Asche - The Easter Island Phenomenon
Asche - The Easter Island Phenomenon
1.
doing bad things / 2. another prig / 3. something evil (version) / 4. a
streched crash / 5. knee chopper version) / 6. destroying home / 7.
neither...nor (version) / 8. wasted hedon / 9. count suckers / 10. dig it!
(count suckers pt.2) / 11. dogday sunrise / 12. futurewaste (prig rmx by eva|3)
/ 13. something evil (rmx by xsoz) / 14. knee chopper (rmx by zeller) / 15.
neither...nor (rmx by saturmzlide) / 16. waste (wasted hedon rmx by dj intoner)
/ 17. steamroom (guilty pleasure rmx by sabes) / 18. darth sux (count suckers
rmx by oszillotom)
21 April 2010 - Ant-Zen
Asche.
Ίσως ο μόνος καλλιτέχνης που καταλαμβάνει το 50% ενός συγκεκριμένου
ηλεκτρονικού υποείδους. Έκανε μεγάλη αίσθηση με τη distorted disco το 2000, συνδυάζοντας techno και disco grooves με noise ενορχήστρωση και παραμόρφωση.
Ακολούθησε το κορυφαίο distorted dj,
ένα άλμπουμ εξαιρετικά επιτυχημένο και στο γνωστό ελληνικό club (ναι, αυτό που έπαιζε industrial από τότε, ξέρετε ποιο εννοώ, ελπίζω).
Με αυτό ο Asche
έφτιαξε ουσιαστικά τον όρο tecnoise:
ένα τρομακτικό χορευτικό ταξίδι χωρίς παύσεις, ένα άλμπουμ - σετ, ένα τεράστιο
κομμάτι όπου κάποια samples
εξαφανίζονταν για να επανέλθουν 15 λεπτά μετά. Σύμφωνα με το σώμα μου, ήταν το
πιο χορευτικό άλμπουμ σε όλη την ιστορία της ant-zen. Από εκεί και πέρα, καθενός το σώμα
ενεργοποιείται σε άλλους ρυθμούς, βέβαια.
Και μετά
από το 2001, σιωπή. Όποιος και να τον ακολούθησε, δεν μπορούσε να συνδυάσει αυτό
το σκοτάδι με το groove,
το ταξίδι με το χορό, τη βία με την ατμόσφαιρα. Οι Punch Inc ήταν οι κοντινότεροι (με αμιγώς techno ρυθμούς), ενώ λίγο πιο μετά έγιναν
πιο δημοφιλείς ρυθμοί με λίγο μεγαλύτερες δόσεις rave ή gabber (soman, xotox, SAM κλπ). Εξαιρετικοί για χορό, αλλά
θλιβεροί σε ατμόσφαιρα.
Όχι πως
κοιμόταν ο asche:
έφτιαχνε από εδώ κι από εκεί βινύλια, κυκλοφορίες σε συλλογές, ρεμίξ. Σε πολύ
αργούς ρυθμούς. Έφτασε όμως η στιγμή που μάζεψε αρκετό υλικό, και αποφάσισε να
το ενώσει κάτω από την ομπρέλα του Νησιού του Πάσχα και των διδαγμάτων του για
την επιβίωση του ανθρώπινου πολιτισμού: το πώς κάποια στιγμή δεν υπάρχουν πόροι
για όλη την ανθρωπότητα και θα φτάσουμε σε ένα σημείο που το σύστημα δεν θα
μπορεί να εξαπλώνεται άλλο και θα καταρρεύσει.
Αυτή η νέα
ετικέτα, αυτή η υποβόσκουσα οργή και το σκοτάδι είναι η μόνη,
δυστυχώς, θετική έκπληξη σε αυτό το άλμπουμ. Διότι ναι μεν ο Asche καταφέρνει (εύκολα) να διαφοροποιηθεί
από το συνονθύλευμα ευχάριστου αλλά ρηχού TBM και aggro που γεμίζει τα dark alternative clubs σήμερα, αλλά στην πορεία χάνει αυτό
που τον έβαζε σε αυτά τα κλαμπ. Το groove είναι σχεδόν ανύπαρκτο, και το πιο
χορευτικό κομμάτι του άλμπουμ (το ομολογουμένως καταπληκτικό count suckers)
δεν είναι καν καινούριο. Το άλμπουμ, γραμμένο μέσα σε τόσα πολλά χρόνια,
αδυνατεί να είναι ενωμένο και συνεχές όπως το distorted dj, και το σώμα πολύ δύσκολα παρασύρεται
να λικνιστεί στο ρυθμό.
Μη με
παρεξηγήσετε: οι συνθέσεις δεν είναι καθόλου κακές: η ατμόσφαιρα είναι
εξαιρετική (ειδικά στο knee
chopper), και οι ρυθμοί είναι πυκνοί και
περίπλοκοι. Όμως, από πλευράς ήχων, συχνά ξεχνούσα ότι ακούω asche: θα μπορούσε να είναι synapscape του 99, ένα ακόμα (καλό) θορυβώδες
άλμπουμ χωρίς όμως κάτι συγκλονιστικά καινούριο.
Δεν θέλω να πω πολλά περισσότερα, γιατί με πονάει. Το tecnoise που
γνώρισα είναι πια και επισήμως νεκρό, θα πρέπει να βολευτώ με τους S.A.M.. Αν
εσείς δεν το είχατε στην καρδιά σας, ίσως μπορέσετε να κρίνετε πιο καθαρά από
μένα αυτή τη συμπαθητική noise κυκλοφορία.
Asche @
Myspace i-tunes
{youtube}TT1PwHcW_iA{/youtube}
The Best Albums Of The 1980s
