Τhe Organ - Grab That Gun

01. Brother / 02. Steven Smith / 03. Love, Love, Love / 04. Basement
Band Song / 05. Sinking Hearts / 06. A Sudden Death / 07. There Is
Nothing I Can Do / 08. I Am Not Surprised / 09. No One Has Ever Looked
So Dead / 10. Memorize The City / 11. Hidden Track  

Mint Records / 2 November 2004

here we go
they’re back again
look alive , warn your friends
we are warm and we are safe
enjoy it while you can before
things change

we have got to take cover,
brother

Όταν πρωτοάκουσα τους Organ ήμουν σίγουρος πως άκουγα τους έλληνες Common Sence σε νέα κυκλοφορία...

Ο λόγος για ένα album με το οποίο απο τα πρώτα ακούσματα του, πρίν κάν
φτάσει στα χέρια μου γινόταν soundtrack μιας απαγορευμένης εποχής,
μερικής συν, δεκαετίας νωρίτερα απο την σημερινή. Εννοώντας οτι πατάμε
στα μέσα του 2000 και όχι στο 1986-8. Κι όμως..

Ξεκινόντας, βρισκόμαστε σε ένα χώρο ο οποίος έρχεται να θυμίσει για
άλλη μια θρασή φορά στην παγκόσμια μουσική βιομηχανία, τα χαλάσματα της
new romantics σκηνής-νεορομαντικόυ κινήματος αν προτιμάτε. Εκεί
συναντάμε τους Καναδούς Organ να κυκλοφορούν το πρώτο τους album με τίτλο Grab That Gun.

Δύσκολο θά λεγα για κανέναν να αφήσει ασύνδετη μια τόδσο ξεχωριστού
ύφους παραγωγή, με μια ολόκληρη εποχή σύληψης κυκλοφοριών μέσα στις
οποίες αυτή του ομότιτλου δίσκου των Franz Ferdinand μεταξύ άλλων, που
στη δική μου αντίληψη αν θέλεις, σχήματα σαν αυτά μοιάζουν σαν νησιά
στον ουρανό, απόκοσμες θέσεις, τόσο απόξενες άλλο τόσο έναστρες όπως το
ίδιο πρόσφορες και ζωντανές..

Χαρακτηριστικό του ήχου των Organ η διαφάνεια τους.. ένα αδιάκοπο
μονοπάτι, διαρκούς αναζήτησης πάθους μέσα σε απομονώσεις, τυλιγμένο
όμορφα με την βαρύτονη-απογυμνωμένη φωνή της Katie Sketch..
Ειλικρινά δεν ξέρω πόσο συχνά συναντά κανείς στοίχους τόσο
..παρεμφατικούς, άλλο τόσο προσεχτικά τοποθετημένους, διατυπωμένους
μεσα απο βαθιά νιωσμένες εμπειρίες και άλλο τόσο άριστα γραμμένους.

Στο εσωτερικό του ακούσματος η δομή κρατά σε γνώριμα εδάφη όπως των Joy
Division Smiths Puressence Cure(three imaginary boys εποχές) και
ειλικρινά ο όποιος περαιτέρω χαρακτηρισμός που θα μπορούσα να
χρησιμοποιήσω έρχεται να μοιάσει περισσότερο μα όσο μια κορνίζα μπροστά
στο ζεστό-κατανοητικό δέος το οποίο θα συναντήσει κανείς στην ίδια
εξέλιξη των φωνητικών όπως και την αρτιμελή συνοδεία και πρώτη θέση
άλλοτε κιθάρας, τυμπάνων, μπάσσου, πλήκτρων κλπ.

Θα είναι μια συντροφική αρκετά αγορά για όποιον δεν αγνοήσει το πέρασμα
της απο τις θήκες των δισκοπωλείων.. και λέω αγνοήσει ακριβώς επειδή
δεν είναι ούτε κάποια αναρίθμητων hit's μπάντα ούτε κάν γνωστή άλλο
τόσο ακόμα στο κοινό της Ευρώπη..

Ο τόσο ξεχωριστός μα και συντροφικός ήχος τους αρνείται να λυγίσει
μπροστά σε όποιον κλωνισμό συναντά και προτείνεται σαν album σε όποιον
πιστεύει ότι δεν έχει πεί αρκετα.. και είναι σίγουρο πως θα κρατήσει
πολλά βράδια αναπωλήσεων λίγο πιο εστιασμένα.. συνταξιδεύοντας σε ώρες
..σχεδόν νεκρές, ώρες ατενίσματος όπως άλλοτε τσιμεντένιων, άλλοτε
μεταλικών τοίχων σε παράτολμα γραφικά στοιχιωμένα, απο ..πολλαπλές
βροχές υπόστεγα, όπου, με βαθιές πνοές αντίστασης στην εναντιότητα, και
αξιοπρέπεια κρατούν ακόμα γερά αυτό που τους δένει..

lie down in a field if you can
look at the night sky
oh, where does it end?
sometimes it hurts when you
care about me
but it’s going to hurt more when
they take you away from me
we have go to take cover, brother

Σαν εγκάρδια μέλη αυτής της πορείας κρατούν την ίδια σύνεση σε κάθε
κομάτι, ..σε κάθε στιγμή που περνά, λές και αν το ρεύμα πέσει την
επόμενη στιγμή τίποτα δεν θα άλλαξει.. Κινητήριος δύναμη φαίνεται να
είναι λοιπόν όχι τόσο η δικογραφική τους θέση μα κάποιια νοσταλγική
αλήθεια.. , και αυτή ακριβώς τη θλίψη μας μεταδίδουν..

Κομάτια απο το album που ακούω αυτή τη στιγμή γράφοντας το review απο
το cd είναι το "Brother" το //Morissey-βασισμένο// "Steven Smith", το
"Basement Band Song", "Sinking Hearts", και σαν μία ακόμα επιλογή το
αγχωτικό "There Is Nothing I Can Do" με τις διαρκείς αίσθηση του
αυτοαπαγχωνισμού και του σακατέματος. Κομάτια που δύσκολα θα
αποχωρηστεί κανείς ..

τα υπόλοιπα λόγια δικά τους..

here we go again
oh midnight knocks!
oh explosions!
maybe it’s all made up in our heads
this happens to me when i’m bored
or depressed

here is the best part of the song
where i admit that i might be wrong
because if they are good and if
they are right
then they’ll have their rapture one
of these nights
but if they are wrong...   

Water