The Pains Of Being Pure At Heart - Belong

01. Belong 02. Heaven's Gonna Happen Now 03. Heart in Your Heartbreak 04. The Body 05. Anne With an E 06. Even in Dreams 07. My Terrible Friend 08. Girl of 1,000 Dreams 09. Too Tough 10. Strange

29 March 2011 - Play it Again Sam

2031:
Στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον:

α) οι The Pains of Being Pure at Heart θα έχουν διαλυθεί,

β) θα αποτελούν,
όμως, το πιο hot όνομα σε μασωνικές συζητήσεις indie τύπων - τρέμω για τη
στυλιστική εξέλιξη της ενδυμασίας τους...

γ) οι δίσκοι τους
θα χτυπάνε 60ευρα και τα πρώτα τους ep
και επτάιντσα 100άρια

δ) οι σημερινοί
popsters θα διηγούνται στις νέες γενεές μελαγχολικών ''nerds'' τα ταξίδια τους
στην Αγγλία για ένα τους live, την ιστορική (και επίσης μασωνική, από άποψη
προέλευσης κοσμου) συναυλία τους εν έτει 2009 στο Gagarin, τα secret gigs στο
Λονδίνο και φυσικά θα καταλήγουν στο ότι το καλύτερο live τους ήταν αυτό με τον
λιγότερο κόσμο

ε) ο αριθμός των
λέξεων στα ονόματα των pop bands θα έχουν αυξηθεί εκθετικά. Π.χ. το Τhe English Summer Rain Breaks my
Heart When I Forget my Anorak Back to Home θα
είναι ένα τυπικό όνομα μίας τυπικής indie μπάντας

ζ) ο όρος hipster
θα έχει εκφυλιστεί τόσο που το ''Στο Δρόμο'' θα κάνει ρεκόρ πωλήσεων σε νέα
''αναθεωρημένη'' έκδοση, την επιμέλεια της οποίας θα έχει αναλάβει ο hipster
τρισέγγονος του Κέρουακ

η) και τέλος,
ακόμα κάποιοι θα ελπίζουνε σε μία επανένωση των Smiths

2011:
Στο όχι και τόσο διακριτό παρόν:

α) οι The Pains
of Being Pure at Heart, πέντε δηλαδή καλόπαιδα εξ Αμερικής που διάλεξαν για όνομα
τον τίτλο ενός (ακυκλοφόρητου φυσικά) παιδικού παραμυθιού, αποτελούν μακράν το
σημαντικότερο ποπ γκρουπ στη μετά Belle and Sebastian εποχή

β) οι Pains ήδη
μετράνε: ένα LP(s/t) και ένα EP (higher than the stars) που σε 20 χρόνια θα
θεωρούνται masterpiece του είδους, για τον πολύ απλό λόγο ότι τις επιρροές τους
(Jesus & Mary Chain, The Field Mice και φυσικά Smiths), σε αντίθεση με το
σωρό απ΄τα indiepop groups, τις εξέλιξαν αισθητικά Δημιούργησαν έτσι τραγούδια
που όχι μόνο τα ξεχωρίζεις μεταξύ τους, αλλά αποστηθίζεις και τους στίχους...
Ένα LP ήταν πάντα το δύσκολο χαρτί της ποπ.. Σε αντίθεση με τα 7ιντσα που
μπορούσαν να σε κάνουν θρύλο. Οι Pains όμως είναι συγκρότημα του Lp. Και η
ακρόαση του δεύτερου τους δίσκου, ονόματι Belong, είναι αυτή που το επιβεβαιώνει

Οι επιρροές δεν άλλαξαν (ίσως να προστέθηκαν νέες), ούτε και
τα labels (Slumberland για την Αμερική και Fortuna Pop! για τους Εγγλέζους). Ο
ήχος άλλαξε. Η αισθητική για μία ακόμα φορά εξελίχθηκε με αποτέλεσμα το Belong
να αποτελεί ουσιαστικά την πιο pop(ular) εκδοχή του indie. Καθοριστικό ρόλο
έπαιξε και η επιλογή των Flood και Αlan Moulder για παραγωγή και μίξη. Όταν
και οι δύο μαζί έχουν συνεργασίες από Jesus & Mary Chain και The Sound
μέχρι U2 και Smashing Pumpkins - ακόμα και με τους Against Me! - γίνεται εύκολα
κατανοητό ότι το αποτέλεσμα δε θα ικανοποιήσει μόνο τους μη απαιτητικούς.
Αυτούς δηλαδή που ουσιαστικά περιμένουν ν' ακούσουν μία επανάληψη του πρώτου
δίσκου. Οι TPOBPAH όμως, κόντρα στην μάζα και σαν άλλοι Field Mice βαριούνται
την επανάληψη. Αντιθέτως, ηδονίζονται με το πειραματισμό. Πάντα βέβαια στα όρια
της ποπ κουλτούρας, γι' αυτό και μέσα απ' το ομορφότερο και καταληκτικό κομμάτι
του δίσκου ομολογούν ότι ''όταν οι άλλοι
κάναν ναρκωτικά, αυτοί κάναν έρωτα''. Στίχος συσπείρωσης και απάντησης,
ίσως, σε μία γενιά που ακόμα πιστεύει ότι το χασίς είναι παράνομο - άρα και
επανάσταση...

Από στίχους άλλο τίποτα! Απλά πράγματα, αλλά έξυπνα
γραμμένα. Όπως και η
καλή ποπ εξάλλου."She was the
heart in your heartbreak, she was a miss in your mistake". Κι όμως, λίγοι θα μπορούσαν
να γράψουν αυτόν τον τόσο απλό στίχο και πόσω μάλλον να το κάνουν το ένα απ' τα
πιο catchy single της χρονιάς. Φυσικά δε λείπει και άλλη μία παραπομπή στους
Field Mice (ή στον Ηarvey Willams;) με το my terrible friend να χαμογελά, αυτή
τη φορά στο Fabulous Friend (ή στο Μy Dearest Friend;). Κάπου εκεί προστίθενται
ιδανικά και τα synths και κάπου εκεί, όπως πολύ πετυχημένα είπε ένας φίλος, σου
σκάνε και εικόνες Cure ποπ αθωότητας... Μήπως οι καινούργιες επιρροές που
λεγαμε; Μας είχαν προϊδεάσει εξάλλου και με το περσινό b-side "Lost
saint". Μέσα σε όλα αυτά προστίθεται και το "Anne with an e" και
κάπως έτσι αποκαλύπτεται πλήρως το μεγαλείο των Pains. Σταδιακή κορύφωση - σαν
εκείνες τις στιγμές έρωτα - κιθάρες βγαλμένες απο μελωδίες που τις αδικείς
λέγοντας τις indie, η τόσο κλασική πια τυμπανοκρουσία που κάθε φορά σε συγκινεί
το ίδιο και ''Let's go out tonight and do
something that's wrong cuz I don't feel alright when disaster gone''.

Τελικά το πιθανότερο είναι να απογοητευθούν από το "Belong" μόνο οι σκληροπυρηνικοί
popsters. Αυτοί που περιμένουν αντίστοιχη "βαβούρα" με τον πρώτο
τους. Όμως τέτοιοι ήχοι μία φορά γράφονται (και πολλές ανακυκλώνονται). Οπότε
όλοι οι προαναφερθέντες, ικανοποίηση μικρή θα πάρουν. Κι αυτό γιατί υπάρχει και
το "Τoo tough" που κάλλιστα θα μπορούσε να ήταν στη θέση του
"Stay alive" στον πρώτο δίσκο, αλλά και το "girl of 1000
dreams" κάπου χαμένο στις κιθάρες των Jesus & Mary Chain και στους
στίχους των Wham!. Τώρα για το Βelong που ανοίγει το δίσκο τι να πω; Θα το πάρω
ως άνοιγμα της indiepop στους fans των Smashing Pumkins...

Μήπως τελικά αυτός είναι ο λόγος ύπαρξης των The Pains of
Being Pure at Heart; Ή μήπως αυτό είναι το μεγάλο ατού τους; Το ότι δηλαδή δεν
απευθύνονται σε ένα περιορισμένο κοινό, αλλά σε ένα απεριόριστα alternative
χώρο;

Yγ.: Αξίζει να αναφερθεί ότι πολύ σημαντικό ρόλο στο να
δράσουν μουσικά οι Pains έπαιξαν δύο υπέροχα και πραγματικά παιδιά της ποπ, ο
Xρίστος Καλύβας και η Mαριάνθη Μακρά (συγγραφείς του Χρυσαλιφούρφουρου), οι οποίοι μέσω της δισκογραφικής Atomic Beat  που έχουν στο Λονδίνο, κυκλοφόρησαν, αν
δεν κάνω λάθος, το δεύτερο και συλλεκτικό πλέον 7'' των Pains, όταν ακόμα ήταν
αγνωστοι..

Rating: 8,5 / 10
Ιωάννης Κούσης

 {youtube}xPOTCoBd1g8{/youtube}