Yeah Yeah Yeahs - It's Blitz!

agfjgkkh / kugkhkhkhkjg / jhgjgjhgj  

19 jan - karoto

Yeah Yeah Yeahs - It's Blitz

1.Zero 2.Heads will roll 3.Soft shock  4.Skeletons 5.Dull life 6.Shame and fortune 7.Runaway 8.Dragon queen 9.Hysteric 10.Little shadow

9 March 2009 - Interscope

Kάποτε ο John Lennon, όταν ρωτήθηκε γιατί παράτησε την Αγγλία για την Νέα Υόρκη, είχε απαντήσει με το ιστορικό πλέον «Αν είχα γεννηθεί στην εποχή της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, θα τα παρατούσα όλα για να πάω να μείνω στην Ρώμη. Η σημερινή „Ρώμη" είναι η Νέα Υόρκη. Αυτή είναι η πρωτεύουσα του κόσμου, όλα τα υπόλοιπα μέρη είναι απλά επαρχία...». Βεβαία η αλήθεια είναι ότι παράτησε την Αγγλία, κυρίως γιατί κάποια (ονόματα δεν λέμε) τον έσερνε απο την μύτη. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας...

 (η συνέχεια της συγκεκριμένης παραγράφου αργότερα)   

Πάμε από την αρχή. Η Νέα Υόρκη αγαπάει τα παιδιά της.  Όντως πρόκειται για μια μητρόπολη απρόσωπη, που σε αποξενώνει και σου κάνει όλα αυτά τα κακά πράγματα που οι δωδεκαθείστές προσάπτουν σε όλες τις μεγαλουπόλεις. Άν όμως σε πάρει με καλό μάτι, τότε την βόλεψες για τα καλά και από όλες τις απόψεις (αν δεν με πιστεύετε, ρωτήστε όλους τους Strokes αυτού του κόσμου). Και σίγουρα τα τελευταία χρόνια, μέσα στα πιο καλομαθημένα της παιδιά είναι και οι Yeah Yeah Yeahs: η χαρισματικότατη frontwoman Karen O., μία από τις απόλυτες μουσικές περσόνες της πόλης, αυτό που στα μέρη μας ονομάζουμε „τυπού", έχει ανακηρυχθεί  πολλάκις sex goddess of the year, rock's  hottest woman κλπ, από τοπικά (αλλά και εθνικά) μουσικά έντυπα και στα χέρια της έφτασε πρόταση ακόμα και απο το Playboy για γυμνή φωτογράφιση (την οποία αρνήθηκε). Όχι οτι ο κιθαρίστας Nick Zinner πάει πίσω: η πιό «εντός, εκτός και επί τα αυτά» φιγούρα στα μουσικά πράγματα του μεγάλου μήλου (εντελώς αναγνωρίσιμος κυρίως λόγω του ultra skinny παρουσιαστικού του), έχει συνεργαστεί με πολλούς ντόπιους (και όχι μόνο) μουσικούς και εκτός από αυτό, είναι ένας επιτυχημένος φωτογράφος και απ'ότι λένε οι φήμες, κάνει τα καλύτερα parties.Οι Yeah Yeah Yeahs -εσχάτως- προσδιορίζαν εν μέρη την μουσική σκηνή της πόλης και αυτοπροσδιορίζονταν μέσα από αυτή. Και η σχέση τους ήταν πολύ αγαπημένη. Όμως, όπως σε κάθε παιδί που μεγαλώνει, έρχεται ο καιρός να κοπεί ο ομφάλιος λώρος. Και αυτός ο καιρός για τους Yeah Yeah Yeahs ήρθε τώρα. Say goodbye to New York, time to see the world!

Τι κρατάμε λοιπόν στα χέρια μας; Καταρχάς, ένα από τα καλύτερα εξώφυλλα της χρονιάς. Οκ, ίσως αυτό να μην είναι αρκετό (αν και θα έπρεπε με τα εικαστικά καλούδια που βλέπουμε τελευταία). Έχει και άλλα: την φωνή της Karen O. (από τις καλύτερες που μπορείς να βρείς around στις μέρες μας -ναί, όντως, μοιάζει αρκετά με την φωνή της Siouxsie), και σε καινούρια συσκευασία: ξεχάστε πια τo riot girrrl του πρώτου album και το «ακόμα και οι καουμπόησες μελαγχολούν» του δεύτερου. Αντικαταστήστε το πρώτο με την προετοιμασία μπροστά από το καθρέφτη πρίν από 2ήμερο πάρτυ-μαραθώνιο στο Βερολίνο (Head will roll, Shame and Fortune) -το βερολινέζικο look άλλωστε πάντα το είχανε-, το δεύτερο με βόλεμα σε αναπαυτικότατο πούφ σε coffe shop με θέα ένα από τα δεκάδες κανάλια του Αμστερνταμ (Skeletons, Runaway, Little Shadow), βάλτε μερικές μπουτίκ εκ Βαρκελώνης (Dragon Queen, Soft Shock), λίγο αθηναϊκό street party (Zero), και μία παλιά αποθήκη (τέσσερις τοίχοι και δύο τραπέζια - ένα για τον dj και ένα για bar) που παίζει τον ρόλο αυτοσχέδιου indie- club κάπου στην ανατολική όχθη του Σηκουάνα την ώρα που ο ήλιος ανατέλλει (Hysteric, Dull life) - οι αντιστοιχίες και οι αναλογίες προφανώς διαφέρουν από αφτί σε αφτί. Έτοιμη λοιπόν η απιστία πρός την μαμά Νέα Υόρκη.  Και αν για την φωνή της Karen O. υπάρχουν απλές ενδείξεις για το ταξίδι πέραν του Ατλαντικού (προς τα δώ), η μουσική του It's a Blitz! δεν αφήνει καμία αμφιβολία ότι αυτό το ταξίδι ήταν πρώτης θέσης, με αρκετό υπέρβαρο στις αποσκευές. Αν δεν υπήρχαν τα φωνητικά, ουδείς θα στοιχημάτιζε ότι είναι δίσκος των Yeah Yeah Yeahs. Και σίγουρα δεν θα στοιχημάτιζε ότι είναι ο τρίτος τους στην σειρά. Πρώτα απ'όλα έχει synths. Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, έχει πολλά synths (το κολλητιλίκια του Nick Zinner με τους Bloc Party έχουν εμφανέστατα αποτελέσματα). Και είναι το πιο παιχνιδιάρικο album τους. Το λιγότερο ώριμο τους. Άλλα με την ανωριμότητα που διακρίνει κάποιον αρκετά ώριμο ώστε να καταλάβει ότι μπορεί να γίνει ανώριμος (τρείς ίδιες λέξεις στην ίδια πρόταση είναι έγκλημα, το γνωρίζω) χωρίς να γίνει κοινός, κάτι το οποίο δεν είναι τόσο απλό όσο ακούγεται (αν και η αλήθεια είναι ότι κάτι παρόμοιο κατάφεραν και οι Franz Ferdinad με το Tonight λίγους μήνες πρίν).Και καθόλου ομοιόμορφο (με την ομοιομορφία να αποτελεί ένα απο τα βασικά χαρακτηριστικά των προηγούμενων δύο album τους). Καθόλου ομοιόμορφο λοιπόν, αλλά καθόλα όμορφο. Από την κορυφή ως τα νύχια. Από την πρώτη νότα μέχρι το τελευταίο πιατίνι. Συνιστάται ανεπιφύλακτα!

(συνέχεια από την πρώτη παράγραφo)

....Έστω όμως ότι ο κύριος Lennon είχε δίκιο. Ο θυμόσοφος (όποτε το θυμάται και αυτός) λαός  λέει, ότι καλύτερα να είσαι πρώτος στο χωριό παρά τελευταίος στην πόλη. Τι γίνεται όμως οταν είσαι πρώτος στην πόλη; Ποιός ο λόγος να ασχοληθείς με το χωριό; Μήπως για να φέρεις λίγο φρέσκο αέρα επαρχίας στην μητρόπολη; Δεν ξέρω! Ρωτήστε τους  Yeah Yeah Yeahs...

Rating: 8 / 10
Kίκo Παπαδόπουλος

  Yeah Yeah Yeahs @ Myspace

  Yeah Yeah Yeahs - zero video

 {youtube}TGxBTsmuRIk{/youtube}