Ετος 2003, κάπου
στη Νέα Υόρκη...

Αμερικανοί
επιστήμονες πειραματιζόμενοι με τον ανθρώπινο εγκέφαλο, τη μνήμη και την
ευφυία, όσον αφορά την καλλιτεχνική δημιουργία, αναζητούν ένα καλό δείγμα για
να συνεχίσουν τα πειράματά τους. Μετά από ένα αναλυτικό search στον υπολογιστή τους βρίσκουν τον
στόχο:
Πρόκειται
για έναν 45άρη παρηκμασμένο μουσικό από το Λονδίνο ονόματι Robert...
Πρέπει να
είχε κυκλοφορήσει περίπου 15 albums, μερικά από αυτά αριστουργηματικά, αλλά τα τελευταία
χρόνια απλώς ανακύκλωνε. Η μελλοντική του προσφορά στη μουσική θεωρείται μάλλον
απίθανη, αφού είτε στέρεψε, είτε απλά βαρέθηκε. He was the
perfect person for the experiments! So....
Σε λίγες
μέρες ο Robert βρίσκεται
αναίσθητος στο εργαστήριο, όπου του αφαιρείται επιλεκτικά η μνήμη του. Δεν πρέπει
να θυμάται τίποτα από την καλλιτεχνική του πορεία. Δεν πρεπει καν να θυμάται
ότι είναι μουσικός. Εσκεμένα του αφήνουν μια έντονη ανάμνηση ενός παλιού του
τραγουδιού: "piggy in the mirror", μόνο και
μόνο για να μη ξεχνάει ότι είναι χοντρός και άσχημος...Τον θέλουν
κομπλεξαρισμένο πεσσιμιστή, όπως όταν ήταν μικρός...Μόλις ξυπνήσει από τη
νάρκωση, θα τον αφήσουν μια βδομάδα σ΄ενα studio και θα μελετήσουν τις αντιδράσεις
του.

Κάτι όμως
στράβωσε...Ο Robert ξυπνάει,
αλλά δεν δείχνει διάθεση να ακουμπήσει ούτε μία από τις δεκάδες κιθάρες γύρω
του. Παρουσιάζει μάλιστα και συμπτώματα σχιζοφρένειας...Το πείραμα μάλλον
απέτυχε και το δείγμα βγήκε άχρηστο. Poor Robert...Μόλις βραδιάσει, θα τον παρατήσουν
σε κάποια υποβαθμισμένη συνοικεία της πόλης...
Και έτσι
έγινε! Ο Robert είναι πλέον μόνος του και περιπλανιέτραι στους σκοτεινούς δρόμους της
Νέας Υόρκης. Μια φωτεινή επιγραφή ενός παρακμιακού club τραβάει την προσοχή του και πολυ
γρήγορα βρίσκεται μέσα, με εκατοντάδες clubbers γύρω του να χορεύουν ζαλισμένοι από
το ποτό και την μουσική. Ο ίδιος νιώθει συγκλονισμένος. Έχει χαθεί στον ήχο.
Όλα αυτά φαίνονται τόσο παράξενα και καινούρια. Δεν έχει μνήμες, νιώθει όμως
μια οικειότητα...so weird...περνάει όλο το βράδυ κάτω απ'τον DJ ρωτόντας σε κάθε τραγούδι το ίδιο
πράγμα:  "what's this music? "
- Fischerspooner, Gang Of Four, The Strokes, Wire,
Donna Summer, P.I.L., Talking Heads, The Faint, Television, The Cure..

Eγκαταλείπει
το club το πρωί... So full of music..So excited...Η μουσική που άκουγε δεν μπορεί να
ξεκολήσει απ'το μυαλό του.
Σε μια
πλατεία λίγο πιο κάτω, κάτι τύποι πολεμάνε να παίξουν κάτι ανάλογο με αυτό που
άκουγε μπροστά σε καμιά 30αριά άτομα. Ενστικτωδώς ορμάει στην σκηνή, παίρνει
μια κιθάρα και αρχίζει να παίζει ένα δυνατό riff... Eχει πάθει κρίση σχιζοφρένειας, είναι
φανερό...Βουτάει και ένα μικρόφωνο και...:
"..house oooof, jealous loveeeers....shake
dooooowwwwwwn!!!!!!!!"
................... ................. ................... .............
................... ............. ............... ............. ..............
............................ ...................

Back to real life.....in London.
O Robert κάθεται στον καναπέ του και βλέπει
στο MTV το "house of jealous lovers" από ένα νέο αμερικάνικο
συγκρότημα ονόματι The Rapture.
Χαμογελάει. Χιλιες σκέψεις περνάνε απ' το μυαλό του, μία βασική:

"They're not very talented..not bad either..Certainly they are
confused..Maybe they're stealing me... my old post-punk fellows too..But, i
don't really mind...They bring my memories back!!"

Κώστας Μπρέλλας