Στο ενδιάμεσο του πρόβας λίγο πριν την εμφάνισή του στο Flensburg της βόρειας Γερμανίας, η συνομιλία μου με τον Peter Heppner, τη μια από τις τρεις (στην ιστορία) ‘ψυχές' των Wolfsheim , ήταν μια κουβέντα με ευγενή χαρακτηριστικά η οποία παρ' όλη τη χρονική πίεση που ασκούσαν τα δεδομένα της στιγμής, δεν απέκτησε ούτε για ένα δευτερόλεπτο πιεστική διάθεση και δεν περιείχε την παραμικρή νύξη περιορισμού του χρόνου...Ο ευγενέστατος και καλοδιάθετος Peter Heppner, τον οποίο είχα την τύχη να δω ζωντανά με τους Wolfsheim στο παρελθόν και που σε μερικές μέρες θα εμφανιστεί ζωντανά για πρώτη φορά ως σόλο καλλιτέχνης στο Gagarin, ακούγεται αρκετά διπλωματικός στις απαντήσεις του σε ερωτήσεις που αφορούν πολύ συγκεκριμένα θέματα (προφανώς περιμένει να λήξουν τα δικαστήρια με τον Markus και μετά να αρχίσει το θάψιμο εκατέρωθεν...), ενώ τον διακρίνει ένα αίσθημα δικαίου ως επαγγελματία μουσικού, το οποίο δε συναντιέται εύκολα στις μέρες μας...

Η πρώτη μου ερώτηση έχει να κάνει με το προσωπικό σου άλμπουμ με τίτλο ‘Solo'. Κατά τη γνώμη μου, αυτή η δουλειά έχει αρκετά στοιχεία που μας παραπέμπουν σε τραγούδια των Wolfsheim, όμως ταυτόχρονα έχει και μοναδικά, ξεχωριστά στοιχεία. Να θεωρήσουμε πως το ‘Solo' αποτελεί ένδειξη των επερχόμενων άλμπουμ σου?

Peter Heppner: Αλήθεια? Θυμίζει Wolfsheim? Χμμ, η αλήθεια είναι πως δεν έχω την παραμικρή ιδέα για το πώς θα είναι οι επόμενες δουλειές μου, κυρίως γιατί, κάθε άλμπουμ ανεξάρτητα από το ποιοί είναι οι συντελεστές του ή σε ποιά μπάντα ανήκει, είναι κάτι σαν μια ‘φωτογραφία' του παρόντος και αντανακλά όλ' αυτά με τα οποία ασχολείται κανείς εκείνη τη στιγμή. Επίσης, βλέπω τα πράγματα διαφορετικά, για παράδειγμα, εσένα κάποια κομμάτια του άλμπουμ σου θυμίζουν τους Wolfsheim, ενώ εγώ θεωρώ πως τα τραγούδια δεν παραπέμπουν στους Wolfsheim, επομένως υπάρχουν διαφορετικές απόψεις για το ‘Solo' και έτσι κι εγώ δε μπορώ να πω αν οι επόμενες δουλειές θα είναι όπως περιμένει κανείς βάσει των όσων έχει εισπράξει από το άλμπουμ.

Το επόμενο άλμπουμ μου, το οποίο δουλεύω αυτόν τον καιρό, έχω την αίσθηση ότι θα είναι περισσότερο ακουστικό παρά ηλεκτρονικό. Αλλά πάλι αυτό, είναι απλά μια εκτίμηση της στιγμής.

Είπες πριν ότι κάθε άλμπουμ είναι αποτέλεσμα των όσων συμβαίνουν στη ζωή σου κάθε φορά. Αποτελεί λοιπόν η ζωή σου πηγή έμπνευσης ή έχεις κι άλλες επιρροές? Για παράδειγμα παρατήρησα πως σχεδόν σε όλα τα τραγούδια του ‘Solo', οι στίχοι είναι κατά κάποιο τρόπο προσωπικοί και φαίνεται να απευθύνονται σε συγκεκριμένους ανθρώπους. Ισχύει κάτι τέτοιο? Ένα από τα κομμάτια αυτά είναι το ‘I hate you', το οποίο είναι το πρώτο κομμάτι που μου δημιουργεί ταυτόχρονα τόσο έντονα συναισθήματα χαράς και θυμού ταυτόχρονα.

Peter Heppner: Ναι πράγματι, το ‘Solo' είναι πιο προσωπικό άλμπουμ σε σχέση με τα προηγούμενα, ίσως γιατί ήταν η πρώτη φορά που ήμουν ο αποκλειστικός υπεύθυνος για το περιεχόμενό του για το οποίο αποφάσισα μόνος μου. Είναι μια δουλειά που αφορά εμένα, δεν προέκυψε από κάποιου είδους συνεργασία. Βέβαια μια δουλειά απαιτεί σύμπραξη διάφορων ανθρώπων (μουσικοί, παραγωγοί κλπ) και δεν βγαίνει από έναν μόνο άνθρωπο, απλά τις πολύ κρίσιμες αποφάσεις για το ‘Solo' τις πήρα μόνος μου.

Ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια είναι το ‘Vorbei' στο οποίο παρατήρησα ότι οι μελωδίες από τα κρουστά, τα έγχορδα και τα πλήκτρα συνδυάζονται με πολύ ενδιαφέρον τρόπο με τη φωνή σου, η οποία είναι από μόνη της ένα ξεχωριστό μουσικό όργανο. Το αποτέλεσμα είναι, όλο το κομμάτι να έχει τρομερή ενέργεια και δυναμική....

Peter Heppner: Γνώρισα μια ομάδα μουσικών παραγωγών στη Γερμανία που ονομάζεται ‘Drei Jungs' (ή αλλιώς ‘Οι τρεις άντρες' ) οι οποίοι έχουν κάνει πολύ ωραίες δουλειές στην ηλεκτρονική μουσική και τους οποίους βρήκα πολύ ενδιαφέροντες. Αυτή η ομάδα έγραψε τη μουσική για το τραγούδι, το άκουσα, μου άρεσε πάρα πολύ, θεώρησα ότι ταιριάζει πολύ στο ‘Solo' και αποφάσισα να το εντάξω. Μου άρεσε πολύ ο ήχος του. Είναι ένα κομμάτι ηλεκτρονικό, στο οποίο κάνουν πολύ περίεργα πράγματα με τα ντραμς και μου άρεσε αυτό. Κάναμε τρία κομμάτια μαζί με αυτή την ομάδα για το άλμπουμ, το ‘Alleinesein', ‘Vorbei' και άλλο ένα το οποίο δε θυμάμαι αυτή τη στιγμή.

Στο τραγούδι 'Being me' είναι σαφές ότι το να μένει κανείς πιστός στα προσωπικά του ιδανικά είναι ίσως το πιο σημαντικό πράγμα για'σένα. Πώς αντανακλάται αυτό στη μουσική των άλμπουμ σου και συνολικά στην καριέρα σου? Έχει χρειαστεί να κάνεις συμβιβασμούς σε ζητήματα κρίσιμα για'σένα στη μουσική σου καριέρα?

Peter Heppner: Πάντα προσπαθώ να μην κάνω κανένα συμβιβασμό γιατί συνέχεια σκέφτομαι ‘αυτή είναι η μουσική μου, αυτός είναι ο προσωπικός μου τρόπος να εκφράζομαι' πράγμα το οποίο δεν συνάδει με οποιοδήποτε συμβιβασμό, γιατί πώς να κάνω συμβιβασμούς για κάτι που αφορά αποκλειστικά τον εαυτό μου? Πάντα  με αυτόν τον τρόπο σκεφτόμουν για το κομμάτι της δουλειάς που έκανα εγώ και το οποίο, πάντα είχα τη επίγνωση, ότι ήταν ένα μέρος μόνο της συνολικής δουλειάς ενός άλμπουμ. Εγώ όμως ήμουν πάντα ο συνθέτης των στίχων. Μόνο σε ό,τι αφορούσε τους υπόλοιπους μουσικούς με τους οποίους συνεργαζόμουν χρειάστηκε να κάνω κάποιους συμβιβασμούς σε επιμέρους καλλιτεχνικά ζητήματα. Όμως σε ό,τι αφορά στους στίχους και τα νοήματα των τραγουδιών μου, εκεί δεν υπάρχει χώρος για συμβιβασμούς.

Ποιες είναι οι μουσικές επιρροές σου? Ποιος από τους αγαπημένους σου μουσικούς σε έχει επηρεάσει περισσότερο?

Peter Heppner: Αυτό είναι εξαιρετικά δύσκολο να το απαντήσω γιατί ακούω πολλά και διαφορετικά είδη μουσικής, επομένως δε μπορώ να πω αν μ' έχει επηρεάσει ο Mozart, ο Beethoven , ο Jimi Hendrix ή κάποιος πιο σύγχρονος. Έχω ακούσει πάρα πολύ μουσική και πολύ εντατικά από τη δεκαετία του '80 και μετά, οπότε μιλάμε για πάνω από 30 χρόνια. Γι' αυτό δε μπορώ να αναφέρω ένα ή δύο ονόματα χωρίς να μιλήσω και για όλα τα υπόλοιπα που έπαιξαν ρόλο. Με έχουν εμπνεύσει πάρα πολλά και διαφορετικά πράγματα. Δύο μουσικούς των οποίων έχω παρακολουθήσει όλες τις δουλειές τους είναι ο Peter Murphy από τους Bauhaus και ο David Sylvian των ‘Japan'. Μου αρέσουν πολύ και οι δύο μουσικοί και ο τρόπος που εκφράζονται είναι ιδιαίτερος και ξεχωριστός, αλλά σίγουρα δε μπορώ να πω ότι αυτοί οι συγκεκριμένοι με έχουν επηρεάσει περισσότερο γιατί δεν το πιστεύω αυτό.

Ας μιλήσουμε λίγο για την επερχόμενη συναυλία σου στην Ελλάδα τον Οκτώβριο. Ήδη γνωρίζεις ότι είσαι πολύ δημοφιλής στο ελληνικό κοινό. Ανυπομονείς γι' αυτό το live?Τί θυμάσαι πιο έντονα από την τελευταία σου συναυλία στην Ελλάδα?

Peter Heppner: Α φυσικά, η τελευταία μου συναυλία στην Ελλάδα ήταν με τον Schiller. Ήταν ένα πολύ ωραίο live, είχαμε παίξει με τους Depeche Mode και ήταν σε ανοιχτό χώρο. Μου αρέσει πολύ η Ελλάδα και ειλικρινά ανυπομονώ να την επισκεφτώ ξανά . Δυστυχώς δε μπορώ να μείνω παραπάνω από μια μέρα ενώ θα ήθελα γιατί πιστεύω πως για μια επίσκεψη στην Ελλάδα πρέπει κανείς να αφιερώσει παραπάνω από μια, ημέρες.

Σε ό,τι αφορά τις συνεργασίες σου με άλλους μουσικούς όπως για παράδειγμα με το Schiller, τον Paul van Dyk, τους Goethes Erben, τους Umbra et Imago στο παρελθόν, το Joaquim Witt κλπ. Ποιά είναι η αγαπημένη σου και για ποιό λόγο?

Peter Heppner: (αυθόρμητο γέλιο)  Αν υπήρχε αγαπημένη συνεργασία δε θα σας την έλεγα γιατί δε θα ήταν δίκαιο για τους υπόλοιπους μουσικούς. Είχα διαφορετικούς λόγους για τους οποίους έχω κάνει όλες αυτές τις διαφορετικές μεταξύ τους συνεργασίες στο παρελθόν και όλες είναι σημαντικές και αυτό έχει μεγαλύτερη αξία από το να αναφέρω ποιά από αυτές προτιμώ περισσότερο. Σε όλες έδωσα το 100% του εαυτού μου.

Ναι, συμφωνώ μαζί σου γιατί πιστεύω πως σε κάθε μια από αυτές τις συνεργασίες σου έδωσες και από ένα ξεχωριστό κομμάτι του εαυτού σου εκφραζόμενος με διαφορετικό τρόπο κάθε φορά, πράγμα που τελικά τις διαφοροποιεί μεταξύ τους και τις κάνει μοναδικές. Επομένως πιστεύω ότι και το κοινό θα δυσκολευόταν να διαλέξει κάποια από τις δουλειές αυτές ως την πιο αγαπημένη του.

Peter Heppner: Ναι συμφωνώ σε αυτό. Είναι πολύ ωραίο να συνεργάζεται κανείς με άλλους μουσικούς γιατί μπορεί να κάνει πράγματα τα οποία δεν υλοποιούνται όντας σ' ένα συγκρότημα, γιατί με το συγκρότημα υπάρχει μια ιστορία και λόγω αυτής υπάρχουν απαιτήσεις οι οποίες πρέπει να ικανοποιηθούν. Συνεργαζόμενος με άλλους ανθρώπους, μπορεί ένας μουσικός να υλοποιήσει διαφορετικά πράγματα τα οποία δεν έχει ξανακάνει στο παρελθόν και έτσι να  δοκιμάσει τον εαυτό του και να διευρύνει τους ορίζοντές του. Με αυτόν τον τρόπο μαθαίνει συνεχώς, πράγμα το οποίο είναι πολύ σημαντικό για την πρόοδο ενός καλλιτέχνη.

Η επόμενη ερώτηση έχει να κάνει με τη συνεργασία σου με τη Warner. Έχεις κάποια ξεχωριστή εμπειρία να μοιραστείς μαζί μας σε σύγκριση με την συνεργασία σου με τη Strange Ways?

Peter Heppner: Χμμ, είναι αρκετά δύσκολο να το απαντήσω αυτό γιατί η μουσική βιομηχανία έχει αλλάξει ασύλληπτα τα τελευταία 5-10 χρόνια και συνεχίζει να υφίσταται μεταβολές. Έτσι όποια προβλήματα έχει κανείς, είναι κοινά είτε βρίσκεται σε μια μεγάλη δισκογραφική εταιρεία είτε σε μια μικρότερη και ανεξάρτητη. Όλοι έχουμε τις ίδιες δυσκολίες και όλες οι καταστάσεις που προκύπτουν είναι πρωτόγνωρες για όλους, γι'αυτό δε μπορώ να επισημάνω κάτι το εξαιρετικό στη συνεργασία μου με τη Warner.

Σε ό,τι αφορά τη σχέση σου σήμερα με το Markus. Πώς θα τη χαρακτήριζες? Έχεις παρακολουθήσει τη δουλειά του τελευταία? Ποιο είναι κατά τη γνώμη σου το καλύτερο άλμπουμ των Wolfsheim?

Peter Heppner: (σιωπή και ακατάληπτοι ήχοι διάρκειας 1' παρ' όλ'αυτά...ευγενέστατη απάντηση)... Να το θέσω έτσι. Ουδέν σχόλιο για τη σχέση μου με το Markus και την παρούσα κατάσταση των Wolfsheim αυτή την περίοδο. Θα μπορούσα να πω ότι το τελευταίο άλμπουμ των Wolfsheim, το Casting Shadows, είναι το πιο αγαπημένο μου.

Κάπου διάβασα ότι έχεις μια κόρη. Είναι αλήθεια? Έχει έρθει σε καμία συναυλία σου? Θα έρθει στην Ελλάδα?

Peter Heppner: (γέλιο) Ναι είναι αλήθεια. Φυσικά και έχει έρθει και μάλιστα σε αρκετές συναυλίες μου. Φέτος ξεκίνησε το σχολείο καθότι είναι 6 χρονών  και της αρέσουν πολύ τα τραγούδια μου τα οποία χορεύει και τραγουδάει. Ήδη με ρώτησε αν μπορώ να γράψω ένα κομμάτι για' κείνη γιατί θέλει να ανέβει στη σκηνή μαζί μου να τραγουδήσει. Δεν ξέρω αν είναι καλή ιδέα, ίσως να περιμένουμε λίγα χρόνια ακόμα. Η ίδια μάλιστα μου έχει πει ότι είναι πρόθυμη να περιμένει λίγο ακόμα μέχρι να γίνει 10 χρονών και μετά να τραγουδήσει μαζί μου. ( γέλιο εκατέρωθεν)

Η τελευταία μου ερώτηση έχει να κάνει με την πρόσφατη επιστροφή διάφορων ιστορικών synth pop συγκροτημάτων όπως οι OMD, οι Human League, οι Alphaville κ.α Ποιά είναι η γνώμη σου γι' αυτό?

Peter Heppner: Η αλήθεια είναι πως έχω πολύ συγκεκριμένη γνώμη για αυτά τα πράγματα γιατί ξέρω πως οι περισσότερες από αυτές τις επανενώσεις συγκροτημάτων, γίνονται γιατί αδυνατούν πλέον να πουλήσουν άλλους δίσκους. Στο παρελθόν έβγαλαν ορισμένα άλμπουμ που έκαναν πωλήσεις για κάποια χρόνια, από τις οποίες μπορούσαν να επιβιώσουν. Αυτό όμως πλέον δε συμβαίνει γιατί οι παλιοί δίσκοι δεν πωλούνται και αυτός είναι ο λόγος που η πλειοψηφία αυτών των συγκροτημάτων επανεμφανίζεται. Θεωρώ πως είναι θλιβερό όσον αφορά την αιτία για την οποία συμβαίνει αυτό, αλλά είναι κάτι θετικό και σίγουρα εξαιρετικό για το κοινό.

Ναι νομίζω πως συμφωνώ κι εγώ με τη δική σου οπτική κυρίως σε ό,τι αφορά την ηθική και αξιοπρέπεια που ίσως πρέπει να διέπει τέτοιες ιστορικές μπάντες μετά από τόσα χρόνια μουσικής καριέρας. Ευχαριστώ πάρα πολύ  γι' αυτή τη συζήτηση ιδίως λίγη ώρα πριν τη συναυλία σου. Εύχομαι καλή επιτυχία στο live σου και ανυπομονούμε να σε δούμε στην Ελλάδα σύντομα.

Peter Heppner: Κι εγώ ευχαριστώ πολύ και ανυπομονώ να έρθω στην Ελλάδα.

Συνέντευξη:  Nάντια Σαββοπούλου

contribution: Κώστας Μπρέλλας