Η αλήθεια είναι οτι προσπάθησα να ξεφύγω από την νόρμα των πρώτων στίχων του δίσκου για εισαγωγικό, αλλά μάταια.. Eίναι τόσο δελεαστικά αυτά τα λόγια και ο απλός, "Once-Upon-A-Time" τρόπος που αποδίδονται με τη συνοδεία μιας μελωδικής κιθάρας που σε παγιδεύουν.. στην "Mortlake"... και σε αυτή την τεράστια, μυθική βιβλιοθήκη που στέκεται στην άκρη της..
Κάπως έτσι ξεκινά ένα μυστικό, μυστηριακό και μυστικιστικό ταξίδι (πλεονασμός??...not really...) με οδηγό το δεύτερο solo album του Peter Ulrich, αρκετά χρόνια μετά το "Pathways And Dawns" με το πολύ γοητευτικό "Evocation", χωρίς τη βοήθεια του Brendan Perry αυτή τη φορά, αλλά με πολύ πιο συγκεκριμένο στόχο και ισχυρό concept: Η θρησκεία, το υπερφυσικό, η πίστη, το πνεύμα και φυσικά το μυστηριώδες, με πρίσμα κάποιες συγκεκριμένες, αρκετά οριακές πτυχές τους και μετά από αρκετή μελέτη. Liber Mysteriorum λοιπόν...

Το "The Scryer And The Shewstone" συνεχίζει την ιστορία της Mortlake και του John Dee (μιας πολύπλευρης, πνευματικής προσωπικότητας που έζησε στην Αγγλία του 16ου αι.) σε έντονους folk ρυθμούς και κλείνοντας τα μάτια, έχεις την αίσθηση πως βλέπεις του χωρικούς να χορεύουν στο Lioness!
Θεματολογία και ήχος αλλάζουν στη συνέχεια, με τα φλάουτα να δίνουν τη θέση τους στο γνωστό μας σαντούρι (μια κινέζικη εκδοχή του), και οι μεσαιωνικοί σε ανατολίτικους ρυθμούς, περνώντας πάνω από την "γέφυρα"-σύμβολο του Ζοροαστριανισμού : "Some will slip and fall away, Some will reach the heavens gates.".
Και ενώ μια σκιά αρχίζει να πέφτει, ηχούν οι πρώτες νότες του "Nothing But The Way", και επιτέλους, κρουστά και κύμβαλα κάθε είδους επιδεικνύουν το μεγαλείο τους. Μια ματιά στη λίστα με τα όργανα που χρησιμοποιήθηκαν για τη δημιουργία του "Enter The Mysterium" αποδεικνύει του λόγου το αληθές: talking drum , hand drum , Chinese wood drum , bongoes , shekere , tambourine , cow bell , Chinese cymbals, gong , finger cymbals , ride cymbal... όλα τους παιγμένα real-time από τον Ulrich, και άλλα τόσα υπο μορφή samples. Από εκεί ξεκίνησε εξάλλου και η σχέση του με τη μουσική... Από αυτη την αγάπη για τα κρουστά, όπως μεταφραζόταν τόσο μέσα από tribal και ethnic ρυθμούς όσο και από το στυγνό drum-kit των Joy Division, και τον οδήγησε στην on-stage και studio συνεργασία με τους Dead Can Dance. Από ένα ζευγάρι bongos που έλαβε δώρο σαν παιδί και τα οποία χρησιμοποιούνται και εδώ ακόμα, στο "Katakak Tamai" , ένα επίσης σκοτεινό και ambient track, εσωκλείοντας στοιχεία ανάλογα του θέματός του και ινδιάνικες αναφορές.
Άλλες μυστηριακές ιστορίες είναι αυτές του Σταυρού του Μαρτυρίου και των Σταυροφοριών (το dreamy "The True Cross"), όπου πρωταγωνιστούν το oboe d'amore, τα έγχορδα και οι closing, distorted λαρυγγισμοί, ενώ η chill-out-pop του "Another Day" με vast synths και ένα "περαστικό" πιάνο, είναι αφιερωμένη στον ήλιο. Πέρα από τις Perry-κές επιρροές, αρκετές Sylvian-ικές, ή και late-Murphy-κές ακόμα, προσπάθειες είναι εμφανείς. Από τις πιο ενδιαφέρουσες ενορχηστρώσεις έχει τo Death in June-like, επικό και υποβλητικό "The Witchbottle Of Suffolk", αναφορική και ταιριαστή με τον μύθο και πάλι.

Το "...Mysterium" είναι one-man-album με στίχους, μουσική και φωνητικά εξoλοκλήρου του Ulrich. Αν και τα τελευταία δεν είναι και το πιο ισχυρό του σημείο, εξακολουθούν να ηχούν ευχάριστα και παράξενα οικεία. Ακόμη χειρίζεται άψογα (respect!) και τα περισσότερα από τα πολλά και διάφορα όργανα, με λίγες εξαιρέσεις. Μια από αυτές είναι το προτελευταίο τραγούδι, μια ethnic, jazzy μπαλάντα, "Through Those Eyes".. Oι φωνούλες που ακούγονται πίσω από τη δικιά του ανήκουν στις δυο του κόρες, ενώ η μία παίζει και βιολί... Τouching! Και ανέμελο και φωτεινό και γλυκό.. While paying "Spiritchasing" and coincidental vows of honour at the same time.. Η παραγωγή είναι εξαιρετική και η crystal-clear καθαρότητα του ήχου χαρακτηριστική του SuperAudio Format του cd. Παρόμοια προοσοχή έχει δοθεί και στη συσκευασία από το special κουτάκι μέχρι και τις φωτογραφίες και το σύμβολο του booklet που ανήκουν και πάλι στον Ulrich.. ('Εχω την απορία αν η εσωτερική φωτο είναι τμήμα της Πόλης των Θεών στο Μεξικό -άκρως μυστηριώδης επίσης, μια και αγνοείται η ταυτότητα των κατασκευαστών και κατοίκων της- και ζητώ feedback.). Το δίσκο κλείνουν τελετουργικά σαντούρι και ψαλμωδίες, προετοιμάζοντας και υμνώντας τη φωτιά ("Flesh To Flame"), ενώ σκέφτομαι πως θα είχε ενδιαφέρον η προσέγγισή του, εάν είχε αποφασίσει να μελετήσει κάποιον αρχαιοελληνικό μύθο, κάποιο έθιμο ή δεισιδαιμονία.

Η ύπαρξη και μόνο τέτοιων μουσικών αποτελεί χαρά και αξίζει να μπαίνεις στον κόσμο τους... Προτίμησε να το κάνεις μόνος και κάποια από εκείνες τις ρευστές ώρες της μέρας. Και θα σκεφτείς τους Dead Can Dance και τους Black Tape For A Blue Girl, τους Qntal αλλά και τους Helium Vola ή και τους Current 93 . Ο Ulrich δίνει το στίγμα του και διαθέτει μια απλότητα και αμεσότητα story-teller μέσα στις δαιδαλώδεις διαδρομές του στον Kόσμο. Turning the mysterium into a tale.. Και η πόρτα στο back cover, δίπλα στο tracklist, είναι ορθάνοιχτη...
"The secret garden is always open now. Open, and awake, and alive. If you look the right way, you can see that the whole world is a garden."