StrangeZero - Newborn Butterflies

5 March 2010 - Self release

"Caution: This text was meant to be slightly
different"

Τι κάνεις όταν έρχεται το μικρό σου αδερφάκι και σου
λέει: "Μαλάκα άκου αυτό τύπο τα σπάει..."; Αυτό που ακούς δεν είναι στα γούστα
σου, hip-hop εν γένει, κάτι από ψυχεδελική reggae να το πω, δεν ξέρω! Δεν αναφέρω τον
καλλιτέχνη μιας και μικρή σχέση έχει με τον σκοπό του συγκεκριμένου κειμένου,
αλλά σημασία έχει πως... ναι το είχα πάρει πρέφα πως οι Justice το 2007 με τον δίσκο τους
"†" έφεραν τα πάνω κάτω, κάτι που έκαναν κατά την γνώμη μου και οι Crystal Castles το 2008 με το εκλεκτικό
ντεμπούτο τους, ο Burial και
οι καλλιτέχνες της dubstep
σκηνής
με τον πρωτοποριακό ήχο τους. Όταν όμως συνειδητοποιείς πως το "πράγμα"
κινείται, αλλάζει, μεταμορφώνεται ακόμα και στο συμπαγές ιδίωμα της hip-hop και μάλιστα σε δύο κατευθύνσεις
συγκλονίζεσαι.

Όπως και να ‘χει τελικά, χωρίς να είμαι ο κατάλληλος για
μία τέτοια ανάλυση και κουβέντα περνάω απ' ευθείας στις μειονότητες.

Strange Zero

Μειονότητες(=zero) οι οποίες όμως όταν χαρακτηρίζονται από ιδιαιτερότητα και
κάτι το περίεργο(=strange)
αποκτούν ταυτότητα. Έτσι μας είχαν συστηθεί το 2003 (αν και ενεργοί από το
1990) οι StrangeZero.
Αγαπημένοι των postwavers,
λάτρεις και δημιουργοί των visual
συντρόφων των τραγουδιών τους, συνεπείς αλλά και πειραματικοί, με αξιοσημείωτη
αισθητική και καλλιτεχνική άποψη κυκλοφορούν μόνοι τους -όπως πάντα συνηθίζουν-
το πέμπτο άλμπουμ τους, το οποίο προσφέρεται κι αυτό δωρεάν σε digital μορφή (link στο τέλος του κειμένου). Κάτω από την μοναδική δική τους στέγη και ελεύθεροι να
εκφραστούν ακριβώς όπως θέλουν, ξαναδημιουργούν τις πεταλούδες των... ενήλικων
πλέον ονείρων μας.

"Newborn Butterflies"     

Για να δημιουργηθούν οι πεταλούδες και ύστερα να
πετάξουν, το σπίτι τους, η ίδια η φύση πρέπει να τις δεχτεί. Η "Ikebana", η αρμονία των λουλουδιών
και των χρωμάτων τους δίνει το πράσινο φώς στην δημιουργία αυτή. Έτσι ακριβώς
λειτουργεί και το ομώνυμο εισαγωγικό τραγούδι του δίσκου. Απαλή μελωδία στα
πλήκτρα που σε παραπέμπει στην αναζήτηση του ελιξίριου της ζωής, όπως το
αντιλήφθηκε ο Darren
Aronofsky στο
"Fountain" και
σε βάζει πλήρως στο 70λεπτο ταξίδι που ακολουθεί. Downtempo, Dark Ambient, beats βουτηγμένα στο μπάσο της dubstep ["Newborn Butterflies", "Ambi & Nation"] και η τσιτωμένη ηρεμία του Biosphere ["All of Us"]
συνδυασμένη με τις πιο σκοτεινές τρικυμίες του ανθρώπινου νου σε σύγχυση ["Melting Pill"]. Το "Psylence" ποντάρω πως θα το
λατρέψουν οι "κάφροι", οι fans
των
FSOL θα
βρουν την υγειά τους, ενώ το "Possible
Future"
ένα από τα πιο δυνατά τραγούδια, ως προς την ατμόσφαιρα που δημιουργεί, σε
βάζει ξανά στον "Κύκλο των χαμένων ποιητών" γιατί:

"We don't read and write
poetry because it's cute. We read and write poetry because we are members of
the human race. And the human race is filled with passion." -Robin Williams-

Εν γένει οι StrangeZero που γνωρίζουμε. Με βελτιωμένη παραγωγή (νομίζω)
προσφέρουν ένα δίσκο που χαρακτηρίζεται δυνατός, με την προσωπική αμαρτία του
καθενός να κρύβεται σε αυτόν (όχι ότι ενδιαφέρει κανέναν, αλλά δική μου τα αργά
σημεία με τα ρυθμικά μπάσα). Τα spacey
πλήκτρα προσθέτουν το ιδιαίτερο στοιχείο που κάνουν τους StrangeZero και τις δημιουργίες τους να σε ρουφάνε. Και αν
τελικά οι πεταλούδες ξαναγεννήθηκαν μέσα σε αυτόν εδώ τον δίσκο, σίγουρα δεν
έγινε μπροστά σου, αποκοιμήσου και θα καταλάβεις.

Rating: 7,3 / 10
Άγγελος Κουκλάκης

 {youtube}FqC22tAtgLo{/youtube}