Hecq - Night Falls
Hecq - Night Falls
1. nightfalls / 2. never leave / 3. dis / 4. dis (reverberation) / 5. bending time / 6. aback / 7. come home / 8. giants / 9. Magnetism / 10. red sky / 11. Above / 12. i am you
Hymen Records ¥767
/ April 2008
Δεν είμαι εγώ.
Είμ’ εκείνος…
Με τα απίστευτα
ρεμίξ άλμπουμ του σε in strict confidence και pzycho bitch, ο hecq μετατράπηκε σε έναν καλλιτέχνη στον οποίο ήθελα να
πιστέψω. Όμως κάτι έλειπε από τα πρώτα του άλμπουμ. Οι εξαιρετικές ιδέες και
ήχοι που ομόρφαιναν τα κομμάτια άλλων στέκονταν κάπως γυμνοί στις δικές του
δουλειές. Όχι πια.
…που περπατάει στο πλάι μου χωρίς να τον βλέπω…
Το άλμπουμ στο
εξώφυλλο έχει ένα ποίημα του Χουάν Ραμόν Χιμένεθ, βραβευμένου με Νόμπελ
λογοτεχνίας. Ο τίτλος με άσπρα γράμματα, το ποίημα με γκρι, και το υπόλοιπο
μαύρο. Η νύχτα πέφτει; Η νύχτα έπεσε. Κάτω από μερικά δέντρα στο εσώφυλλο, μια
αφιέρωση στον πατέρα του Hecq. Και οι πρώτοι
ήχοι μάς καλωσορίζουν.
…που άλλες φορές καταφέρνω να τον επισκεφτώ,
και άλλες τον λησμονώ.
Η αρχή θλιβερή και
επική. Έγχορδα, χωρίς έντονη την παρουσία του ηλεκτρονικού (αν και προφανώς
βγαίνουν από ηλεκτρονικά). Το never leave, από τα καλύτερα
κομμάτια του άλμπουμ, συνεχίζει με κύματα συναισθήματος, μια ψυχική ανάταση που
συγχρονίζεται με μια συναισθηματική κατάβαση στο σκότος. Προς το τέλος
εμφανίζονται τα πρώτα «κρουστά».
Εκείνος που, γαλήνιος, σιωπά όταν μιλώ.
Η μοναξιά έρχεται
στο προσκήνιο πιο εμφανής με τη χρήση κλασσικών hecq ηλεκτρονικών στα δύο dis. Πόσο
εύκολα ξυπνά αυτό το συναίσθημα ο ήχος των μηχανών! Και μετά, ένα πιάνο,
αντηχεί στη σιωπή, η οποία σιγά σιγά γεμίζει από drones μεσαίων συχνοτήτων. , Σχετικά αναπάντεχα, τελετουργικοί ρυθμοί μπαίνουν
στο προσκήνιο στο Aback, φέρνοντας στο μυαλό των μάστορα Γιαμαόκα
του Silent Hill. Όμως, κάτι τραβάει την προσοχή… ένας θόρυβος στο
παρασκήνιο. Ακούω τέτοια πράγματα επί 6 χρόνια, και μου πήρε μέρες να
συνειδητοποιήσω ότι δεν έφταιγαν τα ηχεία μου για αυτό τον ήχο, ο οποίος σε
τρομάζει, εισβάλλοντας σαν ξένος στο ιερό.
Εκείνος που, μειλίχιος, συγχωρεί όταν μισώ.
Η τελετουργία
διαταράχθηκε. Κάτι πήγε στραβά! Απειλητικά, αλλά και μελαγχολικά drones παίρνουν το λόγο για ώρα, για να ακολουθηθούν στα
τελευταία κομμάτια από κύματα που σε ανυψώνουν και σε ξαναβυθίζουν. Στο τέλος,
ο Hecq φαίνεται να νιώθει μια ανακούφιση που
είναι εμείς, που μοιράζεται τα συναισθήματά του, και αυτήν ακριβώς την γλυκιά αγαλλίαση
μοιράζεται μαζί μας στον 9λεπτο ύμνο του I am You.
Εκείνος που συχνάζει, όπου δεν πατώ…
Για να συνοψίσουμε,
το Night Falls είναι ένα άλμπουμ με πολύ περισσότερη συνέχεια και συναίσθημα, όχι μόνο
από τα προηγούμενα του καλλιτέχνη, αλλά και από τις περισσότερες φετινές
κυκλοφορίες. Μοναδική αρνητική πινελιά η κλασσική παραγωγή στην οποία μας έχει
συνηθίσει αυτός ο καλλιτέχνης, η οποία δεν κάνει κανένα συμβιβασμό με το
ρεαλισμό, και σε ένα δυο σημεία είναι ικανή να γονατίσει αξιοπρεπή οικιακά
ηχεία.
Ας εμείνουμε, όμως,
στα ουσιώδη. Χωρίς να το καταλάβεις, η ένταση κάθε κομματιού και το φόκους του
αλλάζει, μέσα σε λίγα λεπτά. Ο Hecq καταφέρνει μαγικά
να μας δώσει την αίσθηση της συνέχειας και να μη μας ξυπνήσει σε καμία στιγμή
από τον εφιάλτη, χωρίς να θυσιάσει την εξέλιξη του κομματιού και του άλμπουμ
στο σύνολό του. Αφήνει στο τέλος την αίσθηση της πλήρωσης, ότι η ιστορία έχει
ειπωθεί, αλλά ζητάμε ταυτόχρονα την επανάληψη, αφού το συνειδητό δεν έχει
αντιληφθεί το εύρος και τον πλούτο αυτού που έχει ακούσει και ζητάει
περισσότερο για να χορτάσει.
…και που θα στέκεται ακόμα, όταν θα πεθάνω.
Rating: 8,2 / 10
tec-goblin
ΥΓ: Η μετάφραση του ποιήματος βασίστηκε στη μετάφραση του Κώστα Κουτσουρέλη.
The Best Albums Of The 1980s
