‘Ένας Λονδρέζος, ένας Τεξανός και ένας Κερκυραίος μπαίνουν σε ένα στούντιο και αρχίζουν να παίζουν μουσική... ( Όχι, όχι. Είναι σαν ανέκδοτο.)
Με τους Electric Litany ήταν έρωτας με την πρώτη νότα. Η σχέση μας διατηρείται έντονη μέχρι σήμερα με ιδαίτερη προτίμηση στη νύχτα, ή στο ξημέρωμα με το "Dunes", ή όποτε χρειάζομαι μια καταιγίδα και μετά μια ηρεμία με το "Luck"... (Ούτε ερωτική εξομολόγηση να έκανα.)
Οι Electric Litany, μια νέα μπάντα από το Λονδίνο, θα ανέβει για πρώτη φορά σε Αθηναϊκή σκηνή την Κυριακή 23 Νοεμβρίου, ανοίγοντας τη συναυλία των iLiKETRAiNS στο Gagarin 205... (Πιο δελτίο τύπου δε γίνεται.)
Η αλήθεια είναι η εξής: από τη στιγμή που τους γνωρίσαμε οι περισσότεροι εδώ, μέσα από το Audiobook 3, οι Electric Litany έκαναν (θετικότατη) εντύπωση για το ταλέντο και το πάθος που έδειχναν τα όσα δείγματα της μουσικής τους. Τα 3 μέλη του συγκροτήματος Αλέξανδρος (πιάνο, κιθάρες, τσέλο, φωνητικά), Richard (τύμπανα, programming) και Duane (μπάσο, electronics) διαθέτουν και ίσες δόσεις ευγένειας, σοβαρότητας , χιούμορ και αυτοσαρκασμού (respect) μιλώντας για τη μουσική που παίζουν και αυτή που αγαπούν, για ποίηση, κέικ και ξυραφάκια, για εικόνες και μνήμες, το Ρίτσο και τη Βασίλισσα, τα ΙΚΕΑ και το rock και απαντώντας σε λίγες προσυναυλιακές ερωτήσεις:

 

•  Αν το κοιτάξουμε βαθιά και λίγο αναδρομικά το θέμα ο θρύλος (όσον αφορά τον Αλέξανδρο κατ' αρχήν) έχει ως εξής: Κέρκυρα - Αθήνα - Λονδίνο, Dead Eyes Of Youth -( Those With Angelic Faces )- Electric Litany. Η ιστορία πάνω κάτω λέγεται από τα βιογραφικά αλλά τι συνέβη και οδήγησε σε μία νέα ουσιαστικά μπάντα?

(Αλέξανδρος): Η ιστορία πολύ συνοπτικά.. Μετά το δίσκο με τους Dead Eyes of Youth όπου μείναμε για 1 χρόνο Ελλάδα, ξαναγυρίζουμε Λονδίνο όπου και ολοκληρώνονται και οι κουβέντες για κυκλοφορία του δίσκου εκεί και για ηχογράφηση του 2ου. Και ενώ όλα κινούνται υπέροχα, η μπάντα διαλύεται ως δια μαγείας…για λογούς κυρίως νόστου για τα πάτρια εδάφη και την μητέρα Ελλάδα…Έτσι ως ένας μοντέρνος Ξανθόπουλος μένω Λονδίνο 1 χρόνο δίχως σπίτι, λεφτά και πάνω απ’ όλα δίχως μπάντα και όλα αυτά ψάχνοντας να ξαναφτιάξω μπάντα. Εν τέλει φτιάχνονται επιτέλους οι Electric Litany..

 

 

•  Ποιες είναι οι βασικές επιρροές των 3 μελών της μπάντας και πως αυτές εκφράζονται και μεταφέρονται στον ήχο της μπάντας? 

(Duane): Εγώ, λόγω ατμόσφαιρας πάντα ήμουν προς τους Joy Division, Smiths, early Cure, Hanoi Rocks. Ακούγεται ή δεν ακούγεται στον ήχο μου?

(Rich): Οι Radiohead είναι μάλλον η αγαπημένη μου μπάντα, η Οξφόρδη δεν ήταν και πολύ μακριά μου. Όσον αφορά το παίξιμο, η λογική μου λέει όσο λιγότερα τόσο καλύτερα.

(Αλέξ.): Μιλώντας για αγαπημένες μπάντες, οι πρώτες που μου έρχονται πάντα στο μυαλό είναι Sound, Cure, Joy Division, Black Heart Procession. Από Ελλάδα Τρύπες, Χατζιδάκις, Βαμβακάρης, όπως επίσης οι πολύ μεγάλοι Κόρε Υδρο. Τώρα επιρροές υπάρχουν και εκτός από τα της ροκ, παραδοσιακές μουσικές της  Ανατολής, πολλά Κρητικά (και αυτά ανατολή είναι).

 

 

•  Η μελαγχολία σας είναι ιδιαίτερη. Από πού πηγάζει? Τον ουρανό της Αγγλίας (που έχει άμεση ανάγκη από βομβαρδισμό με Prozac), μία υποσυνείδητη ίσως νοσταλγία για την πατρίδα, την καταθλιπτική ανθρώπινη φύση, fuckin love 'n stuff?

(Rich): Οι κάτοικοι της Αγγλίας είναι υπερβολικά μελαγχολικοί, μάλλον λυπημένοι, και το κρύβουν στην ρουτίνα και μέσα από καταλόγους ΙΚΕΑ. Για να γλιτώσω από όλα αυτά παίζω μουσική. Τώρα αν θες σύμφωνα με τον καιρό, το love & stuff κτλ, ναι είμαι μελαγχολικός και εγώ…

 

 

•  Ανάλογες εικόνες παρουσιάζονται στα video και τις φωτογραφίες. Βασικότερες οπτικές καταβολές?

(Αλέξ.): Έχουμε την τύχη να είμαστε αισθητικά πολύ κοντά ο ένας στον άλλο, και ας μην συμφωνούμε πάντα. Εγώ από παιδί αυτό που θυμάμαι είναι οι θάλασσες και ελιές της Κέρκυρας, ο Duane τα ράντσα και τις ερήμους του Texas και ο Rich τις πεδιάδες και τα χωριουδάκια της Κορνουάλλης. Ότι είναι όμορφο, μελαγχολικό το έχουμε κοντά μας, χωρίς να είναι απαραίτητα λυπημένο.

 

 

•  Η εισαγωγή του "Tear" με τον Ρίτσο και τη φεγγαρόλουστη σονάτα του είναι πανέμορφη και πανέξυπνη. Πως συνδυάσατε το συγκεκριμένο ποίημα με το τραγούδι σας? Το rough version του Tear δηλώνει πως το τραγούδι ήρθε πρώτα.

(Αλέξ.): Όλως τυχαίως μάλλον, το κομμάτι υπήρχε. Θυμάμαι άραζα τα βράδια στο στούντιο μας και άκουγα ποιήματα σε κασσέτες από ένα φίλο. Το ποίημα το ήξερα μα δεν γνώριζα πως υπήρχε ήχος από αυτό. Ελπίζω απλά να μην μας κυνηγήσουν με τα δικαιώματα… :-)

 

 

•  Μήπως θα μπορούσατε να κάνετε το ίδιο με το κλασικό «Σ' αγαπάω, μ' ακούς;» του Ελύτη ή το «Πήραμε τη ζωή μας λάθος» του Σεφέρη. Ευχαριστώ.

(Αλέξ.): Σαν ιδέα πάντα ήταν στο μυαλό μου να ηχογραφήσω κάτι γέρους από το χωριό μου να διαβάζουν ποιήματα του 1900 και μετά (τα ωραία), με “μαύρη” μουσική… Μπορεί βέβαια να παρά-ειναι σπαρακτικό ακόμη και για εμάς.

 

 

•  Τελευταία ερώτηση για ποιητικό απόσπασμα, αλλά αναρωτιέμαι πως το αντιμετωπίζει κάποιος άγγλος για παράδειγμα?

(Rich): Έβαλα να μου μεταφράσουν όλη την συλλογή και έτσι καταλαβαίνω τι γίνεται, τώρα οι υπόλοιποι…..??

(Duane): ...Είναι αλαμπουρνέζικα, δεν καταλαβαίνουν τίποτε.

•  Σαν μια νέα μπάντα στο ξεκίνημα της, τι πιστεύετε πως σας επιφυλάσσει το μέλλον? Ποια πλατφόρμα μπορεί να λειτουργήσει καλύτερα κατά τη γνώμη σας? Η κλασσική δισκογραφική, μία ομπρέλα σαν αυτή της ΜΜΜ των Piano Magic, downloading με ή χωρίς αντάλλαγμα, "merchandise and intimacy"?

(Rich): Είναι αρκετό για εμάς να μπορεί ο κόσμος να έχει πρόσβαση, να υπάρχει η διανομή στην μουσική, τώρα ο τρόπος μικρό ρόλο παίζει. (όχι βέβαια στα πλαίσια ξεπουλήματος)

(Αλέξ.): Η αρχική στάση είναι να είμαστε μακριά από τη φτήνια και το να πουλάς το τομάρι σου. Αυτό συνεπάγεται βέβαια ότι αυτόματα σέβεσαι αυτόν που θέλει να σε ακούσει και δεν περνιέσαι για σταρ, μοναδικός και καλαμπουρτζής. Ιδανικά για εμάς ας βγει μια κόπια από τον δίσκο και ας τον αντιγράψουν οι υπόλοιποι, ή ας κάνουν ότι θέλουν.. Βέβαια, όμορφο πάντα είναι ένα cd-βινυλιο με το πακετάκι του και τα χρώματα του, το προτιμάμε γιατί είναι μέρος της μουσικής, αλλά τι θα κάνει και αυτός που δεν του περισσεύουν να αγοράζει cd, ας το αντιγράψει, ας το κλέψει... μην ανησυχείτε, δεν θα λείψει σε κανέναν.

 
 

•  Μούσι-μουστάκι, concept ή lazy coziness?

(Αλεξ, Rich): Τα ξυραφάκια στο Λονδίνο τα φορολογεί η Βασίλισσα  με διπλάσιο φόρο για να μαζέψει τα λεφτά από τους Έλληνες-Τούρκους-Αραβες που τα χρειάζονται περισσότερο. Λέγεται εξαναγκαστική εξωτερική πολιτική, είναι πανέξυπνη η βασίλισσα μας, και ομορφούλα... Έτσι κι εμείς εξ’ ανάγκης δεν ξυριζόμαστε.

 

 

•  Όταν σας ακούω έρχεται στο μυαλό μου για κάποιο λόγο το κλασικό βικτωριανό ρητό του γάμου «Something old, something new, something borrowed, something blue and a silver sixpence in her shoe» για τη μουσική σας. Δεν θα πω πως μεταφράζεται αυτό για μένα, αντίθετα θα ήθελα να το μεταφράσετε εσείς.

(Αλέξ.): Ανησυχούμε όταν κάποιος φτάνει σε γαμήλιες προεκτάσεις ακούγοντάς μας.

(Rich):  Λόγω νοήματος το ρητό του γάμου είναι πολύ αισιόδοξο για εμάς, και όλες οι συνήθεις ευχές δεν μας ταιριάζουν και τόσο. Οι ονομασίες ευχετήριες μπάντες ή αισιόδοξες μπάντες είναι λίγο περίεργες. Πάντως είμαι πολύ περίεργος να μου πεις για το συσχετισμό σου.

 

 

•  Υπάρχουν αρκετά κρυπτικά πράγματα (ηθελημένα φαντάζομαι) στους στίχους. Very psalm like. I would appreciate any insight. Ας ξεκινήσουμε από το «all the birds know but don’t say when the song fails to hold me» για παράδειγμα.

(Αλέξ.): Όσον αφορά τους στίχους είναι όλοι κλεμμένοι από διαφημίσεις απορρυπαντικών και κέικ.  Εκτός αυτού λοιπόν, το ότι είναι κρυπτικοί όπως λες μάλλον βολεύει στην πυκνότητα. Ο καθένας σίγουρα γράφει με τον τρόπο του και δεν υπάρχει κάτι πιο σωστό από κάτι άλλο, είναι όλοι οι τρόποι σωστοί και λάθος αν θες. Οι στίχοι μας σίγουρα δεν είναι προφανείς και επεξηγηματικοί. Η αλληγορία, ο συμβολισμός και τα νοήματα είναι συναρπαστικά πράγματα, μπορεί να σημαίνουν για τον καθένα που θα διαβάσει κάτι από αυτόν, και συνήθως ξεκλειδώνουν τους ανθρώπους με έναν πιο έντονο τρόπο. “all the birds know but don’t say...”   Όταν ξυπνάς ένα πρωί  και τα πουλιά τραγουδούν έξω, μακάρι να ήξερες πως ότι λένε είναι μόνο για εσένα, μα εσύ δεν το ξέρεις και αυτά δεν μπορούν να σου πουν.

 
 

•  Μελλοντικά σχέδια?  Πότε θα έχετε έτοιμο το album σας? Υπάρχει τίτλος?

(Duane): Σχέδια… ένα μικρό τουρ στην Ευρώπη μετά τα Χριστούγεννα, και οπωσδήποτε να μπούμε στούντιο για τον δίσκο.

(Αλέξ.): Πιθανά ονόματα δίσκου δυο:    * Our Queen Elisabeth,   * Romantic verses & the health benefits of smoking.

  
 

•  Την Κυριακή θα εμφανιστείτε στη σκηνή του Gagarin 205 μαζί με τους iLiKETRAiNS. Πως σας φαίνονται?

(Duane): Είναι η πρώτη μας επίσκεψη στην Αθήνα. Οι ILikeTrains είναι μια πολύ καλή μπάντα, και ακόμη περισσότερο διότι είναι μια νότα ελπίδας μέσα στην Αγγλική σκηνή που είναι πνιγμένη από 20ρηδες ροκάδες με στενά παντελόνια που φωνάζουν και τραγουδούν χωρίς κανένα απολύτως λόγο και σκοπό.

 

 

Κείμενο/Συνέντευξη: Μαρία Καραγκούνη

www.electriclitany.com