Steve Jansen - Slope

GRIP / SLEEPYARD / CANCELLED PIECES /
DECEMBER TRAIN / SOW THE SALT / GAP OF CLOUD / PLAYGROUND
MARTYRS/ A WAY OF DISAPPEARING / BALLAD OF A DEADMAN /
CONVERSATION OVER / LIFE MOVES ON / PLAYGROUND MARTYRS
[reprise]

Samadhisound / December 2007 

 

To όνομα Steve Jansen μπορεί να μην λέει κάτι σε αρκετούς και θα το παραδεχτώ… Ημουν
και γώ μια από αυτούς. Μαζί με το δισκάκι όμως, έσκασε και η απαραίτητη
πληροφορία και το μυστήριο λύθηκε:  Ο Steve Jansen είναι ο αδερφός του David Sylvian, συνιδρυτής και drummer των θρυλικών Japan!  Η μουσική του καριέρα δηλαδή, ξεκίνησε πριν
από 30 περίπου χρόνια και ενώ το όνομα του ίσως να μην είναι τόσο γνωστό, η
δουλειά του είναι εξαιρετική και παραπάνω από οικεία.
Τον
χαρακτηρίζουν ως τον σιωπηλό και ιδιαίτερα δημιουργικό συνεργάτη του Sylvian, και κάνοντας ένα μικρό research στους δίσκους του Sylvian και στο internet διαπίστωσα ότι όντως είναι ένας
ιδιαίτερα χαρισματικός μουσικός, αφού εκτός από drummer / percussionist παίζει και πειραματίζεται με πάρα
πολλά ακόμα μουσικά όργανα.
Πέρα από
τους Japan και τα μετέπειτα projects τους (Rain Tree Crow, Nine Horses),  έχει συνεργαστεί με μια πλειάδα μουσικών δισκογραφικά (No-Man, Annie Lennox, Perry Blake, Mandalay, etc)
αλλά και συνοδεύοντας τους σε live εμφανίσεις. Αξιοσημείωτες είναι οι συνεργασίες του
με τους Ryuichi Sakamoto και Yukihiro Takahashi (των Yellow Magic Orchestra) και έχει κυκλοφορήσει αρκετούς
ορχηστρικούς δίσκους μαζί με τον Richard Barbieri, τον κιμπορντίστα των Japan.

Παρ’ολο λοιπόν που είναι τόσα χρόνια κάπου εκεί γύρω ο Jansen,  το Slope είναι ουσιαστικά το ντεμπούτο του σόλο άλμπουμ και το κυκλοφόρησε τώρα παρουσιάζοντας έναν τέλειο συνδυασμό εφευρετικών ρυθμών, περίπλοκου programming και ζεστών συγκινητικών ερμηνειών από τους Tim Elsenburg
(Sweet Billy Pilgrim),
Thomas Feiner, Anja Garbarek,
Nina Kinert, David Sylvian,
Theo Travis και  Joan Wasser
(Joan As Policewoman).

Μελωδίες και  ηλεκτρονικές σταγόνες όλων των μεγεθών
πέφτουν πάνω σε ρυθμούς φτιαγμένους με μια ιδιαίτερη μαεστρία,  χροιές φωνών τις οποίες ακούς και νοιώθεις να
σου ζεσταίνουν το αυτί.
Οι
συνθέσεις είναι σφιχτά δεμένες μεταξύ τους έχοντας δημιουργήσει ένα μοναδικό
τοπίο γεμάτο μελαγχολία, μυστήριο, σκοτάδι, ευαισθησία, ακόμα και ρομαντισμό,
το οποίο νιώθεις ότι έχεις εξερευνήσει σπιθαμή προς σπιθαμή μόλις το άλμπουμ
τελειώνει, αλλά παρ’ όλα αυτά θέλεις να ξαναγυρίσεις εκεί, ξανά και ξανά.

Το πρώτο
μέρος που συναντάς στο ηχητικό τοπίο που ονομάζεται Slope, είναι το Grip. Ένα minimal ηλεκτρονικό track με κάποια jazz στοιχεία τοποθετημένα διακριτικά
πάνω στα χαμηλά ρυθμικά patterns. Το Grip είναι  εντυπωσιακά σύγχρονο και σε σημεία
πρωτοποριακό, και αυτό όχι μόνο λόγω ενορχήστρωσης αλλά και λόγω του τρόπου με
τον οποίο είναι δομημένη η παραγωγή.
Το Sleepyard που ακολουθεί, είναι ακόμα πιο
ονειρικό και σ’ αυτό βοηθάει η φωνή του Tim Elsenburg που είναι σαν να σέρνει νωχελικά
τους στίχους, δίπλα στους γυαλιστερούς ήχους ενός Rhodes ηλεκτρικού πιάνου. Εδώ, όπως και σε
άλλα σημεία του άλμπουμ, υπάρχουν κοινά σημεία με τις solo δουλείες του David Sylvian, όχι μιμητικά, αλλά με μια αίσθηση
που δείχνει ότι οι δυο τους αντιλαμβάνονται την μουσική δημιουργία με έναν
παρόμοιο τρόπο.
Το Cancelled pieces είναι ένα από τα ομορφότερα μέρη που
ανακαλύπτεις ταξιδεύοντας στα μέρη του slope. Πλούσιο από ιδιαίτερες αρμονίες,
προσεκτικά χτισμένους ρυθμούς σε μια περίπλοκη electronica με αυθεντικό χαρακτήρα, και την
ιδιαίτερη φωνή της Αnja Garbarek η οποία ταιριάζει απόλυτα στο
κομμάτι και η ερμηνεία της του δίνει ακόμα πιο ασυνήθιστο χαρακτήρα.
Το
ορχηστρικό December Train, με τα διακριτικά percussions που αναδύονται σιγά σιγά στην
επιφάνεια θα μπορούσε να είναι το χαρακτηριστικό θέμα μιας ταινίας.
Με τη φωνή
του Thomas Feiner να παλεύει με τον ίδιο της τον αέρα και με μια θεατρικότητα
που ανατριχιάζει, το αργόσυρτο και επιβλητικό Sow the Salt αποτελεί άλλη μια εξαιρετική στιγμή
του album, ενώ τα Gap of Cloud, A way of disappearing και Conversation over είναι ακόμα τρία ιδιαίτερα
κινηματογραφικά ορχηστρικά κομμάτια που συνοψίζουν όλο αυτό που αποτελεί τη
μουσική σκέψη του Jansen.
Playground Martyrs. Το κομμάτι που συνυπογράφουν ο Steve Jansen με τον David Sylvian. Η φωνή του Sylvian απλά αγκαλιάζει την αισθαντική και
ευαίσθητη μελώδια που παίζει το πιάνο. Το συγκεκριμένο κομμάτι υπάρχει και σαν reprise και είναι αυτό που κλείνει το slope. Εκεί είναι τραγουδισμένο από την Nina Kinert και παρ’ όλο που μιλάμε για reprise ενός κομματιού τραγουδισμενου από
μια φωνή σαν αυτή του Sylvian, δεν είναι σε καμία περίπτωση
κατώτερο, αλλά διαφορετικό και το ίδιο δυνατό.
Το Ballad of a Deadman είναι επίσης γραμμένο από τα δυο αδέρφια.
Εδώ μαζί με τον Sylvian τραγουδάει και η Joan Wasser. Ρυθμός σχεδόν ανέκφραστος που
σέρνεται, κιθάρες και ατμόσφαιρα που νομίζεις ότι δραπέτευσαν από κάποιο δίσκο
του Johnny Cash…

Ένας
συνθέτης με πηγαίο ταλέντο, ένας μάγος του ρυθμού με τον δικό του ιδιαίτερο
τρόπο, αποφεύγοντας κλισέ τεχνάσματα, σε ένα πολυεπίπεδο ηχητικό κόσμο με
διάφορους φιλοξενούμενους που προσθέτουν εξτρα μαγεία.
Μετά από
πολλά χρόνια πορείας, ο σιωπηλός και χαμηλών τόνων Steve Jansen, ήρθε να μας μιλήσει με τον τρόπο
που ξέρει καλύτερα, με την μουσική του.

Listen to
Slope: microsite

 
Rating: 8 / 10
Ελένη Τζαβάρα