VNV Nation – Judgement 

01 prelude / 02 farthest
star / 03 testament / 04 descent / 05 momentum / 06 nemesis / 07 secluded
spaces / 08 illusion / 09 carry you / 10 as it fades

Anachron Sounds / Metropolis – 5 April 2007

 

 

Και να 'μαστε, αισίως, στο 
6^ο άλμπουμ των VNV Nation, του συγκροτήματος που είναι σχεδόν συνώνυμο του σύγχρονου
EBM (Ή μήπως όχι, αφού
σχεδόν εγκατέλειψαν το EBM
στο προηγούμενο άλμπουμ τους;). Η ώρα της Κρίσης για τον Κύριο Χάρρις και την
παρέα του. Μετά από το matter+form που περιλάμβανε κομμάτια
τουλάχιστον 6 διαφορετικών ειδών, και με ένα εξώφυλλο που εγκαταλείπει αρκετά
τον γνωστό τους μινιμαλισμό για να μας οδηγήσει σε σαφώς πιο σκοτεινούς (σχεδόν
μέταλ ή μήπως psy trance;)
συνειρμούς, όλα μπορούμε να τα περιμένουμε.
    Σημείωση: Για να
κρατάμε τα προσχήματα, θα υποστώ ένα διχασμό προσωπικότητας: θα σχολιάζω ως tec τα - σχετικά -
αντικειμενικά σημεία (ο ήλιος λάμπει, η παραγωγή είναι καθαρή, ο τάδε μου είπε
το χ), και ως goblin,
ε... θα μιλάει ο γνωστός σας καμένος και ενθουσιασμένος φαν ;), με σαφώς πιο
προσωπικές κρίσεις (όχι πάντα θετικές).

 
Prelude
Tec: Από τη σιωπή ανεβαίνει μια όμορφη
μελωδία. Η παραγωγή καθαρή και επαγγελματική, όπως και στο προηγούμενο άλμπουμ,
αναδεικνύει γρήγορα το βαθύ μπάσο που χτίζει σιγά σιγά ένα ζαν-μισέλ-ζαρικό
κομμάτι, τη μεγαλύτερη και μουσικώς αρτιότερη εισαγωγή τους ever.

Goblin: Αν και χωρίς τους
στίχους του chosen και
του foreward, το Prelude είναι ονειρικό και
εξαιρετικά γλυκό, προκαλώντας ανατριχίλες. Συνίσταται στους φαν του colours of rain (όπως και το as it fades αργότερα), αν και είναι
σαφώς πιο αισιόδοξο, προετοιμάζοντάς μας για κάτι μεγάλο.

 
Farthest Star

If we should stay silent / If fear should win
our hearts,
Our light will have long diminished, before it reaches the farthest star.
If we fall and break,
all the tears in the world cannot make,
us whole again.

Tec: Μια διασταύρωση των Arena/Perpetual με το παλιότερο
future
pop στυλάκι των VNV Nation,
με σαφώς αισιόδοξους στίχους και ξεκάθαρο "victory, not vengeance"
νόημα, το farthest star θα ήταν υπερβολικά «τυπικό» αν δεν σηματοδοτούσε μια αλλαγή
στη γνώριμη φωνή του Ρόναν. Φίλοι μου με τράβηξαν από το αυτί να το προσέξω,
και όντως, η φωνή ακούγεται πιο ζεστή.

Goblin: Χρειάζεται το όμορφο
σπάσιμο στο 3^ο λεπτό για να ανταποκριθεί στις προσδοκίες πού έχτισε
το Prelude. Θα στεκόταν
ωραιότατα σε οποιοδήποτε άλμπουμ των vnv από το futureperfect
και μετά.
 

Testament

We bring destruction, we bring war without an
end.
Then we live in hope that tomorrow never comes.
That it never comes.

Tec: Μιας και η προσθήκη ίντι drumlines στο Arena και
το Perpetual ήταν μια
από τις εξυπνότερες κινήσεις των VNV Nation στο m+f, εδώ αποφάσισαν να το πάνε
ένα βήμα πιο πέρα - με ένα ριφ συνθετικών κιθάρων δημιουργούν ένα γρήγορο
κομμάτι που μοιάζει διασταύρωση VNV
και νεότερων Client,
κάτι που θα μπορούσε να ακούγεται σε όλους τους ραδιοφωνικούς σταθμούς. Μπαίνει
γρήγορα, τελειώνει απότομα, αλλά τα 6 λεπτά του και οι πολιτικοί στίχοι του το
κάνουν ξεκάθαρα VNV Nation.
Αν και το «just you and me against the world» στο τέλος φέρνει  κακούς grothesque συνειρμούς, live ήταν instant coup-de-coeur για τον κόσμο στο Βερολίνο.

Goblin: Eίναι κρίμα που οι VNV δεν έχουν μια μεγάλη εταιρεία
προώθησης να γεμίσει τον τόπο πρόμο να το ακούμε παντού. Σαφώς φρέσκο, σαφώς
ένα βήμα πιο ροκ χωρίς την ψευτομαγκιά του αμερικάνικου industrial και χωρίς να βάλει νερό στο
κρασί του στους στίχους. Μοιάζει σχεδόν σαν να λένε οι VNV στους Apop «ΕΤΣΙ έπρεπε να είναι το You and me against the world».

 
Descent

Manmade prophecies serve to vindicate
all sides who claim themselves
worthy servants obedient to the same God
A God who commands them not to kill
Those faithful in lines that number thousands
bring perdition throughout the land

Tec: Think Joy or Second Skin, χωρίς το χορευτικό στοιχείο. Αργό, βιομηχανικό και
τρομακτικό, με τον Ronan
να απαγγέλει στίχους που έχουν να πιο ξεκάθαρα πολιτικοί και ενάντια στις
οργανωμένες θρησκείες κι από αυτούς του Saviour. Πολύ ορθά χαρακτηρίστηκε vitriolic. Θα προσέθετα ότι είναι
επίκαιρο, αλλά πότε δεν θα ήταν; Η μουσική κάπως υπερβολικά καθαρή για το industrial feeling που θέλει να δώσει,
και απλή.

Goblin: Θα ήθελα λίγο
παραπάνω όγκο στα drums
και λίγη παραμόρφωση, αλλά από τη στιγμή που διάβασα τους στίχους δεν τολμώ να
πολυγκρινιάξω. Είδα και άλλους να αντιδρούν έτσι στα φόρα. Μια από τις πιο
σκοτεινές στιγμές των VNV Nation ever και κάτι που περιμέναμε από όταν είχαν πει ότι το m+f θα ήταν
απρόβλεπτο όπως το second skin.

 

Momentum

Gaining momentum, like the beat of drums.

Tec: Λείπει ο Μάρτης από τη Σαρακοστή;
Οι VNV έχουν ενθαρρύνει
το TBM καιρό τώρα, και
σαφώς το Momentum
συνεχίζει σε αυτή την κατεύθυνση. Για την ακρίβεια, όμως, είναι το TBM του interceptor με την psy/EBM του lightwave
μαζί, και added
φωνητικά και acid. Το
303 μόνο του ακούγεται κάπως cheesy,
αλλά όταν ξαναμπαίνει η drumline
και παίζουν τα oscillators,
το τραγούδι παίρνει μια άλλη μορφή, για να τελειώσει με έναν τρόπο στον οποίο
δεν μας έχουν συνηθίσει οι VNV
(δεν σας λέω μέχρι να ακούσετε).

Goblin: Οργιαστικό σε σημεία,
λίγο απλοϊκό σε άλλα, το Momentum
έχει πολύ ψωμί και δεν γίνεται ποτέ βαρετό (σε αντίθεση ΙΜΟ με το lightwave). Οι στίχοι δίνουν
μια σαφώς σκοτεινή χροιά, χωρίς να χάνει το mixing potential του. Μην το παίξετε σε κλαμπ χωρίς να μιξάρετε την αρχή
του!

Nemesis

Those who shout loudest impose their will,
Upholding laws that serve the few.

[..]

I want justice for a voice that can't be heard.
Vindication for every suffering and hurt,
Let retribution hold dominion over earth.
Because Judgement Day's not coming,
Judgement Day's not coming soon enough.

Tec: Αν οι στίχοι του Descent σας άρεσαν, το Nemesis θα σας ενθουσιάσει. Και με τέτοιους
πολιτικούς στίχους, οι πολύ έντονες αναφορές σε drums και riffs στο punk και early EBM είναι απόλυτα ταιριαστές.
Φυσικά, όλ' αυτά με ελάχιστες θυσίες στην καθαρότητα της παραγωγής.

Goblin: Η οργή του Ρόναν, το
μότο του άλμπουμ μέσα στο κομμάτι, τα riffs και ο στίχος σε κάνουν να χτυπάς κεφάλι και να υψώνεις
γροθιές φωνάζοντας. Πρόκειται για την σαφώς πιο hard εκδοχή του Testament. Είναι κάπως ειρωνικό, βέβαια,
γιατί με κάνει να φωνάζω louder to impose my will,
το οποίο καταδικάζουν οι ίδιοι οι στίχοι. Στίχοι που είναι σε σαφή ρίξη με το
παρελθόν των VNV. Συνεχίζουν
να χρησιμοποιούν δύσκολες λεξούλες, αλλά το νόημα δεν είναι θαμμένο κάτω από
επίπεδα συμβολισμού και διπλών αναγνώσεων.

 

Secluded Spaces

I don't think I am a member...

Tec: Ο διάδοχος του Endless Skies και του Airships.
Πιο σύνθετο και «γεμάτο» από το πρώτο, αν και χωρίς όλη τη μεγαλοπρέπεια του δεύτερου.
Αρκετά πιο μελαγχολικό και από τα δυο. Τα φωνητικά σχετικά σβησμένα, έτσι για
αλλαγή (μην τυχόν και ακουστούν δυο φορές με τον ίδιο τρόπο σε αυτό το άλμπουμ
;)).

Goblin: Πολύ όμορφο κομμάτι.
Η διαφορετική παραγωγή στα φωνητικά ξένισε κάποιους, αλλά εμένα μού άρεσε το
ξεκάθαρο σχέδιο του Ρόναν να δώσει σε αυτό το άλμπουμ στη φωνή του μια ποικιλία
που δεν υπήρχε παλιότερα. Δουλεύει περιέργως πολύ καλά μετά το nemesis, γιατί το κοπάνημα
του προηγούμενου σε καταβάλει και ο οργανισμός χρειάζεται να ηρεμήσει.

Illusion

Being like you are
Well this is something else
Who would comprehend
But some that do lay claim
divine purpose
blesses them
That's not what I believe
And it doesn't matter anyway  

Tec: Η παραγωγή καθαρίζει πολύ, ένα
όμορφο συνθ μπαίνει, αρχίζοντας μια μπαλάντα. Οι στίχοι έχουν πολύ περισσότερο
βάθος απ' όσο το αλά-britney
ρεφραίν επιτρέπει να φανεί.

Goblin: Το κομμάτι πλησίασα
να το μισήσω από το sample
και το live, μέχρι που
το άκουσα στη φυσική του θέση μέσα στο άλμπουμ. Δυσκολεύτηκα να το παραδεχτώ,
αλλά τελικά το λέω «Τον Πού*τη το Ρόναν, μέχρι και τη Μπρίτνεϋ κάνει
καλύτερα!». Συνεχίζω να θεωρώ ότι οι στίχοι του ρεφραίν θέλουν αλλαγή, αλλά ο
στίχος έχει σαφώς συμβολισμούς και νοήματα περί ζωής και ύπαρξης που, άσχετα με
το αν τα συμμεριζόμαστε, το διαφοροποιούν πολύ από την εικόνα της ερωτικής
μπαλάντας που δίνει στην αρχή.
 

Carry You

Though the past, the unwanted memories
are holding onto you
All the power in the universe
conspires to carry you
Truth you find through your adversities
will defend you

Tec: Και να η επιστροφή στην καθαρή futurepop με τη στενή έννοια.
Σαν να αποφάσισαν στα τελευταία του άλμπουμ οι VNV να θυμηθούν
το παρελθόν τους. Ένα σαφώς μελαγχολικό, ταξιδιάρικο club hit για να πηγαίνει η πίστα
αριστερά-δεξιά. Και ξάφνου στο 3:30 σπάει για να μπουν strings και μπάσο να χτίσουν προς τον
ουρανό με έναν εντελώς empires
τρόπο στο πιο σύγχρονο. Όμως οι πιο συχνές αλλαγές στο κομμάτι και η σαφώς
βελτιωμένη φωνή του Ρόναν μάς θυμίζουν ότι είμαστε στο 2007 και ότι αυτό είναι
ένα σύντομο διάλλειμα για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.

Goblin: Αν και σε καμία
περίπτωση δεν θα ήθελα οι VNV Nation
να συνεχίζουν να παίζουν ό,τι έπαιζαν, όταν βγάζουν πού και πού τέτοια
διαμαντάκια, δεν μπορώ παρά να ανατριχιάζω και να κοιτάζω προς τον ουρανό
(έστω, το ταβάνι) εκστασιασμένος.

As It Fades

Goblin (δεν έχει tec εδώ): Αν και η μελαγχολία
αυτού του κομματιού, οι εικόνες που σου φέρνει στο μυαλό με αγγέλους να
ανεβαίνουν στον ουρανό πάνω από μια σκοτεινιασμένη γη φέρνουν σαφώς προς την
εποχή του Empires, οι
ήχοι που χρησιμοποιούνται δίνουν στο As It Fades περισσότερο την εικόνα του τελευταίου κομματιού του soundtrack μιας μελαγχολικής
ταινίας. Τα χορωδιακά συνθ μού τρυπάνε το μυαλό σαν ξυράφι, παγώνοντάς τη
σπονδυλική μου στήλη. Για ένα τέτοιο κομμάτι θα ήταν περήφανοι οι In the Nursery (κάποιος θα με
λιντσάρει για αυτό που μόλις είπα).

Tec: Το Judgement παίρνει ό,τι υπήρχε στο matter+form (τις ίντι αναφορές, την trance, τα βελτιωμένα
φωνητικά, την επαγγελματική παραγωγή, την ποικιλία των μουσικών αναφορών) και
το συνθέτει με ένα νέο τρόπο, δένοντάς το σε ένα σαφώς πιο ξεκάθαρα VNV σύνολο,
στο οποίο θα βρείτε στοιχεία από όλα τα άλμπουμ των VNV Nation: τα 4λεπτα νεοκλασσικά
κομμάτια του advance+follow, τη σκοτείνια και την
οργή για τον κόσμο του ptf
στο descent, το
πολιτικό μήνυμα του futureperfect
(αυτή τη φορά λιγότερο προσωπικό, πιο κοινωνικό, large scale), και ακόμα και λίγο empires στο carry you. Αφήνεται σε εσάς να
κρίνετε αν αυτοί οι νέοι συνδυασμοί είναι πράγματι πρωτότυποι, για μένα
ξεκάθαρα είναι.
Φυσικά
συγκρίσεις θα γίνουν, και έχουν ήδη αρχίσει να γίνονται. Αν έχει σημασία αυτό
(και νομίζω ότι έχει όση λίγη έχει και η κριτική αυτή), στα φόρα των VNV Nation η αποδοχή είναι σχεδόν
ολική (σε αντίθεση με το m+f) και άνθρωποι έξω από αυτά
μού είπαν «νιώθω σχεδόν όπως όταν τους πρωτοανακάλυψα». Σε ποσοστό άνω του 90%
ακούω ότι αυτό το άλμπουμ είναι ανώτερο του matter+form.
Βέβαια, αν είστε φαν του empires
ή θεωρείτε το ptf 2012
ένα από τα δυο καλύτερα άλμπουμ τους (tec: προσωπικά το θεωρώ το χειρότερο), κανένα νέο άλμπουμ δεν
πρόκειται να σας αλλάξει τη γνώμη, αλλά ελπίζω ότι θα τα απολαύσετε παρά τις
συγκρίσεις.

Goblin: Για μένα η σύγκριση
με το matter+form είναι λιγότερο εύκολη. Έβαλα
κάτω τευτέρια, το συνέκρινα κομμάτι-κομμάτι με το matter+form και το futureperfect (πρέπει να δείτε τα τικ
και τα σύμβολα ανισότητας...) και κατέληξα στο ότι σε επίπεδο κομματιών είναι στο
ίδιο επίπεδο. Όμως, το σύνολο είναι παραπάνω από το άθροισμα των μερών. Είναι σαφές
ότι το judgement μού
δίνει την αίσθηση του καλύτερου συνόλου, ότι κυλάει καλύτερα από κάθε
προηγούμενο άλμπουμ. Συμβαίνει, όμως, και το παράδοξο: ενώ θεωρώ το matter+form τουλάχιστον ισάξιο του futureperfect και το judgement
τουλάχιστον ισάξιο του m+f, μού είναι αδύνατον να
συγκρίνω futureperfect
και judgement. Το
γεγονός ότι το πρώτο έχει δυο από τα 5 καλύτερα vnv κομμάτια ever, αλλά και πολύ υποδεέστερα,
ενώ στο judgement είναι
δύσκολο να ξεχωρίσω ένα κομμάτι από τα άλλα, δυσκολεύει την κατάσταση.

   Αλλά όλ' αυτά έχουν ελάχιστη σημασία - οι VNV Nation είναι σχεδόν ιδεολογία:
αν κάποιος έχει παρακολουθήσει και αγκαλιάσει την πορεία του Ρόναν (άρα, μεταξύ
άλλων, ουσιαστικά έχει μειώσει το βαθμό στον οποίο η darkίλα είναι αυτοσκοπός), δεν υπάρχει
σοβαρή περίπτωση να μην του αρέσει το judgement.

 

 

 
comments & discussion