Nikonn - Utopia

1.Free  2. A Lovely Place To Be  3.Repair 
4.Glow  5.Safe & Dry  6.Sparks 
7.Frame  8.Interlude I  9.Lullaby 
10.Into The Deep Blue Sea 
11.Don't Awake Me  12.Broken
Flowers  13.Mean Less  14.Hypnotized 
15.Interlude II  16.3:00 A.M.  17.Dreams  18.Flow

15 September 2008 - Undo Records

Στις μετά ΜΙΚΡΟ
αναζητήσεις και επιλογές του, ο Nikonn εμφανίζει έναν εξ ολοκλήρου διαφορετικό
χαρακτήρα. Σόλο καλλιτέχνης και από τα αφεντικά της UNDO, εταιρείας που μας έχει
συνηθίσει σε κυκλοφορίες τουλάχιστον αξιοπρεπέστατες (για να μην αναπαράγουμε
το κλισέ: "φανταστικές για ελληνικές παραγωγές"...), δείχνει ότι υπάρχουν
περιπτώσεις που η "ωρίμανση" ενός δημιουργού είναι κάτι χειροπιαστό και όχι
απλά ένας λογοτεχνικός όρος. Η κυκλοφορία του Poladroid το 2006
αποκάλυψε έναν συνθέτη με ευαισθησίες, με πληθώρα ιδεών και την ανάγκη να
εκφραστεί με ένα δικό του τρόπο γραφής, αρκετά κατασταλαγμένο και αρκετά
διαφορετικό από όσα μας είχε συνηθίσει με την πρώτη μπάντα του. Το
σημαντικότερο όμως είναι ότι αποκάλυψε έναν άνθρωπο εργατικό, που έχει
"μελετήσει" εκτενώς το μουσικό ιδίωμα που υπηρετεί και έχει περάσει άπειρες
ώρες προσπαθώντας να μετουσιώσει τις ιδέες του σε πράξη. Γι' αυτό δεν ήταν και
τυχαία η αποδοχή που γνώρισε το άλμπουμ από κοινό και κριτικούς.

Το Utopia
συνεχίζει από το σημείο που σταμάτησε το Poladroid χωρίς να περιέχει
καμία, θορυβώδη τουλάχιστον, στιλιστική διαφοροποίηση. Οι ταχύτητες είναι
χαμηλές και οι  μελωδίες εσωστρεφείς και
ήπιες, φανερώνοντας όμως ένα αξιοσημείωτο βάθος παραγωγής και επεξεργασίας.
Αυτό είναι ίσως και το μεγαλύτερο κέρδος από τους "χαμηλούς τόνους" που κρατάει
στα κομμάτια του ο Νίκος: Ο δίσκος αντέχει σε αλλεπάλληλες ακροάσεις γιατί κάθε
φορά αποκαλύπτει μία διακριτική και κρυμμένη 
πτυχή του που δίνει συνεχώς επιπλέον πόντους στο σύνολο. Ένα σύνολο που
σε αρκετές στιγμές φέρνει στο νου τις Marsheaux (σε κάτι ίσως λιγότερο
φωτεινό και περισσότερο ενδοσκοπικό), κυρίως γιατί βασίζεται εκφραστικά σε
αιθέρια, πανέμορφα γυναικεία φωνητικά. Μία προσέγγιση, οφείλουμε να πούμε,
αρκετά ασφαλής και δοκιμασμένη που οδηγεί στα άρτια δομημένα A Lovely Place
to Be, Glow, Sparks, Don't Awake Me, Broken Flowers, τα οποία φαίνονται από
την πρώτη ακρόαση τόσο οικεία ώστε να νομίζεις ότι βρίσκονται καιρό στη
δισκοθήκη σου. Αν βέβαια (τυχαία το αναφέρω...) ακούσεις το άλμπουμ
επιστρέφοντας από το live π.χ (τυχαία πάντα...) των Monster Magnet, αισθάνεσαι
την παρόρμηση να περάσεις τις δύο επόμενες μέρες βλέποντας ποδόσφαιρο και
ταινίες καράτε. Έχει και η ευαισθησία στην ψυχή τα όριά της...

Τελικά όμως δεν είναι
η ευαισθησία το κυρίαρχο στοιχείο του Utopia. Υπάρχουν συνθέσεις και
ιδέες που σε κανένα σημείο δε θυμίζουν τις μέρες του Tronic Plasma (και
εδώ σταματάω οριστικά τις όποιες "κακίες" για τους ΜΙΚΡΟ), Τα Free,
Repair, 3.00am, Into the Deep Blue Sea είναι παραδείγματα κομματιών που
αποδεικνύουν ότι το ταλέντο του Nikonn μπορεί να δώσει μεγαλοπρεπείς στιγμές
και συνθέσεις που ξεφεύγουν από τη λογική του "soundtrack" και μπορούν να
σταθούν αυτούσια, ακριβώς γιατί διαθέτουν έμπνευση και χαρακτήρα. Σύμφωνοι, το
σύνολο απέχει του να χαρακτηριστεί πρωτοπόρο, ριζοσπαστικό ή ό,τι άλλο θέλετε.
Αυτό είναι όμως κάτι που το Utopia επιδίωκε από την πρώτη στιγμή: Να
πατήσει στην ικανότητα του συνθέτη να χειρίζεται την ηλεκτρονική μελωδία, να
αρνηθεί κάθε κίνηση εντυπωσιασμού και εν τέλει να κερδίσει τις εντυπώσεις με τη
συνολική αισθητική του, από τη συσκευασία μέχρι και το τελευταίο από τα 57
λεπτά του. Η "καλλιτεχνική πρωτοπορία" μπορεί κάλλιστα να περιμένει, χωρίς να
γκρινιάξει κανείς, γιατί το άλμπουμ από επαγγελματισμό και ειλικρίνεια
πραγματικά ξεχειλίζει. Και δείχνει ότι ο πήχης των απαιτήσεων από τα εγχώρια
ηλεκτρονικά σχήματα έχει ανέβει αισθητά, γεγονός που μόνο ικανοποίηση μπορεί να
προκαλεί.

Το αν έχει μέλλον ένας ηλεκτρονικός τρόπος γραφής
τόσο ήπιος και εσωστρεφής, με την απουσία ενός πιο χορευτικού "κράχτη" είναι
μεγάλη συζήτηση, εν μέρει άτοπη γιατί μπαίνει επικίνδυνα στα "χωράφια" του
γούστου και των προτιμήσεων του καθενός. Αυτό ίσως που έχει τη μεγαλύτερη
σημασία για τον κάθε δημιουργό είναι η συνέπεια και το μεράκι με το οποίο
υπηρετεί το είδος του. Και με τη δεύτερη σόλο δουλειά του, ο Νίκος Μπιτζένης
αποδεικνύει ακόμα και στον πιο δύσπιστο ότι διαθέτει περίσσια και από τα δύo.

Nikonn Myspace

Rating: 7,5 / 10
Κωνσταντίνος Γούλας