Οι Γερμανοί πρωτοπόροι Projekt Pitchfork από το Αμβούργο με frontman τον Peter Spilles δεν χρειάζονται καμία ιδιαίτερη εισαγωγή. Ηχογραφούν και περιοδεύουν ασταμάτητα από το 1991 και ο πολύς κόσμος θα τους γνωρίζει από τα πιο επιτυχημένα τους κομμάτια "Carnival" του 1998 και το club hit "Timekiller" του 2001. Θεωρούνται αδιαμφισβήτητα είδωλα του EBM / Industrial χώρου, και έχουν κερδίσει ένα πιστό και αφοσιωμένο κοινό κατά τη διάρκεια των τελευταίων δύο δεκαετιών. Με τη μουσική τους να κυμαίνεται από την Darkwave στην ΕΒΜ, θα λέγαμε ότι ο ήχος τους προσδιορίζεται γενικά από τα επιβλητικά synth, τα δυνατά beats και τα δραματικά μονότονα φωνητικά.

Ο Peter Spilles εδώ, μαζί ακόμα με το αρχικό μέλος Dirk Scheuber και τον Jürgen Jansen στα keyboards, έχει καταφέρει να παρουσιάσει ένα έργο που είναι αντάξιο της φήμης τους. Το νέο άλμπουμ "Black" βρίσκει το συγκρότημα σε πλήρη ισχύ, ξεκινώντας δυναμικά με το βαρέως τύπου χορευτικό "Pitch-Black" που παρά την σχεδόν οκτάλεπτη διάρκεια του δεν κουράζει καθόλου. Σε αυτό ο Spilles τραγουδά για τις απόψεις του για την σημερινή κοινωνία και των προβλημάτων της κάνοντας το ακράδαντα επίκαιρο, "I disagree with society, We don't have to sit and wait, As financial market's bait" και επιμένοντας να περιγράφει και το απόλυτο τέλμα, την μαυρίλα και την απογοήτευση που νιώθουν σήμερα οι άνθρωποι. "Pitch black, We're crawling down the cave, Pitch black, Into society's own grave". Η συνέχεια είναι εξίσου δυναμική με τα κοφτά beats του "Drums Of Death" ενώ το επόμενο track "Enchanted Dots Of Light" φέρει ένα φοβερό bass line. Εδώ κλείνει και το πρώτο μέρος του δίσκου με τα τρία αυτά κομμάτια που θα ακουστούν λογικά και στα dancefloors.

Το στιχουργικό περιεχόμενο όπως είδαμε και παραπάνω έχει κεντρικό ρόλο στο δίσκο, όπως στο "The Circus" που παρά την πιασάρικη και κλιμακωτή μελωδία, στιχουργικά κάνει σκληρές επικρίσεις για το πώς η μετριότητα της κοινωνίας εκτρέφει και ενθαρρύνει το status quo. Το σίνγκλ "Rain" (που συνοδεύετε από ένα πολύ ταιριαστό και καλαίσθητο βίντεο) και είναι αυτό που θα έχει την πιο ευρέα απήχηση, συνδυάζει κλασικά new wave στοιχεία με έναν πιο 'gothic' χαρακτήρα. Ο ρυθμός πέφτει αισθητά με το απαισιόδοξο "Contract" στο οποίο πάνω από ένα σκοτεινό groove του μπάσου o Spilles με μια φωνή γεμάτη γρέζι θα τραγουδά "I must let go, Before you turn to stone, And your frozen heart, Drags us into the unknown". Το πιο ρυθμικό "Storm Flower" που ακολουθεί εκπέμπει επιτέλους μια αισιοδοξία μέσα στην όλη μαυρίλα που περιβάλει το δίσκο. "You are the colours in my dreams, Heaven is just not what it seems, We will rise to the limits of it all, We will be the beginning and the fall".

Η μουσική που παρουσιάζεται σε αυτό το άλμπουμ μέσα από τις δέκα συνθέσεις του εκτός από την αυστηρή χρήση των βαρέων electro ρυθμών σε stomp ύφος διακρίνεται από τα synth που έχουν μια πολυμορφία και πιάνουν ένα εύρος που περιλαμβάνει futurepop και aggrotech, χωρίς όμως να περιορίζεται εκεί. Τα φωνητικά του Peter Spilles παραμένουν αξιόλογα, σκληρά, καυστικά και δηλητηριώδη όσο ποτέ.

Ο δίσκος έχει το καλό ότι δεν κάνει κοιλιά και κρατά το ενδιαφέρον του ακροατή με σωστή ροή. Όσο οδεύει προς το φινάλε βρίσκουμε το όμορφο και σαρωτικό από πλευράς ατμόσφαιρας των synths "Acid Ocean", ενώ το ανεβαστικό ρυθμικά "Black Sanctuary" είναι ένα κάλεσμα σε δράση εναντίον της παρασιτικής φύσης των μαζών. Ο δίσκος κλίνει με τον μηδενισμό του "Nil". "I am less than you, Less than love, Less than hate, And less than pain".

Rating: 7 / 10
Νίκος Δρίβας