Ή αλλιώς ένα άλμπουμ σαν ύμνος...

...του οποίου η πρώτη ακρόαση ξεσηκώνει, η δεύτερη επιβεβαιώνει τη χαρά της πρώτης αλλά κάπου στην 7^η, 8^η κάτι ίσως ενοχλεί. Αυτό όμως ας το κρατήσω για το τέλος μιας και προέχουν σοβαρότερα πράγματα.

Το ‘Nightglory' είναι από τα πιο έντονα μελωδικά άλμπουμ των Kirlian Camera ως τώρα μετά το ‘Invisible Front'. Για την ακρίβεια είναι το μοναδικό άλμπουμ στο οποίο δεν ακούμε σε φωνητικά καθόλου τον Angelo Bergamini. Επίσης είναι ίσως το πρώτο άλμπουμ στην ιστορία του συγκροτήματος όπου η μουσική των οργάνων και των φωνητικών δεν είναι ισότιμες σε δυναμική (θυμηθείτε τί σας αποτυπώθηκε στα υπόλοιπα άλμπουμ της μπάντας. Φέρνω ως ενδεικτικά παραδείγματα τα ‘Invisible Front', ‘Coroner's Sun).Θα εξηγήσω αμέσως. Το μουσικό μοντέλο βάσει του οποίου δομούνταν ως τώρα τα άλμπουμ των Kirlian Camera ήταν electro χορευτικοί ρυθμοί στο προσκήνιο σε εναλλαγή με τα φωνητικά. Συνήθως το ατμοσφαιρικό κομμάτι το αναλάμβανε η μουσική στα synth και τα λοιπά όργανα και εμβόλιμα ακούγαμε κάποιες μελωδίες στα φωνητικά.

Το ‘Nightglory' ως διακοπή μιας μουσικής διαδρομής

Αυτή τη φορά ίσως εγκαταλείπεται κάπως ο παραπάνω τρόπος προς όφελος μιας δομής που θυμίζει λίγο εκκλησιαστικούς ύμνους. Στην περίπτωση των ύμνων όλη τη μελωδία την αναλαμβάνει ο τραγουδιστής και το εκκλησιαστικό ή όποιο άλλο όργανο δίνει απλά τις αλλαγές στην τονικότητα ή/και την κλίμακα. Έτσι ακριβώς και στο άλμπουμ των Kirlian Camera. Τα όργανα παραμένουν στο παρασκήνιο σε ολόκληρο το άλμπουμ και δίνουν ένα βασικό μουσικό θέμα ενώ όλη τη μελωδία την αναλαμβάνουν τα φωνητικά. Σε κανένα σημείο δεν επισκιάζει σε βαρύτητα η μουσική τα φωνητικά γιατί η Elena Fossi έχει τις ικανότητες να αποδώσει τις μελωδίες που αναλαμβάνει ακόμα και χωρίς τη συνοδεία μουσικής στο παρασκήνιο. Σε πλήρη αντίθεση με όλα τα υπόλοιπα άλμπουμ τους, τα φωνητικά σ'αυτή τη περίπτωση βρίσκονται σε αντίθεση με τους ρυθμούς της μουσικής και έτσι τονίζονται παραπάνω. Με άλλα λόγια τα μουσικά όργανα στην περίπτωση του ‘Nightglory' βρίσκονται εκεί για να δίνουν ένα ηχητικό, άκρως ατμοσφαιρικό, χορευτικό έναυσμα.

Για' μένα το συγκεκριμένο άλμπουμ είναι ένα αόρατο νήμα που ξεκινάει από το τραγούδι ‘Odyssey Europa', του οποίου τη μορφή φαίνεται να εξελίσσουν αυτή τη φορά μεταμορφώνοντάς το σε ολόκληρο άλμπουμ. Δεν έχουμε δυναμικούς electro ρυθμούς (τουλάχιστον όχι αντίστοιχους με τα παλιότερα ‘K-pax', ‘The desert inside') ούτε φυσικά την πειραματική και ambient ηλεκτρονική ατμόσφαιρα άλμπουμ όπως τα ‘Solaris the last corridor' και ‘Coroner's Sun'.Όλη η μελωδία αφήνεται πάνω στις φωνητικές δυνατότητες της Elena Fossi και όχι αδίκως. Τα όργανα δίνουν έναν υποτυπώδη ρυθμό σχεδόν χωρίς μελωδία και παραμένουν και από άποψη έντασης ήχου, στο παρασκήνιο. Θεωρώ πως αυτό το άλμπουμ την αναδεικνύει όσο κανένα άλλο γιατί τονίζει όλες οι δυνατότητες της φωνής της και παρ' ό,τι η ίδια δεν διαθέτει ιδιαίτερη θεατρικότητα η ίδια, υπάρχουν σημεία χρωματισμών που προκαλούν αντίστοιχες μεταβολές στη διάθεση κατά τη διάρκεια όλων των κομματιών. Για να είμαι ειλικρινής είναι τόσο όμορφα τα φωνητικά που ακόμα και αυτή η υποτυπώδης μουσική στο παρασκήνιο με ‘ενοχλεί' και θα ήθελα τελικά να είναι το ‘Nightglory' ένα άλμπουμ a capela. Δικές μου ‘παραξενιές'...

Το αποτέλεσμα όμως παραμένει. Το να είναι όλα τα κομμάτια του άλμπουμ πολύ εθιστικά, ιδιαίτερα τα δικά μου αγαπημένα ‘Winged child', ‘I m not sorry'. Σε γενικές γραμμές αυτό που ξεχωρίζει το άλμπουμ αυτό από τα πρόσφατα προηγούμενα είναι ότι χωρίς να κάνει ‘εκπτώσεις' στους electro ρυθμούς οι οποίοι παραμένουν χορευτικοί και συνθετικά ενδιαφέροντες, δημιουργεί τελικά ένα περίεργο μυστικισμό στη συνολική ατμόσφαιρα.

Ως εδώ καλά...

Έχω όμως δυο απορίες, η μια εκ των οποίων πηγάζει από ειλικρινή περιέργεια και αφορά την επιλογή της διασκευής στο ‘Hymn' των Ultravox. Μια διασκευή κατά τα άλλα αυθεντική η οποία κρατάει μόνο το βασικό θέμα του κομματιού και τελικά δίνει μια αιθέρια και από άλλο κόσμο εκτέλεση στο κομμάτι. Ρητορική ερώτηση (επομένως, ερώτηση χωρίς απάντηση). Πώς και έκαναν οι Kirlian Camera διασκευή στους Ultravox?

Η δεύτερη απορία μου αφορά στη θεματολογία των τίτλων των κομματιών ‘Gesthemane', ‘Save me lord, ‘ I killed Judas'. Έχω ξαναεκφράσει τη γνώμη μου στο παρελθόν για την ξαφνική επιλογή θρησκευτικής θεματολογίας στη μουσική οπότε εδώ θα αρκεστώ να επισημάνω την έκπληξή μου ιδίως γιατί οι Kirlian Camera δε μας έχουν συνηθίσει σε χριστιανικά θέματα ίσα ίσα η πλειοψηφία των θεμάτων τους άπτεται συμπαντικών φαινομένων και ενεργειών. Σ'αυτό το άλμπουμ και στιχουργικά φαίνεται πως τα θέματα είναι πιο ‘γήινα'.

Το στοιχείο που ίσως ενοχλήσει...

...και εσάς, αφορά την έμφαση που εκ των πραγμάτων δίνεται στην άρθρωση της Fossi. Λέω ‘εκ των πραγμάτων' γιατί όπως ανέφερα και παραπάνω η μουσική βρίσκεται και από άποψη δομής και από άποψη έντασης στο παρασκήνιο σε όλο το άλμπουμ. Είναι το μοναδικό άλμπουμ στο οποίο ακούμε τόσο καθαρά όλα τα γράμματα των λέξεων των στίχων γιατί δεν καλύπτονται από τα synth και την υπόλοιπη μουσική. Γιατί να ενοχλήσει αυτό? Γιατί δυστυχώς διαπιστώνουμε, καθαρότερα στο ‘Hymn' ότι η Elena Fossi έχει σαφέστατο πρόβλημα άρθρωσης συγκεκριμένων συμφώνων, γεγονός το οποίο έχει αναδειχθεί ανεπίτρεπτα. Τι εννοώ? Ότι η συνήθης πρακτική είναι να γίνεται μια προσπάθεια με διάφορους τρόπους (ένας είναι, να καλύπτουν τα όργανα τη φωνή του τραγουδιστή σε συγκεκριμένα σημεία ώστε να μην αποκαλύπτεται η αδυναμία που έχει) να μην γίνεται εμφανές το εκάστοτε πρόβλημα ενός performer. Είναι κάτι αντίστοιχο με την επιλογή ρόλων σε μια παράσταση. Αν για παράδειγμα ο χορογράφος γνωρίζει ότι ένας χορευτής του δεν έχει καλή ισορροπία το μόνο σίγουρο είναι ότι στην παράσταση ΔΕ θα του δώσει ρόλο όπου να τονίζεται αυτή του η αδυναμία. Οι Kirlian Camera δεν μερίμνησαν κατά τα αναμενόμενα όσον αφορά το πρόβλημα της Fossi πράγμα που επίσης μου δημιούργησε απορία ιδίως γιατί το ‘Hymn' είναι από τις ελάχιστες, αν όχι η μοναδική διασκευή που κάνουν οι Kirlian Camera. Είναι επίσης το κομμάτι στο οποίο δεν ακούμε σχεδόν καθόλου μουσική. Είναι το μοναδικό κομμάτι στο οποίο το παραμικρό ‘λάθος' θα ήταν εμφανέστερο του εμφανούς.

Δυσκολεύομαι να κατανοήσω τη συγκεκριμένη ατυχή επιλογή στα όρια της απροσεξίας σ'ένα άλμπουμ που κατά τα άλλα έχει αρκετά θετικά στοιχεία.

 Rating: 8 / 10
Νάντια Σαββοπούλου