Όταν το 1983 διαλύθηκαν οι Bauhaus, έχοντας κυκλοφορήσει τον πιο ενδιαφέρον δίσκο της σύντομης καριέρας τους, μια στεναχώρια αρχικά την πήρα. Τα διάφορα projects του Ash, οι solo δουλειές του Peter Murphy (του κορυφαίου ερμηνευτή της γενιάς του κατά τη γνώμη μου) και η πεποίθηση ότι οι συναρπαστικές ιστορίες πρέπει να τελειώνουν στην κορύφωσή τους με έπεισαν ότι ίσως ήταν καλύτερα έτσι όπως έγινε. Οι Bauhaus έγιναν ένας post-punk θρύλος δίπλα σε μπάντες όπως οι Joy Division. Kαι ξαφνικά έρχεται το Coachella και εμφανίζονται ξανά, κάνουν και τουρνέ... Ωραία τα συναυλιακά reunion, έχουν πλάκα. Ομως όταν έσκασε η είδηση και για νέο studio album το 2008 τα πράγματα σοβέρεψαν. Εδώ έχει ζουμί η ιστορία. Καλύτερη ευκαιρία για συνέντευξη δεν υπήρχε, καλέσαμε τον Murphy στο σπίτι του στην Κωνσταντινούπολη και πολύ ευγενικά μας μίλησε για όλα αυτά και αρκετά άλλα... 

• Μου φαίνεται στ’ αλήθεια περίεργο, αλλά το 2008, συζητώ με τον Peter Murphy και η πρώτη μου ερώτηση αφορά το νέο άλμπουμ των Bauhaus! Λοιπόν πρόκειται να κυκλοφορήσει το «Go Away White». Πώς αποφασίσατε, οι τέσσερις σας, να μπείτε στο στούντιο και να ηχογραφήσετε νέα κομμάτια;

  Peter Murphy:  Αν ταξιδέψεις για λίγο προς τα πίσω, θα δεις ότι συναντηθήκαμε για το φεστιβάλ Coachella και αυτό ήταν κάτι όμορφο. Ο διοργανωτής ήθελε στ’ αλήθεια να μας δει να παίζουμε και πάντα έβρισκα ελκυστική την ιδέα να προσπαθήσουμε να βρεθούμε μαζί και να φτιάξουμε καινούρια μουσική. Νομίζω ότι από το ξεκίνημα ακόμα των προβών, η αίσθηση ήταν τόσο ευχάριστη που όλοι νιώθαμε πως θέλαμε να το δοκιμάσουμε και τελικά αποφασίσαμε να το κάνουμε. Αυτό που έγινε ήταν αυθόρμητο κατά μία έννοια αλλά νομίζω πως όλοι θέλαμε να βεβαιωθούμε για τον μεταξύ μας δεσμό και κατά την διάρκεια των προβών πήραμε την απόφαση να προχωρήσουμε. Έτσι έφυγα, ταξίδεψα σε όλο τον κόσμο με τον προσωπικό μου άλμπουμ εκείνο το καλοκαίρι, μετά συγκεντρωθήκαμε ξανά κατά την διάρκεια του χειμώνα και συνεχίσαμε μαζί και τελικά αποφασίσαμε πως θέλαμε να μείνουμε μαζί, να φτιάξουμε ένα άλμπουμ μαζί και να δούμε που θα μας έβγαζε αυτό…

   

•   Όμως με αυτό τον τρόπο ηχογράφησης και με τον αυθορμητισμό σας και δίχως να έχετε κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό σας για την μορφή του τελικού μουσικού αποτελέσματος, βρίσκεις πως όλη αυτή η διαδικασία έχει παρόμοια στοιχεία με τον παλιότερο τρόπο δουλειάς σας;
   

  Peter Murphy: Έχει. Νομίζω πως αυτός ήταν ένας από τους καλύτερους τρόπους δουλειάς μας παλιότερα. Δίχως να συζητάμε πολύ για την ιδέα αλλά με το να είμαστε διαισθητικοί και ενστικτώδεις. Έχεις απόλυτο δίκιο. Αποφασίσαμε να συναντηθούμε και να κλείσουμε ένα χώρο για 2 με 4 βδομάδες, να δουλέψουμε μαζί σαν γκρουπ και να δούμε τι θα συμβεί. Αποδείχτηκε πως ήταν ένα πολύ θετικό χρονικό διάστημα και πολύ ισχυρό για την ακρίβεια…

•   Φαίνεται πως στ’ αλήθεια το απόλαυσες. Είσαι εξίσου ευχαριστημένος με το τελικό μουσικό αποτέλεσμα, με τον ήχο του άλμπουμ; 

  Peter Murphy: Νομίζω ότι η μεγαλύτερη μου χαρά είχε να κάνει με το ψυχικό μας δέσιμο. Ήταν πολύ ευχάριστο το να δουλεύουμε μαζί και το να αφήσουμε πίσω το παρελθόν, ήταν κάτι πολύ θετικό. Το αποτέλεσμα (η μουσική) έβγαινε τόσο γρήγορα, και αυτό ήταν πολύ συναρπαστικό και διακεδαστικό συνάμα.

•   Το «Go Away White» είναι πλέον έτοιμο και πρόκειται να κυκλοφορήσει, αλλά τι είδους αντιδράσεις περιμένεις από έναν παλιότερο θαυμαστή των Bauhaus και από κάποιον που, ας πούμε, δεν έχει ακούσει ποτέ την μουσική σας;
   

  Peter Murphy: Νομίζω πως είναι μια δύσκολη απάντηση αυτή γιατί ποτέ δεν μπορείς να μαντέψεις την άποψη κάποιου, του κοινού ή οποιουδήποτε το ακούσει. Νομίζω όμως ότι το album ξεχωρίζει λόγω του ότι έχει μια «ωμή» ποιότητα. Δεν νομίζω πως είναι ακουστικά όμοιο ή σχετίζεται με οποιοδήποτε τρόπο με ό,τι έχουμε κάνει στο παρελθόν, έτσι νομίζω ότι θα μας αντιμετωπίσουν όπως οποιοδήποτε άλλο γκρουπ που είχε ένα κάποιο κοινό στο παρελθόν. Ίσως βέβαια έχουν κάποιες προσδοκίες και ενδεχομένως δεν θα τους αρέσει αν βασιστούν σε ότι τους ελκύει τώρα. Στ’ αλήθεια δεν ξέρω τι μπορεί να συμβεί. Το «Go Away White» ουσιαστικά στέκεται σαν μια καλή αποτύπωση της ενέργειας που έχουμε σαν γκρουπ και έχει πολλά θετικά στοιχεία μέσα του, είναι τόσο παιχνιδιάρικο… 

•   Απ’ όσο γνωρίζω δεν πρόκειται να υπάρξουν συναυλίες με αφορμή αυτή την νέα κυκλοφορία, γιατί έτσι; 

  Peter Murphy: Νομίζω πως έχουμε περιοδεύσει για αρκετά μεγάλο διάστημα με το παλιότερο υλικό μας και φτάσαμε στο σημείο εκείνο που όλη αυτή η πίεση μας κούρασε στ’ αλήθεια. Παίζαμε και ξαναπαίζαμε τα ίδια sets για ένα χρόνο περίπου κι έτσι χρειαζόμασταν να προχωρήσουμε. Υπήρχαν μικροδιαφορές μεταξύ μας και είχαμε και τις προσωπικές μας καριέρες. Αυτή η ασταθής κατάσταση μας επηρέασε και νομίζω πως το σωστότερο ήταν να σταματήσουμε, ειλικρινά.

•   Πώς αισθανόσουν κάθε φορά που έπαιζες τα παλιότερα κομμάτια σας όπως το «Bella Lugosi’s Dead» ή το «Silent Hedges» με τους παλιόφιλους σου μέσα από το γκρουπ ύστερα από τόσα πολλά χρόνια; Νομίζω πως πρέπει να ήταν μια τρομερή εμπειρία τόσο για σένα όσο και για τους θαυμαστές… 

  Peter Murphy: Ναι. Νομίζω πως όλοι συμβάλλαμε με κάποιο στοιχείο και ήταν καλό να μπορείς να βλέπεις και κάτω από την επιφάνεια. Αναπολώντας το παρελθόν, υπήρξαν στιγμές που ειλικρινά νοιώθαμε πως πρέπει να «ζήσουμε» την κάθε στιγμή της παράστασης και να την κάνουμε ένα σημαντικό συμβάν. Έτσι τα τραγούδια λειτουργούσαν σαν ένα όχημα και δημιουργούσαν μια πολύ δυνατή εμπειρία κατά τη διάρκεια της συναυλίας. Κάποιες στιγμές είναι σαν να λανσάρουμε ξανά παλιές ιστορίες που ίσως θα έπρεπε να είχαμε αφήσει πίσω μας. Όμως μόλις σταματήσεις, εξαναγκάζεσαι να σταματήσεις ακόμα και να σκέφτεσαι το παρελθόν και κοιτάς μπροστά. Κι έτσι σου απομένει το να συγκεντρώνεσαι στο τώρα και να καταφέρεις να κάνεις το τώρα να συναντήσει την «παράσταση»…

•   Εδώ στην Αθήνα, σε έχουμε δει ζωντανά δυο φορές. Μια φορά το 1983 με τους Bauhaus σε ένα γήπεδο μπάσκετ και το 2005 κατά τη διάρκεια της «Unshattered Tour». Θυμάσαι κάτι από εκείνες τις συναυλίες; 

  Peter Murphy: Βεβαίως και θυμάμαι! Θυμάμαι και τις δύο συναυλίες. Περισσότερο βέβαια την πιο πρόσφατη, την δικιά μου, που αρχικά επρόκειτο να παίξουμε σε ένα φεστιβάλ και φτάσαμε στην Αθήνα και τότε οι διοργανωτές είπαν «Είχαμε ένα προβληματάκι». Τελικά καταλήξαμε να παίζουμε σε ένα πολύ μικρό χώρο αλλά ήταν μια υπέροχη παράσταση και την απόλαυσα  πολύ κι ας ήταν τόσο ζεστά εκεί… Και ναι θυμάμαι και την συναυλία με τους Bauhaus. Έκανε κι εκεί πολύ ζέστη και είχε πολύ κόσμο...

   

•   Θα μπορούσε λοιπόν κάποιος να πει ότι σε αυτές τις συναυλίες ο Peter Murphy ήταν κάθε φορά κι ένας διαφορετικός ερμηνευτής. Με τους Bauhaus ήσουν πολύ ενεργητικός, πολύ θεατρικός αλλά κατά την διάρκεια... 

  Peter Murphy: Ήμουν και νεότερος…

•   Χαχά… κατάλαβα… κατά την διάρκεια τις δεύτερης εμφάνισης, εξέπληξες και πάλι το κοινό αλλά με έναν περισσότερο εκλεπτυσμένο τρόπο. Ποιος από τους δύο λοιπόν,  είναι ο αληθινός Peter Murphy πάνω στη σκηνή; 

  Peter Murphy: Αυτός που είναι πολύ ζεστός και δοτικός και θετικός με το κοινό… Νομίζω ότι αρκετοί από τους παλιότερους τραγουδιστές, αυτό που κάναμε τότε, στις αρχές του ’80, ήταν ένα καθρέφτισμα της νεότητας μας περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, αλλά είχε και «πολιτιστικά» στοιχεία κατά κάποιο τρόπο… Η Μεγάλη Βρετανία τα πρώτα χρόνια του ’80 ήταν μια πολύ έντονη αλλά και καταθλιπτική χώρα. Νομίζω ότι αυτό εξηγεί πολλά για την ενέργεια των πρώτων χρόνων, αλλά ο αληθινός Peter Murphy είναι κάποιος που του αρέσει να εξυψώνει την διάθεση του κόσμου και να τον αφήνει με την αίσθηση του «από κοινού»… με την ίδια την παράσταση…

•   Αναφορικά με την προσωπική σου καριέρα, τα τελευταία σου δύο άλμπουμ «Dust» και «Unshattered» είναι πολύ διαφορετικά μεταξύ τους. Το « Dust» είναι πολύ πιο μυστηριώδες και περισσότερο εξευγενισμένο, ενώ το «Unshattered» σαν να πηγάζει από το παλιότερο υλικό. Τι θα πρέπει να περιμένουμε από την επόμενη κυκλοφορία σου; 

   

  Peter Murphy: Λοιπόν, έχω γράψει τα τραγούδια και ετοιμάζομαι να τα ηχογραφήσω. Δουλεύω με έναν καταπληκτικό παραγωγό, τον David Baron, που έχει το στούντιο του στο Woodstock της Νέας Υόρκης. Γράφουμε και σχεδιάζουμε για ένα ολόκληρο γκρουπ κι έτσι υπάρχει έντονη μελωδικότητα στα τραγούδια. Ο στόχος είναι να βγάλουμε την ενέργεια ενός γκρουπ και να εισάγουμε κάποια αναλογικά ηλεκτρονικά στοιχεία στην μουσική.  Μέχρι στιγμής όλα πηγαίνουν όπως τα θέλουμε και ελπίζω να έχω έτοιμο το άλμπουμ σε λίγους μήνες και ευελπιστώ και μια περιοδεία.

•   Μέσα από την καριέρα σου, υπάρχει κάποιο δικό σου, αγαπημένο άλμπουμ; 

  Peter Murphy: Πιστεύω ότι το «Dust» ξεχωρίζει ως κάτι πολύ ιδιαίτερο και μοναδικό και αυτός ήταν και ο σκοπός αυτού του δίσκου. Ήθελα να δουλέψω με  τον Mercan Dede και να ενσωματώσω όλες εκείνες τις επιρροές που είχα από όσα άκουγα εδώ στην Τουρκία και νομίζω πως αυτό έγινε με τον καλύτερο τρόπο και πραγματικά υπήρξαν κάποια υπέροχα τραγούδια μέσα στο άλμπουμ. Είμαι στ’ αλήθεια πολύ περήφανος για το κομμάτι «Your Face» που ήταν πολύ όμορφο και συναισθηματικό…

•   Ναι, ήταν στ’ αλήθεια όμορφο… Αναφορικά με τις διασκευές, το να διασκευάζεις τραγούδια μοιάζει να είναι ένα από τα πιο αξιοσημείωτα ταλέντα σου. Το «Ziggy Stardust», το «Telegram Sam» με τους Bauhaus ήταν μεγάλες στιγμές στην δισκογραφία σας… Πόσο δύσκολο σου είναι να μπαίνεις στον συναισθηματικό πυρήνα ενός κομματιού και να διαμορφώνεις την προσωπική σου σχέση μαζί του; Πρόκειται για ταλέντο ή είναι απλά θέμα σωστής επιλογής; Το σωστό κομμάτι που σου πηγαίνει.  

  Peter Murphy: Νομίζω ότι με τα κομμάτια των Bauhaus είχε απλά να κάνει με μας που θαυμάζαμε αυτά τα κομμάτια και θέλαμε να τους εισάγουμε τον δικό μας ήχο. Ήταν κάτι πολύ άμεσο και ο τρόπος που θα τα «ερμηνεύαμε» ήταν πολύ φυσικός και χωρίς ιδιαίτερη σκέψη. Και εκείνη την περίοδο, στις αρχές του ’80, αυτά τα κομμάτια ήταν αναφορές σε καλλιτέχνες που μας ενέπνευσαν και είχαν κατά κάποιο τρόπο σχέση με διάφορες «θεατρικότητες» που χρησιμοποιούσαμε τότε. Σήμερα τα πράγματα είναι διαφορετικά…εάν τώρα διαλέξω να κάνω μια διασκευή, τότε αυτή θα πρέπει να έχει κάποια σχέση με τα κομμάτια που ερμηνεύω ζωντανά. Έτσι διαλέγω κομμάτια που μπορούν να γίνουν το «όχημα» μιας απολαυστικής ερμηνείας.

•   Έχεις υπόψη σου κάποιο συγκεκριμένο κομμάτι άλλου καλλιτέχνη που θα ήθελες να ερμηνεύσεις ή να κάνεις κάποια διασκευή του; 

  Peter Murphy:  Όχι αυτή τη στιγμή, δεν σχεδιάζω να κάνω κάποια διασκευή αλλά πάντα υπάρχουν κομμάτια που έρχονται στο μυαλό μου και λίγες μέρες μετά παρατάω την ιδέα... 

•   Το μεγαλύτερο μου όνειρο είναι να σε ακούσω να τραγουδάς το «Wild Is The Wind» με την Lisa Gerard… 

  Peter Murphy: Αυτό θα ήταν υπέροχο!
   

•    Ασφαλώς! Κι έτσι ο David, o Kevin και ο Daniel ακολούθησαν τους δικούς τους δρόμους. Ποιος δίσκος, συγκρότημα ή δικό τους project σου αρέσει περισσότερο; 

  Peter Murphy: Νομίζω ότι ένα άλμπουμ των Love and Rockets ήταν στ’ αλήθεια ευχάριστο, το “Earth, Sun, Moon”. Το απόλαυσα. 

•   Τι σκέφτεσαι για όλα αυτά τα νέα συγκροτήματα  που τώρα προσπαθούν να ακούγονται σαν τους Joy Division, τους Bauhaus, τους The Cure και άλλα post-punk συγκροτήματα; Αυτή η δημοτικότητα τον «κλασσικών» συγκροτημάτων σε εκπλήσσει; 

  Peter Murphy: Όχι, το παρακολουθώ και το αντιμετωπίζω σαν μια πολύ φυσική εξέλιξη και είναι θετικό το ότι συμβαίνει στον μουσικό κόσμο, στον δημοφιλή μουσικό κόσμο. Μοιάζει να «αυτό-σιτίζεται». Δεν ξέρω σε ποιους αναφέρεσαι, ξέρω όμως ότι υπάρχει ένα συγκρότημα, οι Editors, που είναι μια από τις αγαπημένες μου μπάντες και θεωρούν πως είναι επηρεασμένοι από τους Joy Division των αρχών του ’80. Δεν ξέρω πως ακριβώς το σκέφτονται οι ίδιοι αλλά αυτό που ακούω είναι ένα αυθεντικό σύνολο τραγουδιών και πρέπει στ’ αλήθεια να τους κρίνουμε για αυτό που είναι.

  Ένα από τα πολύ αγαπημένα μου συγκροτήματα είναι οι Sigur Ros. Ο τρόπος που δουλεύουν είναι πολύ προσωπικός και φιλικός. Με κάποιο τρόπο δεν συμπίπτουν ως προς τις αντιλήψεις των «ανθρώπων της μουσικής», αλλά δουλεύουν με ένα πολύ κλασσικό, ανθρώπινο τρόπο που αγαπώ πάρα πολύ.

   

   

•   Πρόσφατα συνεργάστηκες με τον Trent Reznor των Nine Inch Nails… 

  Peter Murphy: Ναι, αυτό συνέβη κατά τη διάρκεια της περιοδείας με τους Bauhaus. Ο Trent με προσκάλεσε να κάνω κάποια πράγματα «στο δρόμο» ενώ περιοδεύαμε. Επρόκειτο να κάνουμε αυτές τις ζωντανές ραδιοφωνικές παρουσιάσεις στα παρασκήνια των συναυλιών.

•    Τι είδους άνθρωπος είναι; Έχει πολύ παράξενη εικόνα… 

  Peter Murphy: Ο Trent είναι πολύ έξυπνος, αυτάρκης και πολύ καλός μουσικός. Είναι απόλυτα συγκεντρωμένος στο Project του και είναι ένας πολύ φιλικός άνθρωπος…και δημιουργικότατος.   

   

•   Αυτό ακούγεται αλλόκοτο αν σκεφτούμε την εικόνα και την ιδιοσυγκρασία που πιστεύουν οι άνθρωποι πως έχει… 

  Peter Murphy: Ο Trent είναι άνθρωπος του κόσμου, καθόλου επιθετικός. Νομίζω ότι με τους NIN παρουσιάζει μια πολύ θεατρική εικόνα αλλά σαν άνθρωπος είναι πολύ διαφορετικός. Μάλλον υπάρχει μια αντίθεση…

• 

• Έχει επηρεαστεί πολύ από σένα, την περίοδο που ήσουν με τους Bauhaus…

  Peter Murphy: Ίσως το πρώτο διάστημα, αλλά δεν ξέρω… σίγουρα έχουν περάσει πολλά χρόνια πλέον και πιστεύω ότι έχει εξελίξει την δουλειά του με ένα προφανέστατα μοναδικό τρόπο.  

•   Πέρα από την μουσική, ξέρω πως σε ενδιαφέρει επίσης η ζωγραφική, η φωτογραφία και η τέχνη γενικότερα. Υπάρχουν σχέδια προκειμένου να χρησιμοποιήσεις κάποια δουλειά σου για το εξώφυλλο ενός άλμπουμ ή να κάνεις κάποια έκθεση; 

  Peter Murphy: Δεν έχω τόσους πίνακες που θα ήθελα να εκθέσω, είναι πολύ ευγενικό εκ μέρους σου που το αναφέρεις… Λοιπόν, η αλήθεια είναι ότι δεν ζωγραφίζω και τόσο πολύ αλλά είμαι σε θέση να το κάνω και ενδιαφέρομαι για αυτό… ίσως κάποια στιγμή.

•    Μια τελευταία ερώτηση, για το νέο άλμπουμ των Bauhaus. Τι θα απαντούσες σε κάποιον που θα σας κατηγορούσε ότι ηχογραφήσατε αυτό το άλμπουμ μόνο για τα χρήματα; 

  Peter Murphy: Προφανώς υφίσταται (γενικότερα) μια σύμμειξη της τέχνης και του εμπορίου αλλά και ένας διαχωρισμός τους… υπήρχε ένα στοιχείο αυτού του γεγονότος και πιστεύω πως το γνωρίζαμε. Υπάρχει πάντα ο εμπορικός παράγοντας σε αυτό που κάνεις, ειδάλλως μοιάζει ειλικρινά ανούσιο εφόσον ζεις από τη μουσική. Νομίζω ότι κατά το ήμισι, όταν αρχίσαμε να δουλεύουμε (η όλη πρωτοβουλία) είχε να κάνει με το να βρεθούμε και να προσπαθήσουμε να αποκαταστήσουμε αυτή τη φιλία που είχαμε, αλλά καθώς περιοδεύεις και είσαι πλέον μεγαλύτερος ηλικιακά, υπάρχει σαφώς ισχυρότερο το εμπορικό στοιχείο σε αυτή (την πρωτοβουλία).

  Είναι πολύ ιδεαλιστικό να μιλάμε για το «η τέχνη για χάρη της τέχνης». Πιστεύω ότι όταν υπάρχει η δυνατότητα να κερδίσεις ένα δίκαιο εισόδημα από την ενασχόληση σου, τότε δεν πρέπει να ντρέπεσαι για αυτό. Είναι ένα υπαρκτό κομμάτι όσων κάνεις. 

   

•   Σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ, ελπίζω να έρθεις στην Αθήνα μια μέρα και να εμφανιστείς ζωντανά. Στο εγγύς μέλλον… 

  Peter Murphy: Θα το ήθελα πάρα πολύ! Χάρηκα για την συνομιλία και να έχεις μια υπέροχη μέρα.