Brian Eno - Small Craft On A Milk Sea

01. Emerald And Lime / 02. Complex Heaven / 03. Small Craft On A Milk Sea / 04. Flint March / 05. Horse / 06. 2 Forms Of Anger / 07. Bone Jump / 08. Dust Shuffle / 09. Paleosonic / 10. Slow Ice, Old Moon / 11. Lesser Heaven / 12. Calcium Needles / 13. Emerald And Stone / 14. Written, Forgotten / 15. Late Anthropocene

2 November 2010 - Warp

Ήταν ασφαλώς ένα όνομα που έλειπε από την Warp, και να που έφτασε ο καιρός να ενταχθεί και αυτός στο δυναμικό της. Σίγουρα εκεί που έχει φτάσει η συγκεκριμένη εταιρεία είναι μεγάλο κατόρθωμα, αλλά όταν κυκλοφορείς ένα άλμπουμ του Brian Eno, σαφώς και η τιμή είναι πολύ μεγάλη. Και όταν ο ίδιος ο καλλιτέχνης αναφέρεται με τα καλύτερα λόγια για την εταιρεία από το Sheffield -ανεξάρτητα αν αργότερα κατηφόρισε προς το Λονδίνο- λέγοντας ότι είναι από τα πιο καινοτομικά labels, όσο μεγάλη πορεία και αν έχεις χαράξει, τα λόγια αυτού του μεγάλου μουσικού, φυσικά και σε κολακεύουν. Έτσι και η Warp, για να τον τιμήσει με τον καλύτερο τρόπο που θα μπορούσε, κυκλοφορεί το Small Craft On A Milk Sea σε ένα πανέμορφο box set ανάλογης καλαισθησίας με το Warp20. Φυσικά το άλμπουμ κυκλοφορεί και σε CD.

Καλά όλα τα παραπάνω με το περιτύλιγμα, αλλά τι γίνεται με το περιεχόμενο; Προσωπικά δεν μπορώ να δεχθώ αυτό που επικρατεί σε αρκετό κόσμο, ότι μουσικοί με μεγάλες καριέρες, θα κυκλοφορούν συνεχώς κορυφαίες δουλείες. Όλοι έχουν τις διακυμάνσεις τους. Τώρα αν κάποιοι συνεχίζουν να βλέπουν φαντάσματα, δικό τους πρόβλημα. Ο Eno, ούτε συστάσεις χρειάζεται για ότι έχει προσφέρει στην μουσική, αλλά ούτε και το πατρονάρισμα του μουσικού τύπου έχει ανάγκη. Δεν τα είχε άλλωστε ποτέ ανάγκη, και ειδικά στην παρούσα φάση μόνο κακό μπορούν να του προκαλέσουν, παρά καλό.

Για να δω αν θα τα καταφέρω στην τρίτη παράγραφο να γράψω και κάτι για το άλμπουμ, γιατί όπως το πάω θα εξωτερικεύσω ό,τι αρνητικές σκέψεις έχω για το πώς λειτουργεί ο μουσικός τύπος, αλλά και μεγάλη μερίδα των απανταχού «ορκισμένων» οπαδών του εκάστοτε συγκροτήματος κλπ, κλπ... Το Small Craft On A Milk Sea ξεκινά με το "Emerald And Lime", ένα κομμάτι που παραπέμπει σε new age ακούσματα και συνεχίζει με το "Complex Heaven", σαφώς πιο μελαγχολικό και ατμοσφαιρικό. Ήδη αναρωτιέμαι πού μπορεί να με οδηγήσουν τα υπόλοιπα 13 κομμάτια τού άλμπουμ, αλλά έχω αρχίσει να δυσανασχετώ με το μικρό δείγμα που έχω ακούσει. Χωρίς να είναι άσχημο, κάτι δε μου πάει καλά. Στα επόμενα κομμάτια, διακρίνω μία μεγαλύτερη ενεργητικότητα, κάτι που αποτυπώνεται στα "Flint March", και "Horse". Ειδικά στο δεύτερο η κιθάρα του Leo Abrahams είναι αυτή που κλέβει την παράσταση, με τον μουσικό να δίνει την εντύπωση ότι πλέον αυτοσχεδιάζει, ένα φαινόμενο που το συναντάμε και σε κάποιες άλλες στιγμές του άλμπουμ. Τους παραπάνω μουσικούς τους πλαισιώνει και ο Jon Hopkins στο πιάνο, ένας καλλιτέχνης που είχε βρεθεί μαζί με τον Eno στην τελευταία δουλειά των Coldplay.

Αυτό όμως που έχει χαρακτηρίσει τον εξηνταδιάχρονο μουσικό από το Suffolk, τουλάχιστον της περιόδου 1978 - 1982, είναι ο ambient χαρακτήρας που προσδίδεται στις δουλείες του. Έτσι και στο Small Craft On A Milk Sea, η αίσθηση αυτή είναι διάχυτη σε όλο το άλμπουμ. Παρ' όλα αυτά ο καλλιτέχνης διακατέχεται, έστω και ασυνείδητα, από έναν κομφορμισμό σε κάποιες στιγμές του, χωρίς αυτό να αποτελεί μομφή, αλλά και δίχως ίχνος σχετλιασμού, αφού ο «πατέρας» της ambient δεν διακατέχεται από οιονδήποτε ενδοιασμό για τον αν θα πρέπει να αναγνωρίσει και αυτός με την σειρά του κάποιες άλλες μουσικές προτάσεις που γνώρισε στο διάβα του από μουσικούς, που σαφώς έχουν επηρεαστεί από τον ίδιο. Και αυτό ο Eno δεν το κρύβει, αλλά το παρουσιάζει με το προσωπικό του ύφος, αποποιούμενος συνάμα τον τίτλο του αφεντικού. Άλλωστε, όλα αυτά τα χρόνια δεν ζει μέσα σε γυάλα, αλλά είναι ένας άνθρωπος, που όχι μόνο «δίνει», αλλά και «παίρνει».

Προσωπικές στιγμές ενός ανθρώπου -γιατί ουσιαστικά αυτό είναι η σύνθεση και η δημιουργία μιας μουσικής ελεγείας- όπου δεν υπάρχουν λόγια για να αποτυπωθούν αρχικά στον νου και εν συνεχεία στην ψυχή του ακροατή, μας επιτρέπουν να σχηματίσουμε εικόνες με οδηγό το ασυνείδητό μας. Δεν είναι τυχαία η δήλωσή του όταν λέει: «Αν αυτά τα κομμάτια είχαν χρησιμοποιηθεί σε φιλμ, το φιλμ θα ολοκλήρωνε την εικόνα. Οι αυτοσχεδιασμοί δεν είναι προσπάθειες που τελειώνουν με το κομμάτι, αλλά, μάλλον με ένα τοπίο...»

Brian Eno official

 {youtube}z15x69LufvM{/youtube}