I NEED, U NEED, WE NEED more artists like this

Η διαδικασία της πρώτης ακρόασης ενός άλμπουμ  θα μπορούσε να συγκριθεί με εκείνη του πρώτου ραντεβού. Ασυγκράτητος ενθουσιασμός, αλλά και καχυποψία, φόβος ανεκπλήρωτων πόθων και προσδοκίες που άλλοτε βρίσκουν τοίχο και άλλοτε (λιγότερο συχνά) ξεπερνούν και τα πιο αισιόδοξα σενάρια της φαντασίας σου.

Στην περίπτωση του νέου άλμπουμ της Όλγας Κουκλάκη  "Ι U Need" my ears fell in love with the first listening, καθώς τα 11 τραγούδια που εμπεριέχονται στο δίσκο ξεπέρασαν τις δικές μου τουλάχιστον προσδοκίες και ήδη νομίζω ότι θα περάσει κάποιος καιρός μέχρι να βγάλω το δίσκο αυτό από το cd player μου...

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Την Όλγα Κουκλάκη την είχα γνωρίσει από τον πρώτο δίσκο της «Get a Life» και η εντύπωση που μου είχε μείνει ήταν θετική. Ατμοσφαιρικά electro beats, σαγηνευτικά dark φωνητικά, minimal συνθέσεις και γενικά μια αξιόλογη προσπάθεια, που από την άλλη όμως δε με κόλλησε. Αυτό όμως έμελλε να γίνει 4 χρόνια μετά με την εξέλιξη (γιατί για εμένα για εξέλιξη πρόκειται) της Όλγας Κουκλάκη και το δεύτερο άλμπουμ της «I U Need»  (KWAIDAN/EMI) σε παραγωγή και πάλι  του μόνιμου τα τελευταία χρόνια συνεργάτη της Marc Collin των Νοuvelle Vague.  

Το "I U Need" είναι σαφώς πιο "ανάλαφρος" σαν δίσκος  και αυτό φαίνεται από το πρώτο κιόλας track, το ομώνυμο "Ι U Need", το οποίο πατάει σε αρκετά pop και catchy μελωδίες, γεγονός που σε κάποιους θα αρέσει πολύ, ενώ άλλους θα τους ξινίσει, ιδίως τους φαν του πρώτου άλμπουμ. Το σίγουρο είναι ότι πρόκειται για ένα αρκετά radio friendly pop κομμάτι, που προσωπικά μου φάνηκε συμπαθές και καλογραμμένο, κυρίως όμως μου κίνησε την περιέργεια για το τι θα μπορούσε να ακολουθεί.  Μήπως η Όλγα Κουκλάκη αποφάσισε να το γυρίσει στην mainstream pop?

Το "Hollow Lives" όμως που ακολουθεί αποκαθιστά τα πράγματα με τον καλύτερο τρόπο.  Από τα πρώτα beats καταλαβαίνεις ότι εδώ βαδίζουμε σε πιο γνώριμα electro μονοπάτια. Υπέροχη μελωδία με πολύ έντονες dance διαθέσεις, με τη Liset Alea να δίνει τον απαραίτητο όγκο στα backing vocals και την Όλγα Κουκλάκη να ακούγεται πιο θηλυκή από ποτέ με την  βαθιά φωνή της να προσδίδει την πρέπουσα ατμόσφαιρα.  Σε electro ύφος διαφορετικών ταχυτήτων θα κινηθούν και άλλα τραγούδια, όπως  το "Antivirus" (από τα πολύ δυνατά επίσης κομμάτια του άλμπουμ), το "Gazstation" (που ξεγελάει στην εισαγωγή με τις κιθάρες του), το πιο dark & aggressive "Stop" (το οποίο θα μπορούσε άνετα να παίζει Σάββατο βράδυ στο Dark Sun ανάμεσα σε ebm dance anthems) και το αλά nine inch nails "Ready".  

Και μετά έρχεται η ανατροπή και η έκπληξη ( η ευχάριστη), καθώς οι υπόλοιπες συνθέσεις του άλμπουμ περιέχουν τόσο διαφορετικές μουσικές φόρμες από εκείνες που μας είχε συνηθίσει η Όλγα, που όχι μόνο δε χαλάνε την όλη συνταγή, αλλά αντίθετα αναδεικνύουν ακόμα πιο περίτεχνα τη noir αισθητική του δίσκου  συμπληρώνοντας το πάζλ με τέτοια έμπνευση, που θα ζήλευε και ο ...David Lynch.

Η επιλογή του σκηνοθέτη τυχαία? Δε νομίζω.... Ακούγοντας κομμάτια σαν το  εκπληκτικό  "Who are you"  (όπου η μπάσα φωνή του Tim Keegan φλερτάρει με έντονο ερωτισμό αυτή της Όλγας), το cabaret/avant garde "Sweetheart" (με τη συμμετοχή της γλυκιάς «γατούλας» Melanie Pain ) ή το instrumental "Jukebox" (στο οποίο μου ήρθαν κατευθείαν και μόνο εικόνες από τη «Χαμένη Λεωφόρο»), με κάνει να πιστεύω πως ο Lynch υπήρξε μία από τις βασικές επιρροές της Κουκλάκη για την ατμόσφαιρα και τον πολυδιάστατο χαρακτήρα που ήθελε να περάσει στο "I U Need". Η ωραία τέλος μπασογραμμή του "One Way" δίνει όλο το ρυθμό σε αυτό το επηρεασμένο από το new wave κομμάτι, ενώ στο  κύκνειο άσμα του δίσκου "Time goes by", η Όλγα αφήνει για πρώτη φορά ίσως να φανούν οι ικανότητες της στο ακουστικό πιάνο, που πηγάζουν σαφώς από τις κλασικές της σπουδές, τραγουδώντας με πολύ λυρισμό και πηγαία μελαγχολία  για το στίγμα που αφήνει πάνω μας ο χρόνος που περνάει...

Εν κατακλείδι το "I U NEED" είναι ένας δίσκος που μοιάζει εύκολος, αλλά δεν είναι. Μοιάζει διχασμένος στα δύο, αλλά δεν είναι. Κι αυτό γιατί μπορεί η Όλγα Κουκλάκη από τη μία να συνεχίζει να τιμά την electro που τόσο αγαπά, από την άλλη όμως δε φοβάται να πειραματιστεί και να πάει ένα βήμα παραπέρα, εισάγοντας επιτυχώς και άλλα στοιχεία στη μουσική της, που φαίνεται να της ταιριάζουν εξίσου αν όχι περισσότερο. Και αν τα τραγούδια μεταξύ τους φανούν σε κάποιους ανόμοια ή παράταιρα, θα χρειαστούν απλά μερικές ακροάσεις επιπλέον για να καταλάβει κανείς ότι καθένα από τα τραγούδια αυτά αποτελούν μία μικρή ιστορία ενός σεναρίου, που και έρωτα και απογοήτευση έχει και φως και σκοτάδι. Για μένα το «Ι U Need" αποτελεί το πραγματικό starting point για την καριέρα της Όλγας και αποτελεί το βήμα εκείνο που θα τη βοηθήσει να ανακαλύψει ακόμα περισσότερα πράγματα για τη μουσική της περσόνα, ώστε να δώσει ακόμα περισσότερα στην επόμενη κυκλοφορία της. Το εξωτερικό την έχει ανακαλύψει ήδη, ο Lynch εύχομαι να το κάνει σύντομα συμπεριλαμβάνοντας κάποιο κομμάτι της στην επόμενη ταινία του, εσείς όμως ελπίζω να το κάνετε πάνω από όλους, γιατί και ο δίσκος είναι πολύ αξιόλογος, αλλά και αξίζει πραγματικά να ψαχνόμαστε λίγο παραπάνω στην εγχώρια αγορά, καθώς ιδίως τα τελευταία χρόνια βγαίνουν πολύ ωραίες δουλειές από την Ελλάδα.  Support your local music scene!