Ginormous - The Sound of Love Impermanent
Ginormous - The Sound of Love Impermanent
1. Every Tooth Is Bared (With Rohner Segnitz) / 2. North-Part 1 / 3. Joy When You Come (With Rohner Segnitz) / 4. If The Sky Had Stich Marks / 5. Fallen For Lovers-Part1 / 6. So You'll Know Where I Am / 7. Lycanized (With Rohner Segnitz) / 8. North-Part 2 (With Deru) / 9. The Splendor Of Gretel / 10. Fallen For Lovers-Part2 (With Bryant Landers) / 11. Hollow Ashes / 12. A Darkness By Day (With Rohner Segnitz) / 13. The Sound Of Love Impermanent / 14. A Feather Is Re-Glued To The Flight
16 April 2010 - Hymen
Με το που
μπήκαν οι πρώτοι ήχοι του North
(part
1), σχεδόν παρέλυσα. Ετοιμαζόμουν
να βγω για τη δουλειά και είχα μόλις φορέσει τα ακουστικά. Και σταμάτησα στην
καρέκλα μου, για περίπου ένα λεπτό, με κλειστά τα μάτια, δυο κλικ πριν τα
δάκρυα: μου-σι-κή. Συχνότητες και μελωδίες που χτυπάνε κατευθείαν κάτι βαθύ
μέσα μου.
Δεν
εγγυώμαι ότι θα συμβεί το ίδιο με εσάς. Και μάλιστα εγγυώμαι ότι δεν συνεχίζει
όλο το άλμπουμ με τόσο μαγικό τρόπο
(όπως πάντα στα άλμπουμ του ginormous,
το καλύτερο κομμάτι είναι στα τρία πρώτα). Όμως, είναι γεγονός ότι ο μουσικός
για άλλη μια φορά κατάφερε να αλλάξει την επιφάνεια και να διατηρήσει την
ουσία: αυτή τη φορά η αφορμή ήταν η χρήση της δουλειάς του σε μια παράσταση
χορού. Και αυτό αλλάζει εντελώς όλη τη δομή και το συναίσθημα των κομματιών:
εκεί που το "At
Night, Under Artificial Light" ήταν γρήγορο και γεμάτο σκέρτσο, το "The Sound of Love Impermanent" ξαναδένει την αισιοδοξία με τη
μελαγχολία, ξαναγυρίζει σε πιο αργές και πιο μελωδικές εξελίξεις. Και όχι μόνο
αυτό: για να ταιριάξει με την παράσταση, αναγκάζεται να σκεφτεί νέους τρόπους
να εξελιχθούν τα κομμάτια (όπως στο The
Splendor
of
Gretel με τους ανησυχητικούς του θορύβους
και την έλλειψη ρυθμού). Εξερευνεί νέους ήχους, όπως τη φωνή, ή ακόμα και τον
ήχο της ακουστικής κιθάρας στο Fallen
for
Νevers
(part
1)- πιθανότατα
συνθετικό, όχι πως έχει κάποια σημασία. Φυσικά, ξέρει ακόμα πώς να φτιάχνει
ατμοσφαιρικά ηχοτοπία με ρυθμικούς γλυκούς θορύβους και κομμάτια που χτίζουν
αργά και λικνίζουν το σώμα (όπως στο ομώνυμο The Sound of Love Impermanent).
Ένα
ποικιλόμορφο σύνολο, λοιπόν, ένα μαγικό ταξίδι - ειδικά αν το ακούτε με
αξιοπρεπή εξοπλισμό. Με μεγαλύτερη ποικιλία και ωριμότητα από ποτέ, με αρκετή
δύναμη ώστε να κρατά το ενδιαφέρον ως το τέλος, ο ginormous μάς δίνει έναν ύμνο στην εφήμερη φύση
του έρωτα, με τις ρομαντικές, θλιμμένες και χαρούμενες στιγμές του.
Φέτος
φαίνεται ότι, μαζί με την άνοιξη, τα λουλούδια που ανθίζουν και τον ήλιο που
ξεμυτίζει (εδώ πάνω), βγαίνουν και τα καλά άλμπουμ. Όχι πως υπήρχε σοβαρή
περίπτωση να απογοητευθώ από τους ginormous. Αυτό, όμως, που ακούνε τα αυτιά μου,
ήταν ταυτόχρονα αποκαλυπτικό και γνώριμο, πρωτότυπο και κλασσικό, και θα
ξεχωρίσει ακόμα και σε έναν μήνα σαν κι αυτό, με τόσες άλλες καλές κυκλοφορίες
(για τις οποίες αξίζει να μείνετε συντονισμένοι στο postwave.gr ;)).
Rating: 8,4 / 10
tec-goblin
{youtube}nl47A32gsuA{/youtube}
The Best Albums Of The 1980s
