To "Invisible Front.2005" είχε θεωρηθεί ορόσημο μιας νέας δημιουργικής εποχής για τους Κirlian Camera. Conceptual , inspired and continuous. Το αόρατο προπέτασμα μπορεί πλέον να θεωρείται πεπερασμένο, η νέα τους δουλειά κυκλοφόρησε και μετά την ακρόαση έχω μείνει να αναρωτιέμα: Wishfull thinking or Fact?

Αν το "Invisible front" το θεωρούσες ενα floating ταξίδι, είτε μέσω ενός απρόσωπου "abandoned spacecraft" είτε σαν ηχητική μεταφορά κάποιας πολύ πιο προσωπικής, εσωτερικής διαδικασίας ακόμα και με την καθαρά μουσική "ακουστική γωνία", τότε στο "Coroner's Sun" υπάρχει διάχυτη η αίσθηση οτι "something went wrong...". Κάτι συνεβη που πήγε την υπόθεση σε λίγο άλλα μονοπάτια. Μια επιθετική σύγχυχη, ένα κλειστοφοβικό πράγμα, ένα wtf το βγάζει. Και κάπου λίγο πριν το τέλος έρχεται το "The day of flowers" να υπενθυμίσει τι έχει συμβει, πως βρέθηκες εκεί. Ένα έξυπνο και λειτουργικό trick οσον αφορά τη θεματικη συνοχή ανάμεσα στα δύο αυτά albums.

Παρακάτω... Τα 3 πρώτα tracks του cd θυμίζουν έντονα τα αντίστοιχα του προηγούμενου. ( Για το "Beauty as a sin" έχει γίνει μια επιπλέον παρατήρηση πως μοιάζει πολύ με μελωδία των Covenant και απλά το αναφέρω.) Ο δίσκος ξεκινά με παρόμοια δομή και αισθητική (thus another continuity) αλλά εκεί που αρχίζει να γίνεται πραγματικά ενδιαφέρον το όλο θέμα είναι στα 3 επομενα.
Το "Illegal apology of crime" διαφέρει ενορχηστρωτικά, ερμηνευτικά και συνθετικά και ξεχωρίζει. Το "Kaczynski Code", ένα futurepop-ίζον ""Εrinnerung" διοχετεύει την ένταση του "κώδικα" μέσα από ένα dance πρίσμα με special θορυβώδες treat στο τέλος, ενώ φαντάζομαι τη φλέβα στο μέτωπο του Bergamini να πάλεται καθώς απαγγέλει τον κώδικα (όπως καλή ώρα επί "Εrinnerung" στην πρόσφατη συναυλία).
Και το "CIA haunted headquartes" παίρνει definetely thumbs up για το κινηματογραφικό feeling Kubrick-ης αισθητικής και τον ατμοσφαιρικό πειραματισμό του. (wtf has happened there? ...at that part of the sky?)

Από εκεί και μετά το album (με) χάνει. Τα ενδιαφέροντα, σίγουρα, μουσικά στοιχεία χαραμίζονται σε συνθέσεις που συνολικά δεν είσαι σίγουρος αν σου άρεσαν τελικά ή όχι. Και αυτό δεν κάνει το album πιο πειραματικό, δύσκολο ή δύστροπο απλά ατυχές. Επιπλέον όταν το μεγαλύτερο μέρος ή και ολόκληρο το βάρος (music & lyrics) πέφτει στην Elena, το αποτέλεσμα δεν έχει την απόδοση και συνοχή που του πρέπει για KC. Δεν είναι τυχαιο πως αυτό που τραβάει ξανα την προσοχή προέρχεται από το Ιnvisible Front. To "The Day of Flowers" είναι εξαιρετική στιγμή γιατί βασιζεται σε μία δύναμη που το "Coroner's sun " δεν έχει, σε τέτοιο βαθμό έστω. Μια παραλλαγή του "The path of Flowers", ενδελεχώς επεξεργασμένη από την Elena ώστε να δώσει στην original πυρηνική "ενέργεια" του τραγουδιου ονειρική υφή. ('Ενα ακόμα δείγμα παρόμοιας επεξεργασίας συνάντησα στον περσινό δίσκο της Jarboe με την εκπληκτικά ελεγειακή και απόλυτα αισθησιακή διασκευή του "A Woman's Dreams". Αξίζει τον κόπο μιας ακρόασης!)

O δίσκος επίσης είναι tri-lingual... Στο "Koma Menchen" όμως με ενόχλησαν πολύ τα φωνητικά. Επιλέγεις να απαγγείλεις σχεδόν, ένα ποίημα στα γερμανικά και απευθύνεσαι σε κόσμο που αν δεν μιλάει τη γλώσσα, τοτε την έχει φάει με το κουτάλι μέσω της μουσικής. Δεν ξέρω αν το ιταλικο στοιχείο στη γερμανική προφορά θεωρείται cult ή γοητευτικό ή whatever, μου ακούγεται ασχημο εως και ανυπόφορο και είναι κρίμα. Αντίθετα το κλείσιμο του "Il Cielo Prima Della Fina" στη mother-tongue λέει... sexy, mysterious, creepy, secretive, forbidden.... "Morrrte".

Οι ΚC βάζουν τόσα εμπόδια εικαστικα, θεματικα, ηχητικά κτλ κτλ κτλ στο να αγαπήσεις τη μουσική τους που το γεγονός οτι τελικα σ'αρεσει είναι ενα μικρό θαυμα... Respect in that sense. Στο αρχικό ερώτημα όμως... Wishful thinking or Fact?
"Μεγάλε Bergamini" οπως ειχε πει κάποιος στο daily ost και θεά Elena επίσης μα δυστυχώς τμήμα του χαρακτήρα της νέας αυτής εποχής (οπως οι ίδιοι επέλεξαν να ορίσουν και πέρα από όποιες θεματικές διαφορές όπως αυτές αντικατοπτρίζονται μουσικά) και προσωπικότητας του predecesor έχει κιόλας χαθεί. Tα... παλιο-φαντασματα φαντάζουν απειλητικά και οι προσδοκίες μου για συνέχεια μένουν ανικανοποίητες.... I'm still with'em though waiting to be taken elsewhere.
Αν πάνε.

Thus, δυο σκάλες κάτω από front.

Rating : 7 / 10 
Μαρία Καραγκούνη