Combichrist - Today We Are All Demons

01. No Afterparty 02. All Pain is Gone 03. Kickstart The
Fight 04. I Want Your Blood 05. Can't Change The Beat 06. Sent To Deastroy 07.
Spit 08. New Form Of Silence 09. Scarred 10. The Kill V.2 11. Get Out of My Head
12. Today We Are All Demons 13. At The End Of It All

20 January 2009 - Out Of Line

Να
ξεκαθαρίσουμε κάτι. Λογικά δεν πρέπει να υπάρχει φυσιολογικός άνθρωπος που θα
σηκωθεί το πρωί, θα πιει καφέ, θα ανοίξει τα παράθυρα να μπει φως και θα βάλει
να ακούσει Combichrist. Κανείς υποθέτω δεν θέλει να ξεκινήσει τη μέρα του με Kill, fuck, sex, bitch, blood, shit, pain και άλλα τέτοια. Οι Combichrist δεν είναι για όλες τις ώρες.
Ενδεχομένως, να είναι το ιδανικό soundtrack του πρώτου ποτού που αργά το βράδυ
στο σπίτι συνοδεύει τις απαραίτητες προετοιμασίες για το clubbing που θα ακολουθήσει ή για ένα
ξέσπασμα οργής μετά από μια δύσκολη μέρα. Γιατί μπορεί από τη μία οι Combichrist να μην ταιριάζουν στο καθιστικό και
το αναγνωστήριο, από την άλλη δένουν απόλυτα με τους δυνατούς ενισχυτές, τα
ογκώδη sub-woofers και τα strobe-lights ενός club. Εκεί αναδείχθηκαν, εκεί παίχτηκαν περισσότερο, εκεί
χορεύτηκαν και τους γνώρισε το κοινό. Πιστεύω ότι με αυτό το σκεπτικό θα πρέπει
να τους κρίνουμε και δεν γίνεται να συγκριθεί η νέα δουλειά των Combichrist με το νέο άλμπουμ των Killers για παράδειγμα. Και η όποια
βαθμολογία δοθεί, πρέπει να συγκριθεί με την υπόλοιπη δισκογραφία των παραγωγών
και projects της συγκεκριμένης μουσικής σκηνής που αποκαλείται αναλόγως
με δεκάδες διαφορετικές ταμπέλες, aggrotech, powernoise, techno, tbm... Οι ίδιοι πάντως στο myspace.com/combichrist προσδιορίζουν τον ήχο τους ως electro/industrial/metal...

Το τέταρτο
άλμπουμ λοιπόν των Combichrist με τίτλο “Today we are all demons” δεν πρόκειται να ξαφνιάσει κανέναν,
αλλά είναι σίγουρα μερικές σκάλες ανώτερο από το προπέρσινο και αδιάφορο “What the fuck is wrong with you people”. Προηγήθηκε το EP “Sent to destroy” με το ομώνυμο κομμάτι
(περιλαμβάνεται στο άλμπουμ) και μας έδωσε μια πρώτη γεύση γι’ αυτό που έπρεπε
να περιμένουμε. Ισχύουν όλα αυτά που ήδη γνωρίζουμε για το σχήμα του πανέξυπνου
Νορβηγού παραγωγού Andy LaPlegua ο οποίος βαδίζει στην πεπατημένη.
Άγριες διαθέσεις, δυνατοί ρυθμοί, γερή δόση από στιχουργικό ζοριλίκι (τα είπαμε
και παραπάνω) συνθέτουν το παζλ του δίσκου. Με ελάχιστες εξαιρέσεις και
ορισμένες στιγμές πειραματισμού, όπως το κομμάτι που έδωσε τον τίτλο στο
άλμπουμ και φλερτάρει με το trip-hop και το ενδιαφέρον “Νew form of silence” που βαδίζει προς τα ambient-noise μονοπάτια. Την μικρή
εισαγωγή “No afterparty” ακολουθεί το “All pain is gone” , ίσως το καλύτερο κομμάτι του
άλμπουμ, με την κολλητική μελωδία στο synth που το μεταμορφώνει κυριολεκτικά, μάλιστα
προς το τέλος ο LaPlegua θυμάται τo future-pop παρελθόν του με τους Icon Of Coil. Μοιάζει περιττό να επισημάνουμε το
απαραίτητο έντονο beat που το συνοδεύει, όπως και τη συνέχεια του άλμπουμ, το “Kickstart the fight” που έχει τη συντροφιά της GEN των Genitorturers στα φωνητικά. Φτάνουμε
στο πρώτο σίγουρο club hit του δίσκου. Στα χνάρια του παλαιότερου Blut Royale, τo “I want your blood” είναι το κλασικό Combichrist τραγούδι, κάτι που ισχύει και για
το “Can’t change the beat” που μοιάζει σα να ξέμεινε κι αυτό
από τις ηχογραφήσεις του δεύτερου (και καλύτερου) album τους Everybody Hates You. Στο instrumental “Spit (Happy pig whore)”, επόμενο υποψήφιο track που θα προτιμήσουν οι DJs, ακούγεται γυναικεία πρόζα που
καταλήγει στα γνωστά και αναμενόμενα stupid cunt , fucking whore mum, etc, καταλαβαίνετε... Τα φωνητικά
μαλακώνουν εν μέρει στο “Scarred” και η μελωδία για λίγο παίρνει τα
πρωτεία από τον ρυθμό ενώ οι στίχοι επισημαίνουν “Only destruction remains” σε ενα chorus που σε κάποιους μπορεί να θυμίσει
τους ebm-πατέρες Front Line Assembly. Ακολουθεί το “The Kill V2”, δυνατό,  αλλά σου αφήνει την αίσθηση ότι κάτι του
λείπει. Σίγουρα στα Clubs θα χορέψουμε πολύ και το “Get out of my head” καθώς ο γρήγορος καθαρός ρυθμός του
θα ξεσηκώσει τους φανς των Combichrist και μοιάζει πιο «φρέσκο» ηχητικά από όσα έχουν προηγηθεί.

Το δίσκο
κλείνει το “At the end of it all” το οποίο αρχικά σε κερδίζει, με τα synthesizers να γεμίζουν τις παύσεις και με την
επιστροφή του ρυθμού να προσπαθούν να οδηγήσουν το τραγούδι στη κορύφωσή του,
αλλά κάπου εκεί μάλλον το χάνει... Το επαναλαμβανόμενο μήνυμα δε που επέλεξε ο Andy για στιχουργικό επίλογο, “don’t stand alone at the end of it all”, είναι τόοοοσο κλισέ... Η μεγάλη
έκπληξη έρχεται στο bonus cd. Τα τρία πρώτα tracks “Tranquilized”, “Avenge”, “Carnival of terror” ακολουθούν το ίδιο beat, με καθαρούς techno dance προσανατολισμούς, είναι mixed μεταξύ τους, ενώ και στα υπόλοιπα bonus κομμάτια οι Combichrist έχουν σαφείς πειραματικές
κατευθύνσεις, άλλοτε ambient και άλλοτε noise. Μην σας πω ότι το “Gore baby, gore” παιζόταν άνετα στους dance σταθμούς των FM…

Στο
συγκεκριμένο μουσικό είδος, όπου για να λέμε την αλήθεια κυκλοφορεί πολύ
σκουπίδι, οι Combichrist ξεχωρίζουν, έχουν το κάτι
παραπάνω και φαίνεται. Και έχουν πολλούς φίλους στη χώρα μας που περιμένουν να
τους δουν ξανά ζωντανά, αυτή τη φορά ευτυχώς είναι καλό και το δισκάκι. Μενει
να δούμε και το εικαστικό του, ο τίτλος πάντως ομολογουμένως μας ιντριγκάρει
αρκετά!

Rating: 8 / 10
Πάνος Παναγιωτάκος

Combichrist - sent to destroy video

 {youtube}A8pBe1Zbd3Y{/youtube}