Οι Σελοφάν πατάνε στο αδύναμο σημείο μου, το κόλλημά μου, το σκοτάδι, που όπως λένε όλα είναι πιο ρομαντικά. Πράγματι όλα είναι πιο ωραία στο σκοτάδι, και ειδικά η πόλη στην οποία ζούμε και ζουν και οι Σελοφάν. Όλα γίνονται πιο όμορφα μέσα από τις σκιές και τα χαμηλά φώτα, όταν απλώνεται το πέπλο του σκοταδιού σκεπάζοντας πολλές φορές τις ασχήμιες.

Στην πρώτη πλευρά του νέου τους δίσκου έχουμε τα ξενόφωνα τραγούδια (αγγλόφωνα και γερμανόφωνα). Το εναρκτήριο "The Wheels Of Love" που ήταν προάγγελος τους δίσκου με ένα υπέροχο βίντεο, ακροβατεί ανάμεσα στο minimal synth και το darkwave, με ένα στρωτό ρυθμό, μια μελωδία  να γυρνά σαν τροχός και την ερμηνεία να πλανάται με την γεύση μιας απογοήτευσης.

«Remember how it was and how we used to dream, two rebels without a cause, our youth a silent scream, of love…»

Η συνέχεια στα νυχτοπερπατήματα των Σελοφάν μας επιφυλάσσει το "Schwarz" που μέσα από μια άσκηση στο μινιμαλισμό παίζεται ένα παιχνίδι μεταξύ του άσπρου και του μαύρου, ενώ στο "Nightclub In The Sky" ο ήχος του phaser στο μπάσο μας θυμίζει τις σκοτεινές εποχές των Cure και σύρει τον μοναχικό, σχεδόν πένθιμο, χoρό σε ένα παλιό κλαμπ γεμάτο χαμένες ψυχές. Το "Orient" αναπολεί με ένα βαλς, το οποίο κάνει πολύ ελκυστικό το σχεδόν παιδικό drum machine που το συνοδεύει. Η πλευρά θα κλείσει με τις δαγκωματιές του "Snakes". Μια από τις δυνατές στιγμές του δίσκου και θεματολογικά πολύ πεσιμιστικό: «Dying in my kitchen, dying in my bed, dying in my deepest thoughts, dying in my head… Never ever smile, do just what I said, never ever smile, we’re already dead…»
Από ένα σημείο και μετά αρχίζει η παράνοια και οι ψευδαισθήσεις, μια τρεχάλα μέσα στη νύχτα, μπροστά από τα εκτυφλωτικά φώτα των αυτοκινήτων και των κλαμπ.

«Snakes on the dance floor, snakes in the U-Bahn, snakes in the bedroom, snakes on the dance floor…»

Αλλάζοντας πλευρά, βρίσκουμε ελληνόφωνα τραγούδια (και το ορχηστρικό "Μάσκα") με πρώτο το ομώνυμο "Στο Σκοτάδι", ένα minimal electro κομμάτι, αρκετά κολλητικό, με την χαρακτηριστική oriental μελωδία του συνθ. Ο Δημήτρης εδώ τραγουδάει χαμηλόφωνα, σαν να αναδύεται η φωνή μέσα από κάποια σκοτεινή γωνιά με λάγνα ερμηνεία «Στο σκοτάδι, όλα μοιάζουν λίγο πιο ρομαντικά…» μας λέει ντύνοντας το σάουντρακ ενός παρακμιακού αστικού τοπίου. Την σκυτάλη παίρνει η Ιωάννα και πάλι στα φωνητικά συνεχίζοντας αυτό το ταξίδι που μας έχουν παρασύρει μέσα στην νύχτα με το "Αλάσκα" βρίσκοντας το κατάλληλο τοπίο για το απόλυτο σκοτάδι «Νύχτα χωρίς τέλος, νύχτα χωρίς αύριο..». Ένα κομμάτι που δείχνει το σχήμα να διευρύνει την συνθετική του ικανότητα και τις επιρροές του, φανερώνοντας την περεταίρω ωρίμανση τους. Στο ορμητικό "Χορεύουμε?", που πρώτο λόγο έχει το μπάσο με ένα ασταμάτητο σπιντάτο παίξιμο, η Ιωάννα μας προτρέπει να χορέψουμε σαν να μην υπάρχει αύριο. Σε κάνει θα θέλεις να κινείσαι στο ρυθμό του κτύπου του κοφτερού ταμπούρου του drum machine, με στίχους γεμάτους απελπισία και απόγνωση που δίνουν το σύνθημα για ξέφρενες χορευτικές κινήσεις. Οι ρυθμοί θα πέσουν στο "Να Φεύγεις", μια darkwave ελεγεία με ατμοσφαιρικά συνθεσάιζερ και μελαγχολική ερμηνεία που καταλήγει συγκινητική.

«Να μάθεις να φεύγεις από εκεί που δεν σου δίνουν αυτά που χρειάζεσαι, από την ασφάλεια τρύπιων αγκαλιών, να φεύγεις αθόρυβα, σιωπηλά, να μην παίρνεις τίποτα μαζί… Να εννοείς τις λέξεις σου, να απαιτείς αυτό που δίνεις να το παίρνεις πίσω, δεν τους το χρωστάς, να μάθεις να φεύγεις…»

Οι Σελοφάν αποδεικνύονται ένα πολύ συνεπές σχήμα, μιας και επέστρεψαν ακριβώς ένα χρόνο μετά το δεύτερο τους δίσκο "Tristesse" που και αυτό είχε αφήσει πολύ καλές εντυπώσεις. Με το "Στο Σκοτάδι" συνεχίζουν αυτή την καλή παράδοση και την ανοδική τους πορεία και ωρίμανση. Η συνεχόμενη δουλειά, οι πολλές ζωντανές εμφανίσεις (οι περισσότερες στο εξωτερικό και η συνέπεια στις κυκλοφορίες τους καθιστά μια υπολογίσιμη δύναμη. Τα εύσημα τα κερδίζουν και στο ότι τολμούν να χρησιμοποιήσουν πολύ περισσότερο την ελληνική γλώσσα, τη στιγμή μάλιστα που έχουν δημιουργήσει ένα αρκετά καλό όνομα στο εξωτερικό. Το πολύ ωραίο εξώφυλλο του δίσκου είναι αντιπροσωπευτικό του περιεχομένου, σκοτεινό και νυχτερινό, με τις δύο όψεις του να λένε την δική τους ιστορία. Γιατί στο σκοτάδι μπορεί να είναι όλα πιο ρομαντικά, αλλά και συνάμα επικίνδυνα…

Rating: 8 / 10
Νίκος Δρίβας