The Pains Of Being Pure At Heart - the pains of being pure at heart

1. Contender (2:40) 2. Come Saturday (3:17) 3. Young Adult Friction
(4:08) 4. This Love Is Fucking Right! (3:15) 5. The Tenure Itch
(3:46) 6. Stay Alive (4:56) 7. Everything With You (2:59) 8. A Teenager
In Love (3:24) 9. Hey Paul (2:03) 10. Gentle Sons (4:32)

3 February 2009 - Slumberland

Χαχαχα! Νομίζω πως δεν θα μπορούσε να αρχίσει κάπως αλλιώς
αυτό το κείμενο. Ο λόγος;

"In a dark room I can see you shining
bright-you don't have to tell me twice it's alright-in a dark room we can do
just as we like-you're my sister, and this love is fucking right!"

Αυτοί είναι οι στίχοι του τέταρτου τραγουδιού από τον
ομώνυμο ντεμπούτο δίσκο των Pains of Being Pure at Heart.
Πράγματι αμόλυντος-pure ο
εμπνευστής των στίχων θα ‘λεγα. Και πως λέγεται το πραγματικά πολύ ωραίο
τραγούδι; "This love is not Wrong".
Ε! Συγγνώμη μπερδεύτηκα, αυτός πρέπει να είναι ο τίτλος ενός από τα τραγούδια
στο "Snowball" των Field Mice. Θα θυμηθώ και θα σας
πω. Μην φανταστείτε ότι μουσικά διαφέρουν και πολύ αυτά τα δύο. Απλά σε αυτό
των Field Mice
η μπάντα τσαντισμένη δηλώνει πως αγάπη είναι οτιδήποτε καλό εκδηλώνεται από
άτομο σε άτομο (επικεντρώνοντας την προσοχή της στο γυναίκα-γυναίκα) ενώ από
την άλλη οι POBPAH τους
απαντάνε «άσε ρε φιλαράκι, εδώ εγώ γουστάρω την αδερφή μου...»

Πιάνοντας τα πράγματα από την αρχή θα προσπαθήσω ως αρκετά
νεότερος των επιρροών της μπάντας να σπάσω το κείμενο σε δύο πιο μικρά μέρη. Το
πρώτο, η τελείως προσωπική μου άποψη για τον δίσκο και στο δεύτερο να κάνω μία
προσπάθεια να προσεγγίσω τι θα μπορούσε να σκεφτεί κάποιος που είχε περάσει την
εφηβεία του στα τέλη των 80's.

1^stpart

Ο δίσκος λοιπόν, που κυκλοφόρησε
στην Αμερική από την Slumberland Records
(στην οποία βρίσκονται και οι Crystal Stilts)
κάπου στον Φεβρουάριο είναι ο πρώτος της χρονιάς που προσωπικά με έχει κάνει να
τον λατρέψω. Όχι γιατί μπήκε στο best new music του Pitchfork,
αλλά γιατί είναι λαχταριστός (όχι δεν είναι προφιτερόλ), ταπεινά γραμμένος και
κατάλληλος για το καλοκαιράκι. Αν και σχετικά γλυκόπικρος με τραγούδια όπως το "Everything with you", "Gentle Sons" τα οποία παρ' όλη την
μελωδία και την χορευτική διάθεση, σε συνδυασμό με την μουντή και υποτονική
φωνή του τραγουδιστή Kip Berman,
σου μεταδίδουν μία νοσταλγία (μάλλον όπως είχαν κάνει πέρυσι οι Last Shadow Puppets) για κάτι που άμα δεν
έχεις ζήσει σίγουρα δεν μπορείς να αισθανθείς. Σίγουρα όμως την κατανοείς. Όπως
κάνουν και οι POBPAH (υπάρχουν
από το 2007). Κατά μήκος του δίσκου δεν ντρέπονται να δηλώσουν ξεκάθαρα τις
μουσικές επιρροές τους, shoegaze, dream pop, twee (όντας Αμερικάνοι) και πιο συγκεκριμένα μπάντες όπως οι Field Mice, My Bloody Valentine, The Jesus and Mary Chain και Black Tambourine (οι οποίοι ήταν
και αυτοί στα 80's στο roster της
Slumberland). Συνθετικά
όπως μπορεί να καταλάβει κανείς δεν προσπαθούν 
να κάνουν την υπέρβαση. Ο δίσκος για τα γούστα μου σε πολλά σημεία
απογειώνεται, με τραγούδια σαν το Belle and Sebastian-ικό "A Teenager in Love",
ή το party-song "The Tenure Inch" με το ρυθμικό refrain, το πιο noise "Hey Paul" και το απίθανο "Young Adult Fiction" (μαζί με το "Rich Girls" των The Virgins ξεσηκώνουν
εύκολα και την γιαγιά μου από τον καναπέ)! Αναφέρω και την δεσποινίς του
συγκροτήματος που δίνει μια ωραία νότα με τα δεύτερα φωνητικά της και τα
σπανίως εμφανιζόμενα πλήκτρα της. Έχουμε επομένως ένας σχεδόν τέλειο
κιθαριστικό indiepop
δίσκο, ο οποίος εύκολα αρέσει, αλλά όχι με τον τρόπο που εύκολα αρέσουν τα
σκέτα-pop. Μόνο και
μόνο επειδή θα ήθελα άλλα δυο τραγουδάκια, με λίγο περισσότερη προσωπική
έμπνευση από το συγκρότημα.

9/10

2^nd part

Βζζζζν και έγινα ένας 30άρης και βάλε!
Έχω ξανακούσει πολλοστές φορές ίδιου περιεχομένου τραγούδια, που αγαπηθήκαν
σίγουρα από πιο συσπειρωμένο κοινό, γνήσιες και πρωτότυπες συνθέσεις τότε και
μάλλον μου την σπάει που το "A teenager in love"
είναι σαν μία indie απάντηση στο "Don't Get me Wrong"
των The Pretenders,
τα δύο πρόσωπα των POBPAH (το πιο κιθαριστικό ποπ και το dreampop-shoegaze) δεν με πείθουν, αλλά ομολογώ
πως η νοσταλγία που μου μεταδίδουν σίγουρα θα με κάνει να χορέψω-κουνηθώ στο club και θα μου θυμίσει όταν
με τους «περί έρωτος» στίχους των Field Mice κατάπινα την βραδινή χυλόπιτα. Παρεμπιπτόντως, στιχουργικά
και οι POBPAH με παρόμοιας θεματολογίας στίχους γεμίζουν τα τραγούδια
τους. Ομολογώ πως δεν τους σιχάθηκα άρα:

7/10

 Ένας μέσος όρος σε προσπάθεια εξαφάνισης του
χάσματος των γενεών: 

8/10

Υπενθύμιση: Οι Pains of Being pure at heart θα εμφανιστούν Live στο Gagarin205 στις 15 Ιουνίου. Μία συναυλία
που αξίζει και θα είναι ότι πρέπει για το αθηναϊκό  κοινό άμα το Gagarin γίνει
καλοκαιριάτικο, δηλαδή cabrio!
A, μην ξεχάσω το
τραγούδι που λέγαμε στην αρχή έχει τίτλο ‘This Love Is fucking Right!".

The Pains Of Being Pure Ate Heart - young adult friction video 

 {youtube}B4itzHRpltQ{/youtube}