Pet Shop Boys - Fundamental

1. Psychological
/ 2. The Sodom And Gomorrah Show
/ 3. I Made My Excuses And Left
/ 4. Minimal
/ 5. Numb
/ 6. God Willing
/ 7. Luna Park
/ 8. I’m With Stupid
/ 9. Casanova In Hell
/ 10. Twentieth Century
/ 11. Indefinite Leave To Remain
/ 12. Integral

 Parlophone (EMI)
/ 19 May 2006

Το Fundamental των Pet Shop Boys κυκλοφόρησε περίπου 2 μήνες πριν γραφτούν αυτά τα λίγα
σχόλια… Αυτό από μόνο του θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως αδιαφορία ή άγνοια
και, προτρέχοντας, τονίζω πως κάτι τέτοιο θα ήταν κρίμα για το συγκεκριμένο
δίσκο. Αλλά πως να πάρει κάποιος στα σοβαρά το χρόνο όταν τίποτα απ’αυτόν δεν
καταφέρνει να επιδρά πάνω στις πιο πρόσφατες ορέξεις των Neil Tennant και Chris
Lowe; Οι οποίοι πιθανότατα ξέθαψαν τα κουτιά με τις
ασπροπορτοκαλοκοκκινοπρασινομπλέ στολές και εκείνα τα ηλίθια μυτερά καπέλα, και
τα φόρεσαν στον καταστροφικό δογματισμό των μοντέρνων κοινωνιών γενικά και των
πολιτικών εθνοσωτήρων ειδικά. Οι ίδιοι πήραν την πάντα υποτονική έκφρασή τους,
αυτή με την οποία δηλώνουν ότι ποτέ δε βαριούνται… Συνεχίζουν να αναρωτιούνται και
να ονειρεύονται. Και φυσικά κυκλοφόρησαν έναν πολύ όμορφο pop δίσκο
πραγματικά γεμάτο με ό,τι αγάπησε ο καθένας στο παρελθόν τους.

Σε πιο εμφανές προσωπικό επίπεδο… Οι Pet Shop Boys για
μένα ήταν πάντα το Please και το Behaviour,
δυο άρτια pop, χαρακτηριστικά
και ταυτόχρονα πολύ ιδιαίτερα άλμπουμ, που αποτελούσαν την αναγκαία γοητευτική
αντίθεση για να βάλω ένα συγκρότημα λίγο πιο ψηλά από τα άλλα. Το προτελευταίο Release παραήταν ξένο στις
καλές στιγμές τους, είχε και εκείνη την απροσδιόριστη ατμόσφαιρα που δεν ξέρεις
με τι να την παρομοιάσεις και που να σε τοποθετήσεις μέσα σ’αυτή. Το Home and Dry ήταν
η γλυκιά ανάμνηση και μαζί η απόδειξη ότι για να βρεις τη μαγεία της απαλής
μελαγχολίας έπρεπε να ψάξεις μακριά απ’αυτό το δίσκο. Χρειάζονται άλλωστε αμέτρητες
απρόσιτες κυκλοφορίες για να ξεχάσει κανείς πως μια μελαγχολική, παιδικά
ευαίσθητη φωνή μπορεί να ολοκληρώσει τις πιο χορευτικές μελωδίες και τις πιο
ευχάριστες σκέψεις. Ή πως γίνεται να φτιάχνονται φαντασμαγορικές pop (η λέξη χρησιμοποιείται
συχνά άκριτα, και κάπως ηδονικά παίρνει τόσο σίγουρο νόημα όταν αναφέρεται σε
τέτοια μουσική…) επιτυχίες, χτισμένες πάνω σε σκληρούς ή ειρωνικούς στίχους.
Ευτυχώς δε χρειάζεται να ξαναπάμε μέχρι το Tonight is forever ή
το Left to my own devices.
Το πρώτο single του Fundamental,
το διάσημο I’m with stupid ήρθε
πρώτο πρώτο να αποδείξει ότι οι αντιθέσεις συνεχίζουν να αποτελούν ακόμα
δυνατές αφορμές. Τα καπέλα που λέγαμε έγιναν ημίψηλα, για λόγους σοβαροφάνειας
και μόνο, και τα παιδιά κάνουν την πλάκα τους. Το παλιό disco-pop ύφος, με ένα πολύ δυνατό ρεφραίν που
επιβεβαιώνει πανηγυρικά την έκφραση των γύρω όταν σε ακούνε να το χαζοτραγουδάς
ενθουσιωδώς.

Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι η σειρά των κομματιών.
Οι εναλλαγές είναι ιδανικές για να απολυθεί την ίδια νύχτα ένας dj, αφού τον κράξουν
καταλλήλως οι απορημένοι θαμώνες. Τα χορευτικά electropop κομμάτια
είναι αρκετά και πολύ αξιόλογα αλλά χάνονται ανάμεσα στα πιο αργά, με αποτέλεσμα
να μένει μια μπερδεμένη κυρίως υποτονική αίσθηση. Γι’αυτό και μετά το I’m with stupid συνεχίζουμε
με το power-synth-pop Integral
έναν πολύ δυνατό, τετράλεπτο παρά κάτι, σκοτεινό electronica αναχρονισμό,
που εκπλήσσει ευχάριστα όποιον είχε συγκεκριμένες ηχητικές απαιτήσεις απ’το come back των
Pet Shop Boys. Κι επειδή η
θεατρικότητα στον ήχο τους είχε πάντα κυρίαρχη θέση (ανυπομονώ να αναφερθώ στο Numb!), ladies and gentlemen welcome to The
Sodom And Gomorrah Show! Εκφώνηση, χειροκροτήματα και διήγηση με δόσεις
χιούμορ σε ένα συμπαθέστατο up-lifting κομμάτι
που σχεδόν το φαντάζεσαι να ξετυλίγει μπροστά σου τη -συγκρατημένα- αμαρτωλή
διάθεσή του.

Άλλη μια μικρή έκπληξη του Fundamental είναι
το εναρκτήριο Psychological.
Βασισμένο αποκλειστικά σε minimal Kraftwerk-ικές
φόρμες, δίνει έναν πιο εγκεφαλικό τόνο, σαν αναμονή – παραπλάνηση πριν τα
παραπάνω ξεσπάσματα. Μετά την πρώτη ακρόαση άλλωστε, το Psychological μαζί
με όλες τις υπόλοιπες περίεργες εναλλαγές, εκπλήξεις, ξεσπάσματα, μουδιάσματα
αποκαλύπτουν το γενικότερο χαρακτηριστικό του άλμπουμ. Η αίσθηση ελευθερίας και
η άγνοια για αυστηρό προσανατολισμό. Μόνος αυτοσκοπός η δημιουργία ενός
καλαίσθητου συνόλου με εκλεπτυσμένη pop για παλιομοδίτικα dancefloor και
αιώνιες ρομαντικές εικόνες. Μια τέτοια φέρτε στο μυαλό σας, ασπρόμαυρη κατά
προτίμηση, και έχετε τη μεγαλειώδη εισαγωγή του Numb. Μοναξιά και εσωστρέφεια,
συναισθήματα που προϋπήρχαν στο παρελθόν των Pet Shop Boys αλλά ίσως για πρώτη φορά εκφράζονται
τόσο άμεσα από κάθε άποψη. Νομίζω πως είναι η πιο ευαίσθητη και κομψή έκφραση
της αναγκαιότητας για εκείνη τη σωτήρια στιγμή συναισθηματικής αδράνειας που
έχω ακούσει τελευταία. Προβλέψιμα θα το μισούσα ή πιθανότατα θα το βαρεθώ αλλά η
αμεσότητά του έχει αναβάλει κάτι τέτοιο εδώ και πολλά ακούσματα.

Ξεχωρίζει άλλη μια μπαλλάντα, το Luna Park, με εικόνες που ίσως
υπερτερούν της μουσικής. Η ορχήστρα δραματοποιεί λίγο παραπάνω τα πράγματα, αλλά
γενικά κυλάει όμορφα. Το Minimal κλείνει τις εντυπώσεις, με ωραίο ρυθμό και ένα New Order μπάσσο
στο τέλος.

Μένει και μια αμυδρή ιδέα ότι η αγάπη και οι προβληματισμοί
που πάντα στρέφονταν γύρω απ’αυτή παλιότερα, είχαν πολύ λίγο χώρο να
αναπτυχθούν…

Η επιστροφή του Trevor Horn (λες και το έκρυβα τόση ώρα) στην παραγωγή, έδωσε τη
ζωντάνια και τις σίγουρες επιτυχίες σε ένα εξαρχής επιτυχημένο άλμπουμ για τους
Pet Shop Boys. Το παρελθόν δείχνει να
τους εμπνέει περισσότερο από κάθε άλλη φορά και σίγουρα να μην τους πιέζει
καθόλου. Βέβαια τα pop συγκροτήματα των 80’s που επέζησαν υποφέρουν μαζικά από μια περίεργη αγκύλωση στην
άνιση σχέση τους με τα 00’s…
A-ha, Depeche Mode, Duran Duran… Με κυκλοφορίες που όσο αξιόλογες και να τις βρει κανείς,
φέρουν το βάρος της αναβολής του κύκνειου άσματος… Το οποίο πρέπει να έχει λίγο
από επανάληψη, εξομολόγηση και πολλή νοσταλγία. Ή αλλιώς να είναι σαν το Fundamental: ιδανικό για
καινούργιες ιδιαίτερες στιγμές που όμως να μην αναταράζουν και πολύ το
παρελθόν…

Special
edition bonus disc:

comments & discussion