Για το
“Once” οι Nightwish είχαν την τύχη να δουλέψουν με την “Session
Orchestra of London”. Για όσους δεν ξέρουν πρόκειται για την ορχήστρα με την
οποία δούλεψε ο Howard Shore για να δημιουργήσει το επικό soundtrack για την
τριλογία του “Lord of the Rings”. Κάτι τέτοιο βέβαια δεν θα ήταν αρκετό από μόνο
του για να δημιουργηθεί ένα album σαν το “Once”. Ο Tuomas αυτή τη φορά ξεπέρασε
κατά πολύ τον εαυτό του, τόσο στιχουργικά όσο και στη σύνθεση…

Όταν
άκουσα για πρώτη φορά το “Nemo” μου δημιουργήθηκε ένα αίσθημα ανυπομονησίας για
τα υπόλοιπα κομμάτια του δίσκου. Παράλληλα φοβήθηκα ότι γινόμουν μάρτυρας ενός
ακόμη «τραγουδιού κράχτη» (το καλύτερο τραγούδι του δίσκου να είναι το πρώτο
single λειτουργώντας ως «δόλωμα»). Με μεγάλη ικανοποίηση μπορώ να πω ότι οι
φόβοι μου αυτή τη φορά δεν επαληθεύτηκαν…

Το ταξίδι ξεκινά με το “Dark
Chest of Wonders”, ένα εξαιρετικό up tempo κομμάτι. Από την πρώτη στιγμή θα
παρατηρήσετε έναν βαρύτερο ήχο, μία “softer” φωνητικά Tarja με λιγότερες κορώνες
και την χορωδία και την ορχήστρα να συνδυάζονται ιδανικά με τα metal
χαρακτηριστικά του τραγουδιού.

Το “I Wish I Had an Angel” είναι
πιθανότατα το λιγότερο συμφωνικό κομμάτι του album. Η Tarja και ο Marco δένουν
εξαιρετικά ως ντουέτο με αποτέλεσμα η μπάντα να δημιουργεί ένα από τα πιο
“catchy” κομμάτια του δίσκου. Προσθέστε και τα ηλεκτρονικά στοιχεία, τα οποία
μπορεί να είναι κάτι νέο για τον ήχο της μπάντας αλλά είναι τοποθετημένα στα
κατάλληλα σημεία του κομματιού, και έχετε την πλήρη εικόνα.

Το
“Nemo” είναι επιτυχία ήδη. Κλασσικό τραγούδι-single, απλό, εύκολο αλλά με
όλα τα χαρακτηριστικά ενός Nightwish κομματιού. Εδώ αρχίζει να δείχνει τα δόντια
της και η “Session Orchestra” η οποία δίνει αυτό το κάτι παραπάνω. Ίσως ο
προάγγελος μιας νέας εποχής για το συγκρότημα από την Φινλανδία.

Το
“Planet Hell” μπαίνει δυνατά, με την ορχήστρα, την χορωδία και τα riffs
να συνδυάζονται καθώς η Tarja και ο Marco αναλαμβάνουν να παίξουν ρόλους
ανάλογους με αυτούς που είχαν υιοθετήσει στο “Beauty and the Beast” (Angels Fall
First).
... A dead world, a dark path, not even crossroads to choose
from.
All the blood red carpets before me, behold this fair creation of
God...
Στίχοι που θα ταίριαζαν ίσως περισσότερο σε τραγούδι των Nevermore
(Nevermore…?).

Το “Creek Mary’s Blood” είναι ένα ιδιαίτερο
τραγούδι το οποίο χρησιμοποιεί ένα παραδοσιακό ινδιάνικο μουσικό θέμα. Μία
οκτάλεπτη αναφορά στα εγκλήματα των «πατέρων» του δυτικού πολιτισμού απέναντι
στους ιθαγενείς αμερικάνους. Η ορχήστρα δημιουργεί μία ιδιαίτερη ατμόσφαιρα με
τα βιολιά και τα πνευστά να παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο και η Tarja αποδίδει το
κομμάτι με απαράμιλλο συναίσθημα.

Το “The Siren” είναι ίσως το
κομμάτι του δίσκου. Τα riffs είναι πραγματικά υπέροχα και τα oriental
χαρακτηριστικά απλά σου κόβουν την ανάσα. Μπορεί να αναφέρεται σε ένα μυθικό
πλάσμα έχω την αίσθηση όμως ότι ο συγκεκριμένος χαρακτηρισμός είναι ο ιδανικός
για να περιγράψει την frontwoman της μπάντας. Απέναντι σε αυτήν τη φωνή ο
Οδυσσέας δεν θα είχε καμία τύχη.

Το “Dead Gardens” είναι ένα από
τα «βαρύτερα» κομμάτια που έχει συνθέσει ποτέ ο Tuomas. Down-tuned κιθάρες και
electro-like riffs που κάνουν την σπονδυλική σου στήλη να… τρίζει.

Το
“Romanticide” συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε το “Dead Gardens”. Βαρύ
κομμάτι που χαρακτηρίζεται τόσο από τα drums και το μπάσο όσο και από ένα
κλείσιμο τόσο δυναμικό που θα έκανε ακόμα και τους Pantera να το
ζηλέψουν.

Το “Ghost Love Score” είναι ένα δεκάλεπτο επικό
αριστούργημα κατά τη διάρκεια του οποίου η μπάντα και η ορχήστρα μας
αποκαλύπτουν τις δυνατότητές τους σε όλο τους το μεγαλείο. Το τραγούδι σε
κατακτά όλο και περισσότερο μετά από κάθε ακρόαση δημιουργώντας σου την αίσθηση
ότι δεν θα το βαρεθείς ποτέ. Αν πιάσετε τον εαυτό σας να κουνάει τα χέρια του με
ένταση προσποιούμενοι τον μαέστρο μην νοιώσετε ντροπή, είναι απολύτως
φυσιολογικό να παρασυρθείτε.

Ο ρυθμός και η ένταση πέφτουν με μια ήρεμη
μπαλάντα, το “Kuolema Tekee Taiteilijan” το οποίο, όπως μαρτυρά και ο
τίτλος του, είναι γραμμένο αποκλειστικά στα φινλανδικά. Το κομμάτι βασίζεται
αποκλειστικά στην Tarja και την ορχήστρα γεγονός που του προσδίδει μία ιδιαίτερη
ομορφιά. Ίσως ο διάδοχος του “Swanheart” (Oceanborn) στις καρδιές των θαυμαστών
του συγκροτήματος.

Το “Higher Than Hope” είναι ο τελευταίος μας
σταθμός σε αυτό το ταξίδι. Μία ακόμα ενδιαφέρουσα μπαλάντα που χαρακτηρίζεται
από τα μελαγχολικά φωνητικά της Tarja.

Το “Once” θέτει νέα
standards και στέλνει τους κλώνους και τα συγκροτήματα που ανήκουν στο
συγκεκριμένο είδος πίσω στην πρώτη δημοτικού. Μία πραγματικά εξαιρετική
δημιουργία, με πολλούς πειραματισμούς, η οποία κάθε φορά σου προσφέρει και κάτι
διαφορετικό. Η μπάντα φτάνει στο αποκορύφωμά της και η “Session Orchestra” είναι
απλά καταπληκτική. Υπάρχουν δύο κομμάτια τα οποία δεν βρίσκονται στο επίπεδο των
υπολοίπων (Romanticide, Higher Than Hope) αλλά θα ήταν παράλογο να υπάρχουν
διαμαρτυρίες για το γεγονός αυτό. Οι Nightwish δείχνουν πραγματική εξέλιξη στον
ήχο τους και είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα κερδίσουν νέους θαυμαστές μέσω αυτού του
album. Ελπίζω να ανταποκριθούν από δω και πέρα στα υψηλά standards που έθεσαν.
Τα πάντα εξελίχθηκαν με τον τρόπο που έπρεπε, ακόμα και το cover art απεικονίζει
την νέα εποχή για το συγκρότημα. Lucifer bows…