Linkin Park - A Thousand Suns

01. The Requiem 02. The Radiance 03. Burning In The Skies 04. Empty Spaces 05. When They Come For Me 06. Robot Boy 07. Jornada Del Muerto 08. Waiting For The End 09. Blackout 10. Wretches And Kings 11. Wisdom, Justice, And Love 12. Iridescent 13. Fallout 14. The Catalyst 15. The Messenger

8 September 2010 - Warner

Πάνε πολλά χρόνια από τότε που πρωτογνώρισα και αγάπησα από την πρώτη στιγμή το νόθο παιδί που γεννήθηκε από την ερωτική συνεύρεση του κυρίου "hip hop" και της δεσποινίδας "hard rock-metal". Το όνομα αυτού..."nu metal" και η γνωριμία μου μαζί του προέκυψε μέσω των Linkin Park και το album με την χαρακτηριστικότατη ονομασία hybrid theory. Το hybrid theory με συντρόφευε παντού και πάντα. Στο σχολείο, στο φροντιστήριο, στο ωδείο. Όπως είπα, όμως, πάνε πολλά χρόνια από τότε...

Οι Linkin Park μεγάλωσαν, ωρίμασαν (?) και έγιναν αυτό που δεν ήθελα ποτέ. Όντας διαφορετικοί, τα πρώτα τους βήματα με το hybrid theory βρήκαν τεράστια επιτυχία στο ευρύ κοινό και έπειτα από τρία χρόνια επανέρχονται με το Meteora στο ίδιο ακριβώς στυλ έχοντας γίνει και η μουσική τους αλλά και οι στίχοι τους ολίγον τι περισσότερο ώριμοι... πάντα όμως στα πλαίσια του παιδιού nu metal.  Το album ξανά πολύ αγαπημένο και τα lives σε κάθε περιοδεία τους ακόμα πιο μοναδικά με μια playlist κάθε φορά που σε έκανε να αγχώνεσαι για το αν θα τελειώσει γρήγορα ή όχι.

Έλα μου όμως που τα χρόνια περνάνε και οι εποχές αλλάζουν, που το παιδί μεγάλωσε και γέρασε πολύ πριν την ώρα του... Που το ρέυμα πέρασε και δεν κράτησε καθόλου πολύ...  «Οι linkin όμως ποτέ δεν θα επηρεαστούν, πάντα θα μείνουν μοναδικοί και πάντα θα αγκαλιάζουν το nu metal με στοργή και πρωτοτυπία.» έλεγα ο χαζός γεμάτος ελπίδα... Ακούγοντας κάθε τραγούδι του νέου τους album ‘minutes to midnight' ήλπιζα το επόμενο να είναι σαν τα παλιά. Αλλαγμένα και πιο ώριμα σίγουρα αλλά όχι και αλλαγή του όλου στυλ. Πάντα μου άρεσε όταν ένα συγκρότημα δεν βασιζόταν και αναμασούσε τις ιδέες του παρελθόντος που φέρανε τεράστιες επιτυχίες και προχωρούσε σε αλλαγές προοδευτικές βασιζόμενοι στη νέα τεχνολογία, στις ανάγκες για νέους ήχους και στην ψυχολογική καθαρά ανάγκη στιχογραφικής αναζήτησης επίκαιρων πολιτικών, οικονομικών, προσωπικών, ανθρωπιστικών μηνυμάτων και νοημάτων. Οι LP στο minutes αυτό το κατάφεραν. Αλλά διαφωνώ και δεν μου άρεσε καθόλου που έγιναν μία ανάμειξη U2 και Metallica.

Με αυτά και με εκείνα, λοιπόν, ήρθαμε και στο σήμερα... Να η νέα δισκογραφική δουλίτσα τους, A thousand suns. Απογοητευμένος αλλά λόγω του ότι ο χρόνος τα γιατρεύει σχεδόν όλα η ελπίδα είχε ενδυναμωθεί. Όχι βεβαίως για να ακούσω το Meteora no 2 αλλά για να μην ακούσω soundtrack για τα transformers, πολλές μπαλάντες και άλλα καρμπόν κομμάτια με ένα σωρό τόσα άλλα και προπαντός να μην ακούσω ένα 2^ο minutes2midnight, αν και αυτό ήταν το λογικό μιας και ο Mike είχε δηλώσει ότι δεν επιστρέφουν στα παλιά.

Αράζω γραφείο. 15 τα κομμάτια βλέπω, πολύ πολύ δουλεια συμπεραίνω. Βάζω το cd. Με λύπη διαπιστώνω ότι αν εξαιρέσεις το intro του album τα 5 από τα 15 ήταν ορχηστρικές εισαγωγές 18 με 80 το πολύ δευτερολέπτων για το κομμάτι που ακολουθούσε...! Συγνώμη αλλά νομίζω ότι εκτός από απαράδεκτο είναι και ντροπιαστικό για ένα group του δικού τους βεληνεκούς. οι εισαγωγές αυτές είχαν όνομα στην playlist και πηγαίνοντας να αγοράσει ένας φανατικός θαυμαστής τους το δίσκο βλέπει 15 κομμάτια που στην ουσία είναι 9 !!! χμμμ..., σκέφθηκα καχύποπτα, γερές δόσεις κοροϊδίας και εκμετάλλευσης έχουν χτυπήσει τα μέλη του αγαπημένου μου κατά τ' άλλα group. Πόσο πολύ έχουν χαλάσει σκέφτηκα για να έχουν φτάσει στο σημείο να μην σέβονται ούτε καν το κοινό που τους έκανε γνωστούς και (τα ψέματα είναι πολύ κακά παιδιά) τους προώθησε σε τεράστιο βαθμό...

Το άκουσα όλο με μία ανάσα και μπορώ να πω ότι ο κατά τρόπον τινά θυμός μου πέρασε σχετικά γρήγορα. Αμέσως ξεχώρισα τα εξαιρετικά όμορφα εφέ και τους σχετικά πρωτότυπους ήχους στις κιθάρες και στα drums τα οποία έδεναν αρμονικά όμορφα με τα προαναφερθέντα ατμοσφαιρικά εφέ. Παρόλο που αρκετά στοιχεία του minutes τα βρήκα και εδώ, κάτι το αναμενόμενο, σε αυτή τη δουλειά κάποια κομμάτια ξεχώριζαν μεταξύ τους έχοντας πραγματικά τον δικό τους χαρακτήρα.

Κάτι που με τίποτα δεν μπορώ να αμφισβητήσω για τους lp είναι η ικανότητά τους να δημιουργούν υπέροχα intro σε κάθε δίσκο τους. Σε βάζουν σε μία αίσθηση αναμονής και σε κάνουν να νομίζεις ότι θα εμφανιστούν από την ντουλάπα σου, από το παράθυρό σου, από την πόρτα σου ή και κάτω από το κρεβάτι και θα τα σπάσουν αποκλειστικά και μόνο για την πάρτυ σου... έτσι και εδώ, το requiem πιστεύω πως είναι άλλο ένα τέτοιο intro αλλά στο πιο ήρεμο, πιο ταξιδιάρικο καθώς και πιο μελαγχολικό (ίσως εκμεταλλευόμενο το χαρακτηριστικό όνομά του). Σημειώνουμε ότι το requiem και το 2^ο track του album, το The Radiance, αποτελούν ουσιαστικά ένα 3-λεπτο intro για το Burning in the skies. Συνεχίζοντας και ακούγοντας όλο το album δεν μπορώ να πώ ότι για ακόμη μία φορά οι lp με στείλανε σε έναν διαφορετικό κόσμο αναμνήσεων.

Κρατάω σίγουρα το "Wrectches and Kings" το οποίο αν και ξεκινάει σε rnb στυλάκι κάτι που με χάλασε στιγμιαία οι πολλές δόσεις hybrid theory που ακολούθησαν σε συνδυασμό με τα scratches που τόσο πολύ μου είχαν λείψει με έκαναν να αναθεωρήσω αμέσως αλλά και το "black out" στο οποίο ο chester με άφησε να κοιτάω την οθόνη και να ταξιδεύω σε meteora εποχές αλλά ακούγοντας κάτι τελείως το ιδιαίτερα ωραίο: να γίνεται mike ραπάροντας και συνδυάζοντας τα χαρακτηριστικά ουρλιαχτά του. Screamings που μας έχουν λείψει σε απίστευτο βαθμό αλλά τουλάχιστον μας αποζημιώνει και με το παραπάνω στα live...μένω στο κομμάτι αυτό για να αναφέρω και την εντύπωση που μου έκανε το γεγονός ο Mike να μεταμορφώνεται στον Chester του "In Pieces" από το minutes2midnight, κάτι βέβαια που το επιχείρησε και στον προηγούμενο δίσκο (αλλά όχι και με τόσο μεγάλη επιτυχία κατά την ταπεινή μου opinion). Στοιχεία εξαιρετικής πρωτοτυπίας βρήκα στο «When they come for me» με τον mike να ραπάρει και ο chester να τραγουδάει το refrain σε ιδιαίτερα ανατολίτικο ύφος. Αλλά και στο πολυακουσμένο και ήδη δημοσιευμένο «The catalyst το οποίο αν και αρκετά μονότονο αποτελεί κάτι το διαφορετικό με πολύ ωραία εφέ ανοιχτό για όλες τις απόψεις περί nu metal στοιχείων. Όσο αφορά τα υπόλοιπα (Waiting for the end, Robot boy, the messenger, Burning in the skies,  Iridescent) δεν θα αποτελέσουν κάτι το ιδιαίτερο. Ακόμη 5 απλές alternative rock μπαλάντες που με όμορφους στίχους αναδεικνύουν τις φωνητικές καμπάνες τις οποίες μπορεί άνετα ο chester να υποστηρίξει. Άντε να ξεχωρίσει λιγουλάκι το 1o από την παραπάνω "λίστα των 5" μιας και χώνεται ο mike σε ψιλο-rnb ύφος αλλά όχι για παραπάνω από 40 δεύτερα καθώς πετιέται από το πουθενά ο Chester μετατρέποντας το τραγούδι ίσως σε τραγούδι...της Madonna(?) ...

Τι προτείνω? Αν αξίζει τα λεφτά του? Ε λοιπόν υπάρχουν δύο κατηγορίες:

Κατηγορία 1^η: Αν είστε lp soldiers που δεν έχετε αποδεχτεί ακόμα την αλλαγή τους και έχετε μείνει 6 χρόνια πίσω και περιμένετε ότι αυτό το album θα είναι επιστροφή στα παλιά, τότε πραγματικά πιστεύω ότι θα μετανιώσετε για την αγορά σας.

Κατηγορία 2^η: Από την άλλη αν είστε από αυτούς που το έχουν αποδεχτεί και πόσο μάλλον ανήκετε στην κατηγορία που σας άρεσε η αλλαγή του minutes to midnight τότε το προτείνω ανεπιφύλακτα. Από τη στιγμή που σας αρέσουν οι αλλαγές και οι πρωτοτυπίες τότε ναι... νομίζω ότι θα κολλήσετε και θα το ακούτε σχεδόν καθημερινά για τους επόμενους 2-3 μήνες.

Όπως και να έχει προσοχή στην παραπλάνηση των 15 κομματιών, που εξήγησα απάνου!

Η κύρια δικιά μου πρόταση πάντως (κυρίως για την 2^η κατηγορία) είναι για όσους τα πάτε καλά με τις διαδικτυακές αγορές και έχετε εμπιστοσύνη σε αυτές, να το παραγγέλλετε από το site του συγκροτήματος όπου με την τιμή των 25 δολαρίων του τέστιν 19 ευρώ, δίπλα από το cd στη δισκοθήκη σας θα έχετε και το dvd Meeting of A Thousand Suns. Μία παραγγελία εξαιρετικά ικανοποιητική για όσους θυμούνται και από το meteora...

Νομίζω ότι αρχίζω και αναθεωρώ...

Rating: 6,5 / 10
Ορφέας Αηδονόπουλος

{youtube}51iquRYKPbs{/youtube}