Poets Of The Fall - Twillight Theater
Poets Of The Fall - Twillight Theater
1/Dreaming Wide Awake,
2/War, 3/Change, 4/15 Min flame, 5/Given and Denied, 6/Rewind, 7/Dying to Live,
8/You're Still Here, 9/Smoke and Mirrors, 10/Heal my Wounds
17 March 2010 - Insomniac
Το συγκεκριμένο άλμπουμ το άκουσα ένα (για προσωπικούς λόγους) περίεργο
απόγευμα. Έπαιζε σαν background music
κατά την διάρκεια μιας σοβαρής συζήτησης. Μετά από πολλά repeats
καταλήγω στο συμπέρασμα ότι «Αυτό είναι
ένα πάρα πολύ καλό άλμπουμ». Ένα απλό συμπέρασμα χωρίς να έχω κάτσει να
αφιερώσω χρόνο στο "Twilight Theater"
(και με την προκατάληψη που έχω πλέον σε οτιδήποτε έχει την λέξη twilight μέσα). Έτσι λοιπόν,
μετά την μικρή εισαγωγή ας απαντήσω στο προφανές ερώτημα «Τι παίζει με δαύτο και γιατί είναι καλό άλμπουμ;».
Το αξιοσημείωτο είναι ότι αυτός ο δίσκος
είναι ο τέταρτος του συγκροτήματος και ίσως ο καλύτερος. Το ίδιο το συγκρότημα,
περιγράφει τον ΤΤ, με τον όρο «cinematic rock» και πετυχαίνει
-αρκετά καλά στο- να δημιουργήσει μια αισθητική, ας πούμε, κινηματογραφικότητας. Σε γενικά πλαίσια δεν ξεφεύγει πολύ αυτό που
αναφέρουμε ως «pop rock»,
με την καλύτερη μορφή του pop
και να αγγίζει λίγο το rock.
Το feeling ότι κάτι καλό μπορεί
να ακούσεις εδώ πέρα, το παίρνεις από το πρώτο δευτερόλεπτο. Το εισαγωγικό "Dreaming Wide Awake"
σε βάζει αρκετά δυναμικά με το μπάσο να βαράει παρέα με τα πλήκτρα. Το πιο
δυναμικό κομμάτι με το πιο ηλεκτρικό κλείσιμο απ'όλα τα κομμάτια στον δίσκο,
όμως όχι το καλύτερο. Το "Given and Denied"
είναι μια υπέροχη μπαλάντα με τον Marko Saaresto να αναδεικνύει το
ερμηνευτικό του ταλέντο με υπέροχα σκαμπανεβάσματα/εναλλαγές στην φωνή του.
Υπέροχο ακουστικό κομμάτι όπου από τους στίχους του πηγάζει και ο τίτλος του
άλμπουμ.
Εκεί που καταλαβαίνει κανείς την αξία του album
αυτού είναι
όταν περάσει από το "Dreaming Wide Awake" στο δεύτερο κομμάτι του δίσκου, το "War".
Με απρόσμενη ωριμότητα τοποθετούνται στο θέμα του πολέμου και της ανάγκης του
ανθρώπου να έχει κάποιον να στηριχθεί εκείνες τις στιγμές, ακόμα κι αν αυτό που
κάνει, είναι χωρίς σκοπό. Το "Dying to Live"
είναι επίσης από τα πολύ δυνατά κομμάτια του δίσκου με πολύ έξυπνες εξάρσεις
στην (πολύ ωραία) εισαγωγή αλλά και στα ρεφρέν του. Χωρίς όμως να δίνει κάτι
περισσότερο από το είναι απλά ένα καλό
τραγούδι. Ε δεν φτάνει αυτό; Αφού αναφέραμε ενδεικτικά και ανακατεμένα [ :P
] κάποια κομμάτια, ας αναλύσουμε και το προτελευταίο "Smoke and Mirrors",
το οποίο φαίνεται να είναι βγαλμένο από τα βάθυ της ψυχής. Γεμάτο αυτοκριτική,
ανησυχία και διάθεση να ξύσει με τα νύχια του κάθε σκοτεινή γωνιά του εγώ της
ύπαρξης μας. Την δική μου και την δική σου. Σε όλο τον δίσκο αλλά κυρίως σε
αυτό το τραγούδι καταλαβαίνεις γιατί κομμάτι του ονόματός τους είναι το "Poets".
«I danced a tango with my hubris
high on youth
We swept across the dance floor to subjective truth...
...Now the melody's void of sympathy, cos that shit's in byte size bits on
YouTube
so tell me what am I supposed to do,
When the malady's no remedy, till we reach the lowest absolute
And necessity will finally force something through what's walling you
Do we even know who we are...»
Ο "Twilight Theater" είναι ένας δίσκος
που δεν πρόκειται να σε αφήσει αδιάφορο σχεδόν σε κανένα κομμάτι του. Αν σου
αρέσουν τραγούδια όπως, ας πούμε, το "Through the Glass" ή το "Raindrops", να είναι
μελαγχολικά και catchy χωρίς να γίνονται
κλαψιάρικα και με μία ακουστική διάθεση χωρίς να σε παίρνει ο ύπνος, τότε οι Poets of the Fall
είναι η μπάντα σου.
Δημήτριος Balidor Κουτσομιχάλης
The Best Albums Of The 1980s
