Thee Silver Mt. Zion Memorial Orchestra & Tra-La La Band – 13 Blues For Thirteen Moons

 
01.[Untitled],  02.[Untitled],  03.[Untitled],  04.[Untitled],  05.[Untitled],  06.[Untitled],  07.[Untitled],  08.[Untitled],  09.[Untitled],  10.[Untitled],  11.[Untitled],  12.[Untitled],  13.One 
Million Died To Make This Sound, 
14.13 Blues For Thirteen Moons, 
15.Black Waters Blowed / Engine Broke Blues,  16.Blindblindblind

10 March 2008 - Constellation 

Μόνο για κάποιο τυχαίο σχήμα δε μιλάμε όταν αναφερόμαστε στους
Silver Mt. Zion (ή, όπως αποκολούνται σήμερα, Thee Silver Mt. Zion
Memorial Orchestra & Tra-La La Band...) . Η μπάντα που συνηθίζει να
παραλάσσει, έστω και ελαφρά, το όνομά της μεταξύ των διάφορων κυκλοφοριών της,
ξεκίνησε ως ένα παρακλάδι της γνωστής και μη εξαιρετέας κολεκτίβας τον Godspeed
You! Black Emperor, προσωπικό στοίχημα, ίσως, του κιθαρίστα / vocalist  Efrim Menuck και από το 1999 που ξεκίνησαν
την πορεία τους μας έχουν χαρίσει έξι κυκλοφορίες – ορόσημα που έχουν
αποτελέσει σημείο αναφοράς για όλους τους λάτρεις του post-rock ιδιώματος (όρο
που τόσο πολύ αποφεύγει να χρησιμοποιεί ο ίδιος ο Menuck...). Και, προς θεού,
δεν έχουμε να κάνουμε σε καμία περίπτωση με “εξαργύρωση” της επιτυχίας των Godspeed.
Περισσότερο από συγκρότημα, οι Silver Mt. Zion θυμίζουν έναν ζωντανό
οργανισμό ο οποίος διαρκώς εξελίσσεται και αναπτύσσεται – και όχι μόνο στο
επίπεδο του πολυπρόσωπου line-up τους. Οι ορχηστρικές πρώτες κυκλοφορίες τους (He
Has Left Us Alone..., Born Into Trouble...) έδωσαν τη θέση τους σε χορωδιακά
αριστουργήματα (βλέπε This Is Our Punk Rock...) και, εσχάτως, σε
πάντρεμα ήχων πειραματικών με τα Blues, το Gospel, την τόσο ιδιαίτερη φωνή του
Efrim. Δεν κάθονται σε ησυχία ούτε στιγμή...

Το τελευταίο τους
άλμπουμ, 13 Blues For Thirteen Moons , αν και περιλαμβάνει τέσσερις
ουσιαστικά συνθέσεις άνω των 13 λεπτών, ξεκινάει περίεργα. 12 κομμάτια
διάρκειας λίγων δευτερολέπτων προλογίζουν αυτό που θα ακολουθήσει. Σύμφωνα με
τον Menuck, αυτό έγινε για να γίνει πιο δύσκολη η ζωή των χρηστών i-pod. Ας μην
τρελαθούμε κιόλας, υπάρχει και delete... Η εισαγωγή όμως του “κυρίως μέρους”
διαλύει κάθε σύννεφο. Το  One  Million Died To Make This Sound με το
οποίο αρχίζει ο δίσκος είναι μια καθηλωτική σύνθεση, ενδεικτική του δεσίματος
της πολυπληθούς μπάντας (κιθάρες, δύο βιολιά, κοντραμπάσο, τσέλο και ντραμς,
παρακαλώ, και ας λείπει το τόσο χαρακτηριστικό τους πιάνο). Απαλή εισαγωγή με
φωνητικά από τις κοπέλες με τα βιολιά, το τσέλο να δίνει το σύνθημα για μία
δεκάλεπτη απογείωση και η φωνή του Efrim, πιο δυνατή και σίγουρη από ποτέ, να
δίνει το σύνθημα, ξεγυμνώνοντας την “τεχνολογική” μας καθημερινότητα. Στο
φινάλε, η ερμηνεία καταρρέει, θρηνώντας μία εποχή που χάνονται πολλά με πρώτο
τον εαυτό μας. Μαγικό...

 Το ομώνυμο κομμάτι
είναι ίσως και αυτό που η φωνή υψώνεται περισσότερο. “I Just Want Some Action. No Heroes on My Radio”...
Δεν έγιναν ξαφνικά Rage Against The Machine.  Η διαμαρτυρία τους είναι βαθύτατα εσωτερική
και αγγίζει τα όρια της απόγνωσης, εν πέφτει όμως στην παγίδα του να γίνει
“κλαψιάρικη”, παραμένοντας ζωντανή και συμπαγέστατη. Το  Black Waters Blowed / Engine Broke Blues είναι
η πιο σύνθετη και σκοτεινή σύνθεση του δίσκου, ένα κομμάτι απίστευτης
πολυπλοκότητας, με την ένταση να εναλλάσσεται με τον λυρισμό σε ένα
συνταρακτικό πάντρεμα που προορίζεται για πολλές ακροάσεις.

 Τελευταίο κομμάτι
είναι το Blindblindblind, το πιο σπαρακτικό track του δίσκου, το οποίο διαθέτει
ένα ονειρεμένο φινάλε με ολόκληρο το συγκρότημα να τραγουδάει στα τελευταία
πέντε λεπτά “Some Hearts Are True...”, φέρνοντας στο νου το live τους στη χώρα
μας, όπου αποσβολωμένοι όλοι οι θεατές έβλεπαν τη μπάντα, χωρίς καμία συνοδεία
οργάνου, να τραγουδάει με μία φωνή για την ελπίδα, που βρίσκεται μέσα μας. Τόσο
συγκλονιστικό που όσες φορές και να το ακούσεις, έρχεται πάντα η ανατριχίλα της
πρώτης ακρόασης...

 Δεν πρέπει σε καμία
περίπτωση να δοθεί η εντύπωση ότι ο frontman (τρόπος του λέγειν, πάντα στο
βάθος κάθεται ο άνθρωπος) καθορίζει με δεσποτικό τρόπο τον χαρακτήρα του
συγκροτήματος. Η ορχήστρα διαθέτει τόσο αξιοσημείωτο δέσιμο και οι συνθέσεις
είναι τόσο καλά δουλεμένος, που φαίνεται πραγματικά η καθοριστική συμβολή του
κάθε μέλους στη διατήρηση αυτής της ισορροπίας. Δεν ξέρω αν ζουν ακόμα σε
κοινόβιο, η στάση τους όμως απέναντι στη μουσική τους μόνο “χίπικη” δε μπορεί
να χαρακτηριστεί. Το πιάνο που κυριαρχούσε σε προηγούμενες δουλειές έδωσε εδώ
χώρο στο τσέλο, κίνηση ενδεικτική της διάθεσής τους για εξερεύνηση και
ανανέωση. Ίσως οι Godspeed να μην εμφανιστούν ξανά, τα “ξαδερφάκια” τους όμως
μια χαρά σηκώνουν το βάρος της κληρονομιάς τους...

 Είναι πραγματικά
συγκλονιστική η περίπτωση των Silver Mt. Zion. Άτομα που παράγουν
υψηλότατη και κορυφαία μορφή τέχνης, διατηρώντας ταυτόχρονα ένα τόσο σεμνό
προφίλ είναι κάτι που δεν έχουμε συνηθίσει. Είναι τόσο βιωματική η σχέση τους
με τις δημιουργίες τους που δε μπορεί να αφήσει ασυγκίνητο ακόμα και τον πιο
δύσπιστο ακροατή. Η μουσική τους βγαίνει κατ' ευθείαν από τα βάθη της ψυχής
τους, απόκοσμη και ταυτόχρονα βαθιά ενδοσκοπική. Είναι η προσωπική τους λύτρωση
σε έναν κόσμο σκληρό και αφιλόξενο. Πίσω από τις ονειρεμένες ενορχηστρώσεις
κρύβεται μια ένταση και μία φλόγα που λιώνει σίδερα, μια διαμαρτυρία που φτάνει
στα ουράνια. Η ελπίδα, η απόγνωση, το αδιέξοδο, παίρνουν κάτι από την πνοή των
καλλιτεχνών και αποκτούν μία σχεδόν θεϊκή υπόσταση. Η μουσική τους, σπαρακτική
και λυτρωτική ταυτόχρονα, ξορκίζει τα κακά πνεύματα, οδηγεί σε μία κατάδυση στα
βάθη του εαυτού μας χωρίς οξυγόνο, αποδομεί όλες τις νόρμες και τους κανόνες
για να οδηγήσει στην απόλυτη κάθαρση. Δεν ζουν από τη μουσική τους. Ζουν για αυτή.
Όπως και οι προηγούμενες δουλειές τους, το 13 Blues For Thirteen Moons
είναι ένα διαχρονικό αριστούργημα, βαθύτατα ανθρώπινο, συγκινητικό, ονειρεμένο
και τόσο μεγαλειώδες που είναι αδύνατο να περιγραφεί με λόγια. Ήδη πολύ ψηλά
στη λίστα με τις καλύτερες κυκλοφορίες της χρονιάς..!

Rating: 9,5 / 10
Κωνσταντίνος Γούλας

Thee Silver Mt. Zion Memorial Orchestra & Tra-La La Band live in Athens

 {youtube}sttO1yabmlc{/youtube}