The Fuzzy Nerds - Mirror Phase

December 2008 - TMC Music

Κάθε
φορά που έρχομαι  ως ακροατής απέναντι σε
ένα ελληνικό συγκρότημα, επαναλαμβάνεται με μαθηματική ακρίβεια η ίδια κατάρα:
Δεν μπορώ να ξεριζώσω από το κεφάλι μου το άτιμο μικρόβιο της σύγκρισης. Πώς θα
ήταν αν η μπάντα ήταν από την Αγγλία; Αν είχαν από πίσω τους ένα οργανωμένο
τμήμα μάρκετινγκ; Ή μία μεγάλη πολυεθνική να βγάζει τους δίσκους τους; Και
τελικά, πόσα συγκροτήματα εκ της αλλοδαπής κυκλοφόρησαν πρόσφατα καλύτερη
δουλειά. Όλα αυτά αποτελούν (στην καλύτερη περίπτωση) αχρείαστη φλυαρία. Δεν
είναι μόνο σημερινό το φαινόμενο η επιτυχία ενός άλμπουμ να σχετίζεται με
πλήθος άλλων παραγόντων πλην της όποιας "καλλιτεχνικής αξίας" του. Και εδώ που
τα λέμε, ούτε μόνο ελληνικό φαινόμενο είναι (μια ματιά στα charts οποιασδήποτε
χώρας θα πείσει και τον πιο δύσπιστο) και ούτε περιορίζεται μόνο στη μουσική.
Γιατί όμως κάθε φορά που ένα ελληνικό συγκρότημα κυκλοφορεί έναν στοιχειωδώς
αξιοπρεπή δίσκο να έχουμε αυτό το βιολί;

Δύο
είναι οι πιθανές απαντήσεις που έχω στο μυαλό μου και ο λόγος που τις παραθέτω
είναι για να δούμε σε ποια από τις δύο εμπίπτουν περισσότερο οι συμπαθείς Fuzzy
Nerds, οι οποίοι, σημειωτέον,
δραστηριοποιούνται δισκογραφικά για πάνω από μία δεκαετία:

-Την
τελευταία δεκαετία (τουλάχιστον) έχουν κυκλοφορήσει αρκετοί αξιόλογοι
αγγλόφωνοι δίσκοι "διεθνών προδιαγραφών" από ελληνικά σχήματα οι οποίοι ναι μεν
έγιναν γνωστοί στο οικείο κοινό τους, ο μόνος τρόπος όμως για να κάνουν
επιπλέον επιτυχία ήταν να αποτελέσουν το μουσικό theme διαφήμισης εταιρείας
κινητής τηλεφωνίας.

-Ας
είμαστε ειλικρινείς, μας αρέσει ενίοτε να βρίσκουμε δικαιολογίες για να
καλύπτουμε τις όποιες ανεπάρκειες των "δικών μας" παιδιών. Καλό εκείνο το
συγκροτηματάκι που είδες τις προάλλες στο aN, αλλά "...πώς να πάνε μπροστά
τα παιδιά, δεν έχουν τα μέσα που έχουν από πίσω τους οι Interpol...". ΟΚ,
δεκτό, ίσως όμως να μην έχουν και το ταλέντο τους...

Ας
μην ξεφεύγουμε από το θέμα μας, όμως: Το Mirror Phase είναι μία πολύ βατή και
ειλικρινής κυκλοφορία. Τα 12 τραγούδια του είναι ίσως ο ορισμός της
κιθαριστικής ποπ και είναι πολύ εύκολο ο κάθε φαν του είδους να βρει την υγειά
του. Κολλητικές μελωδίες, εύστοχα και καλά τοποθετημένα ριφάκια και μία μεστή
παραγωγή δημιουργούν μία "ραχοκοκκαλιά" ευδιάκριτη σε όλα τα τραγούδια. Και
πάνω σε αυτό το υπόβαθρο η φωνητική ερμηνεία "χτίζει" το κάθε κομμάτι με
υπομονή, δίνοντας ένα σύνολο αρκετά δεμένο, ατμοσφαιρικό και καλοδουλεμένο.
Είναι πραγματικά αξιοσημείωτο το γεγονός ότι, χωρίς να εφαρμόσουν εντυπωσιακά
"τερτίπια", χωρίς να εναλλάσσουν εντυπωσιακά το ύφος τους και χωρίς να βαρύνουν
σε καμία στιγμή την ενορχήστρωσή τους, οι Fuzzy Nerds πετυχαίνουν άνετα να
παρουσιάσουν ένα άλμπουμ με 12 ισοδύναμα tracks που δύσκολα θα σε κάνει να το
βαρεθείς. Η ταχύτητες είναι σε όλη τη διάρκεια υψηλές, ιδέες υπάρχουν και
σχεδόν τίποτα δεν παραμένει κρυμμένο: Με τη δεύτερη ακρόαση το Mirror Phase
έχει προλάβει να γίνει κτήμα του ακροατή, να αναδείξει τα ισχυρά του όπλα
(είπαμε, ισοδύναμα τα κομμάτια αλλά επενδύστε πιο άφοβα στα Plastic, 117,
Happy Fuzzy Thinkin' , Lying Underground, Mirror Phase) και τελικά να πετύχει
διάνα κερδίζοντας τις ακροάσεις που δικαιούται.

Ίσως
η μόνη τρικλοποδιά που βάζει στον εαυτό του είναι η υπερβολική προσήλωση στην
ειλικρίνεια του αποτελέσματος: Οι Fuzzy Nerds δεν επιχειρούν ούτε στιγμή να
"τεντώσουν" τη μουσική τους πέρα από τα όρια, οπότε μοιραία το Mirror Phase δεν
έχει να προσφέρει κάποια στιγμή αισθητικού μεγαλείου. Ακόμα και η ερμηνεία
παραμένει απλά συναισθηματική και ευαίσθητη, χωρίς να ξεφύγει σε άλλα επίπεδα
εκφραστικότητας. Σίγουρα, το μουσικό είδος με το οποίο επέλεξαν να εκφράζονται
δεν προσφέρεται για πολλούς ελιγμούς, είναι εμφανής όμως η προσήλωσή τους σε
παραδοσιακές δομές και στιλ. Στα περισσότερα συγκροτήματα αυτό μπορεί να
εκληφθεί (εν μέρει) σαν ατολμία. Στην προκειμένη περίπτωση, ωστόσο, και
κρίνοντας πάντα από το σύνολο του άλμπουμ, η επιλογή αυτή δείχνει ωριμότητα και
συνέπεια. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας: Δέκα χρόνια στη
δισκογραφία και είναι μόλις η δεύτερη πλήρης δουλειά τους - πόσα περιθώρια για
νεωτερισμούς υπάρχουν άραγε; Ή, για να είμαστε και πιο ακριβείς, πώς να
μιλήσουμε για νεωτερισμούς όταν καλά-καλά δεν έχουμε συλλάβει τα βασικά
δείγματα γραφής της μπάντας; Επιστρέφοντας, λοιπόν, στο αρχικό μας ερώτημα,
μπορούμε να πούμε ότι οι Fuzzy Nerds δεν μειονεκτούν σε σχέση με τα περισσότερα
συγκροτήματα του ύφους τους, τουλάχιστον όσο αναφερόμαστε στην ποιότητα της
μουσικής τους. Μειονεκτούν όμως στον όγκο του έργου τους. Αν καταφέρουν (γιατί
περί κατορθώματος πρόκειται) να ορίσουν την επιτυχία όχι ως παραγωγή 2-3
"διαφημιστικών" singles αλλά ως μία συνεχή παρουσία στα δισκογραφικά
τεκταινόμενα, είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα συνεχίσουν να μας απασχολούν με τον
ίδιο ευχάριστο τρόπο. Και ακόμα καλύτερο, γιατί όχι;

Rating: 7,4 / 10
Κωνσταντίνος
Γούλας

The Fuzzy Nerds @ Myspace

Download Mirror Phase

The Fuzzy Nerds - 117 video

 {youtube}YCJYGalWQOU{/youtube}