Patrick Wolf - The Bachelor

1.Kriespiel 2.Hard times 3.Oblivion 4.The Bachelor 5.Damaris 6.Thickets
7.Count Of Casualty 8.Who Will? 9.Vulture 
10.Blackdown 11.The Sun Is Often Out 12.Theseus 13.Battle 14.The
Messenger

1 June 2009 - Bloody Chamber Music

Καινούριο album (σχεδόν καινούριο δλδ, αργήσαμε μερικούς μήνες την δισκοκριτική) για τον 26χρονο Patrick μετά από την προηγούμενη του
δουλειά που κυκλοφόρησε πριν από περίπου δύο χρόνια. Tίτλος; The
Bachelor. Ο Βρετανός Patrick Wolf
είναι γνωστός
για τρία κυρίως πράγματα. Το πρώτο είναι ότι συνδυάζει ένα κράμα ηλεκτρονικών beats
και
παραδοσιακών οργάνων, όπως βιολί, βιόλα, πιάνο και κρουστά που συνηθίζει να τα
χειρίζεται όλα αυτός. Το δεύτερο είναι ότι έχει δηλώσει ανοιχτά τις bisexual τάσεις
του. Μάλιστα έχει ξυλοκοπηθεί λόγω ενός δημόσιου φιλιού με το αγόρι του σε
κάποια συναυλία της Madonna από σεκιουριτάδες( καλά δεν έβλεπε και live
ton Burzum μετά την αποφυλάκισή
του..) Και το τρίτο fact είναι ότι είναι ένας
καλλιτέχνης που πλάθει εικόνες, πλασάρει το image του με τον καλύτερο δυνατό
τρόπο και δημιουργεί ένα είδος μόδας. Στοιχεία πάνω του-από τον τρόπο που
τραγουδάει ως την εικόνα του εν γένει-υπάρχουν από τον David Bowie,
τον Marc Almond, τον Dave
Gahan ακόμα και τον Klaus Nomi. Έχει
ακόμα ακουστεί ότι είναι ο στυλιστικός προπομπός της Lady Gaga (no
comment).

Ο
νέος δίσκος κινείται σε μονοπάτια alternative, folk με αρκετές synthpop και
ηλεκτρονικές καταβολές (Α ρε Alec! Aka Alec
Empire από Atari Teenage
Riot)

Τον
δίσκο ανοίγει το ολίγον τι φουτουριστικό Kriespiel, instrumental, σε βάζει στο κλίμα του
οδυνηρού και συνάμα ελπιδοφόρου παραμυθιού του Wolf. Ακολουθεί το δεύτερο single
του album,
Hard Times, με έναν τ-ρ-ο-μ-ε-ρ-ά
εθιστικό ήχο που πιθανότατα λατρεύεις να μισείς. Πιο pop σε σχέση με το συνολικό
ήχο και μεγάλο hitάκι στα clubs της Μεγάλης Βρετανίας. Το video
είναι επίσης
καλό, με έναν Patrick εκκεντρικό(κλασσικά) και με νέο ξανθό look στο μαλλί. Ναι ,ναι αυτή
ακριβώς την απόχρωση που βλέπεις συνεχώς στο δρόμο και σου θυμίζει παρακμιακό
μπουζουκτσίδικο της Εθνικής. Φυσικά και ο κατάλληλος cyber-psychedelic-90's-φωτισμός.
Ένα όμορφο χαρωπό πανηγυράκι. "Time for
some revolution!" Το επόμενο κομμάτι έχει
τον τίτλο Oblivion, αρκετά ενδιαφέρον μουσικά, παραδοσιακό και
«μοντέρνο» συναντιούνται για άλλη μια φορά με τη σύμπραξη της ηθοποιού Tilda
Swinton.

Ακολούθως
το The Bachelor με έναν Patrick
να επιμένει
ότι δεν θα παντρευτεί ποτέ. "Noone will
wear my silver ring" μας
λέει κάτω από τόνους folk σε ένα τραγούδι που
θυμίζει ιστορίες που διηγούνται λαοί του Βορρά. Αφηγηματικό ύφος με την ελαφριά
επιρροή του Nick Cave να υποβόσκει κάπου μέσα
στο άσμα, βέβαια χωρίς το dark mood
που διακρίνει
τον καλλιτέχνη. Το Damaris μιλά για μία αθίγγανη
κοπέλα που ερωτεύτηκε τον γιο ενός εφημέριου, ο οποίος λόγω της καταγωγής της
δεν τον πάντρευε μαζί της με αποτέλεσμα την αυτοκτονία της κοπέλας. Ένα
συγκινητικό τραγούδι με τα βιολιά στην πρώτη γραμμή και τα choir
φωνητικά να
προκαλούν αίσθηση.

Επόμενο
κομμάτι το Thickets. Όμορφο, νοσταλγικό και για δεύτερη φορά με τα
φωνητικά της Tilda Swinton. Σε μαγεύει, σε ταξιδεύει
κάπου αλλού( πιθανότατα στην Ιρλανδία) με μουσική που σου θυμίζει Enigma
και μπορεί να
σε χαλαρώσει πλήρως. Μην κοιμηθείς όμως.. έπεται συνέχεια.. Στο Count
Of Casualty βλέπουμε τον ηλεκτρονικό
ήχο να δένει για άλλη μια φορά με τα χορωδιακά φωνητικά και τα έγχορδα σε μία
εκστρατεία κατά της τεμπελιάς και της ρουτίνας. Συμπαθητικό αλλά στο τέλος
μπορεί να σε κουράσει λίγο.

Το
Who Will? είναι ένα τραγούδι που
μιλάει για τον απόλυτο έρωτα που όλοι θέλουμε να βιώσουμε με ελαφρώς
απελπισμένο attitude στιχουργικά. Minimal και ξεκάθαρο το όλο concept
αν μη τι
άλλο. Το πρώτο single του album ήταν το Vulture. Synthpop noises,
distorted vocals και ένα s/m
σκηνικό που
το καθιστούν για μένα από τα κορυφαία του. Και είπαμε έχουμε τη βοήθεια του Alec
Empire..Δεν γίνεται να είναι κακό. Και εδώ το video είναι
must.

Πιανάκι
και Blackdown. Πολύ πολύ καλό, με όμορφα φωνητικά και ένα
κλείσιμο στο τελευταίο λεπτό που θα σου προκαλέσει αίσθηση. "Desire, despair and death, I challenge thee as I walked up on
blackdown" Όπως είπε ο ίδιος "It's a song about growing up". Το The Sun
Is Often Out
είναι ο
τίτλος μίας ποιητικής συλλογής του Stephen Vickery,
ενός ποιητή που αυτοκτόνησε εξαιτίας της κατάθλιψης που αντιμετώπιζε. Ο
τελευταίος ήταν προσωπικός φίλος του Patrick και προφανώς το τραγούδι
είναι αφιερωμένο σε αυτόν. Λυπητερό και διαποτισμένο με γκρι αποχρώσεις σε downιαζει
λίγο αλλά αξίζει τον κόπο. Από τα πιο ξεχωριστά του Bachelor.

Η
ιστορία του Θησέα, της Αριάδνης και του Μινώταυρου επηρέασαν τον κύριο Wolf
για το Theseus.
Σε σημεία ίσως παραλληλίζει τον Θησέα με τον ίδιο(???). Όχι κάτι το ιδιαίτερο
σαν άκουσμα πάντως. Το Battle μου άρεσε πολύ γιατί είναι
πολύ δυνατό μουσικά και σου μένει. Θα το ακούσεις πολύ ευχάριστα σίγουρα. Οι
στίχοι του επίσης είναι πολύ δυναμικοί και έχουν μία δόση από την όλη revolutionary τακτική
του ίδιου(και φυσικά ενάντια στον συντηρητισμό και την ομοφοβία για άλλη μία
φορά).Το The Messenger κλείνει το album
αλλά για μένα
είναι απλά ένα αδιάφορο κομμάτι. Ίσως και αυτό που μου άρεσε λιγότερο από όλα.

Το album είναι αρκετά ενδιαφέρον με κάποια πολύ δυνατά σημεία. Άκουσε
το και θα συνειδητοποιήσεις-αν δεν το έχεις κάνει ήδη-ότι ο Patrick
Wolf το χει. Έχει αυτή την ικανότητα να σε κάνει τουλάχιστον να τον
συμπαθήσεις μέσα από την πολύπλευρη προσωπικότητά του και να θέλεις να μπεις
μέσα στο surreal κόσμο που βγάζει μέσα από τη μουσική του. Ένα νοητό ταξιδάκι
είναι και μπορείς να το κάνεις από τον καναπέ του σπιτιού σου. Try it.

Rating: 7,3 / 10
Αλέξανδρος Πόπης

Patrick Wolf - hard times video

 {youtube}VH5vgng9LAg{/youtube}