In The Nursery - Era

01. Blueprint
/ 02. Futurebuild
/ 03. Material & Form
/ 04. Silent In Time
/ 05. Tempered Wings
/ 06. Vantage
/ 07. Kryptka
/ 08. Imperfect Design
/ 09. Dogfight
/ 10. Landlost

ITN Corporation / 22 January 2007

[Architecture:
Blueprint] Τα βιολιά αναγγέλλουν θριαμβευτικά τα μεγαλεπίβολα
σχέδια. Με κομμένη την ανάσα βλέπουμε κομψές ευθείες γραμμές να στολίζουν το
χαρτί με ιδέες.

[Life] Αν
και δεν μ' αρέσει που το παραδέχομαι, τα βιολιά θα ακούγονταν πιο γεμάτα αν
ήταν πραγματικά ή αν είχαν καλύτερη παραγωγή. Αλλά αυτό είναι μια πολύ μικρή
λεπτομέρεια για αυτό το θριαμβευτικό κομμάτι με τη φωνή της Ντολόρες Μαργκερίτ C.. Αναμνήσεις από τις επικότερες
στιγμές του συγροτήματος (Engel
πχ), μαζί με την ευαισθησία που η Ντολόρες ξέρει να δίνει....

[Architecture:
Futurebuild] Οι πλούσιοι εργολάβοι κουβεντιάζουν σιγανά ακούγοντας
την σπαραξικάρδια παράσταση της Sarah Jay Hawley. Ο
νυχτερινός ουρανός φαίνεται από τη τζαμαρία του 48^ου ορόφου όπου
εκτυλίσσεται η βραδιά. They are taking away,
tearing apart...

[Life]
Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι οι ITN
δεν ήθελαν να πουν αυτό με το τραγούδι τους, αλλά η Σάρα τα κάνει μαντάρα.
Εντάξει, υπερβάλλω, αλλά από τις συνεργασίες της με τους Massive Attack ίσως θα έπρεπε να μεταπηδήσει σε
συνεργασία με τον Tiësto, όπου θα ταίριαζαν καλύτερα
αυτά τα ακατάληπτα φωνήεντα πάνω από αργούς ημι-χορευτικούς ύμνους.

[Architecture:
Material & Form] Και επιτέλους, οι πύργοι
παίρνουν μορφή. Ακολουθούμε τα υλικά
στο ταξίδι τους από τα βουνά, περνάμε δίπλα από ποτάμια, μπαίνουμε στην πόλη,
αυτό το θαυμάσιο απέραντο εργοτάξιο. Και ανεβαίνουμε και ανεβαίνουμε, να
βρεθούμε μαζί με αυτά στην αντίστοιχη θέση στον πύργο. Ξαφνικά όλα γύρω μας
γίνονται πιο γρήγορα, νέα κομμάτια έρχονται γύρω μας, βλέπουμε την πόλη να
σχηματίζεται, να απλώνεται ως εκεί που πάει το μάτι. Όταν η σκόνη καταλαγιάζει,
όλα έχουν πάρει μορφή.

[Life] Ένα
υπέροχο κομμάτι, που μου φέρει αναμνήσεις ενός άλλου, αρκετά διαφορετικού,
άλμπουμ ;). Η ευαισθησία των φανταστικών soundtracks τους συνδυάζεται από κάποιο σημείο και μετά με τα
εμβατηριακά drums τόσο
όμορφα, με τόσο συναίσθημα, που σε αφήνει να θέλεις κι άλλο μετά τα 3:45 λεπτά
του.

[Architecture:
Silent in Time] Είμαστε ακόμα στο κτήριο. Το
χτίσιμο γύρω μας έχει σταματήσει. Κόσμος κινείται πολλούς δρόμους πιο κάτω,
αλλά πάνω μας δεν αλλάζει τίποτα. Silver and gold, frozen in time. Η πέτρα
δεν έχει φωνή.

[Life] Όλο
το άλμπουμ, αλλά ειδικά αυτό το κομμάτι, μού φέρνει στο μυαλό ουρανοξύστες,
αυστηρές μορφές (metropolis). Δεν ξέρω αν νιώθετε το
ίδιο. Αν ναι, ίσως η αρχετυπική Νέα Υόρκη να έχει χαραχτεί στο συλλογικό μας
υποσυνείδητο.

[Architecture:
Tempered Wings] Αλλά
δεν είμαστε μόνοι μας. Κάποιος στέκεται στον πύργο. Ένας άγγελος; Ένας άνθρωπος
που δεν βρήκε κάπου πιο ψηλά να ανέβει; Η πόλη σιωπηλή από κάτω. Μελαγχολία.
Και τώρα τι μένει να φτιάξουμε;

[Life] Το
κομμάτι ξεκινάει υπέροχα. Κρατάει την αίσθηση αυτής της μοναξιάς σε όλη του τη
διάρκεια, την αίσθηση του περασμένου μεγαλείου. Όμως είναι βασανιστικά αργό και
βασίζεται στη Σάρα για να μας κρατήσει το ενδιαφέρον.

[Architecture:
Vantage] Και καθώς οι πύργοι γεμίζουν, ο
κόσμος στριμώχνεται και αναζητά τα σημεία με θέα, τα σημεία που μπορούν να σου
δώσουν ένα πλεονέκτημα στη μάχη για επιβίωση. Το παρελθόν έχει σημασία για το
πού βρίσκεσαι στην procession d'avantage.
Αλλά ο αγώνας σε γεμίζει ενθουσιασμό...
[Architecture:
Kryptka] Και στην προσπάθεια... βρίσκεις τα μυστικά της πόλης. Αντί
να κοιτάς προς τα έξω, βρίσκεις τι είναι η πόλη στα μέρη όπου δεν πέφτει πια
φως. Ξέρεις ότι πια θα τα βλέπεις όλα διαφορετικά όταν ξαναβγείς. Αν ξαναβγείς...

[Life] Δυο
πολύ όμορφα κομμάτια, με ισορροπία ευαισθησίας και ρυθμού.

[Architecture: Imperfect Design]  Η
πόλη πέφτει, παρακμάζει. Αλλά ψιθυρίζεις
fallen pieces rise again. Fallen pieces rise again... Και όμως δεν σηκώνονται.
Αντί γι' αυτά έρχεται η καταστροφή. Let it rain (to sweep this all away, όπως θα συμπλήρωναν οι Covenant).

[Life] Και
ξαφνικά, η φωνή της Σάρα διαλύεται στον αέρα, και τα τύμπανα χτυπούν αγχωτικά.
Για αυτή τη στιγμή πρέπει να ακούσετε αυτό το κομμάτι!

[Architecture:
Dogfight] Στα συντρίμμια, η μάχη για την επιβίωση είναι
φρικτή. Νομίζεις ότι δεν θα τελειώσει ποτέ, και μετά κοπάζει. Μια απατηλή
ανακωχή, αφού φουντώνει πάλι, πιο βίαιη από ποτέ, για να δοθεί ένα τέλος.

[Life] Αυτό
το κομμάτι ξεκινά με εφέ στα οποία δεν μας έχουν συνηθίσει οι In the Nursery: γεμάτους, αλλά και ξεκάθαρα
ηλεκτρονικούς ήχους. Σύντομα, όμως, δίνουν το λόγο στα drums, σε ένα ξέφρενο σφυροκόπημα. Θα
μπορούσε να στολίζει το soundtrack
των περισσότερων ηλεκτρονικών παιχνιδιών και πολλών ταινιών.

[Living Architecture:
Landlost] Η πόλη μοιάζει να διαλύεται, για να χτιστεί κάπου
αλλού. Ο κόσμος τρέχει.
     Πίσω τους, όμως,
δυο λουλούδια ξεπηδούν μέσα από τις πέτρες. Τα κτήρια γεννήθηκαν, έζησαν,
γέρασαν και πέθαναν, για να γεννηθεί νέα ζωή. Η πόλη είναι πια μέρος του κύκλου
της ζωής, και μια νέα εποχή (era) αρχίζει...

     Η συνηθισμένη
συνταγή των In the Nursery εμπλουτίζεται με νέες ιδέες
στη σύνθεση και στους ήχους (όχι όμως και άγνωστες, αν αναλογιστεί κανείς την κατέυθυνση του project τους Les Jumeaux στο παρελθόν). Χωρίς να είναι πιο ήπιο από τα προηγούμενα
«κανονικά» άλμπουμ του συγκροτήματος, το Era δανείζεται από τη σειρά των φανταστικών soundtracks την ευαισθησία και το πώς
εξιστορεί μια ιστορία. Εγώ προσωπικά δυσκολεύομαι να ανεχτώ την Sarah Jay, αλλά εσείς μπορείτε κάλλιστα να τη λατρέψετε. Αξιοσημείωτη και η επιστροφή του Humberstone twin στα φωνητικά, για τη δυνατή αγγλική προφορά και τις νεοκυματικές αναμνήσεις που εξισορροπεί σχετικά το γυναικείο στοιχείο. Σε κάθε
περίπτωση, το Era είναι ένα
άλμπουμ με υπέροχη θεματολογία και πολλά αξιοζήλευτα κομμάτια, τα οποία θα
θυμόμαστε για καιρό...

Rating: 8,5  / 10
Tec-goblin

comments & discussion