Η μέχρι τώρα πορεία των THE SOFT MOON απέφερε 2 άλμπουμ και ένα e.p. που εξερευνούσαν σκοτεινές ενδοχώρες, είτε αφηρημένες είτε πιο εσωτερικές. Εντυπωσιακές καταγραφές σεισμογενών, επιβλητικών, στιβαρών, τιτάνιων ρυθμικών μοτίβων και γκριζόμαυρα φράκταλ χαμηλών συχνοτήτων από τις πιο σκοτεινές γωνίες του μουσικού σύμπαντος, επαναληπτικοί ήχοι και φράσεις μακριά από κάθε φόρμα τραγουδιού, μεγενθυμένες περιοχές των καλύτερων σκοτεινών μουσικών παραγωγών του new/cold/dark wave, goth και industrial. Δίσκοι που εντυπωσιάζουν, συνθέσεις που στις ζωντανές τους εκτελέσεις δείχνουν το μέγεθος τους κάνοντας μερικούς από μας να έχουμε την αίσθηση ότι είμαστε λιλιπούτειοι απέναντι σε αυτές τις μαύρες ρυθμικές επιδρομές ή ασήμαντοι κάτω από αυτές τις γοτθικές ηχητικές αψίδες.

Οι Soft Moon είναι μια προσωπική υπόθεση. Είναι η μουσική ψυχοθεραπεία του εσωτερικού κόσμου του Luis Vasquez, μια εσωτερική γέφυρα μεταφοράς συναισθημάτων και κατάστασης προς τα έξω. Όταν ο συνθέτης δήλωνε το 2012 ότι το ''Zeros'' θα ήταν το τελευταίο άλμπουμ που θα δημιουργούσε σόλο, δεν φάνηκε να το πιστεύει ούτε και ο ίδιος.Τρία χρόνια λοιπόν μετά έχουμε μια καινούρια ολοκληρωμένη ηχογράφηση των Soft Moon. Δημιουργημένη, όχι στο Oakland (τη βάση του συνθέτη) και ούτε ανάμεσα σε συναυλίες, αλλά στην απόλυτη απομόνωση στο Βερολίνο και στη Βενετία με τη σημαντική βοήθεια του παραγωγού Maurizio Baggio.

“The album is an inward-looking representation of a new man as he processes the relentless undercurrent of his internal battles with suicide, vulnerability, and healing” αναφέρει το δελτίο τύπου σαν την πεμπτουσία της φιλοσοφίας του ''Deeper''.

Από πέρυσι μας είχε κάνει γνωστά τρία τραγούδια που υποδείκνυαν μετακίνηση σε ακόμα πιο αβυσσαλέους κόσμους. Ακριβώς· η μετακίνηση είναι ουσιαστικά η βαθύτερη από ποτέ καταβύθιση στα εσωτερικά ψυχικά διαμερίσματα.

Το ''Inward'' είναι σαν ένα ηχητικό ασανσέρ με κλιμακούμενη προς τα κάτω κίνηση το οποίο μας αιχμαλωτίζει στο «θάλαμο» και σταματά απότομα για να εισέλθει η ιδιαίτερη ρυθμική, υποβλητική, μινιμαλιστική, ανήλιαγη mantra του ''Black''· μια ωδή προς την προσωπική άνευ υποδείξεων πορεία ζωής με στίχους απλούς και απόλυτους.  ''I don't care what you say, living  life my own way'' επαναλαμβάνει κατά την προσφιλή του συνήθεια ο Luis Vasquez. Μια μεγαλειώδης στιγμή, μια καλή σύνδεση με τα προηγούμενα αλλά και πρώτο δείγμα ότι κάτι αλλάζει στη συνθετική ποιότητα του Luis Vasquez.

Στο ''Far'' ο γνώριμος ρυθμικός νεοκυματικός καλπασμός καταγωγής THE CURE και η παγωμένη κιθάρα είναι πάλι παρών. Αλλά ακούμε πλέον και στίχους με παραπάνω από 15 λέξεις. Ένα ανεμοδαρμένο τραγούδι που χρωστά πολλά στον Robert Smith και δείχνει αναχώρηση από τα ιδιότυπα mantra σε πιο ποπ φόρμες. Κάτι που φαίνεται και στα ''Wasting'',  ''Try'' και ''Without'' με τον καλύτερο τρόπο. Αυτή η τριάδα είναι ουσιαστικά το νέο που φέρνει αυτό το άλμπουμ στην αισθητική του σχήματος. Είναι η στιγμή που ο Luis Vasquez αφήνει το συναίσθημα να μιλήσει και να τραγουδήσει και είναι περιττό να τονίσουμε ότι είναι ένα ενδιαφέρον καινούριο στοιχείο που αξίζει να εξερευνήσει και να μάθει καλά ο συνθέτης.

Ήταν ένα ζήτημα παλιότερα αυτή η λυρική "ανωριμότητα" του. Από τη στιγμή που δεν προσανατολιζόταν στη γραφή μόνο οργανικών συνθέσεων, έπρεπε να αναπτύξει το θέμα φωνής/μελωδίας/τραγουδιού. Οι ρυθμικοί ψίθυροι,  όπου δεν συνυπήρχαν με τους ρυθμούς,  έβγαιναν σαν να άκουγες κάποιον να ασφυκτιά να τραγουδήσει και να βγάλει στην επιφάνεια «δένoντας» με το υπόλοιπο οικοδόμημα όλη αυτή την ένταση με περισσότερες μελωδίες και λέξεις. Στο ''Deeper'' όμως αυτό το θέμα αρχίζει να διορθώνεται πια και αυτό οφείλεται στον παραγωγό του άλμπουμ Maurizio Baggio ο οποίος άφησε τον Luis να επικεντρωθεί στο τραγούδι παρά στο υπόλοιπο ηχητικό μέρος και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να ανέβει ο ήχος των Soft Moon ένα επίπεδο πιο πάνω.

Υπάρχουν όμως και δύο συνθέσεις που ανεβάζουν ακόμα πιο ψηλά των πήχη στην πρόοδο του σχήματος. Το εφιαλτικό σεισμογενές  industrial techno του ''Wrong'' και το επιβλητικότερο όλων, ''Desertion'', που είναι πλησιέστερο των υπολοίπων  στις προηγούμενες ηχογραφήσεις του σχήματος. Όμως και πάλι, φαίνεται καθαρά να κυριαρχεί μια πιο εστιασμένη και ξεκάθαρη από ποτέ οπτική. Στο ομώνυμο ''Deeper'' μιλά το Λατινοαμερικάνικο αίμα του Vasquez και εντυπωσιάζει καθώς χρησιμοποιεί αρχέγονους  ρυθμούς που μπλέκονται με τις industrial εφιαλτικές περιβάλλουσες και στρώματα, δημιουργώντας ισοδύναμο αποπνικτικής και υγρής ατμόσφαιρας. Είναι ένα από τα χορευτικά τραγούδια του άλμπουμ που μας ανοίγει την όρεξη για περισσότερο αρχέγονες επιρροές στην κατεύθυνση του σχήματος στο μέλλον. Τα ''Feel'' και''Being'' κουβαλάνε εντονότερες από ποτέ αναμνήσεις της δεκαετίας του '80 μέσα από τις ρυθμικές και χορευτικές τους διαστάσεις, αλλά το πρώτο προδίδεται από την δύσκαμπτη και απλοϊκή του μελωδία.

Στο ''Deeper'' λοιπόν διακρίνουμε πολλές αλλαγές πάνω στη βασική μουσική κατεύθυνση των THE SOFT MOON. Είναι ο πιο εστιασμένος, πιο ώριμος, πιο σκοτεινός, αλλά και πιο «ευλύγιστος» δίσκος τους. Ένα ολοκληρωμένο και ενδοσκοπικό άλμπουμ της εποχής μας που κατακτά περίοπτη θέση στις φετινές κυκλοφορίες.

Rating: 8,5 / 10

Χρήστος Μίχος