Pop Eye - Pop Eye

01. love is (intro) 02. if you... 03. fly
up high feat. GAD. 04. a vicious game 05. that's life feat. GAD. 06. something
more 07. secrets 'n' lies 08. get away 09. king 10. first 8 11. believe me 12.
the deepest sea

June 2008 - Shift Records

Ομολογώ ότι
όταν άκουσα τις πρώτες νότες του «That's life» μου ήρθαν στο μυαλό οι Simon & Garfunkel. Περίεργο, αλλόκοτο, αλλά όχι
τυχαίο. Ακούγοντας το άλμπουμ των Pop Eye είναι σίγουρο ότι κάθε ακροατής θα
βρει έναν ήχο, μια μελωδία, ένα ρυθμό που κάτι θα του θυμίσει. Έτσι κι αλλιώς
είναι γενικά αποδεχτό ότι στην μουσική, αλλά και γενικότερα στην τέχνη, «όλα
έχουν ειπωθεί». Το θέμα είναι πως θα τα ξαναπείς. Και οι Pop Eye τα ξαναλένε ωραία, χωρίς να
προσπαθούν να κρατούν κρυμμένες, σε ένα δεύτερο επίπεδο, τις επιρροές τους. Όλα
είναι εδώ. H electropop των Kraftwerk, των Depeche Mode και των Οrchestral Manoeuvres in the Dark, οι μελωδίες των Belle and Sebastian και των Stone Roses, ο dance υπνωτισμός των Chicane ή των Salt Tank...

Στον
ανταγωνισμό πάντως της μουσικής βιομηχανίας, τη στιγμή που εκατοντάδες νέα
σχήματα ξεπηδούν κάθε μέρα μόνο στη Βρετανία για παράδειγμα, και παίζουν,
λίγο-πολύ, τα ίδια, τι έχει περισσότερο να επιδείξει μια ελληνική μπάντα; Δεν
μπορεί κανείς όμως να πει στους Pop Eye και σε κάθε φιλόδοξο νέο παιδί «μην
το κάνεις». Έγραψαν καλά τραγούδια, ίδρωσαν, μόχθησαν, πέρασαν ώρες στο
στούντιο και κυκλοφόρησαν σε «ανεξάρτητη» εταιρία (Shift/Archangel) μια αξιέπαινη δουλειά, σε πείσμα
των συγκυριών καθώς η δισκογραφία πλέον δεν προσφέρεται για οικονομικά
ανοίγματα.

Στα
ενδώτερα τώρα, βρίσκω ενδιαφέρουσα τη συμμετρία του άλμπουμ των Pop Eye. Αν ήταν βινύλιο, θα ήταν χωρισμένο,
όπως είναι φυσικό, στις δυο πλευρές του δίσκου. Κάθε μια θα περιείχε από έξι
τραγούδια. Και οι δυο πλευρές του δίσκου, θα ξεκινούσαν με ένα electro κομμάτι: η πρώτη με την εισαγωγή,
το περισσότερο πειραματικό «Love is» και η δεύτερη με το σαφώς ανώτερό
του «Secrets ‘n' lies», ένα από τα πολλά ποπ διαμαντάκια του άλμπουμ. Χωρίζουμε
λοιπόν το άλμπουμ σε δυο μέρη. Το πρώτο
μέρος συνεχίζεται με το «if you...», μια ονειρική, ιδιαίτερα έξυπνη
σύνθεση, όσο απλή και αν φαίνεται στο πρώτο άκουσμα. Μου αρέσει ιδιαίτερα και
με την ιδιότητά μου ως d.j., ομολογώ ότι είναι το κομμάτι του άλμπουμ που εντάσσω στα set μου. Το «Fly up high» που ακολουθεί, βαδίζει στα ίδια
μελωδικά χνάρια αλλά αναδεικνύει τις συνθετικές ικανότητες των Pop Eye με τις εναλλαγές του και δίνει τη
σκυτάλη σε δυο εξαιρετικά τραγούδια. Οι Pop Eye επιφυλάσσουν εδώ τον καλύτερο εαυτό
τους. Στο «A vicious game» για χάρη της απλότητας δάμασαν
κάθε επιθυμία τους να προσθέσουν περιττά «κόλπα», από τα synths ή τις κιθάρες. Όσο για το
επόμενο; Τη φράση «That's Life» από το ομώνυμο κομμάτι που ακολουθεί μπορεί και να την
τραγουδάς για δέκα λεπτά αφού τελειώσει η μουσική... Και ενώ όλα κυλούν τόσο
όμορφα, έρχεται το «Something More», κατά τη γνώμη μου η αδύναμη
στιγμή του άλμπουμ. Θα σας θυμίσει κάτι από το MTV των 90's πολύ έντονα... Το προσπερνάμε.

Πάμε στο
δεύτερο μέρος του άλμπουμ. Το επιθετικό «Get away» είναι το δυνατότερο άκουσμα του
δίσκου, με έντονες κιθάρες, και αποτελεί απρόσμενη έκπληξη, καλώς ή κακώς. Η
μελωδική-ονειρική τάξη αποκαθίσταται με το «King» που ακολουθεί, η ποπ αποθεώνεται
ξανά μέσα στο δίσκο. Στο «First 8» η κιθάρα σαν να κλείνει το μάτι στο φάνκ και το «Believe Me» είναι ίσως η κορυφαία στιγμή του
δίσκου, στιχουργικά και συνθετικά. Με τον αργό «εξωτικό» ρυθμό του οι Pop Eye αρχίζουν να μας ταξιδεύουν σε νησιά
και παραλίες, ενώ το αρκετά πιο dance «The deepest sea», κομμάτι που ακούστηκε πολύ στα FM, ολοκληρώνει με τον καλύτερο τρόπο το
άλμπουμ, αφήνοντας μια εικόνα ηλιοβασιλέματος κάπου στη Μεσόγειο...

Κι αφού
έγραψα όλα αυτά τα όμορφα, να πω και τον προβληματισμό μου. Το συμπαθές
Αθηναικό συγκρότημα με το (ευφυέστατο ομολογώ) όνομα, μοιάζει συχνά να πάσχει
από σύγχηση στην επιλογή κατεύθυνσης. Δε ξέρω τι πραγματικά θέλουν, τη σκοτεινή
synthpop των Depeche Mode, την ανάλαφρη dance-pop τύπου BestFM ή την κλασσική song-structured κιθαριστικη pop, αλλά αν στο ντεμπούτο τους αυτο το
παιχνίδι είναι διασκεδαστικό, στο επόμενό τους βήμα θα είναι μάλλον
προβληματικό. Ο προβληματισμός μου είναι για το μέλλον λοιπόν, προσωπικά
εύχομαι τα καλύτερα.

Rating: 7,4 / 10
Πάνος Παναγιωτάκος