Velvet Acid Christ - Lust for Blood 

01 wound / 02 parasite / 03 discolored eyes /
04 crushed / 05 disconnected nightmare / 06 polyester meth zeus / 07 kashmir
crack krishna / 08 ghost in the circuit/ 09 machine/ 10 lust/ 11 for/ 12 blood/
13 psychoaktive landscapes/ 14 ghost regen
 

Metropolis Records (Alive)
/ 29 September 2006

   Κατ’ αρχήν, να απολογηθώ για την καθυστέρηση για αυτή την
κριτική. Όταν βγήκε το άλμπουμ, προτίμησα να αφιερώσω χρόνο στους Oil 10. Σιγά σιγά όμως με κέρδισαν και οι V.A.C.. Μη με παρεξηγείτε για την καθυστέρηση… έχει τις δυσκολίες
του…

   Ξεκινά με το single… wound. Τυπικό V.A.C. σινγκλάκι, αν και κάπως πιο αργό. Το τυπικό συνθ, το τυπικό
μπάσο, τα τυπικά φωνητικά, κάποια όμορφα σπασίματα. Για όσους είχαμε φοβηθεί
από το προηγούμενο άλμπουμ ότι οι V.A.C. κάπου άφησαν στο δρόμο τους
ηλεκτρονικούς πειραματισμούς σε νέα τοπία, αυτό το κομμάτι είναι ο χειρότερος
οιωνός. Κερδίζει πόντους, πάντως, επειδή αναφέρεται στα δικαιώματα των ζώων. Να
ακούγαμε και τους στίχους καλά θα ήταν.
   Το επόμενο κομμάτι
δείχνει γιατί ΔΕΝ ήταν καλή ιδέα να μην είχαν αυτή την παραμόρφωση τα φωνητικά.
Μέτρια φωνή σβησμένη σε ένα ατέλειωτο delay, κάποιες μελωδίες και εξέλιξη που θυμίζουν λιγάκι χορευτικό
ρεμίξ σε cruxshadows… και ξαφνικά, λίγο πριν
το δεύτερο λεπτό, μια στιγμή διαύγειας. Μια ωραία μελωδία στο σπάσιμο, να
εξελίσσεται περίεργα στο 3^ο λεπτό και να χτίζει από εκεί.
   Το άλμπουμ
συνεχίζει με τυπικά V.A.C. κομμάτια (στο πιο old school), κάποιες αλά-slut (αλλά όχι ισάξιες) trip hop αναφορές στο crushed και κάποιες λίγες αναλαμπές
διαύγειας, όπως οι περίεργοι ήχοι στο polyester meth zeus. Χρειάζεται να φτάσει
κάπου στη μέση του kashmir crash krishna για να πάρουν αυτές οι
αναλαμπές το πάνω χέρι: διαυγής ρυθμός, slaughtering riffs, επιτέλους κάτι σε παρασέρνει από τη μιζέρια απρόβλεπτα.
   Και από αυτό το
σημείο και μετά το άλμπουμ μεταμορφώνεται, αν εξαιρέσουμε το απαράδεκτα
γραμμικό lust: το ghost in the circuit κάνει ό,τι προσπαθεί να κάνει το crushed πολύ καλύτερα (δεν χρειάζονται τα φωνητικά,
see?), τα vocoded φωνητικά δίνουν μια πολύ πιο
ταξιδιάρικη αίσθηση στο machine και φτάνουμε στο blood, ένα κομμάτι… τι να πω… I lust for blood. Τεράστιο,
ονειρικό, σηκώνει το άλμπουμ στους ώμους του, με την απίστευτη μελωδία πιάνου
του που βγαίνει μέσα από το ρυθμό, τον εξαφανίζει, και σιγά σιγά ο ρυθμός εκδικείται
ξεπηδώντας από κάτω με φονικά κιθαριστικά riffs για να σε στείλει κατευθείαν σε ένα ξέφρενο headbanging. Πολύ μέταλ χαρακτήρας, χωρίς
να χάνει καθόλου την industrial ενορχήστρωση (ένα κομμάτι που μου θυμίζει σαφώς τις δουλειές του Nihilio από το φόρουμ, μόνο πολύ πιο ώριμο, μαθαίνουμε εμείς ακόμα ).
   Τα δυο ορχηστρικά (ala twisted thought generator) κομμάτια στο τέλος
μοιάζουν να μην ταιριάζουν, αλλά είναι πολύ ενδιαφέροντα, ειδικά το ghost regen με τα πανέμορφα breaks και μακρόσυρτες μελωδίες.
Είναι και ένα από τα λίγα κομμάτια που έχουν πραγματικά καλή παραγωγή (όπως
λέει και ο ίδιος ο Bryan Ericsson, το
επερχόμενο άλμπουμ των Toxic Coma – του side project του –
θα έχει πολύ καλύτερη παραγωγή από οτιδήποτε έχει φτιάξει ως V.A.C.).

   Ο «Πόθος για Αίμα»
αφήνει τελικά μια γεύση συνάμα ελκυστική και απωθητική: δύσκολα θα εκτιμήσει
κάποιος το σύνολο του άλμπουμ, εκτός αν είναι πολύ φαν των VAC, αλλά νομίζω ότι σχεδόν κάθε οπαδός
του industrial θα βρει
κομμάτια που θα του αρέσουν πολύ εδώ μέσα. Σαφώς μια κυκλοφορία με ποικιλία,
που κάνει κάποια βήματα μπροστά. Πολύ συναισθηματική και σε αρκετά σημεία
απρόβλεπτη.

 Rating : 7.7 / 10
(-3 για τις εξυπνάδες που κάνουν στους vnv, σύνολο 4.7 :P)
Tec-goblin

comments & discussion