"Ιt is nice to have some place to hide stuff."

Αν και μια τέτοια δήλωση εκ στόματος Oliver Ackermann προδιαθέτει για μεγάλες αποκαλύψεις σχετικά με μια πιθανή διαστροφή υπό τη μορφή ενός ονόματος μπάντας, στην πραγματικότητα δεν είναι κάτι άλλο από μια ενδιαφέρουσα μαρκετινίστικη ατάκα που με την ανάλογη υφολογικά εκφορά της κάθε φορά σηκώνει και διαφορετική ερμηνεία. Η πρώτη απορία που ανέκαθεν ερχόταν στο μυαλό μου για τους A Place To Bury Strangers ήταν πού στο καλό τελικά θάβουν όλους αυτούς τους ξένους. Αφού έκανα τόσο κόπο για να στήσω την συνέντευξη έτσι ώστε να συμπεριλαμβάνει μια τέτοια ερώτηση χωρίς να φαίνεται εντελώς γελοία, ο ιθύνων νους της μπάντας από τη Νέα Υόρκη απλά την προσπέρασε και αντί για το επτασφράγιστο μυστικό του, προτίμησε να μου ψιθυρίσει μια άλλη απροσδόκητη «κρυψώνα» που πιθανόν να φανεί χρήσιμη σε κάποιον την ώρα της συναυλίας τους...

 

 

Σε πολύ σύντομο διάστημα ο κόσμος και τα media ερωτεύτηκαν τη μουσική σας και δεν σταμάτησαν να γράφουν για σας. Εγώ, πάντως, πρέπει να ομολογήσω πως όταν άκουσα για πρώτη φορά το ντεμπούτο σας νόμιζα πως το κεφάλι μου θα εκραγεί.. Προς τι όλος αυτός ο θόρυβος, λοιπόν? (κυριολεκτικά και μεταφορικά)

O. Ackermann: Νομίζω πως είναι όμορφος. Φαντάζομαι πως δίνοντας πολύ σημασία στα μηχανήματα και τον θόρυβο για μεγάλο διάστημα, μετά από λίγο καιρό οι ήχοι τους σου προσφέρουν τη μεγαλύτερη ευχαρίστηση. Με τον θόρυβο δεν είσαι βέβαιος για το τι ακριβώς ακούς. Μπορεί να είναι μια μοτοσυκλέτα, κάποιος που σπάει μια κιθάρα, τρυπάνια... Το να μην γνωρίζεις σου επιτρέπει να δημιουργήσεις τις δικές σου εντυπώσεις. Είναι σαν να διαβάζεις ένα βιβλίο σε αντίθεση με το να βλέπεις μια ταινία. Δεν αναλύονται όλα, οπότε ο καθένας έχει τη δική του προσέγγιση ως προς το τι ακριβώς γίνεται χρησιμοποιώντας την φαντασία του.

 

Πριν προκύψει ο Jon Whitney (από την Killer Pimp), το DIY λειτούργησε αρκετά καλά. Μπορείς να υπολογίσεις πόσα CD-r έχετε κάψει? Τελικά πόσα πουλήσατε?

O. Ackermann: Ίσως 500 CD-r? Δεν ξέρω ακριβώς, αλλά ήμασταν πολλοί αυτοί που εισπνεύσαμε αρκετή μπογιά από τα spray για τα stencils των CDs. .

 

Οι περισσότεροι καλλιτέχνες προσεύχονται κάθε βράδυ να κυκλοφορήσουν το άλμπουμ τους και να γίνουν διάσημοι και επιτυχημένοι. Εσείς, από την άλλη, διστάσατε να το κάνετε αρχικά. Γιατί? Είχε καμιά σχέση με τις πολιτικές σας πεποιθήσεις?

O. Ackermann: Νομίζω πως απλά είχα παραιτηθεί. Είχα συμβιβαστεί με το γεγονός πως θα φτιάχνω μουσική για τον εαυτό μου και δεν πίστευα πραγματικά πως οτιδήποτε θα μπορούσε να βγει από αυτό. Όταν ήταν να βγει το άλμπουμ, δεν ήμουν σίγουρος για το αν είναι αυτό που πραγματικά θέλω και πραγματικά δεν ήθελα να κυκλοφορήσει. Είμαι χαρούμενος που τελικά το κυκλοφορήσαμε, επειδή μου έδωσε μεγάλη εμπιστοσύνη πως αυτό που κάνουμε αρέσει στους ανθρώπους.

 

Ποια ήταν η πρώτη σου σκέψη όταν διάβασες σε μια χαρτοπετσέτα, την οποία σου έδωσε ένας εντελώς άγνωστος έως τότε (Jon Whitney) σε ένα μπαρ, «Θέλω πολύ να κυκλοφορήσω το άλμπουμ σας και μπορείτε να έχετε όλα τα δικαιώματα και τα λεφτά»? Μοιάζει με σκηνή από ταινία. Έχεις ακόμα την χαρτοπετσέτα?

O. Ackermann: Σκέφτηκα πως είναι πολύ cool, αλλά δεν περίμενα να γίνει τίποτα. Δεν είμαι σίγουρος αν έχω ακόμα την χαρτοπετσέτα, πιθανότατα την έχω, αλλά δεν είμαι συναισθηματικός με τα αντικείμενα. Ωστόσο, θα ήταν cool να την ξαναδώ. Πρέπει να ψαχουλέψω τα πράγματα μου.

 

Παρεμπιπτόντως, αντλείτε έμπνευση από ταινίες ή/και βιβλία? Όσον αφορά στη μουσική, νομίζω πως είναι αρκετά ασφαλές να συμπεράνουμε πως έχετε επηρεαστεί από μπάντες, όπως οι Jesus and Mary Chain. Ποια επιρροή που δεν έχουμε ακόμα ανακαλύψει θα μας ξάφνιαζε πιο πολύ?

O. Ackermann: Φυσικά! Ό,τι κάνεις, διαβάζεις, βλέπεις είναι μια επιρροή είτε το θέλεις είτε όχι. Μήπως μπάντες σαν τους Au Revoir Simone, Andrew W.K., Dan Deacon, Bob Dylan σας φαίνονται κάπως περίεργες σαν επιρροές? Δεν ξέρω.. Τουλάχιστον δεν είναι για μένα. Μου αρέσουν πολλά είδη μουσικής.

 

Ο Krzysztof Kieślowski επέλεξε συμβολικά το μπλε, το άσπρο και το κόκκινο για να ονομάσει την καθεμιά από τις ταινίες της τριλογίας  "Trois Couleurs". Εσείς επιλέξατε το κόκκινο, το μπλε και το πράσινο για τα εξώφυλλα των άτιτλων EPs το 2006. Υπάρχει κάποιο βαθύτερο νόημα στην επιλογή χρώματος ή είμαι απλά ανόητη και μόνο που αναρωτήθηκα?

Τα χρώματα συμφωνούν με τα συναισθήματα των δίσκων. Τίποτα άλλο, εκτός από αυτό που σημαίνουν προσωπικά για μένα και το οποίο υποθέτω σε κάποιον άλλο μπορεί να μην ταιριάζει καθόλου.

 

Υπάρχει αυτός ο «θρύλος» για το τύπωμα του 10ιντσου βινυλίου του ‘To Fix the Gash in Your Head'. Κάτι σχετικό με έκρηξη. Μπορείς να μας πεις για αυτό?

O. Ackermann: Όταν έστειλαν το 10ιντσο στο εργοστάσιο για εκτύπωση, η πρέσα χάλασε και η εταιρεία Meal Deal αστειεύτηκε μαζί μας πως ανατινάξαμε το μηχάνημα επειδή η μουσική ήταν πολύ θορυβώδης. Το κουφό είναι πως το έστειλαν σε ένα άλλο εργοστάσιο και χάλασε και το δικό τους μηχάνημα!

 

Είστε «η πιο θορυβώδης μπάντα της Νέας Υόρκης»! Γνωρίζετε αν υπήρξαν ποτέ Death by Audio θύματα?

O. Ackermann: Έτσι λέει ο κόσμος. Δεν σημαίνει πολλά για μένα να είμαστε μόνο θορυβώδεις, αλλά έχουν υπάρξει αρκετοί που έφυγαν τρέχοντας τρομαγμένοι, όταν αρχίζαμε να παίζουμε, και υπήρξαν παιδιά που παραπονέθηκαν για απώλεια ακοής. Αλλά νομίζω πως εγώ αυτό θα ήθελα από μια μπάντα, κάτι τρομακτικό.

 

Μπορείς να σχηματίσεις μια πρόταση με νόημα χρησιμοποιώντας όλες τις παρακάτω πέντε λέξεις? Deadbeat, ego, gash, ocean, sunbeam

O. Ackermann: The deadbeat's ego was gashed when the sunbeam reflecting of the ocean blinded his vision and tripped.

 

"Death by Audio". Κατά τη γνώμη μου, δεν μπορούσες να βρεις καλύτερο όνομα από αυτό για την εταιρεία σου με πετάλια εφέ. Έχεις ήδη μεγάλα ονόματα για πελάτες, όπως τον Kevin Shields από τους My Bloody Valentine, τον The Edge από τους U2 και τον Trent Reznor από τους Nine Inch Nails. Τι το ξεχωριστό έχουν οι δημιουργίες σου? Μπορείς να σκεφτείς κάποια μπάντα που θα ακουγόταν πολύ καλύτερη αν χρησιμοποιούσε τα πετάλια σου?

O. Ackermann: Σε ευχαριστώ. Νομίζω πως αυτά τα πετάλια προσελκύουν ανθρώπους επειδή προσφέρουν κάτι διαφορετικό και επικίνδυνο σε σχέση με τα συνηθισμένα. Δεν είμαι εκπαιδευμένος ηλεκτρολόγος μηχανικός, οπότε όλοι οι σχεδιασμοί είναι βασισμένοι πάνω σε αυτό που εγώ ακούω καλό. Μερικές φορές κάποιος μπορεί να σχεδιάσει πετάλια με τέτοιο τρόπο που κάποιος που έχει εκπαιδευτεί δεν θα επέλεγε. Εγώ νομίζω πως αυτό αποφέρει πιο ενδιαφέροντα αποτελέσματα. Έχω φτιάξει πετάλια που θα μπορούσαν να καταστρέψουν ενισχυτές και να παράγουν extreme ήχους. Αυτό ταιριάζει σε μερικούς, σε κάποιους άλλους όχι. Αν ο κόσμος θέλει κάτι εντελώς τρελό και extreme, τότε στρέφεται στην Death by Audio.

 

Το 2006 παίξατε με τους Brian Jonestown Massacre. Το 2007 με τους Jesus and Mary Chain. Τον Απρίλιο του 2008 ανοίξατε αρκετές συναυλίες των ΝΙΝ και τον Νοέμβρη του 2008 περιοδεύσατε με τους.... MGMT??! Μην με παρεξηγήσεις, μου αρέσουν οι MGMT, αλλά είναι αρκετά poppy, δεν νομίζεις? Πως αντέδρασε το κοινό τους κατά τη διάρκεια του set σας?

O. Ackermann: Ήταν καλά, πιστεύω πως είναι σπουδαίο συγκρότημα. Η tour ήταν αστεία. Υπήρχαν όλα αυτά τα νεαρά κορίτσια στις πρώτες σειρές που περίμεναν να δουν τους MGMT και τελικά βγαίναμε εμείς! Πολλά δάχτυλα στα αφτιά και πολλά μάτια κλειστά.

 

Τι ετοιμάζετε για τα δυο shows σας στην Αθήνα? Θα συμπεριλάβετε τις ωτοασπίδες με το logo σας στο merchandize? Θεωρώ τις ωτοασπίδες πολύ έξυπνη ιδέα.

O. Ackermann: Θα είναι μια έκπληξη, πάντα σχεδιάζουμε κάτι πολύ σπέσιαλ. Δουλεύουμε πάνω σε αυτό και ελπίζουμε πως θα βγει κάτι καλό. Ναι, έχουμε ακόμα τις ωτοασπίδες και ευχαριστώ για το κοπλιμέντο. Είναι όμορφο να έχουμε ένα μέρος να κρύβουμε πράγματα...

 

Το χριστουγεννιάτικο δώρο μου έφτασε πολύ νωρίτερα φέτος! Είναι οι συναυλίες σας την Τρίτη και την Τετάρτη! Τι θέλετε να σας φέρει εσάς ο Άη Βασίλης? Ήσασταν καλά αγόρια φέτος?

O. Ackermann: Εγώ το μόνο που θέλω είναι να αράξω με τους γονείς μου και τον αδελφό μου και αυτό πρόκειται να κάνω, αλλά, φυσικά, ήμουν κακό αγόρι, οπότε πιθανότατα θα με βάζουν τιμωρία συνεχώς.