Get Well Soon - Vexations

22 January 2010 - City Slang

Όταν
ο Χίτλερ φυλάκιζε Εβραίους, δεν αντέδρασα γιατί δεν ήμουν Εβραίος. Όταν ο
Χίτλερ φυλάκιζε τσιγγάνους δεν αντέδρασα γιατί δεν ήμουν τσιγγάνος. Όταν ο
Χίτλερ φυλάκιζε ομοφυλόφιλους δεν αντέδρασα γιατί δεν ήμουν ομοφυλόφιλος. Όταν
ο Χίτλερ φυλάκιζε κομμουνιστές δεν αντέδρασα γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής. Ο
επόμενος στη σειρά ήμουν εγώ, αλλά δεν υπήρχε κανείς για να φωνάξει.
[Μπέρτολτ Μπρεχτ]

Μία πόλη που συνεχώς αλλάζει. Ερεθίσματα, εικόνες,
έμπνευση, ελεύθερη έκφραση, είναι λίγα από τα χαρακτηριστικά που κάνουν την
ατμόσφαιρα του Βερολίνου τόσο ξεχωριστή. Αυτή η ατμόσφαιρα περιβάλλει και τον
δημιουργό του "Vexations" Konstantin Gropper ή αλλιώς Get Well Soon και
δεν θα μπορούσε παρά το δεύτερο άλμπουμ του Γερμανού να είναι ιδιαίτερο,
ευρηματικό, με φιλοσοφικές αναζητήσεις να κρύβονται στους στίχους και τραγούδια
που μουσικά πλαισιώνονται από βιολί, τύμπανα, μπάσο, κιθάρα, βιόλα, τσέλο,
τρομπέτα, το γερμανικό flügelhorn (flügel = φτερό), τρομπόνι, τούμπα, σουζάφωνο
και μία τετραμελή χορωδία. 

Αν διαβάζοντας την συγκεκριμένη κριτική του δίσκου
περιμένεις μία σύγκριση αυτού με το "Rest Now, Weary
Head! You Will Get Well Soon" μάλλον θα απογοητευτείς. Κάθε ένας από
τους δίσκους των Get
Well Soon καταλήγει να στέκεται μόνος του, σε
απόσταση αντίστοιχη του χάσματος που υπάρχει μεταξύ των σκέψεων στο μυαλό του
δημιουργού τους. Έρωτας, φόβος, ζωή και θάνατος, ιδιομορφία, άγνοια. Οι
δοκιμασίες της ζωής και η απογοήτευση, το άγχος των προσδοκιών των άλλων για
εμάς, ο ευκαιριακός πόλεμος και η αδιαφορία μεταξύ μας - εξ ου και τα λόγια του
Μπέρτολτ Μπρέχτ- και τελικά ταφή στην ελληνική θάλασσα, πέφτοντας από έναν
γκρεμό με το νοικιασμένο σου αυτοκίνητο. Με λίγα λόγια ταλαιπωρίες (= Vexations). Σπουδαγμένος φιλοσοφία, ο
K.Gropper γράφει στίχους καθαρά
προσωπικούς, ο καθένας τους διαβάζει όπως θέλει. Πρέπει να τους διαβάσει. Ο
δίσκος αξίζει και γι' αυτό τον λόγο. Μουσικά είναι ήπιος και σα να ακολουθεί
μία προκαθορισμένη πορεία ως προς την δυναμική των τραγουδιών, αφού ξεκινώντας
(πέραν του εισαγωγικού "Nausea")
με το δυνατό "Seneca's Silence" διασχίζεις μία διαδρομή με
στάσεις στο γαλήνιο "Red
Nose Day", το απίστευτο "5 Steps / 7 Swords", κάπου στα μέσα σταματάς στο Λούβρο
και στα καπάκια μία συνάντηση με τον Nosferatu. Ας πούμε το καλύτερο κομμάτι του δίσκου "Aureate!" με τα groovy τύμπανα τελειώνει απλά πολύ σύντομα, ή
έτσι σου φάνηκε, ώστε να υποδεχθείς με περίσσια θέληση το "We are ghost" -ας πούμε το καλύτερο κομμάτι του
δίσκου- συμφωνικό, με folk-ίζουσα
διάθεση θέλεις να το ακούσεις live,
έλα παραδέξου το. Περίεργοι στίχοι στο "A Burial at Sea", αγχωτικοί σε αργό ρυθμό, μάλλον πιθανή ερώτηση σε κάποια συνέντευξη με τον Gropper :

"Maybe it could be that I pushed
it too far / that way fate can't be tricked / rented a car on my holiday in
Greece"

Ο δίσκος έχει παίξει μαζί σου, σε έχει καθοδηγήσει εκεί
ακριβώς που έχει προγραμματιστεί να σε πάει και το αποχαιρετιστήριο "We are the roman empire" σε αφήνει πιθανά με ένα μεγάλο
ερωτηματικό πάνω από το κεφάλι σου. Ίσως με μία πικρή γεύση αισιοδοξίας.
Αναμνηστικές μελωδίες και ατμόσφαιρα που μοιάζει με συνάντηση Radiohead και Beirut. Αν δεν ταυτίζεσαι με αυτά που
διάβασες, αγόρασε τον δίσκο και βρες με τι θα το κάνεις. Αξίζει!

Rating: 8,6 / 10
Άγγελος Κουκλάκης

 {youtube}mumG3p3mb68{/youtube}