Το κεφάλι μου δυσκολεύεται να μείνει στη θέση του από το χθεσινό live..γμτ..πρώτη φορά αναπόλησα το μακρύ μαλλί...αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή. Το line-up ήταν αρκετά θελκτικό, αν και θα έπρεπε να προβληματιστείς λίγο για να βρεις τον κοινό παρονομαστή ανάμεσα στα συγκροτήματα, πέρα από τη Νορβηγική τους καταγωγή. Στην πορεία κατάλαβα ότι οι σκληρές κιθάρες ήταν ένας, ίσως και η στυλιστική προσέγγιση (αλλά κι εδώ όχι απόλυτα), στη πράξη όμως το mini Νορβηγικό φεστιβάλ λειτούργησε μια χαρά και αν τα group ήταν πιο γνωστά στα μέρη μας θα μπορούσαμε να έχουμε μια πολύ ενδιαφέρουσα μίξη "φυλών" στο κοινό που θα μαζευόταν στο Gagarin 205 την Κυριακή το απόγευμα. Το timetable τηρήθηκε με ευλάβεια και σεβασμό σε όσους είχαν ήδη μαζευτεί και κατά τις 7.30 βγήκε στη σκηνή το support group που ήταν από την Ελλάδα...

Οι Persona Non Grata ήταν αυτοί που επιλέχθηκαν, και για να είμαι ειλικρινής δε μου πολυάρεσαν. Αν και έχουν πολύ δυνατό ήχο και καλό τραγουδιστή, μου φέρνουν σε χιλιοπαιγμένο μέταλ ή ίσως εμένα δε μου πολυαρέσει αυτό το είδος μέταλ. Τα τραγούδια δεν ήταν άσχημα, απλά not my cup of tea... Ισως θα μπορούσαν οι διοργανωτές να είχαν κλείσει ένα σχήμα πιο ταιριαστό στο ύφος σκέφτηκα, αλλά μετά επανήλθα στον αρχικό προβληματισμό μου, τι είδος συγκροτήματος δηλαδή θα ήταν ταιριαστό στο συγκεκριμένο Line-up.
Οι Magenta που ακολούθησαν ήταν αρκετά συμπαθητικοί αλλά τίποτα φοβερό. Όταν πλέον υπάρχει πρόσβαση σε χιλιάδες μουσικές προτάσεις, θέλω αυτό που ακούω να ακούγεται ξεχωριστό και να μου αρέσει πολύ.. Ζέσταναν πάντως αρκετά το κοινό. Η Vilde Lockert (με τα παχάκια της) έχει ωραία χροιά στη φωνή, χόρευε και προκαλούσε το κοινό να ξεσηκωθεί λίγο αλλά μάταια.. Ούτε στο γνωστό χιτάκι από τη διαφήμιση της Sprite δεν είδα ανταπόκριση. Για το κοινό όμως θα κράξω στο τέλος. Εντυπωσιακό το outfit του Anders Odden, αν και στην αρχή γέλασα που τον είδα με αυτό το κατακόκκινο ράσο, μου θύμισε φιγούρα από b-movie τρόμου που θα μπορούσε να κάνει ανθρωποθυσίες.

Και μετά άρχισαν τα σοβαρά..αν και μου αρέσουν πολύ και οι Trail of Tears, για τους Gothminister πήγα κυρίως και ανταμείφθηκα πλουσιοπάροχα! Απλά respect!!! Κυρίως φέρνουν σε industrial metal. Ο τραγουδιστής το γούσταρε. Λίγο ψυχάκιας και ποζεράς, με τους βαμπιρέ φακούς στα μάτια, είχε γίνει μούσκεμα από τον ιδρώτα από το πρώτο κομμάτι. Τι δυνατή μουσική ήταν αυτή! Ανέβαινε και σε μία ιδιότυπη σκαλίτσα με το σήμα των Gothminister που όταν σκαρφάλωνε πάνω φαινόταν σαν συνέχεια των ποδιών του και τραγουδούσε 1 μέτρο ψηλά με τα χέρια ανοιχτά σαν το Χριστό στο Ρίο. Από τις πιο πορωτικές στιγμές του live το Devil, όπου ρωτούσε το κοινό "ARE YOU READY???". Αυθόρμητα απαντούσαμε YES. ενώ επαλαμβάνει ο ίδιος μετά "ARE YOU READY FOR THE DEVIL???" Η απάντηση είχε ήδη δοθεί εν αγνοία μας...

Ήρθε η ώρα να βγουν και οι headliners και αυτοί που περίμενε περισσότερο το κοινό, αφού επιτέλους ήρθαν λίγο πιο μπροστά. Αρχικά κάτι δε μου άρεσε πολύ στην εμφάνισή των Trail of Tears, μου φάνηκε πολύ soft η παραμόρφωση στα φωνητικά σε σχέση με τα cd. Ισως ένα πρόβλημα που είχαν όλοι με τη χαμηλή ένταση στο μικρόφωνο χθες. Παρ'ολα αυτά ήταν καταιγιστικοί! Ε δεν άντεξα..τραγούδα τραγούδα, γρατζούνα την κιθάρα.. με συνεπήρε και το κλίμα H φωνή της Cathrine Paulsen δεν υπάρχει...Πραγματικά σαγηνευτική!
Παρουσιάστηκαν και τα πρώτα τεχνικά προβλήματα. Χαλαρώσαμε λίγο αν και μας απασχολούσαν παίζοντας 2-3 ριφάκια από γνωστά μέταλ τραγούδια (πχ Ironman από Sabbath) και κάποιοι άρχισαν ήδη να φεύγουν...αλλά και πάλι κατάφεραν να κρατήσουν όσους ένδιαφέρονταν σε εγρήγορση. Είχαμε και 2 encore αν και άνετα θα μπορούσαν να φύγουν όταν είχε σπάσει πολύ ο κόσμος. Στο τέλος ευχαρίστησε πολύ θερμά όσουν έμειναν και κοπανιόντουσαν μέχρι το τέλος. Πολύ ομιλιτικοί και ζεστοί με το κοινό και ο Ronny Thorsen και η Cathrine Paulsen. Συμπεριφέρθηκαν άψογα.

Τώρα λίγα λόγια για το κοινό που μου την έδωσε λίγο. Σίγουρα δεν ήταν η πρώτη φορά που είμαστε ψόφιοι.
Ανέφερα ήδη πως προσπαθούμε η χαριτωμένη τραγουδίστρια των Magenta να μας ξεσηκώσει, να δει κάτι ρε παιδί μου! Λίγο κούνημα, λίγα παλαμάκια..τι πάνε και κολλάνε όλοι τέρμα πίσω όταν δεν είναι ούτε μισογεμάτο το Gararin???? O τραγουδιστής των Trail of Tears μας ρωτούσε άν είμασταν κουρασμένοι από το Σαββατόβραδο ή αν νυστάζουμε. Ακόμα και όταν οι Gothminister βαρούσαν άσχημα οι πιο πολλοί ύπνο..χρρρρ πσσσσσς...Μη χοροπηδάς, μη χτυπιέσαι αλλά κουνήσου λίγο. Βγάλε αυτά τα γαμημένα τα χέρια από τις μασχάλες και χτύπα ένα παλαμάκι!! Τι στο διάολο...μόνο από καλαμάκι και φραπέ ξέρουμε μου φαίνεται!!! Όχι ζεστό κοινό δεν έχουμε, ξενέρωτοι είμαστε και παγοκολώνες! Μάλλον δε μας νοιάζει η μουσική αλλά μόνο κάποια συγκροτήματα μετρημένα στα δάχτυλα του χεριού μας..σόρρυ για την γκρίνια.

Συνολικά τι να πω..είμαι πολύ πολύ χαρούμενος που ήμουν παρών σε αυτό το live, η παραγωγή ήταν άψογα στημένη και ελπίζω η μέτρια προσέλευση να μη λειτουργήσει αποθαρυντικά για ανάλογες προσπάθειες στο μέλλον!