The Veils - Nux Vomica

1. Not Yet / 2. Calliope!
/ 3. Advice For Young Mothers To Be
/ 4. Jesus For The Jugular
/ 5. Pan
/ 6. A Birthday Present
/ 7. Under The Folding Branches
/ 8. Nux Vomica
/ 9. One Night On Earth
/ 10. House Where We All Live

Rough Trade / September 2006

Παράνοια. Ύπαρξη
καχυποψίας χωρίς λόγο, πεποίθηση του ατόμου ότι οι άλλοι φέρονται κακόβουλα και
θέλουν το κακό του, ότι το παρακολουθούν ότι μηχανορραφούν εναντίον του. Μπορεί
να έχει πολλές μορφές, από τις πιο ήπιες όπου το άτομο καταλαβαίνει ότι οι υποψίες
του μπορεί να είναι αβάσιμες, ως τις πιο βαριές όπου το άτομο δεν μπορεί να
διακρίνει την πραγματικότητα από τις ιδέες που έχει στο μυαλό του.
Η δυσκολία του ατόμου που
υποφέρει από παράνοια να εμπιστευθεί τους άλλους συχνά το οδηγεί σε απομόνωση.
Το άτομο μπορεί να βρίσκεται συνεχώς σε αναμονή κάποιας πολύ αρνητικής εξέλιξης
και να προσπαθεί να «μαντέψει» τις σκέψεις αυτών που θέλουν το κακό του.
Κυριαρχούν συναισθήματα θυμού, φόβου, καχυποψίας και σε ορισμένες περιπτώσεις
οργής ή μελαγχολίας. Είναι δυνατόν μία συγκεκριμένη παρανοϊκή ιδέα να
κυριαρχήσει στην ψυχική ζωή του ατόμου, ενώ στις βαρύτερες περιπτώσεις το άτομο
μπορεί να ακούει φωνές που σχολιάζουν τη συμπεριφορά του, επαναλαμβάνουν τις
σκέψεις του ή του δίνουν διαταγές.

Ο Finn Andrews, συνθέτης,
τραγουδιστής και ιθύνων νους των Veils δείχνει τόσο
παρανοϊκός στον τρόπο που εκφράζεται μέσα από τη μουσική του, που δείχνει ότι
τα τραγούδια του είναι το μέσο διαφυγής του μυαλού του από την τρέλα. Με
επιρροές από πολλά μουσικά σχήματα του παρελθόντος χωρίς όμως να έχει
κατασταλάξει με ποιόν μπορούμε να τον ταυτίσουμε. Ακούγονται σαν Morrissey είχε αναφερθεί γι’ αυτούς ο τύπος στο προηγούμενο
και παρθενικό τους album. Franz Ferdinand, Interpol είπαν κάποιοι άλλοι
και στο τραπέζι έπαιξαν καμιά δεκαριά ονόματα ακόμα.

Not Yet ή απλά η διαπίστωση πως ορισμένοι άνθρωποι απλά, αργά κι αθόρυβα
απομακρύνονται χωρίς να σου δώσουν μια ευκαιρία να τους γνωρίσεις. Για την ώρα
ο Finn Andrews και οι Veils του (ο Liam Gerrard στα keyboards και η Sophia Burn στο μπάσο) είναι ένα
Νεοζηλανδέζικο μουσικό σχήμα με έδρα το Λονδίνο πλέον, που αποζητά να τους
αφήσουμε ήσυχους να βγάλουν τη δική τους μουσική. Ξεκινώντας τα όλα από την
αρχή, με μοναδικό συνδετικό κρίκο τους παρελθόντος τον ίδιο τον Andrews που δε δίστασε να απομακρύνει όλους τους
μουσικούς που είχε κοντά του στον πρώτο τους δίσκο.

Το Nux Vomica μοιάζει με τη
μελοποίηση του παραλόγου του μυαλού του δημιουργού του, ντυμένη με κοφτά
κιθαριστικά riffs εξιστορώντας: [ τελευταία νιώθω χαμένος,
αποκομμένος από τον εαυτό μου, ο ύπνος μου είναι ένα παραλήρημα και ο ξύπνιος
μου ύπνος. Ο θυμός μου γίνεται οργή, ο φόβος μου γίνεται πανικός και η λύπη μου
συναισθηματική απονέκρωση. Η σκέψη μου έχει γίνει καρναβάλι κι όλοι εκεί μέσα
είναι μεθυσμένοι. Τύφλα. Δεν μπορείς όμως ν' αφήνεις κανέναν να σε καθορίζει,
δεν θα γίνω θύμα της αποδοχής υπό όρους, δεν την έχω ανάγκη, δε θα ξαναμοιραστώ
τις νύχτες μου με τη ντροπή…]**

To album αλλάζει μουσικό κλίμα και ύφος όσο εναλλάσσονται τα κομμάτια που το
απαρτίζουν. Το Not Yet σε χώνει αμέσως βαθιά στο παραλήρημα ακροβατώντας ανάμεσα στην πλήρη
ηρεμία και στις σπαραξικάρδιες κραυγές του Andrews. Το απόλυτα κιθαριστικό Calliope! σου δείχνει τη μελωδία και την ισορροπία που ίσως
αναζητούσες μετά τα ξεσπάσματα του πρώτου κομματιού του δίσκου. Το Advice For Young Mothers To Be ως πρώτο single είναι μελωδικό και γλυκό, χωρίς εξάρσεις. Από εκεί και μετά και έως το
τέλος οι εναλλαγές στη διάθεση είναι απίστευτες. Φόβοι, αδυναμίες, πάθη κι
απελπισία στο Jesus For The Jugular.
Μια καρδιά που τρομαγμένη
στο σκοτάδι, είχε ‘μαζέψει’, είχε συρρικνωθεί, όλο φόβο, όλο θλίψη στο Pan. Στο ομώνυμο Nux Vomica, την τρέλανε η
απόρριψη και η αποτυχία, την δυσαρεστούσε η κριτική, ταραζόταν από την
ανυπομονησία. Να πέφτει στην χειρότερη παγίδα της σκέψης, και να φαντάζεται μια
ζωή καλύτερη, να κάνει όνειρα, να βάζει στόχους άλλοτε εφικτούς κι άλλοτε
ανέφικτους. Στο One Night On Earth να επιθυμεί αυτά που φοβόταν, να
πλησιάζει και να απομακρύνεται βιαστικά απ’ τους άλλους, να την τρώει η
περιέργεια να βλέπει το τέλος πριν δει καν την αρχή. Με μία μόνο διαφορά, ό,τι
έλεγε, το έλεγε αυτή η καρδιά που τόσο εύκολα ράγιζε…

Yes, we
love sad stories.
And the
difficult ones…

Rating: 8,5 / 10

Βασίλης Παπαδογεωργόπουλος

**Ανήκεις μόνο σε σένα!  by Soul Seeker

comments & discussion