Ένα άλμπουμ με τόσες πολλές παραδοσιακές επιρροές που δεν είναι ένα παραδοσιακό άλμπουμ 

Το ‘Psychostasia' έχει 10 κομμάτια που βασίζονται στο γυναικείο πολυφωνικό τραγούδι των Βαλκανίων και στις αντιθέσεις με τα αντρικά φωνητικά τα οποία έχουν χαρακτηριστικά μάντη. Η μουσική έχει συγγένειες με την κρητική παράδοση, και με ήχους από την Ανατολή.

Ήταν πολυαναμενόμενο αυτό το άλμπουμ όπως και η ποιότητα του ήχου και της μουσικής, αφού οι Daemonia Nymphe δε στηρίζονται σε προηχογραφημένα samples και πάντα προσφέρουν προσεγμένες δουλειές. Αντανακλώντας τις συνθήκες της εποχής δεν ηχογραφούν σε μια χώρα ούτε δεσμεύονται από τη μουσική παράδοση μιας γεωγραφικής περιοχής. Τα δεδομένα αυτά κάνουν τη μουσική τους πραγματικά πολυεθνική.

Ξεκινώντας (‘Zephyros Enlightening') και τελειώνοντας με ένα ψίθυρο (‘Hypnos') και διαλέγοντας για τίτλο τη λέξη που περιγράφει τον καθορισμό μας μοίρας μέσα από το ‘ζύγισμα' των ψυχών πριν το θάνατο, οι Daemonia Nymphe συναντούν διάφορους μουσικούς και καλλιτέχνες και μας ταξιδεύουν κρατώντας, μ' ένα αόρατο νήμα, τον έλεγχο μας διαδρομής μας... ?

...την πνοή μου φύλαξέ την... 

Τα πρώτα τρία κομμάτια είναι μελοποιήσεις Ορφικών Ύμνων με αντίθετες δυναμικές ανάμεσα στην καθηλωτική φωνή του Σπύρου Γιασαφάκη και τα γυναικεία φωνητικά από τις Εύη Στεργίου, Victoria Couper, Kalina Koleva και Dessislava Stefanova.

Από αυτές τις μελοποιήσεις το ‘Thracian Gaia' είναι το αγαπημένο μου κομμάτι μαζί με το παλιότερο ‘Hypnos'. Στο πρώτο, η εισαγωγή της βιόλας μετά από 15" από τη Μαρία Στεργίου, καθορίζει το ύφος του κομματιού. Τα αντρικά φωνητικά παραπέμπουν τόσο στην ελληνική ροκ όσο στη hip hop ενώ τα γυναικεία στη μουσική των Βαλκανίων. Οι διαφορετικές δυναμικές δίνουν την εντύπωση της συνομιλίας ενός δαίμονα με τις Σειρήνες ενώ ο άσκαυλος δίνει απρόσμενη και ενδιαφέρουσα τροπή στο κομμάτι.

Το ‘Selene Awakening Horos' είναι το πρώτο κομμάτι με το οποίο μας συστήθηκε το άλμπουμ μέσω video clip ενώ το σαντούρι ευθύνεται για τα ανοιχτά του μουσικά χρώματα. Πρόκειται για ένα μυστηριακό βαλς υπό τον ήχο των οργάνων που κυριαρχούν: τις κιθάρες, τη βιόλα και το σαντούρι. Ομολογώ πως τα συναισθήματά μου παραμένουν ανάμεικτα παρακολουθώντας αυτή την τόσο θετικά αλλά και τόσο αρνητικά φορτισμένη παράσταση που παρουσιάστηκε στο video clip τη διεύθυνση παραγωγής του οποίου υπογράφουν οι Daemonia Nymphe με την Αναστασία Ρεβή. Θα σας πρότεινα ν'ακούσετε το κομμάτι ανοιχτοί στις επιδράσεις του και στη συνέχεια να δείτε το video clip... Ευχάριστη αν και όχι απρόσμενη έκπληξη, ήταν η συμμετοχή του μικρού σε ηλικία Ορέστη Γιασαφάκη στα φωνητικά, παρότι δεν είναι η πρώτη φορά που συμμετέχει σε άλμπουμ. Αναμένουμε την εξέλιξή του στο μέλλον.

Οι Daemonia Nymphe έχουν εγγραφτεί επάνω μου με μια έντονη σωματική εμπειρία. Ήταν η στιγμή που κάποιο χέρι με τράβηξε με δύναμη και με παρέσυρε μαζί με άλλους στο υπόγειο ενός ημιεγκατελειμμένου κτιρίου στο ανατολικό Λονδίνο. Το υπόγειο προσομοίωνε την ατμόσφαιρα του Κάτω Κόσμου ως ‘απαγορευμένου'/ ελκυστικού κόσμου στα πλαίσια της παράστασης ‘Persephone's Metamorphosis' εμπνευσμένης από το μύθο της Περσεφόνης. Την εμπειρία αυτή αναπαράγει το άλμπουμ ‘Psychostasia'.

Πρόκειται για εντελώς διαφορετική δουλειά από το προηγούμενο ‘Krataia Asterope' το οποίο είχε πιο κλασσική φόρμα και λιγότερα γυναικεία φωνητικά σε διαφορετικές τονικότητες από το ‘Psychostasia'. Ήταν πιο ‘δαιμονικό', πιο ‘σκοτεινό', πιο γήινο και πιο μεταλλικό στον ήχο. Στο ‘Psychostasia' κυριαρχούν τα γυναικεία φωνητικά ενώ τη μαγνητική αίσθηση του γήινου αντικαθιστά αυτή μιας αιθέριας επερχόμενης απειλής.

Η θεατρικότητα είναι πιο έντονη εδώ (άλλωστε το άλμπουμ θα διαδεχτεί σύντομα μια ομότιτλη θεατρική παράσταση), ενώ διαθέτει επιπλέον τοπογραφικές και χρονικές διαστάσεις. Η ενασχόληση των Daemonia Nymphe με το θέατρο δεν είναι κάτι καινούριο αφού έχουν επενδύσει μουσικά παραστάσεις όπως η ‘Λυσιστράτη' η ‘Ορέστεια' κ.α.

Η μουσική προέρχεται από ανακατασκευασμένα αρχαία ελληνικά όργανα, δημιουργίες του Νικόλα Μπρα αλλά και από όργανα που συνδέονται με μουσικές παραδόσεις άλλων περιοχών όπως το digeridoo που προήλθε από Αυστραλούς ιθαγενείς και έχει ιδιαίτερα πρωτογενή ήχο, η πολυτονική εκδοχή του, το slideridoo, το σαντούρι, η darbuka και το djembe (είδη τυμπάνων που χρησιμοποιούνται στη μουσική της Μ.Ανατολής αλλά και της Α.Ευρώπης). Ιδιαίτερη διάσταση δίνουν και σ'αυτό το άλμπουμ ο άσκαυλος και το πνευστό κέρας. Με πολύ ενδιαφέροντες συνδυασμούς όλων των οργάνων και αυτοσχεδιαστικό οίστρο, δημιουργείται σε κάθε κομμάτι μια πολύ δυναμική ρυθμική βάση που συνεχώς μου προκαλεί τη διάθεση να φανταστώ ένα χώρο, μια συνθήκη για την ακρόαση και ερμηνεία της μουσικής. Σκέφτομαι ποιά χρώματα θα μπορούσαν να την περιγράψουν∙ και κάθε φορά σα να γλιστράει από τα δάχτυλά μου αυτή η δυνατότητα...

Η διάθεση από το ανατολίτικης αισθητικής ‘Nature's Metamorphosis' και το μαγικό ‘Hypnos' μέχρι το βορειοηπειρώτικο ‘Psychostasia' και το ‘ Enchanting Oneiro' που θυμίζει τραγούδια της Σμύρνης, με βάζει στη θέση που βρίσκεται ένας ζωγράφος ή ένας συγγραφέας που έχει μπροστά του μια λευκή κόλλα χαρτί ή έναν άδειο καμβά.

Το ομώνυμο κομμάτι του άλμπουμ είναι ίσως το πιο παραδοσιακό με στίχους του Σπύρου Γιασαφάκη, ενώ το άκουσμα του κλαρινέτου και του κλαρίνου  στα σημεία χωρίς φωνητικά, δίνει εξωκοσμική ατμόσφαιρα στο κομμάτι. Σημαντικό είναι ν'αναφερθεί πως ο Peter Jaques (κλαρινέτο) έχει ασχοληθεί εκτενώς με την ώσμωση Βαλκανικής, Ελληνικής και Τούρκικης μουσικής από το 1995 και μετά και ο Δημήτρης Κώτσικας (κλαρίνο), μαθητής του Τάσου Χαλκιά είναι δεξιοτέχνης στο κλαρίνο και ασχολείται με την καταγραφή και έρευνα της παραδοσιακής μουσικής.

Στο ‘Politeia of the unnamed' τα φωνητικά θυμίζουν αυτά που χρησιμοποιούν συνθέτες όπως ο Wim Mertens και o Yann Tiersen. Παρ' όλ' αυτά, ο συνδυασμός τους με τη μουσική διαφοροποιεί την ψυχολογία του κομματιού, ενισχύει τη θετικότητά της κι έτσι μετριάζει την απειλητική και προμηνύουσα κακά, αίσθηση των φωνητικών.

Με πρόθεση να δημιουργήσουν ένα πραγματικά αυθεντικό έργο, χειρίζονται δημιουργικά όλες τις συνεργασίες τους με τρόπο που όλοι αποκτούν συγκεκριμένο και σημαντικό ρόλο στην παράσταση ‘Ψυχοστασία', όπως αποδεικνύει η εμφάνισή τους σε κομβικά σημεία των κομματιών. Έτσι η φωνή της Δήμητρας Γαλάνη αποκτά διαφορετική βαρύτητα στην πλατφόρμα του ‘Deos Erotas' ενώ φαίνεται σαν το κομμάτι σταδιακά να σκιαγραφεί το χαρακτήρα που αποκαλύπτει η φωνή της. Πολύ ενδιαφέρουσα η αλλαγή ρυθμού και διάθεσης στα 2'.53" και 3'. 30".Ακούμε πολλά όργανα ενώ το πνευστό κέρας δίνει τη βουκολική ατμόσφαιρα στο κομμάτι.

Ο Peter Ulrich, πρώην μέλος των Dead Can Dance, δίνει τη δική του νότα στο ομώνυμο κομμάτι του άλμπουμ αναλαμβάνοντας ένα είδος τυμπάνου τη darbuka και τις μαράκες.

Κρατώντας την ατμόσφαιρα του ‘Hypnos'...