διαθέτει εγκέφαλο δε μπορεί να υποστηρίζει τον πόλεμο.

Όταν ξεκίνησαν οι New Model Army δούλευες στο εργοστάσιο παραγωγής της Mars και δεδομένου ότι τα περισσότερα κομμάτια σας αφορούσαν στις δυσκολίες που αντιμετώπιζε η μέση εργαζόμενη οικογένεια εκείνη την περίοδο στην Αγγλία αναρωτιέμαι αν κάποιος από τους συναδέλφους σου στη δουλειά είχαν ακούσει τη μουσική σας και ποιά ήταν η ανταπόκριση που είχατε, πώς αντιμετώπιζαν τη μπάντα οι άνθρωποι εκεί που δούλευες ? Φαντάζομαι πως αν ζούσα στην Αγγλία τότε, θα ήταν πολύ πιθανό να πηγαίνω στις πορείες έχοντας τη μουσική σας στ’ αυτιά μου.

Justin Sullivan: Χμμμμ…ναι… πολύ καλή ερώτηση για να είμαι ειλικρινής. Αναρωτιέμαι αν έχοντας αφήσει πίσω μου αυτή την εμπειρία (έχω πολλά χρόνια να δουλέψω σε γραμμή παραγωγής σε εργοστάσιο) μπορώ να πω ότι έχω αποκοπεί από τις καθημερινές εμπειρίες των εργαζόμενων ανθρώπων? Πολύ καλή ερώτηση. Θεωρώ πως μαζί μ’ εμάς έχουν προχωρήσει και οι άνθρωποι που μας άκουγαν τότε. Δεν πιστεύω πως είμαστε μια μπάντα της εργατικής τάξης αλλά μια ακόμα μπάντα, απλά. Ξέρεις, όταν είμαστε σε περιοδεία, γύρω στα 12 άτομα δηλαδή, οι άνθρωποι που είναι μαζί μας είτε που συμμετέχουν στους New Model Army είτε είναι γύρω από τη μπάντα ήταν και είναι πάντα άνθρωποι διαφορετικοί, ορισμένοι μεσαίας τάξης, ορισμένοι εργατικής τάξης, άλλοι πολύ καλά μορφωμένοι άλλοι χωρίς μόρφωση και όλες αυτές οι διαφορές φαίνεται να έχουν πολύ μικρότερη σημασία από τη διαδρομή που κάνουμε μέσα στη ζωή. Υπάρχει πολύς κόσμος που εξακολουθεί και μας ακούει μετά από 30 χρόνια και το γεγονός πως τα τραγούδια μας έχουν αλλάξει και δε δίνεται έμφαση πια στα ίδια θέματα καθότι δεν είναι πια νεανικά τραγούδια, είναι αποτέλεσμα της εμπειρίας που έχουμε αποκτήσει μέσα από τη διαδρομή που έχουμε κάνει στη ζωή μας. Τα τραγούδια μας αφορούν κυρίως ζητήματα των λευκών και αυτό δε γίνεται για λόγους πολιτικής ορθότητας καθότι υπάρχουν διάφορες αντιφάσεις μέσα στα κομμάτια και αυτές οι αντιφάσεις θεωρώ πως ανταποκρίνονται καλύτερα στον τρόπο με τον οποίο ζούμε τελικά . Τελικά νομίζω πως το κοινό μας βρίσκει κάποιες αλήθειες σ’ αυτή μας την προσέγγιση.

Πρόσφατα ο Johnny Rotten άσκησε πολύ έντονη κριτική στον Russell Brand ο οποίος σε κάποια συνέντευξή του παρότρυνε τους νέους ανθρώπους να απέχουν από τις εκλογές. Δεν έκανε εντύπωση τόσο η κριτική αυτή καθαυτή στο συγκεκριμένο άνθρωπο όσο το γεγονός πως αυτοαναιρέθηκε ή/και απομυθοποίησε το ίδιο του το παρελθόν, όταν,  ενώ απέρριψε όλα τα υπάρχοντα πολιτικά κόμματα της Αγγλίας, είπε ξεκάθαρα ότι ‘η αναφορά μου στην αναρχία στο ‘Anarchy In The UK’ ήταν απλά μια καινοτόμα ιδέα για ένα κομμάτι και ένα παιχνίδι του μυαλού για τη μεσαία τάξη και τίποτα παραπάνω’. Αυτό ακούστηκε σχεδόν σαν προδοσία όλης της punk μουσικής και στάσης ζωής του τέλους της δεκαετίας του 1970. Ποιά είναι γνώμη σου γι’ αυτού του είδους την αποστασιοποίηση από το παρελθόν ενός συγκροτήματος?

Justin Sullivan: (μεγάλη παύση) Χμμμμ…πολύ ενδιαφέρουσα ερώτηση! Ίσως εκείνος να μπορούσε να την απαντήσει καλύτερα. Το ζήτημα με την punk είναι πως ήταν ενός είδους πολιτιστική επανάσταση και αυτό που προσπάθησε να κάνει και το πέτυχε ήταν να διαλύσει κάθε έννοια ορθότητας που είχε εγκαθιδρυθεί τη δεκαετία του ’60 και του ‘70 σε ό,τι αφορούσε στο πώς γράφει κανείς μουσική ή πώς κάνει ένα έργο τέχνης δίνοντας έμφαση σε πολύ πρωταρχικά πράγματα. Έτσι η διάθεση και μόνο να δημιουργήσει κανείς κάτι, απέκτησε μεγαλύτερη σημασία από το αν διέθετε την τεχνική γνώση για να το κάνει, η λογική ήταν ‘Ας γυρίσουμε πίσω στην εποχή που είχε περισσότερη σημασία η διάθεση της στιγμής, ως στάση στην τέχνη’. Το να περάσει κανείς μέσα από την punk σκηνή ήταν συνώνυμο με το να έχει μια συγκεκριμένη κριτική στάση απέναντι στα πράγματα υπήρχε η λογική του ‘Ό,τι και να ζητάει το σύστημα από’ σένα, απλά δεν του το δίνεις’ όμως αυτού του είδους η λογική δε συμβαδίζει με την πολιτική φιλοσοφία, δεν είναι πολιτική φιλοσοφία είναι απλά μια συμπεριφορά. Αν για παράδειγμα παρατηρήσει κανείς τη μουσική των New Model Army δε θα βρει πολιτική φιλοσοφία αλλά ένα σωρό αντιφάσεις που βασίζονται σε αυτή την ιδέα της στάσης/ συμπεριφοράς απέναντι στα πράγματα η οποία όμως λέει ‘ Ό,τι σου ζητάει το σύστημα δεν είσαι υποχρεωμένος να του το παρέχεις’. Η αγαπημένη μου ιστορία  από τη Βίβλο και δεν είμαι χριστιανός, αναφέρεται σε μια συνομιλία του Ιησού με κάποιον όπου του λέει αυτός ‘ Πρέπει να πληρώσουμε φόρους?’ και ο Ιησούς του απαντάει ‘Απόδοτε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι…’ με άλλα λόγια, αυτό που θέλω να πω είναι πως ζούμε σ’ έναν υλιστικό κόσμο και πρέπει να διαχειριστούμε καθημερινά πρακτικά ζητήματα αλλά ταυτόχρονα αυτό δε σημαίνει πως πρέπει να πουλήσεις την ψυχή σου ή το πνεύμα που σε διακατέχει. Όσον αφορά στο ζήτημα της ψήφου, είναι ένα δύσκολο θέμα αυτό γιατί γνωρίζουμε πως άνθρωποι έδωσαν τις ζωές τους και πολέμησαν και αγωνίστηκαν έτσι ώστε εμείς τώρα να έχουμε τη δυνατότητα να επιλέγουμε το ποιός θα μας κυβερνήσει επομένως είναι δύσκολο, εγώ έχω την ίδια δυσκολία στο να πω ‘Μην ψηφίζετε’ αλλά από την άλλη μεριά δε μπορώ ν’αγνοήσω το γεγονός πως οι κυβερνήσεις μας, έχουν πουλήσει τα πάντα στις πολυεθνικές και αυτό δείχνει πως δεν διοικούμαστε από τις κυβερνήσεις αλλά από την Apple,το Amazon, τη Google τη Wall Street και το City του Λονδίνου. Παρ’ όλ’ αυτά πιστεύω πως έχει κάποια σημασία το πρόσωπο που ψηφίζει κανείς.

Αναρωτιόμουν σε τί αναφέρονται δυο παλιότερα τραγούδια των New Model Army το ‘Shot 18’ και το ‘The Ballad’ από το άλμπουμ ‘The Ghost of Cain’. Θα μπορούσες να μας πεις κάτι παραπάνω γι’ αυτά?

Justin Sullivan: Το ‘The Ballad’ είναι ένα απλό οικολογικό κομμάτι. Προέρχομαι από μια θρησκευόμενη οικογένεια όπου το ενδιαφέρον εστιαζόταν πάντα στη θρησκεία και τη δεκαετία του 1980 ανακάλυψα κάτι που με εκφράζει απόλυτα και είναι μια ‘θρησκεία’ που εστιάζει στη φύση. Οπότε το κομμάτι αυτό βασίστηκε εκεί. Όσον αφορά στο ‘Shot 18’…με το ζόρι θυμάμαι (γέλια)…ειλικρινά δε θυμάμαι (γέλια). Νομίζω πως ο τίτλος δε συνδέεται με την ιστορία που διηγούνται οι στίχοι.

Το άλμπουμ σας ‘Thunder And Consolation’ έχει στο εξώφυλλο έναν τεταρτογενή κέλτικο κόμπο. Γνωρίζω πως υπάρχουν διάφορες ερμηνείες αυτού του συμβόλου. Ποια είναι η σημασία του για εσάς?

Justin Sullivan: Η Joolz είναι ο άνθρωπος που αναλαμβάνει όλη την καλλιτεχνική επιμέλεια της μπάντας και ίσως είναι καταλληλότερη να απαντήσει γιατί εμείς δεν έχουμε καθόλου λόγο στο συγκεκριμένο θέμα. Την αφήνουμε εντελώς ελεύθερη να επιλέξει τις εικόνες βάσει του τί αντιπροσωπεύει καλύτερα τη μπάντα ή το εκάστοτε άλμπουμ, γιατί πιστεύουμε πως είναι μια αξιόλογη καλλιτέχνης. Η ιδέα του κέλτικου κόμπου έχει να κάνει με το ότι είναι μια συνεχής γραμμή που κάνει κύκλους με άλλα λόγια συμβολίζει το αιώνιο και έτσι κατά κάποιο τρόπο αντιπροσωπεύει την ίδια τη ζωή.

Η τελευταία μου ερώτηση αφορά σε ένα συμβάν που έγινε το 1985 όταν εμφανιστήκατε στην εκπομπή του BBC Top Of The Pops φορώντας μπλούζες που έγραφαν επάνω ‘Only Stupid bastards use heroin’. Ως συνέπεια οι New Model Army απαγορεύτηκε να ξαναεμφανιστούν στο Top of the Pops. Αυτό σας το σύνθημα φαίνεται πως ενόχλησε επίσης τα μέλη των Conflict οι οποίοι εμφάνισαν το δικό τους σλόγκαν ως απάντηση σ’ εσάς που έλεγε ‘Only Stupid Bastards Help EMI’. Πέρυσι ξανατυπώσατε εκείνα τα μπλουζάκια από το ’85, τα οποία πουλήθηκαν στο ebay και τα έσοδα δόθηκαν σε ένα κέντρο αποτοξίνωσης στην πόλη Bradford που ονομάζεται ‘Bridge’. Πώς έχει καταγραφεί μέσα σου όλο αυτό το συμβάν ιδίως στον απόηχο του σκανδάλου που αποκαλύφθηκε πέρυσι για σεξουαλική παρενόχληση  εκατοντάδων ανθρώπων από τον Jimmy Saville, ιδρυτή του Top of The Pops?

Justin Sullivan: Ναι δεν είναι φοβερά ειρωνικό ότι τότε δεν άφησαν εμάς να φορέσουμε αυτά τα μπλουζάκια και πίσω από τις κάμερες γίνονταν πολύ πολύ σοβαρότερα και χειρότερα πράγματα?! Από την άλλη μεριά όλο αυτό είχε να κάνει και με την punk συμπεριφορά που ανέφερα προηγουμένως, η λογική αυτής μας της κίνησης ήταν ‘Ας κάνουμε κάτι για να ενοχλήσουμε τον κόσμο, έτσι για τη φάση’, αυτή η λογική διατρέχει σε μεγάλο βαθμό τη μπάντα. Πραγματικά πιστεύω πως μόνο ηλίθιοι μπάσταρδοι κάνουν χρήση ηρωίνης και ξέρω πρώην εξαρτημένους ανθρώπους  από την ηρωίνη οι περισσότεροι από τους οποίους, θα συμφωνούσαν στο ίδιο πράγμα ή μάλλον όλοι θα έλεγαν το ίδιο πράγμα ‘Εύχομαι να μην είχα ξεκινήσει την ηρωίνη’. Όσον αφορά τους Conflict, δεν τους ξέρω, ποτέ δε γνώρισα κανέναν από αυτούς οπότε δεν ασχοληθήκαμε με το τί έκαναν.

Ευχαριστώ πολύ Justin γι’ αυτή τη συζήτηση ήταν χαρά μου να μιλήσω μαζί σου.

Justin Sullivan: Ευχαριστώ πολύ επίσης κι εύχομαι να ξαναέρθουμε στην Ελλάδα για συναυλία σύντομα.

So here come the nineties, the temperature is rising
I cannot seem to lose the stains when I wash my hands
One world is rising and one world is dying
And one has got it's precious head buried in the sand
Get me out, get me out of this place