"Υπάρχουν ιστορίες που μπορούν να ακουστούν αφόρητα κλισέ. Δεσπόζουσα θέση ανάμεσα σε αυτές κατέχει -σε όλες τις εκδοχές του- ο μύθος της σύγχρονης Σταχτοπούτας, συνήθως με τη μορφή της όμορφης και τίμιας κοπέλας, της οποίας π.χ οι σπουδές στο κλασσικό πιάνο και η προσφορά ενός αξιόλογου πρώτου άλμπουμ αγνοήθηκαν πλήρως από τους φωστήρες της πατρίδας της. Στην περίπτωσή μας η τροπή γίνεται σχεδόν... χολιγουντιανή, αν αναλογιστεί κανείς ότι η πολυπόθητη στέγη βρέθηκε σε γαλλικά εδάφη και ο πρίγκηπας Marc Collin των Nouvelle Vague έβαλε το χεράκι του ώστε να μη μιλήσουμε για άλλη μία περίπτωση καλλιτέχνη που χάθηκε. Τι ωραία ιστορία, αλήθεια..." Αν το παραπάνω σας θυμίζει κάτι, είναι ο πρόλογος της κριτικής που είχε γράψει ο Κ. Γούλας για το πρώτο album της Όλγας Κουκλάκη πριν 4 χρόνια. Και ο "προφήτης" μας κατέληγε: "Η συμπαθής νεαρά μας κλείνει το μάτι με αυτοπεποίθηση και μας προτρέπει να την εμπιστευτούμε, γιατί τα καλύτερα βρίσκονται μπροστά της." Τα καλύτερα λοιπόν είναι πλέον και μπροστά μας, με νέο δίσκο που την πάει ένα βήμα παραπέρα και με το καλλιτεχνικό της status να πιάνει limit up. H Μπέση Σπηλιωτοπούλου, έχοντας ήδη λιώσει το I U Need, της κάνει 10 ερωτήσεις...

Πάντα ζήλευα τους μουσικούς για την  αβίαστη (όπως φαίνεται σε εμάς του λοιπούς) έμπνευση τους κι αναρωτιόμουν ποια είναι η διαδικασία που ακολουθούν για τη δημιουργία ενος album. Με αφορμή τον καινούργιο σου δίσκο "Ι U NEED" που κυκλοφορεί στην Ελλάδα από την ΕΜΙ θα ήθελες να μάς πεις ποια ήταν η διαδικασία που ακολούθησες για την ολοκλήρωση του και κατα πόσο η πορεία ήταν εύκολη ή όχι?

O. Kouklaki: Η διαδικασία δεν είναι ποτέ συγκεκριμένη! Κάποιες φορές ξεκινάω περιγράφοντας μια κατάσταση έτσι όπως την νιώθω κι άρα γράφω στίχους-σημειώσεις προσθέτωντας μετά τα chords που μου ταιριάζουν και  την μουσική. Άλλες φορές, όπως πχ με το «Hollow Lives », ξεκινάω με μια μπασογραμμή, και πάνω στην διαδικασία της μουσικής παραγωγής προσθέτω τις μελωδίες και τους στίχους. Η πορεία για να ολοκληρωθεί ένας δίσκος, κι άρα πολλά κομμάτια, είναι μεγάλη χρονικά και δύσκολη κυρίως ψυχολογικά.

Σε συνέχεια της προηγούμενης ερώτησης..είναι εύκολη η δουλεια του μουσικού και ειδικότερα ενός μουσικού που κινείται σε λίγοτερο ας πούμε mainstream μονοπάτια?
Κάποια συμβουλή που θα ήθελες να δώσεις σε νέους φιλόδοξους συναδέλφους σου?

O. Kouklaki: Εύκολες, είναι όλες οι δημιουργικές δουλειές αν τις κάνεις με αγάπη και γιατί είναι έμφυτη ανάγκη. Τώρα αν τις κάνεις για να γίνεις mainstream ή για να βγάλεις πολλά χρήματα, καλύτερα να κάνεις άλλη δουλειά έτσι κι αλλιώς. 

Το 'Ι U NEED" με εξέπληξε ευχάριστα και θεωρώ ότι ειναι βήματα μπροστά από την προηγούμενη δουλειά σου "Get A Life", καθώς αυτή η noir electropop ατμοσφαιρα που αποπνέει το άλμπουμ αλλά και η πρόσμιξη άλλων μουσικών στοιχείων  σου ταιριάζει ακόμα περισσότερο. Εσενα σε ικανοποίησε το αποτέλεσμα?

O. Kouklaki: Με ικανοποίησε εκ των υστέρων. Δηλαδή, αν δεν ήταν ο Marc Collin να με σταματήσει και να μου πει ότι « τώρα τέλος, δεν δουλεύουμε άλλο, είναι καλό» εγώ θα συνέχιζα να δουλεύω την παραγωγή και να προσθέτω πράγματα! Είμαι τελειομανής και δύσκολα καταλαβαίνω αν κάτι έχει ολοκληρωθεί. Τώρα όμως, είμαι ικανοποιημένη και χαρούμενη. Το απότελεσμα είναι πολύ κοντά σ'αυτό που ήθελα να κάνω.

Πολύ ενδιαφέρουσες είναι και οι συμμετοχές που υπάρχουν στο "Ι U NEED" της LIset Alea στο κομμάτι "Hollow Lives", του Tim Keegan στο "Who are you" και της Melanie Pain στο "Sweetheart". Πως προέκυψαν αυτές οι συνεργασίες?

O. Kouklaki: Την Melanie Pain αλλά και την Liset Alea τις γνωρίζω από παλιά, και θεώρησα ότι οι φωνές τους αλλά και οι προσωπικότητές τους θα ήταν ιδανικές για τα εκάστοτε τραγούδια : Το « Sweetheart » με τις θηλυκές αναφορές για την βελούδινη φωνή της Melanie, το « Hollow Lives » με την μελανχολία και το κοινωνικό του περιεχόμενο για την εξαιρετική Liset.. Για το « Who are you », που επίσης είναι ένα κομμάτι πολιτικοποιημένο και αρκετά σκοτεινό, έψαχνα πολύ καιρό μια μπάσα, ιδιαίτερη φωνή και κατάφερα εντέλλει να την βρω στον Tim Keegan τον οποίο ακόμα δεν έχω γνωρίσει από κοντά! Είμαι πολύ χαρούμενη με αυτές τις συμμετοχές των τραγουδιστών που κατάφεραν να πετύχουν αβίαστα αυτό ακριβώς που είχα στο μυαλό μου για τα κομμάτια.

Έχοντας μελετήσει λίγο την πορεία σου έχω την αίσθηση ότι είσαι πιο γνωστή στη Γαλλία απ'οτι στην Ελλάδα. Σε χαροποιεί αυτό ή σε ενοχλεί? 

O. Kouklaki: Η αλήθεια είναι ότι δεν με απασχολεί ιδιαίτερα αν είμαι γνωστή ή όχι, εδώ ή εκεί οπότε και δεν έχω απάντηση σ αυτό !

David Lynch....Ακούγοντας το νέο σου άλμπουμ μου ήρθαν συχνά στο νου εικόνες από τη Lost highway και το Mulholand Drive. Υπήρξε ενδεχομένως όντως κάποια επιρροή από τον μεγάλο αυτό σκηνοθέτη στα νέα σου κομμάτια?

O. Kouklaki: Σίγουρα ό,τι μας αρέσει από τον κινηματογράφο ή κι από άλλες πηγές, μας εμπνέει και μας επηρρεάζει. Ο Lynch είναι ένας από τους αγαπημένους μου σκηνοθέτες γιατί είναι σκοτεινός και μυστηριώδης. Παίζει με τις ατμόσφαιρες, τα υπονοούμενα, το υποσυνείδητο και σίγουρα με έχει επηρρεάσει ως προς αυτό. Επίσης, είμαι μεγάλη fan του Angelo Badalamenti που έχει γράψει μουσικά θέματα για τις ταινίες του .

Το αγαπημένο μου κομμάτι από το "Ι U NEED" είναι το Antivirus. To δικό σου ? και  γιατι?

O. Kouklaki: Όλα τα κομμάτια του δίσκου είναι « αγαπημένα » μου με την έννοια ότι όλα δηλώνουν κάτι σημαντικό για μένα και για κάποιες στιγμές της ζωής μου. Πολύ δύσκολα μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο από αυτά !

Ο Νιτσε είπε κάποτε οτι "η ζωή χωρίς μουσική θα ήταν ένα λάθος..". Στη δική σου ζωή πόσο σημαντική είναι? Θυσιάζεις άλλα πράγματα για την τέχνη?

O. Kouklaki: Η μουσική είναι πολύ σημαντική για μένα. Δεν ξέρω πώς θα ήμουν χωρίς αυτή ή τι θα έκανα διότι είναι αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού μου. Με αυτήν την έννοια, δεν μπορώ να αντιληφθώ τι θυσιάζω.

Studio ή live? τι σε ελκύει περισσότερο?

O. Kouklaki: Και τα δύο μου αρέσουν πολύ! Η αλήθεια όμως είναι ότι στο studio νιώθω πιο άνετα! Εκεί είναι το φυσικό μου περιβάλλον και το μέρος που περνάω άπειρες ώρες. 

Επικεντρώνεσαι πιο πολύ στο Ι need από το U need στις προσωπικές σου σχέσεις ? Η΄ είσαι υπέρ του We? 

O. Kouklaki: Συνηθίζω να είμαι υπέρ του U με την έννοια, ότι καμιά φορά σκέφτομαι περισσότερο τους άλλους από τον εαυτό μου (το οποίο δεν είναι καλό! ) αλλά ιδανικά, είμαι υπέρ του WE. Μόνοι μας δεν μπορούμε ούτε να ζήσουμε ούτε να καταφέρουμε τίποτα. Σαν ομάδα μπορούμε τα πάντα.

Εχεις 1 λεπτό να βγάλεις οσκαρικό λόγο για το νέο σου άλμπουμ. Υπάρχει κάτι ή κάποιος που θα ήθελες να αναφερθείς/ευχαριστήσεις?

O. Kouklaki: Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους ανθρώπους από το κοντινό μου περιβάλλον που με έχουν στηρίξει μέχρι τώρα διότι χωρίς αυτούς, τίποτα από όλα αυτά δεν θα ήταν εφικτό. Επίσης, τον Marc Collin και τον Fred Avril για το ταλέντο τους και την πίστη τους σ' εμένα.  

Εμείς σε ευχαριστούμε πάντως πολύ για τη συνέντευξη αυτή και σου ευχόμαστε κάθε επιτυχία με το νέο σου άλμπουμ. 

O. Kouklaki: Εγώ σας ευχαριστώ!

Συνέντευξη: Mπέση Σπηλιωτοπούλου