VNV Nation - Reformation 01

CD1 [Live] 1.
Joy / 2. Chrome /3. Testament / 4. Nemesis / 5.Endless Skies / 6. Farthest Star
/ 7. Procession / 8. Entropy / 9. Illusion / 10. Arena / 11. Honour 2003 / 12. Perpetual

CD 2
[Remixes / Rare / Unreleased] 1. Chrome (Modcom 27.2 Mhz Remix) / 2. Chrome
(SITD Remix) / 3. Chrome (Apoptygma Berzerk Remix) / 4. Interceptor (VNV's ABM
mix) / 5. Nemesis (S.A.M. Remix) / 6. Carry You (Frozen Plasma Remix) / 7. Still
Waters / 8. Suffer / 9. Precipice / 10. As it fades (VNV's 2nd Mvmt) / 11. Gene
Generation - Main Theme / 12. Gene Generation - Mayhem / 13. Gene Generation - The
Lair
DVD
[Live] 1. Farthest Star / 2. Chrome / 3. Nemesis / 4. Illusion / 5. Homeward / 6. Arena / 7. Honour 2003 / 8. Perpetual

27 April 2009 - Anachron Sounds

Υπάρχουν κάποιοι καλλιτέχνες με τους οποίους, σε αυτή τη
σελίδα, δεν μπορούμε καν να προσποιηθούμε ότι μπορούμε να τους κρίνουμε
αντικειμενικά. Καλλιτέχνες που υπήρξαν o raison d'être των φόρουμ που προϋπήρξαν του postwave, και που μας συνόδευσαν ως εδώ
που είμαστε σήμερα. Cure,
Depeche Mode, De/Vision, Covenant, VNV Nation... 

Υπάρχουν, μάλιστα, κάποιες περιορισμένες κυκλοφορίες που
είναι φτιαγμένες για τους φαν. Κυκλοφορίες για τις οποίες μια κριτική δεν
χρειάζεται αντικειμενική σκοπιά για να είναι χρήσιμη σε αυτούς που έχουν ήδη
στα χέρια τους τα cd ή
αυτούς που σκέφτονται να τα αποκτήσουν. Έτσι λοιπόν εδώ θα βγάλω το καπέλο του
κριτικού, (και όχι κρητικού, γιατί ουδέποτε ήμουν ;)), και θα μιλήσω απλά ως ο tec-goblin, ο καλικάντζαρος του οποίου η πιο
γνωστή ιδιότητα σε αυτή την κοινότητα είναι ότι, απλά, είμαι ένα μικρό ζάκι των
VNV, όπως και
τουλάχιστον οι μισοί που θα διαβάσουν αυτή την κριτική (οκ, ίσως πιο ζάκι από
τους περισσότερους ;)).

Ένα μικρό ζάκι που ανοίγει το ανάγλυφο πολυτελές
πλαστικοποιημένο χαρτόνι για να ξεδιπλώσει την θήκη μιας κυκλοφορίας που
περιμέναμε 4 χρόνια. Μιας κυκλοφορίας που έχει μέσα κομμάτια που περιμέναμε να
ακούσουμε πριν 5 χρόνια! Αλλά ας τα πάρω με τη σειρά (ναι, πολύ αγαπώ αυτή την
έκφραση):

Live (CD + DVD)

Καλό ήταν το Pastperfect.
Πολύ καλό... Αλλά έλειπαν τόσα κομμάτια. Κομμάτια από το παρελθόν (Joy/Procession) αλλά και όλες τις
καινούριες κυκλοφορίες τους. Έλειπαν τα καλοδουλεμένα γραφιστικά και σύμβολα
του Chrome, η ενέργεια του Nemesis, το συναίσθημα του
Illusion (που το έκανε να έχει πολύ περισσότερο νόημα απ'όσο
έχει στο cd), τα όμορφα
παιχνίδια με τα συνθ στη live
εκτέλεση του Perpetual και οι αναμνήσεις από το
σπάσιμο στο Furthest Star (εκεί που ξαναμπαίνει το κομμάτι). Ήθελα επίσης να έχω
κάποια από αυτά τα κομμάτια σε audio
(αν και τα ναζάκια του Ρόναν, χωρίς την εικόνα, δεν δουλεύουν καλά στα
σκοτεινότερα κομμάτια, όπως το Joy):
έτσι να τον ακούω στο δρόμο να λέει «Come on, you fuckers!»
στο Honour 2003.

Έτσι λοιπόν, τα μάζεψαν από εδώ, τα μάζεψαν από εκεί και
προσπάθησαν να μας παρουσιάσουν ένα σύνολο που βγάζει νόημα. Η δουλειά δεν
είναι τόσο άψογη όπως στο Pastperfect
(που ήταν ουσιαστικά ένα 80λεπτο βίντεο-κλιπ, έτσι όπως που είχαν δέσει πολλά live μαζί), και σε κάποια
σημεία άνιση (η ποιότητα στο Nemesis
είναι καλύτερη από ότι στο Arena).
Οι φωτογραφίες στο βιβλιαράκι, όμως, είναι πολύ καλοδουλεμένες, αλλά δεν αρκούν
για να κρύψουν την μεγαλύτερη παράλειψη: το live video του Airships
δεν θα το βρείτε σε αυτό το dvd.
Πιθανότατα γιατί έχει παιχτεί τόσο λίγες φορές που δεν υπάρχει σοβαρή
βιντεοσκόπηση.

Σε κάθε περίπτωση, όμως, οι VNV δεν είναι Apoptygma να προσπαθούν να βγάλουν λεφτά
από νέο live album
κάθε 4 χρόνια: τα κομμάτια που υπάρχουν εδώ απευθύνονται κυρίως στους φαν που
ήθελαν να συμπληρώσουν τη συλλογή τους, και είναι ουσιαστικά απλά ένα
χορταστικό μπόνους στο βασικό «ζουμί» του άλμπουμ: το δεύτερο cd. Και, για όσους δεν το ξέρουν, αυτό
ήταν και το κύριο πρόβλημά τους: αφού δεν σκόπευαν να υπερκοστολογήσουν το "live" μέρος της κυκλοφορίας,
δεν μπορούσαν να πληρώσουν τα δικαιώματα που ζητούσε ένα club στις ΗΠΑ για τη βιντεοσκόπηση μιας
συναυλίας - και αυτό το γεγονός οφείλεται για την μισή από την 4ετή καθυστέρηση
του Reformation (η
υπόλοιπη μισή είναι, ξέρετε, η συνηθισμένη ανοργανωσιά του Ρόναν).

Remixes

7 Διασκευές θα βρούμε στο δεύτερο cd. Κάποιες τις ξέραμε (το TBM ρεμίξ των Μodcom από την Extended Electronics, την πλήρη έκδοση
του Interceptor από την This is Techno Body Music, αλλά και το ρεμίξ των SITD), αλλά είναι ευπρόσδεκτο να τις έχουμε σε καλή ποιότητα
μαζεμένες, χωρίς να ψάχνουμε συλλογές από εδώ κι από εκεί. Δυο και που δεν τις
ξέραμε, δεν χάσαμε και τίποτα (το άνευ ενδιαφέροντος σκέρτσο των Apoptygma Berzerk στο Chrome, και την ανέμπνευστη ενορχήστρωση των Frozen Plasma στο Carry You).

Το ζουμί εδώ είναι κυρίως το ρεμίξ του S.A.M. στο Nemesis, που, αν και δεν σέβεται ούτε ιερό ούτε όσιο, είναι
πολύ πορωτικό, πανάθεμά το. Αν είχατε βαρεθεί να ακούτε το Nemesis στα club, την πατήσατε: για κάνα χρόνο θα
μπαίνει τώρα αυτή η διασκευή :D.
Ακόμα καλύτερη, αλλά διακριτικότερη, είναι η «δεύτερη κίνηση» των VNV στο As it Fades, ένα από τα ομορφότερα κομμάτια του Judgement. Ακόμα πιο γλυκιά και
ονειρική, το μετατρέπει εύκολα σε ένα από τα 5 καλύτερα ορχηστρικά τους (μαζί
με ιερά τέρατα, όπως Electronaut και Colours of Rain).

Αυτά τα δυο κομμάτια από το Judgement εκτόπισαν όμως το ρεμίξ του David Caretta στο Homeward. Πότε θα το δούμε αυτό; Στο Reformation 02; Μετά από άλλα
4 χρόνια;

Still Waters

Noise that doesn't cease,

signals resonating time.

Over again the waters rise [...],

sending waves around the world

Still waters, open skies!

Δεν θα σας πω εδώ τεχνικές λεπτομέριες (προγράμματα που
χρησιμοποιήθηκαν) και πολλά παραλειπόμενα και επεξηγήσεις που θα βρείτε στο
πλούσιο ένθετο, μαζί με άλλες 6 σελίδες αναλύσεις, αναμνήσεις, μυστικά και
εξομολογήσεις. Αξίζουν τον κόπο: όσο και να κυνηγάω τις συνεντεύξεις τους,
υπήρχαν αρκετά πράγματα εκεί μέσα που δεν ήξερα. Σπανίως μιλάει ο Ρόναν τόσο
καθαρά για το τι υπάρχει πίσω από ένα κομμάτι. Αλλά ας μείνω στην ουσία...

Γραμμένο το 2003, το κομμάτι έχει ένα τελετουργικό και
επαναλαμβανόμενο συνθ που παραπέμπει στην trance της εποχής, σαν φυσικός απόγονος του Beloved. Το ρεφραίν μπαίνει στο 5^ο
λεπτό, αφού το μυαλό έχει καθαρίσει από το θόρυβο των ρεμίξ, και ξεκινάει το
ταξίδι προς το επόμενο κομμάτι. Ναι, είναι απλό, σαν κάτι να του λείπει, και θα
κάνει όσους αντιπαθούν τα πιο μελωδικά των Van Buuren, Tiësto κλπ
να βγάλουν σπυριά. Aλλά
θα ήταν το μέλλον της future pop
αν δεν είχαν αποφασίσει να παρατήσουν το είδος οι VNV, αφήνοντας τέτοια κομμάτια στο
συρτάρι, για να μην επαναλάβουν τον εαυτό τους στο Matter + Form (αν και για ένα φεγγάρι το σκεφτόταν
για single!).

Suffer

You with the broken wings

You, the sinner

You the patron saints of self-inflicted pity

Search out the pieces you lost

when you fell apart

[...]

Mistakes and abuses, scars, wounds and
bruises...

[...]

Here you have strength

Here you are safe from harm

Here you have healing,

all the things you never had.

Υπάρχουν κάποιες περίοδοι που χρειάζομαι τους VNV, να με αγκαλιάσουν, να με
τυλίξουν σε ένα κουκούλι, να θεραπευτώ. Και αυτή ήταν μια τέτοια περίοδος της
ζωής μου, όπου χρειαζόμουν ακριβώς αυτό κομμάτι. Μετά θα χρειαστώ κάτι να με
βγάλει από αυτό, να βγω δυνατότερος. Ίσως είναι το καινούριο άλμπουμ (17
Ιούνη), ίσως είναι δυο λέξεις που θα ακούσω μέχρι τότε. Ναι, έχουμε και τους
φίλους για αυτό, αλλά, όπως έλεγε και ο Νίτσε στα πρώτα γραπτά του, η μουσική
είναι η μόνη τέχνη που μιλάει  κατευθείαν
στην «ψυχή», που προσπερνάει το Λογικό (πιο τεχνικά, μιλάει σε ένα συγκεκριμένο
σημείο στον κινητικό φλοιό του εγκεφάλου).

Και ναι, (πέρα από χαζομάρες που μπορείτε να δείτε να γράφω σε
κάνα thread, εξ'αιτίας
των λαθών στους τίτλους κάποιων αρχείων που κυκλοφορούσαν στο ίντερνετ), αυτό
είναι το αγαπημένο μου κομμάτι. Με τον ίδιο το Ρόναν να αναφέρει τους Trentemøller και Hybrid στις επιρροές του, πρέπει να
περιμένετε κάτι που είναι αγκυρωμένο ανάμεσα σε Futureperfect και Matter + Form. Όσο κι αν λέει ο Ρόναν ότι το Suffer είναι όσο futurepop πάει, και για αυτό
το άφησε έξω από το Matter
+ Form, από πλευράς
ήχων και εξέλιξης δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι ότι είναι ό,τι πιο progressive house/trance έχουν γράψει ποτέ πέρα από το Strata, με τη διαφορά όμως
ότι έχει εκπληκτική μελωδία και γλυκούς στίχους. Δεν ξέρω αν πρέπει να του
κρατήσω κακία που κράτησε τα 7 λεπτά του 7 χρόνια κρυμμένα μέχρι να τα
κυκλοφορήσει τη στιγμή που τα χρειαζόμουν...

Precipice

And all my acts, I would admit I've no
pretentions

I've no regrets for all the things that I have
done

My faiths to me, our ash foundations

noone has the right, to judge my soul but me

Το αγαπημένο του Ronan ανάμεσα σε όλα τα ακυκλοφόρητά του, και το κομμάτι που δεν
κυκλοφόρησε στο Matter
+ Form απλώς επειδή δεν
του έβγαινε πώς να συνδέσει τις μελωδίες, έχει ίσως και τις περισσότερες
μελωδίες σε αυτή την κυκλοφορία. Strings, synths,
leads σε μια πανδαισία,
ένα κομμάτι με τα όλα του. Κάτι σαν το Arena με EBM bassline
και drums. Και όμως,
δεν με αγγίζει όσο το Suffer,
ούτε είναι τόσο ξεχωριστό, αλλά θα αρέσει σε πολλούς από εσάς!

Gene Generation

Κάποια στιγμή πρέπει να το δω αυτό το b-movie. Με VNV
και Combichrist στη
μουσική, πρέπει να έχει χαβαλέ. Αν και βέβαια, δεν είναι ακριβώς ‘χαβαλές' το
συναίσθημα των κομματιών που έγραψε για αυτό ο Ρόναν: τυπικά soundtrackish μικρά κομμάτια, με έγχορδα
και έντονο επικό στοιχείο, που αν τα ακούγαμε σε ένα παιχνίδι στον Η/Υ, ούτε
που θα φανταζόμασταν ότι είναι VNV
(εκτός ίσως  από το mayhem). Και όμως, τα καταφέρνει ο
μπαγάσας και σε αυτό!

Επιλόγος

Δεν έχει επίλογο, 1.600 λέξεις κατεβατό, αρκετά
σας κούρασα. Ούτε βαθμολογία έχει (πώς το ‘παθα;), αφού δεν έχω βάση σύγκρισης
με  οποιαδήποτε άλλη κυκλοφορία: είναι
ταυτόγχρονα remix album και live album, αλλά και απευθύνεται μόνο στους φαν που θα
προλάβουν να πάρουν ένα από τα 18.000 αντίγραφα!