Isis - Wavering Radiant

01.Hall
of the Dead/  02.Ghost Key/  03.Hand of the Host/  04.Wavering Radiant/  05.Stone to Wake a Serpent/  06.20 Minutes/40 Years/  07.Threshold of Transformation

5 May 2009 - Ipecac Recordings

-Το άκουσες καθόλου το νέο άλμπουμ των
Isis;

-Αστειεύεσαι; Από την πρώτη κιόλας μέρα της κυκλοφορίας του.
Μία κυκλοφορία των Isis είναι εξ ορισμού ένα από τα μουσικά γεγονότα της
χρονιάς. Οι τύποι μαζί με τους System και τους Tool είναι ότι πιο σημαντικό
έχει να επιδείξει το metal από Αμερική μεριά. Και μπορείς να διαφωνήσεις όσο
θες με αυτό, δε με νοιάζει.

-Έλα τώρα, που είναι metal η μουσική
των Isis...

-Φυσικά και είναι. Τουλάχιστον για όσους θεωρούν ότι το
metal είναι κάτι παραπάνω από πέτσινο μπουφάν και ζώνες με σφαίρες. Ο ήχος τους
έχει όγκο, είναι σκληρός και αρκούντως τραχύς, δεν καταλαβαίνω τι άλλο
χρειάζεται για να τους μπει η "ταμπέλα". Να σου πω κάτι όμως; Δεν έχει καμία
σημασία η ταμπέλα όταν μιλάμε για ένα συγκρότημα με τέτοια προσφορά και τέτοιο
κατάλογο κυκλοφοριών. Και κυρίως, με όραμα και ανοικτό μυαλό να εξερευνήσει
κάθε πτυχή της μουσικής του. Μία ακρόαση να ρίξεις μόνο στα remix του Oceanic
που κυκλοφόρησαν το 2004 θα καταλάβεις ότι είναι πολλά παραπάνω από έναν
χαρακτηρισμό - είτε αυτός είναι post metal, sludge, doom, post-rock ή ό,τι άλλο
κατεβάσει το κεφάλι σου.

-Oceanic... Τι μου θύμισες τώρα...

-Μιλάμε για κυκλοφορία κομβική για τη μουσική δεκαετία που
διανύουμε. Πολλοί είχαν οραματιστεί τον ήχο του Oceanic ακόμα και πριν το 2002,
κανείς όμως δεν είχε καταφέρει να συνδυάσει με τέτοιο μαγευτικό τρόπο hardcore
και post-rock κιθάρες, βάρβαρα αλλά και... γυναικεία φωνητικά. Το Oceanic
οριοθέτησε μία απίστευτη μεταμόρφωση στο προφίλ των Isis και τους καθιέρωσε ως
ένα τρομερά ενδιαφέρον σχήμα σε παγκόσμιο επίπεδο. Αν και προσωπικά θεωρώ ότι
το Panopticon που κυκλοφόρησε δύο χρόνια αργότερα είναι ακόμα καλύτερη
κυκλοφορία. Πήρε τα καλύτερα στοιχεία από τον προκάτοχό του και, με ελαφρώς
καλύτερη παραγωγή, έδωσε μερικούς ύμνους που θα μείνουν γραμμένοι στην ιστορία.
Βρες μου άνθρωπο που δεν ανατριχιάζει με τις πρώτες νότες του So did we....

-Τι μου θυμίζει αυτή η μετάβαση
άραγε...

-Τους Tool σου θυμίζει, φυσικά. Δεν μπορώ να σκεφτώ καλύτερη
αντιστοιχία του δίδυμου Oceanic / Panopticon από την αντίστοιχη των Aenima /
Lateralus. Και ας ακούγεται λιγάκι "ιερόσυλο" σε μερικούς. Τεχνικά οι Tool
είναι πολύ πιο μπροστά και ο ήχος των δύο συγκροτημάτων δεν έχει ιδιαίτερη
σχέση, ωστόσο η εξελικτική πορεία τους έχει πολύ ενδιαφέρουσες ομοιότητες.

-Ναι, αλλά μετά το Lateralus οι Tool
κυκλοφόρησαν το άχρωμο 10,000 days.

-Και οι Isis το In the Abscece of Truth. Το οποίο γνώρισε
παραπλήσια αντιμετώπιση ως επί το πλείστον από κοινό και κριτικούς - θεωρήθηκε
αρκετά πιο "ακίνδυνο" και "συμβιβασμένο" σε σύγκριση με τους προκατόχους του.
Και μεγάλο ρόλο σε αυτό έπαιξε η στροφή του Aaron προς τη χρήση κυρίως καθαρών
φωνητικών. Εντάξει, και η σαφέστατα πιο καθαρή παραγωγή. Προσωπικά, όμως, δεν
το θεωρώ καθόλου κακή κυκλοφορία. Ό,τι χάνει σε όγκο ήχου το κερδίζει σε
συνθετική ποιότητα και βάθος. Απλά, απαιτεί περισσότερες ακροάσεις για να
καταλάβει κανείς ότι είναι μία τρομερή δουλειά, 
που δεν βασίζει την ύπαρξή της στο όνομα των Isis αλλά, απεναντίας,
προσθέτει στον "μύθο" τους και στέκεται επάξια δίπλα στα προηγούμενα άλμπουμ
τους. Και, μεταξύ μας, ούτε το 10,000 days ήταν άχρωμο. Δισκάρα ήταν, μην
τρελαθούμε κιόλας....

-Καλά, καλά, περί ορέξεως κολοκυθόπιτα και γι' αυτό θα
διαφωνήσω μαζί σου. Πες μου όμως για το Wavering Radiant, αρκετά με το
παρελθόν, το ζαλίσαμε το θέμα...

-Το Wavering Radiant, λοιπόν, είναι η πέμπτη πλήρης
κυκλοφορία των Isis. Ηχητικά, συνεχίζει από το σημείο που σταμάτησε το In the
Abscence of Truth: Προσεγμένη παραγωγή, ευδιάκριτα όργανα και το ρυθμικό
session να αναλαμβάνει σαφώς κεντρικότερο ρόλο. Είναι ένα γρήγορο άλμπουμ - για
τα δεδομένα των Isis πάντα. Σαφώς το πιο "σπιντάτο" από τον κατάλογό τους. Οι
μελωδίες στα περισσότερα κομμάτια ακολουθούν μία όμορφη κυκλικότητα που
σταδιακά δομεί μία ατμόσφαιρα και έναν ξεχωριστό χαρακτήρα στο κάθε track, αλλά
γενικά μπαίνεις πολύ γρήγορα στο παιχνίδι. Τα φωνητικά εν γένει δεν είναι αυτό
που λες "κάφρικα", αλλά όπου πρέπει γίνονται πιο brutal, για να δέσουν με το
όλο κλίμα. Σε πολλά σημεία, μάλιστα, και αυτό για μένα είναι μία καλοδεχούμενη
εξέλιξη. Η χρήση των πλήκτρων είναι αρκετά διακριτική, αλλά παρούσα σε μεγάλη
έκταση. Και το κλείσιμο που επιφυλάσσουν σε κάθε σχεδόν track είναι επικό και
μεγαλοπρεπές - ακούγονται πολύ σίγουροι για αυτό που παίζουν και δεν έχουν λόγο
να το κρύψουν. Πάω στοίχημα ότι σε live τα κομμάτια τους θα τσακίζουν κόκαλα.

-Ώπα, ώπα, με πήρες παραμάζωμα. Για να
καταλάβω, ο ήχος τοποθετείται σα να λέμε κάπου ανάμεσα σε Oceanic και In the
Abscence of Truth; Δεν ξέρω πόσο με "ψήνει" αυτό.

-Θα ήταν μία εύκολη και βολική προσέγγιση αυτή για να
χαρακτηρίσεις τον ήχο τους αλλά δε νομίζω ότι συμφωνώ. Αν θέλω να γίνω πιο
συγκεκριμένος, θα έλεγα ότι ο ήχος είναι πιο κοντά στην τελευταία τους
κυκλοφορία, χωρίς όμως και πάλι να είμαι απολύτως σωστός. Βασικά, οι Isis είναι
ένα συγκρότημα που δε φοβάται την εξέλιξη και αυτό το αποδεικνύουν σε κάθε βήμα
της καριέρας τους. Στο Wavering Radiant, λοιπόν, επέλεξαν να κινηθούν σε
μελωδικά μονοπάτια που θυμίζουν περισσότερο "ορθόδοξα" τραγούδια αλλά το έκαναν
με λιγότερο αυστηρό τρόπο σε σύγκριση με το In the Abscence of Truth. Και αυτό
δεν είναι καθόλου δύσκολο να το πιάσεις. Τα ξεσπάσματά τους είναι και πάλι
"τοξικά" και αν ανεβάσεις την ένταση λιγάκι παραπάνω σου παίρνουν το σκαλπ.
Και, κατά την ταπεινή μου άποψη, οι ιδέες τους είναι πολύ περισσότερο
ευδιάκριτες - κοινώς, ο δίσκος γίνεται κτήμα σου από την δεύτερη - τρίτη
ακρόαση. Αν ήθελα λοιπόν να θέσω το ζήτημα της εξέλιξής τους σε μία φράση, απλά
θα έλεγα ότι πήραν τον τελευταίο τους δίσκο και τον ανέβασαν δύο σκαλιά
παραπάνω.

-Είναι πολλά τα λεφτά...

-Γίνεσαι δύσπιστος τώρα. Δεν βλέπω πού είναι το κακό να
απευθύνονται σε μεγαλύτερα ακροατήρια παίζοντας κάτι ελαφρώς πιο "βατό" από το
Panopticon. Μακάρι όλα τα "ανοίγματα" όλων των καλλιτεχνών να είχαν τέτοια
ποιότητα, θα έλεγα. Το γεγονός ότι ο προηγούμενος δίσκος τους έκανε τη μεγαλύτερη
επιτυχία σαφώς και δεν τους έχει αφήσει αδιάφορους. Από την άλλη, ακόμα κι εγώ
θα "ξίνιζα" λίγο αν είχαν βγάλει άλλα τρία "Panopticons" (και ας είναι η
αγαπημένη μου κυκλοφορία τους). Νομίζω ότι στους Isis πιο πολύ γουστάρω αυτές
τις "μικροαλλαγές" του ήχου τους και το γεγονός ότι δε μένουν στατικοί. Η
ποικιλομορφία τους προσδίδει ποιότητα και, κυρίως, χαρακτήρα. Και μην
τρελαίνεσαι, δεν έπαθαν δα και καμία μετάλλαξη. Όποιοδήποτε 30 δευτερόλεπτα από
το άλμπουμ να σε βάλω να ακούσεις τυχαία, θα καταλάβεις ότι είναι Isis με
υπογραφή και σφραγίδα.

-Κανένα κομμάτι ξεχωρίζει;

-Θέμα γούστου καθαρά. Τα Hall of Dead και Thereshold
of Transformation μου άρεσαν περισσότερο, αλλά είναι καθαρά personal. Κάτι
μου λέει ότι το Ghost Key θα αρέσει πολύ αλλά δεν μπορώ να σου πω γιατί. Ίσως η
απόκοσμη εισαγωγή του, δεν ξέρω... Πάντως το άλμπουμ είναι ομοιογενές, δεν
κάνει κοιλιά σε κανένα σημείο (σιγά μην έκανε) και, γενικά, είναι ιδιαίτερα
ισορροπημένο.

-Κάτι άλλο πρέπει να ξέρω;

-Ο Adam Jones των Tool παίζει κιθάρα σε δύο κομμάτια,
νομίζω. Θα σου αρκεί αυτό...

-Νισάφι πια με τους Tool. Και του
έβαλες τελικά μεγάλο βαθμό, ε;

-Τον αξίζει και με το παραπάνω. Το Wavering Radiant
ακούγεται κλασσικό από την πρώτη στιγμή γιατί οι δημιουργοί του παίρνουν πολύ
σοβαρά αυτό που κάνουν. Τέτοιο συνδυασμό όγκου, συναισθήματος, έντασης,
μελωδίας πολύ δύσκολα θα τον βρεις. Αν λάβεις υπ' όψιν και το γεγονός ότι μόνο
στάσιμοι δεν έχουν μείνει, μιλάμε για μια από τις κορυφαίες μπάντες της
δεκαετίας. Με δυο κουβέντες, οι Isis έβγαλαν μία ακόμα δισκάρα και κακό του
κεφαλιού σου θα κάνεις άν δεν τη "λιώσεις".

-ΟΚ, ΟΚ... Ένα τελευταίο μόνο: Στο Oceanic και το
Panopticon θα έβαζες μεγαλύτερο βαθμό;

-Εεεεε... Ναι. Εννοείται..!

Rating: 8,5 / 10
Κωνσταντίνος
Γούλας

Isis Official Website