Astyplaz - interview 2004
- Βαρετή ερώτηση no.1…πότε και πως ξεκίνησαν οι Astyplaz?
Stathis : Πότε ήταν? Δεν θυμάμαι..
Dioni : Ξεκινήσαμε το καλοκαίρι του 2000.
Stathis : Ναι, 2000 ήταν. Στην αρχή ήμασταν o P. Dreamweaver , o George και εγώ. Παίζαμε ηλεκτρονική μουσική. Μετά ήρθε η Dioni, η οποία ηταν ξαδέρφη της κοπέλας του πρώην κιθαρίστα μας. Μας την σύστησε και έδεσε το γλυκό. Δεν είναι και πολύ γλυκο βέβαια..
Dioni : Μια πικρούλα..
Stathis : Ναι, έχει και μια πικρή γεύση.
- Βαρετή ερώτηση no.2..Πως έγινε η επιλογή του ονόματος? Ποιός βαφτισε το group, και τι σημαινει Astyplaz?
Stathis : Βαφτιστήκαμε σ’ένα πάρτυ στην Πειραιώς 254, δίπλα στη σχολή καλών τεχνών. Astyplaz είναι ένα δροσερό σημείο στην πόλη. Υπάρχουν πολλά τέτοια στην πόλη μας. Λόφοι, πλατείες, η Μαβίλη, ο Λυκαβηττός, ο Κεραμεικός, η Τεχνόπολη, η πλατεία Κοτζιά που θα παίξουμε στην παγκόσμια μέρα της μουσικής...Παίζουμε σε Astyplazitiko μέρος. Είναι ευθύνη αυτό για μας. Πρέπει να παρουσιασουμε κάτι καλό εκεί!
Το όνομα μας ειναι σύνθετη λέξη, απο το άστυ και το πλαζ. Είναι η μεταφορά του κόσμου από τις παραλίες στην πόλη. Καθόμασταν σε κάτι “chaise long” που βρέθηκαν εντελώς αναπάντεχα σ’εκείνο το πάρτυ και συζητάγαμε για διάφορα...οταν καταλάβαμε τη θέση μας, τον χώρο και τον χρόνο μας ήρθε η λέξη Astyplaz. Ήταν βίωμα δηλαδή. Νεολογισμός, που συνεχώς όμως τον διευρύνουμε και το εννοούμε αυτό! Προς το παρόν είναι μονο μουσική και λόγος. Στη συνέχεια θα έρθουν και άλλα.
- Οταν μου είχατε δώσει το demo του “spreading life” για το Electrowave.gr cd σκεφτηκα ότι είχα ν’ακούσω electropop group με τόσο καλή γυναικέια soul-like φωνή από την εποχή των Yazoo. Μετά άκουσα τη Dioni να τραγουδάει acapella το “only you” σε κάποιο live των Astyplaz. Υπήρχε αυτό το μοντέλο στο μυαλό σας?
Stathis : Η πραγματικότητα το έφερε έτσι και μας αρέσει! Η πραγματικότητα, γιατι έτσι τραγουδάει η Dioni. Εμεις παίζαμε electropop οπότε βγήκε αυθόρμητα. Ξέραμε βέβαια ότι το είχαν κάνει οι Yazoo παλαιότερα και πολύ πετυχημένα μάλιστα. Αργότερα καταλάβαμε ότι αυτό είναι ίσως και το ατού μας.
- Οι Yazoo είναι οπότε μια προφανής επιρροή. Άλλοι καλλιτέχνες που σας αρέσουν και έχουν επηρρεάσει τον ήχο σας?
Stathis : Human League, Yazoo, Kate Bush, Clan Of Xymox, Melotron..
Dioni : George Benson, Ella Fitzgerald, Aretha Franklin, jazz…
Stathis : Για να καταλάβεις, αν εγώ δεν ήμουν στους Αstyplaz θα ήθελα να ήμουν στους Einsturzende Neubauten, ο Dreamweaver θα ήθελε να γράφει τραγούδια για την Enya, η Dioni να τραγουδάει με τον George Benson και ο George να κάνει dj-sets μαζί με τον Oakenfold…
Τέτοια φοβερή ομοιογένεια έχουν οι Astyplaz!
- Οι Astyplaz είναι στο μυαλό μου ως ένα group μ’ένα συγκεκριμένο concept, που μπορεί να ξεκινάει από τα πολύ προσεγμένα κειμενάκια στα δελτία τύπου, μέχρι το image on stage...Ας πουμε, ξέρω ότι θα δω δαντέλες στο microphone-stand, glitter, εκείνη τη φούξια γραβάτα...
Stathis : Ααα, αυτή η γραβάτα είναι μοναδική! Δεν ξέρεις τι τράβηξα για να τη φτιάξω!
Ετσι οπως τα λες είναι. Δίνουμε ιδιαιτερη σημασία σε όλα αυτά και στο image.
Αν επανάσταση στα τέλη των 70’s ήταν να είσαι χύμα και χυδαίος ενάντια στον καθωσπρεπισμό του συστήματος εκείνη την εποχή, όπως πολύ σωστά έκανε το punk, νομίζω ότι στην εποχή μας επανάσταση είναι το αντίστροφο. Τώρα που το σύστημα είναι χυδαίο και χαβαλέ, εμείς πρέπει να είμαστε σοβαροί και κομψοί!
- Δηλαδη οι Astyplaz ειναι πολύ μακριά απο το “sex & drugs & rocknroll” πρότυπο?
Stathis : Σε εισαγωγικα, όσον αφορά την επανάσταση, θέλω να πιστεύω ότι είμαστε κοντά. Το περιεχόμενο όμως του συγκεκριμένου κλισέ δεν υπαρχει πια ως κάτι επαναστατικο. Αυτό είναι πλέον το καθεστώς. Sex & drugs & rocknroll είναι το καθεστώς, και προσπαθούμε εμείς να είμαστε στην απέναντι πλευρά.
- Το πρώτο σας album κυκλοφορεί σε λίγες μέρες. Πείτε μου κάτι γι αυτό και για τα μελλοντικά σας σχέδια.
Stathis : Το πρώτο μας album…Είναι πράγματα που είχαμε γράψει εδώ και καιρό, τα ηχογραφήσαμε, τα καλύτερα τουλάχιστον, και τα βάλαμε στο album. Ηχητικά θα το έλεγα “synthpop διευρυμένη”. Ετσι θέλω να πιστεύω τουλάχιστον. Δεν ακολουθούμε τα στερεότυπα της synthpop.
Μελλοντικά σχέδια, είναι ένα video clip για το “spreading life” που είναι σχεδον έτοιμο, και περιμένουμε την κυκλοφορία του δίσκου μας στον Καναδά και την Αμερική. Ετοιμάζονται και 2 remixes στο “spreading life” και στο “lionne” από την εταιρεία μας εκεί.
- “what it steals from my heart, I see the future…” (future science)
Τι εννοεις με αυτό? To “future science” είναι anti-futuristic song?Dioni : Οχι ακριβώς..ειναι κάπως διφορούμενοι οι στίχοι. Στο “future science” η τεχνολογια παρουσιάζεται ως “the new Man”, ως η νέα θρησκεία. Αυτό με ενοχλεί. Οχι anti-futuristic ομως.. Αντιτεχνολογικο αν θες..
- Δεν ειναι κάπως αντιφατικό αυτό για ένα συγκρότημα που χρησιμοποιεί μόνο synthesizers? H τεχνολογια σας δίνει τη δυνατότητα για δημιουργία..
Stathis : Ναι, ειναι αντιφατικό. Η Dioni που γράφει τους στιχους....δεν ελέγχουμε εμεις. Οτι αισθάνεται.
- “Spreading life”, “future science”, ακόμα και το όνομα σας...παρατηρώ μια έντονη οικολογική ανησυχία...
Stathis : Ναι, υπάρχει. Ειναι αλλωστε και το concept πίσω από τους astyplaz τέτοιο. Οι Astyplaz ξεκίνησαν ύστερα από μια συζήτηση για την πόλη. Είναι περίεργο αλλά είναι η αλήθεια. Δεν εχουμε καταφέρει να το καταστήσουμε ακόμα σαφές αυτό, ίσως γιατί έχουμε άγχος με τον δίσκο και τα live. Όταν απελευθερωθούμε λίγο θα το δείτε!
- Αν σας έλεγαν ότι σας χαρίζουν πραγματικές ορχήστρες ( έγχορδα, πνευστά) για να δουλεύετε τα τραγούδια σας, θα πετάγατε τα synthesizers?
Stathis : Οχι για παντα. Για έναν δίσκο ή για κάποιο live θα το κάναμε σίγουρα. Ειδικά στον Dreamweaver θα άρεσε πολύ κατι τέτοιο. Έχει γράψει τραγούδια για τέτοιου είδους ενορχήστρωση, με πραγματικές ορχήστρες δηλαδή. Αλλά τα synthesizers δεν θα τα πετάγαμε. Μας αρέσουν.
- Ο δίσκος λέγεται “name your slippers”. Διάβασα στο back-cover οτι εμπευστήκατε τον τίτλο και το εξώφυλλο απο το “aphorisms” του Lichtenberg.
Stathis : Ειναι κάτι που είχε πει ο Lichtenberg και το συμπεριλαμβάνει ο Breton στην ανθολογία του περί “black humor”, όπου μεταξύ αλλων λέει «δώσε όνομα στις παντόφλες σου!».
Συγκινήθηκα! Πραγματικά, δεν γέλασα, το βρήκα συγκινητικό. Είναι αν θες το σύμβολο της αγάπης χωρίς ανταπόδoση. Δεν ξέρω πώς ακούγεται, αλλά οι παντόφλες είναι αυτές που μας «αγαπάνε». Μας «βλέπουν» τις περισσοτερες ώρες και σε στιγμές που κανείς άλλος δεν θέλουμε να μας βλέπει, όπως π.χ. όταν κλαίμε...Οταν ειμαστε έξω συμβιβαζομαστε, είμαστε σκληροί και συγκρατημένοι. Γυρνώντας σπίτι σου, φοράς τις παντόφλες σου και χαλαρώνεις. Είσαι ο πραγματικος εαυτός σου..Οταν δίνεις όνομα σε κάτι, το τιμάς. Τις παντόφλες μας, συνήθως τις περιφρονούμε...
- Το προσωπικό μου αγαπημένο track από το album ειναι το ‘knell of the dunes”. Υπάρχει κάποια ιστορία κρυμένη στους στίχους?
Dioni : Είναι και αυτό ένα από τα τραγούδια που γράφτηκαν για κάτι που έχω ζήσει. Ήταν μια περίοδος κάπως μαύρη για μένα, γι αυτό και το “knell”…δεν ξέρω αν βγάζει νόημα, γιατί το περιεχόμενο ειναι καπως μυθιστορηματικό. Τα “dunes” στο συγκεκριμένο τραγούδι προσωποποιούνται.
Δεν υπάρχει κάποια κρυμένη ιστορία. Είναι απλά ένα ασαφές τοπίο όπου υπάρχουν κάποιες δικές μου αλήθειες..
- Ποιο τραγούδι θα ήθελαν να διασκευάσουν οι Astyplaz και ποιος θα θέλατε να διασκευάσει τραγούδι των Astyplaz?
Dioni : Oποιοδήποτε τραγούδι του Stevie Wonder! Οσο για το δεύτερο...η Nina Hagen!!
Stathis : Η Nina Hagen?? Με εξέπληξες Dioni! Φοβερό θα ήταν αυτό. Εγώ θα ήθελα να δω πως θα έκαναn οι Endraum το “prey”. Στα γερμανικά όμως..
Θα ήθελα να διασκευάσουν οι Astyplaz το “σκιές” των Metro Decay.
- Metro Decay?! Αυτό και αν ήταν έκπληξη! Η οποία με οδηγεί στη επόμενη ερώτηση. Υπάρχει ποτέ περίπτωση οι Astyplaz vα χρησιμοποιήσουν ελληνικό στίχο?
Stathis : Δύσκολο, γιατί η αγγλική είναι η μητρική γλώσσα της Dioni. Θα το κάναμε όμως, ίσως σε μια πιο «απλωμένη» σύνθεση, όχι σε synthpop, και μόνο στο εξωτερικό για να δούμε τις αντιδράσεις. Να δούμε πως ακούγεται η ελληνική γλώσσα.
- Γιατί φωτογραφηθήκτε με φόντο τη Coco Chanel?
Stathis : Την θαυμάζουμε. Την θεωρούμε μια από τις πιο σημαντικές γυναίκες του αιώνα. Πιστεύουμε ότι η μόδα είναι υψηλής μορφής τέχνη που συνδυάζει αρχιτεκτονική, ζωγραφική και γλυπτική.
- Ποιά είναι η αγαπημένη σας συναυλιακή στιγμή ως τώρα?
Stathis : Η τελευταία που κάναμε με τους Faithless. Ημασταν «σκοτωμένοι» πριν και μονιάσαμε πάνω στη σκηνή. Φάνηκε αυτό. Ηταν πολύ όμορφα!
- Depeche Mode….
Stathis : Από τους αρχηγούς! Μας αρέσουν πολύ.
Dioni : Εμένα τώρα μου αρέσουν. Στην Αυστραλία που έμενα, επειδή ακολουθούν τα πρότυπα της Αμερικής, είναι πιο δύσκολο να έρθεις σε επαφή με τέτοιες μουσικές. Ήξερα τους Depeche Mode, αλλά όταν γνώρισα τους Astyplaz άκουσα πολύ. Το “songs of faith and devotion” ειναι το αγαπημένο μου.
- Προσωπική απορία. Τι λέει η loop στο “spreading life”?
Dioni : Δεν εχω ιδέα τι λεει..
Stathis : Ούτε εγώ. Είναι μια λούπα που βρήκε ο Dreamweaver στο στούντιο. Χρησιμοποιήθηκε σαν ήχος. Θα τον ρωτήσω πάντως μήπως ξέρει αυτός και θα σου πω.
- Ποιος ήταν ο τελευταιος δίσκος που αγοράσατε?
Stathis : Johnny Cash και μια νέα συλλογή του Carlos Peron.
Dioni : Εγώ θα γελάσετε αν σας πω..Manhattan Transfers!
- Αν υπάρχει δικαιοσύνη, πόσους δίσκους πρέπει να πουλήσουν οι astyplaz?
Dioni : Platinum baby! Platinum!
Stathis : Ειλικρινά, εμένα δεν μ’ενδιαφέρει.
Dioni : Ααα, εμένα μ’ενδιαφέρει. Πολλούς , πάρα πολλούς! But, “there is no justice baby!”
- Εσεις έχετε δώσει όνομα στις παντόφλες σας?
Stathis : Εγώ όχι ακόμα, αλλα τις ονόμασε ενας φίλος πρώτα, ο Λεωνίδας, όσο ήμασταν στη Λειψία.
- Ελα? Πως τις έβγαλε?
Stathis : Θανάση και Μανώλη.
- Ξεχωριστα ονόματα εδωσε στη καθεμια???!!! tsk tsk tsk...Εσύ Dioni?
Dioni : Ούτε εγώ τις έχω ονομάσει, αν και απο μικρή είχα πολύ καλή σχέση με τις παντόφλες μου.. Θυμάμαι ότι οι φιλες μου με κορόιδευαν για αυτό. Δεν το θεωρούσα αναγκαίο ομως να τους δώσω όνομα.
- Αν τις ονόμαζες?
Dioni : Πιθανον κάποιο δικό μου παρατσούκλι...
Stathis : Τη μία που θα την βάραγε πάντως, θα την έλεγε Στάθη..!!!
The Best Albums Of The 1980s
