Bibio - Mind Bokeh

01.Excuses / 02. Pretentious / 03. Anything New / 04.
Wake Up! / 05. Light Seep / 06. Take Off Your Shirt / 07. Artists' Valley / 08.
K Is For Kelson / 09. Mind Bokeh / 10. More Excuses / 11. Feminine Eye / 12.
Saint Christopher

4 April 2011 - Warp

Πώς σας φαίνεται ο μουσικός όρος
folktronica; Έχετε
καμία καμιά ιδέα σε ποιους μπορεί να απευθύνεται; Σίγουρα όχι στους εγχώριους
καλλιτέχνες που συνδύασαν ηλεκτρονικούς ήχους με... τουμπερλέκι. Ονόματα δε λέμε.
Ας σοβαρευτούμε όμως και να περάσουμε στο δια ταύτα. Έκτο άλμπουμ μέσα σε έξι
χρόνια για τον παραγωγικότατο Stephen Wilkinson
και το project του Bibio. H αρχή έγινε
στην πολύ καλή Mush,
ενώ στην πορεία η μουσική του στέγη για τις τρεις τελευταίες κυκλοφορίες του
είναι η Warp.

Έχει κατηγορηθεί από πολλούς ότι
έχει κλέψει, ειδικά στο ξεκίνημά του, τους Boards Of Canada. Εγώ
θα το γράψω πιο εκλεπτυσμένα. Με την δική του μουσική έκφανση, η προσέγγιση που
γίνεται έχει μία ιδιαιτερότητα στον τρόπο που αγγίζει αυτό που τον έχει
επηρεάσει. Θέλετε ο αέρας του Wolverhampton όπου ζει ο κος Wilkinson, θέλετε αυτό που αποπνέει η Βρετανική εξοχή; Όπως και
να ‘χει αυτός ο χαρισματικός μουσικός έχει καταφέρει αυτό το συνονθύλευμα ιδεών
να το εκφράσει με μία άρτια αντίστιξη ήχων, που τη μια φορά ο ακροατής θα νομίζει
ότι ακούει κάποια από τις μελωδίες των Boards Of Canada, ενώ την αμέσως επόμενη στιγμή θα φαντάζεται τον εαυτό του
με φαβορίτες και afro
μαλλί, ντυμένος με καμπάνα παντελόνι να λικνίζεται σε υποψιασμένο κλαμπ των 70's κάτω από τους ήχους της soul μουσικής.
Αυτός είναι ο κόσμος των Bibio και κατ' επέκταση
του νέου άλμπουμ "Mind Bokeh".

Όταν πριν από δύο χρόνια
κυκλοφορούσε το "Ambivalence Avenue", ένα άλμπουμ που τον καθιέρωσε και φυσικά πέρασε
το στίγμα του ως ενός μουσικού που δεν μένει στάσιμος σε κάτι που -όντως- είναι
επιτυχημένο. Το "Mind Bokeh" ενώ έχει μεγάλες διαφορές με το ντεμπούτο το "Fi", παρ' όλα αυτά
ακούγοντάς το καταλαβαίνεις ότι έχεις να κάνεις με τον ίδιο άνθρωπο.
Αναπόφευκτα όμως η σύγκριση θα γίνει ανάμεσα στην τελευταία και την προηγούμενη
κυκλοφορία του.

Έχω την εντύπωση ότι το "Ambivalence Avenue" ήρθε τόσο
φυσιολογικά ως έμπνευση στον Wilkinson,
όσο φυσιολογικά ωριμάζει ένας άνθρωπος -ειδικότερα ένας άνθρωπος της τέχνης ή
των γραμμάτων. Προσπάθησε όμως να συνθέσει ένα "Ambivalence Avenue" Part II; Η απάντηση δεν μπορεί να
είναι απόλυτη, γιατί πολύ απλά θα πέσουμε σε μία παγίδα, στην οποία θα βλέπουμε
μόνο την μία πλευρά του νομίσματος. Και η κρίση αυτή θα είναι λανθασμένη, αφού
θα εναπόκειται στο αν ο απότοκος του όλου συλλογισμού έχει θετική ή αρνητική
έκβαση.

Το σίγουρο για το "Mind Bokeh" είναι η μεγάλη
αυτοπεποίθηση που νοιώθει πλέον ο Wilkinson πίσω από το μικρόφωνο, αλλά και η δυνατότητα να
χρησιμοποιεί με την ίδια άνεση τόσο μία κιθάρα, όσο και ένα πλαστικό μπουκάλι
νερού για μουσικά όργανα. Δεν θα διστάσει στο Take Off Your Shirt να
μας φέρει στο μυαλό την μουσική των Thin Lizzy και στα φωνητικά τον
τραγουδιστή τους Philip Lynott.
Στο K Is For Kelson θα
ξεδιπλωθεί η indie
πλευρά του και στα Artists' Valley και Saint Christopher
θα καταλάβουμε γιατί κατηγορείται για rip off των Boards Of Canada. Όσον αφορά το Artists' Valley, αξίζει να
σημειωθεί ότι είναι ο τίτλος της δισκογραφικής εταιρείας που διατηρεί μαζί με
άλλους μουσικούς. Με την ακρόαση του "Mind Bokeh" θα βρούμε την ψυχεδέλεια
του "Ambivalence Avenue" στο Excuses και θα συναντήσουμε στο Pretentious την funk ιδιοσυγκρασία του DJ Shadow και την hip hop αισθητική
των Prefuse 73 μέσα από το μουσικό κόσκινο της soul, που διέπει σε πολλά σημεία τον ήχο
του άλμπουμ.

Εν κατακλείδι, η πρόσφατη
κυκλοφορία του Stephen Wilkinson
είναι γεμάτη με δροσερούς ήχους, που πότε κλείνουν προς την pop, πότε προς την indie πλευρά.
Σημείο αναφοράς ασφαλώς παραμένει το "Ambivalence Avenue", που είναι ένα από τα
πιο επιτυχημένα και καλογραμμένα άλμπουμ της προηγούμενης δεκαετίας, αλλά αυτό
δεν ακυρώνει την προσπάθεια του μουσικού να συνθέσει δώδεκα κομμάτια που ηχούν
όμορφα στο αφτί τόσο του υποψιασμένου, όσο και του ανυποψίαστου ακροατή.

 {youtube}cPCLbJujU8E{/youtube}