Την Πέμπτη 22 Φεβρουαρίου οι Devastations θα εμφανιστούν στο Ξυλουργείο
του Μύλου, στη Θεσσαλονίκη, σε μια συναυλία που διοργανώνει η Astra. Η
βραδιά θα ανοίξει με την εμφάνιση special guests. Εισιτήρια
προπωλούνται, προς 20 ευρώ, σε κεντρικά δισκοπωλεία της πόλης.

H Astra παρουσιάζει δύο από τα σπουδαιότερα νέα συγκροτήματα της
σύγχρονης pop / rock σκηνής. Οι Νεοζηλανδοί – με έδρα το Λονδίνο -
Veils και οι Αυστραλοί – με έδρα το Βερολίνο – Devastations έρχονται
για πρώτη φορά στην Αθήνα για να συμμετάσχουν σε ένα special
double-bill show, το βράδυ της Παρασκευής 23 Φεβρουαρίου, στο Gagarin
205 Live Music Space.

Αμφότεροι έχουν κυκλοφορήσει από δύο albums, με τα πιο πρόσφατά τους,
“Nux Vomica” και “Coal”, αντίστοιχα, να κάνουν την εμφάνισή τους σε
πολλές από τις λίστες με τα καλύτερα της χρονιάς που μόλις πέρασε.

Οι Veils, με διαφορετική σύνθεση από εκείνη με την οποία ηχογράφησαν το
πρώτο τους album, “The Runaway Found”, επέστρεψαν με μια σειρά
εξαιρετικών τραγουδιών και με επιρροές που μπορεί να ποικίλουν από τους
Joy Division, τους Smiths και τον Jeff Buckley μέχρι τους Birthday
Party και τους Triffids.

Οι Devastations, από την άλλη, έχουν τις δικές τους αναφορές σε
ονόματα, η δουλειά των οποίων χαρακτηρίζεται από μία ανάλογη
συναισθηματική ένταση με τους προαναφερθέντες, όπως οι Nick Cave and
the Bad Seeds, οι Tindersticks, οι Madrugada και οι Thin White Rope.

Πρόκειται για μια βραδιά πραγματικής απόλαυσης – και μάλιστα διπλής –
με δύο εξαιρετικές νέες μπάντες για τις οποίες είναι σίγουρο πως θα
ακούσουμε πολύ περισσότερα στο μέλλον.

Οι πόρτες θα ανοίξουν στις 21:00 και εισιτήρια προπωλούνται, προς 25
ευρώ, στο Ticket Point (Ακαδημίας & Γενναδίου 3, πίσω από το ναό
της Ζωοδόχου Πηγής, τηλ. 210 3840020), όπου – εκτός από εισιτήρια για
συναυλίες - διατίθενται CDs και DVDs συγκροτημάτων και καλλιτεχνών που
η Astra έχει ή θα φέρει στην Ελλάδα για συναυλίες και το www.i-ticket.gr (τηλ. 801 11 60000).

Gagarin 205 Live Music Space, Λιοσίων 205, κοντά στον σταθμό ΗΣΑΠ / Μετρό “Αττική”. Τηλέφωνο: 210 8547600-1.

THE VEILS

Οι Veils προέρχονται από τη Νέα Ζηλανδία, αν και χρησιμοποιούν το
Λονδίνο ως “έδρα” τους. Σχηματίστηκαν το 2001 από τον τραγουδιστή και
συνθέτη Finn Andrews, ο οποίος έπαιζε μουσική από πολύ νέος, ξεκινώντας
απο ένα μικρό folk club του Devonport και, αργότερα, συμμετέχοντας σε
μια δωδεκαμελή μπάντα για τρία χρόνια.

Στην ηλικία των 16 ετών έγραφε ήδη τη δική του μουσική. Παράτησε το
σχολείο και μετακόμισε στο Λονδίνο με σκοπό να φτιάξει ένα δικό του
συγκρότημα και να βρει μια δισκογραφική εταιρεία που θα θελήσει να
ηχογραφήσει για λογαριασμό της. Με τη βοήθεια του Geoff Travis, της
Rough Trade, υπέγραψε στην Blanco Y Negro και ξεκίνησε να δουλεύει πάνω
στο ντεμπούτο album τους, “The Runaway Found”.

Οι ηχογραφήσεις διακόπηκαν όταν ξεκίνησε μια δικαστική διαμάχη ανάμεσα
στη μπάντα και την εταιρεία, η οποία τερματίστηκε το 2003. Οι Veils
κατάφεραν να κρατήσουν τα δικαιώματα της δουλειάς τους και, αμέσως
μετά, υπέγραψαν στη Rough Trade και ολοκλήρωσαν το album, το οποίο
τελικά κυκλοφόρησε το Φεβρουάριο του 2004, σε παραγωγή του Bernard
Butler, του – πάλαι ποτέ χαρισματικού – κιθαρίστα των Suede.

Οι κριτικές ήταν καλές και το συγκρότημα ξεκίνησε να παίζει live σε
ολόκληρη τη Βρετανία, μαζί με τους Raveonettes και τους Cooper Temple
Clause. Κομμάτια σαν τα “The Wild Son”, “Guiding Light”, “Lavinia”,
“The Tide That Left And Never Came Back” έκαναν τους Veils αμέσως
αγαπητούς στο κοινό, ανεβάζοντας το album στα charts, έως τις παρυφές
του Top 20.

Παρά την επιτυχία τους, ο Andrews διέλυσε – προσωρινά – τη μπάντα και
ταξίδεψε πίσω, στη Νέα Ζηλανδία, στα τέλη του 2004. Πέρασε όλο το
καλοκαίρι (που, σε εκείνα τα μέρη, μόλις ξεκινούσε) κάνοντας πρόβες
μαζί με δύο παλιούς συμμαθητές του, τον κημπορντίστα Liam Gerrard και
την μπασσίστρια Sophia Burn. Οι τρεις τους επέστρεψαν στο Λονδίνο, στις
αρχές του 2005, και ξεκίνησαν να δουλεύουν τα τραγούδια του δεύτερου
album των Veils.

To “Nux Vomica” ηχογραφήθηκε τελικά στα Underbelly Studios του Los
Angeles - με τον Nick Launay στην παραγωγή - και κυκλοφόρησε το
Σεπτέμβριο του 2006. Είναι ένα πραγματικά πανέμορφο album, γεμάτο από
υπέροχα τραγούδια που ικανοποιούν όλα τα γούστα. Από την μελωδική indie
pop και catchy μελωδία του single “Advice For Young Mothers To Be”,
μέχρι την à la Interpol / Editors / Franz Ferdinand επική μελαγχολία
του – σε ένα δικαιότερο κόσμο υποψήφιου Nο 1 – “One Night On Earth” και
την blues based ωμότητα του απόλυτου highlight “Jesus For The Jugular”,
το “Nux Vomica” γοητεύει τον ακροατή από την αρχή μέχρι το τέλος και
δίκαια κατέκτησε μια θέση στο Βρετανικό Top 20 και τις περισσότερες
λίστες με τα καλύτερα της περασμένης χρονιάς.

Η σκηνική παρουσία των Veils είναι ανάλογα φορτισμένη, με την ψιλόλιγνη
φιγούρα του Finn Andrews να δεσπόζει. Ο χαρισματικός frontman /
songwriter της μπάντας σε ορισμένες στιγμές τραγουδάει με πάθος και
χορεύει σαν δαιμονισμένος και σε άλλες ερμηνεύει με αληθινή ευαισθησία
μερικές από τις ωραιότερες μπαλάντες που μπορεί να ακούσει κάποιος
σήμερα, θυμίζοντας συχνά καλλιτέχνες όπως ο Jeff Buckley και ο Richard
Ashcroft. Από τα υπόλοιπα μέλη σίγουρα ξεχωρίζει η πανεμορφη
μπασσίστρια Sophia Burn.

Μερικά σχόλια του Τύπου για τους Veils και το “Nux Vomica”:

“Ένα πρωτόγονο ουρλιαχτό, τόσο αναπάντεχο σαν το Horses της Patti
Smith. Αληθινή αποκάλυψη.... Έξω από κάθε μόδα και ρεύμα και τόσο
συναρπαστικό όσο το Heaven Up Here των Echo and the Bunnymen!”
- Uncut

“Απολύτως απαραίτητο!”
- The Fly

“Ο Andrews φρενιάζει και ξεσπάει με Ηράκλεια ένταση.... Πρόκειται για έναν ανανεωτικά παθιασμένο δίσκο.”
- The Guardian

“Αξεπέραστο, πανέμορφο και σίγουρα ένα από τα καλύτερα albums της χρονιάς!’
- Artrocker Magazine

“Μαγευτικό.”
- New Zealand Herald

DEVASTATIONS

Οι Devastations προέρχονται από την Αυστραλία και σχηματίστηκαν στα
τέλη του 2002. Σε μία περίοδο όπου κυριαρχούσε η “επιστροφή του rock
ήχου” και τα περισσότερα νέα συγκροτήματα πασχίζαν να γίνουν οι
επόμενοι Strokes ή White Stripes, οι Conrad Standish (μπάσσο /
φωνητικά), Hugo Cran (drums) και Tom Carlyon (κιθάρα / πλήκτρα /
φωνητικά) επέλεξαν μία διαφορετική κατεύθυνση, γράφοντας τραγούδια κατά
βάση μελωδικά, τα οποία χαρακτηρίζει μία μαγευτικά όμορφη μελαγχολία,
ενώ την ίδια στιγμή είναι γεμάτα υπόγεια ένταση και καλυμμένη μανία.

Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο ότι οι πρώτες τους περιοδείες ήταν μαζί με
ονόματα όπως οι Dirty Three, οι Tindersticks, οι Black Heart Procession
και η Cat Power, λίγο μετά από την κυκλοφορία του ομώνυμου ντεμπούτου
album τους, για το οποίο η Karen O, τραγουδίστρια των Yeah Yeah Yeahs,
δήλωσε στο περιοδικό Mojo πως “είναι ότι καλύτερο άκουσα αυτή τη
χρονιά.”

To album - με κομμάτια σαν το επιβλητικό, μαγευτικά υπνωτικό, single
“Loene” (που στην αρχή θυμίζει έντονα τον Guy Kaiser και τους μεγάλους
Thin White Rope) και το “Previous Crimes” (ένα υπέροχο, σπαρακτικά
όμορφο κομμάτι που θα μπορούσαν να έχουν γράψει οι Tindersticks στο
απόγειό τους) – τράβηξε αμέσως το ενδιαφέρον πολλών, μεταξύ των οποίων
ήταν και ο Alexander Hacke, των Einstürzende Neubauten, ο οποίος τους
κάλεσε να συμμετάσχουν στο “Bada Bing”, μια σειρά συναυλιών που
διοργάνωσε στην πόλη του Βερολίνου, όπου οι Devastations μετακόμισαν
αμέσως μετά από την κυκλοφορία του δίσκου τους, το 2003.

Πολύ σύντομα κατάφεραν να συνάψουν συμφωνία με την γνωστή Ισπανική
εταιρεία Munster, η οποία ανέλαβε τη διανομή του ντεμπούτου τους στην
Ευρώπη. Ακολούθησε μία μεγάλη περιοδεία, παρέα με τους Tindersticks,
καθώς και μια – μάλλον αναπάντεχη – συνεργασία με το περίφημο ντουέτο
των Cobra Killer, επίσης κατοίκων του Βερολίνου, στο τρίτο album των
τελευταίων, “76/77”.

Οι Devastations επέστρεψαν στη δισκογραφία στα τέλη του περασμένου
Σεπτέμβρη, οπότε κυκλοφόρησε το δεύτερο album τους, “Coal”,
ηχογραφημένο σε τρία διαφορετικά μέρη: σε μία συναυλιακή αίθουσα, στην
Πράγα, στις εγκαταστάσεις του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης της πρώην
Ανατολικής Γερμανίας, στο Βερολίνο, και σε ένα studio στη Μελβούρνη. Τη
διανομή του στην Ευρώπη ανέλαβε η περίφημη Beggars Banquet.

Στα καινούργια τους τραγούδια είναι προφανή τα σημάδια από την παραμονή
τους στην Ευρώπη (την οποία έχουν περιοδεύσει από πάνω μέχρι κάτω, στην
κυριολεξία, αφού έχουν παίξει από το Ελσίνκι έως και το Σαράγεβο),
καθώς και από την επαφή τους με άλλα συγκροτήματα και καλλιτέχνες.

Ο ήχος τους έχει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που θα τους έκαναν
αγαπητούς στο Ελληνικό κοινό και, ιδίως, στους φίλους των Madrugada και
των Nick Cave and the Bad Seeds. Όποιος έχει ακούσει το υπέροχο πρώτο
single του album, “Take You Home”, μπορεί να καταλάβει αμέσως το γιατί.
Η βαθιά, σαγηνευτικά συγκινητική φωνή του Conrad περιγράφει ιστορίες,
πότε χιουμοριστικές και πότε σπαρακτικές, που έχουν να κάνουν με τα
“αιώνια παγκόσμια” θέματα των ταραγμένων ερωτικών σχέσεων, του πάθους,
της μοναξιάς, των προβληματικών παιδικών χρόνων, της αυτολύπησης και
της αυτοκαταστροφής, με μια μουσική υπόκρουση που συνδυάζει τις
ηλεκτρικές κιθάρες με το πιάνο και τα πλήκτρα, γενικά, ενώ στο
background τα έγχορδα δίνουν στα κομμάτια μία “στοιχειωτική” ομορφιά.

“Sex & Mayhem”, “The Night I Couldn’t Stop Crying”, “I Don’t Want
To Lose You Tonight”, “Dance With Me”, είναι οι τίτλοι ορισμένων από τα
δέκα διαμάντια που περιέχει το “Coal”, ένα album που σίγουρα θα φέρει
τους Devastations κοντά σε ένα πολύ μεγαλύτερο κοινό απ’ ότι στο
πρόσφατο παρελθόν.

Στην πατρίδα τους, πάντως, βρέθηκαν υποψήφιοι για το καλύτερο album της
περασμένης χρονιάς, δίπλα στους – αξεπέραστους – Go Betweens, τους
Drones, τους Wolfmother και τον Ben Lee. Η συγκεκριμένη διάκριση έχει
ιδιαίτερη σημασία, από τη στιγμή που μιλάμε για μια μεγάλη χώρα με
τρομερή – και έντονα παραγωγική – μουσική σκηνή, η οποία έχει αναδείξει
ορισμένα κορυφαία ονόματα όπως ο Nick Cave και οι Bad Seeds, οι
Birthday Party, οι Radio Birdman, οι Saints και ο Ed Kuepper, οι Go
Betweens, οι Triffids, οι Chills, οι Beasts Of Bourbon, οι Scientists,
οι Church, οι Died Pretty και άλλοι πολλοί, καθώς και διάσημους pop
stars όπως η Kylie Minogue και ο Darren Hayes.

Σχόλια του Τύπου για τους Devastations και το “Coal”:

“Οι Devastations γεμίζουν το δεύτερό τους album με ιστορίες για
μοναχικές, σκοτεινές νύχτες, τόσο όμορφα ειπωμένες, που στέλνουν τους
οπαδούς των National και των Tindersticks να αναζητήσουν το μπουκάλι με
το bourbon και το παλιό περίστροφο του παππού!”
- Uncut

“Υπάρχει το φως των Go Betweens εδώ, μαζί με τη σκοτεινή απόχρωση του Nick Cave.”
- Q