The Killers - Day & Age

24 November 2008 - Island

Για δείτε τελικά... Τέσσερα χρόνια πέρασαν από την
κυκλοφορία του Hot Fuss που έφερε με εμφατικό τρόπο τους Killers στο
προσκήνιο της μουσικής των 00's και, κόντρα σε πολλές προβλέψεις, τα
παλικαράκια από το Λας Βέγκας
"κελαηδούν" ακόμα. Γιατί να σταματήσουν, εδώ που τα λέμε; Η "απενοχοποιημένη"
ποπ που υπηρετούν θα παραμένει επίκαιρη και θα βρίσκει πάντοτε το καταφύγιο που
της αναλογεί στα ερτζιανά και όλοι θα κοιμούνται χαρούμενοι - γιατί όχι
άλλωστε; Ας γίνουμε όμως πιο σαφείς..!

Το σωτήριον έτος 2004, μέσα στο ξεπέταγμα δεκάδων
νεοσύστατων και άκρως φιλόδοξων συγκροτημάτων, εμφανίστηκαν οι Killers
καταθέτοντας μία αρκετά ξεκάθαρη προσέγγιση σχετικά με το πώς αντιμετωπίζουν τη
μουσική: Το Hot Fuss ήταν ένας μελωδικός δίσκος, με αρκετά ηλεκτρονικά
περάσματα, "catchy" μελωδίες, ανάλαφρους, φωτεινούς στίχους, όσο "ορθόδοξος" εν
γένει αλλά ταυτόχρονα και όσο "ξεχωριστός" έπρεπε ώστε να εγγυηθεί ότι οι
δημιουργοί του θα λάβουν την απαιτούμενη προσοχή. Και φυσικά την έλαβαν:

Βραβεία, αναγνώριση, παγκόσμιες περιοδείες και ένα πρώιμο
χρίσμα ως "νέοι U2" και διάφορα τέτοια χαριτωμένα. Και σε εκείνο ακριβώς το
σημείο ξεκίνησαν για μένα τα όποια προβλήματα έχω με τους Killers...

Ας πάρουμε ως παράδειγμα την πιο πρόσφατη δουλειά τους Day
and Age. Ακόμα και από το πρώτο βιαστικό άκουσμα, θα πρέπει να είσαι αρκετά
μαυρόψυχος για να το μισήσεις: Τα τραγούδια του είναι ωραία ενορχηστρωμένα και
εμφανώς "δουλεμένα" στο στούντιο. Δεν λείπουν οι ιδέες, τα ηλεκτρονικά
στοιχεία, η διακριτική παρουσία των πνευστών, οι ευπρόσδεκτες αυξομειώσεις στην
ένταση, τα γκάζια. Και (μαντέψτε...) τα επίδοξα singles ξεπροβάλλουν από το
πρώτο λεπτό. Η πρώτη τους επιλογή, το Human, με τους παιδικά αφελείς
στίχους του, είναι ηλίου φαεινότερο ότι θα δεσπόσει στα εγχώρια και μη airplays
και μάλλον κανείς δεν έχει λόγο να ενοχληθεί ιδιαίτερα από αυτό. Ακόμα καλύτερο
είναι το Spaceman, ένα πανέμορφο track που θα μπορούσε να αποτελεί
μάθημα για το πώς γράφεται ένα σύγχρονο pop τραγούδι. Και η συνολική προσπάθεια
πλαισιώνεται μια χαρά από αρκετά κομμάτια (Losing Touch, A Crippling Blow,
Neon Tiger, Joy Ride), για τα οποία μπορεί ο χαρακτηρισμός "διαμαντάκια" να
είναι υπερβολικός, δεν ηχούν όμως καθόλου άσχημα σε κανένα αυτί, όντας
ειλικρινέστατα και ξεκάθαρα στις προθέσεις τους.

Τα -όποια- προβλήματα με τον δίσκο αρχίζουν από τα σημεία
στα οποία οι Killers αρχίζουν να παίρνουν τον εαυτό τους λίγο περισσότερο
σοβαρά απ' όσο πρέπει. Ευτυχώς, οι στιγμές αυτές είναι ελάχιστες (με πιο
χαρακτηριστικές ίσως τα Goodnight, Travel Well και A Dustland
Fairytale), αφήνουν έντονο όμως ένα συναίσθημα στα όρια του ανικανοποίητου.
Τι είναι τελικά η μπάντα; Δημιουργοί απλών, εύπεπτων τραγουδιών που θα δώσουν
"ραδιοφωνικό πάτημα" σε κάτι ποιοτικότερο από το 99% όσων κατακλύζουν (με την
κακή έννοια του όρου) σήμερα τα FM ή μήπως "the next big thing" που είναι
έτοιμο να απογειωθεί; Αν ισχύει το πρώτο, με ευχαρίστηση τους δίνουμε το
πράσινο φως, γιατί τα παιδιά ταλέντο στις μελωδίες διαθέτουν αναμφισβήτητο. Και
ας αναλάβουν το ρόλο της "ποιοτικής" αντιπολίτευσης σε κάθε είδος Hoobastank
του παρόντος και του μέλλοντος - άκρως ευπρόσδεκτοι. Αν όμως θέλουν να
θεωρηθούν πραγματικά μεγάλο συγκρότημα, θα πρέπει να αλλάξουν πολλά πράγματα
στην προσέγγισή που επιχειρούν στα σύγχρονα μουσικά δρώμενα. Θα πρέπει να δείξουν
την απαραίτητη τόλμη και ευρηματικότητα ώστε να "ανέβουν κατηγορία" και να
ξεχωρίσουν από τον ανταγωνισμό που ίσως να μην είναι ιδιαίτερα σκληρός, αν μη
τι άλλο, όμως, είναι πολυπληθής. Ο σκόπελος του "δύσκολου τρίτου άλμπουμ" (τι
αφόρητο κλισέ, αλήθεια...) πέρασε και ακόμα κανείς δεν τους έχει πάρει με τις
πέτρες. Είναι μάλλον η καλύτερη στιγμή για το μεγάλο άλμα, αλλιώς θα ξεχαστούν
γρήγορα, όπως αρκετοί συνάδελφοί τους. Χαλεποί γαρ οι καιροί...

Όπως είναι γνωστό στην ποδοσφαιρική πιάτσα, μόνο με άμυνα
δύσκολα παίρνεις πρωτάθλημα. Για να σκοράρουν σε αυτό που λέμε "καλλιτεχνική
δημιουργία" οι Killers πρέπει επιτέλους να ρισκάρουν να φάνε λιγάκι τα μούτρα
τους. Αν δεν το επιχειρήσουν, θα εξακολουθήσουν να έχουν αρκετές συμπάθειες
(γιατί και οι τρεις δίσκοι τους είναι αρκούντως καλοί), ελάχιστους όμως να τους
λατρεύουν. Σκεφτείτε μόνο το εξής: Οι περισσότεροι γνωρίζουμε τα ονοματεπώνυμα
και των τεσσάρων U2. Πόσοι (με το χέρι στην καρδιά) ξέρετε το επώνυμο του
ψηλόλιγνου frontman των Killers; Μήπως δεν είναι τυχαίο;

Rating: 7,2 / 10
Κωνσταντίνος Γούλας

The Killers - Human video

 {youtube}d97XFGR_IP0{/youtube}