Stina Nordenstam - The World Is Saved

1. Get on With Your Life / 2. Winter Killing / 3. On Falling / 4.
Parliament Square / 5. I’m Staring Out the World / 6. From Cayman
Islands With Love / 7. The Morning Belongs to the Night / 8. 125 / 9.
Butterfly / 10. The World Is Saved / 11. The End of a Love Affair

V2 Records / 18 January 2005

Creativity shall always come from
some kind of suffering. It seems to be some kind of rule that it's
supposed to be that way. And I don't understand it. I only know that I
have a very strong need to express myself.

Όσο κλισέ ή μελό κι αν ακούγεται, this was and this is Stina Nordenstam.
Η σουηδέζα καλλιτέχνης που κρατώντας ένα ιδιαίτερα χαμηλό προφίλ από
την αρχή της καριέρας της (1991), αποφεύγοντας τις συνεντεύξεις και τις
φωτογραφίσεις όπως ο διάολος το λιβάνι, έχει επιλέξει να
‘αυτοφωτογραφίζεται’ μέσω της μουσικής της, εκθέτοντας εκεί τα πιο
προσωπικά της τραύματα και τις αδυναμίες της. Και ίσως είναι αυτό που
κάνει τα τραγούδια της τόσο οικεία και τόσο αφοπλιστικά ειλικρινή.

Το τελευταίο δισκογραφικό της πόνημα κινείται στα χνάρια του This Is Stina Nordenstam
(2001), ακολουθώντας την πιο pop στροφή στην καριέρα της, αρκετά μακριά
απ’ τους jazzy πειραματισμούς του παρελθόντος. Και αν και δεν πρόκειται
για ένα album-επιστροφή στις ρίζες, είναι σίγουρα ένα homecoming album.
Ηχογραφημένο εξ’ ολοκλήρου στη Σουηδία, με τη συνεργασία 13 μουσικών
απ’ την πατρίδα της, το The World Is Saved είναι η πρώτη κυκλοφορία του προσωπικού της πλέον record label (A Walk In The Park).

Τα ambient synthies, το vibraphone, το μαντολίνο και το french horn
–μεταξύ των άλλων- ντύνουν με τη ζεστασιά τους τις μελαγχολικές και
ταυτόχρονα playful&teasing μελωδίες της, θυμίζοντας τον lounge-ish
μπλιμπλικόκοσμο των Goldfrapp ή των Mum.
Οι ιδιαίτερα προσεγμένες και κομψές ενορχηστρώσεις ‘παίζουν’ έντεχνα με
τις σιωπές και η φωνή της Stina, που τραγουδά σαν ένα κοριτσάκι που
φοβάται μην του κάνουν παρατήρηση οι γονείς του, εντείνει την αίσθηση
της οικειοθελούς απομόνωσης σε έναν πιο ασφαλή και αυστηρά προσωπικό
χώρο. Like being under glass..
Και ακριβώς από εκεί, κάτω απ’ το γυαλί, η Stina αφηγείται αυτοτελείς
ιστοριούλες, με σχεδόν κινηματογραφική διάθεση, για τις ανθρώπινες
σχέσεις, τα αδιέξοδα της επιστημονικής προόδου, το φόβο να ξυπνήσεις
μεταλλαγμένος σε κάτι ξένο (even a Butterfly..),
και φυσικά, την ανάγκη να δραπετεύσεις ή να αναζητήσεις αυτή την πιο
δυνατή και στερεή ποιότητα μέσα σου (a streetcar named hope..? )

And no, it’s not that soapy.. Γιατί όσο οικεία και εύθραυστη και αν
ακούγεται, κρατά μια απόσταση απ’ τον ακροατή. Η οποία δεν ορίζεται μεν
ως ‘μακριά’, αλλά ούτε και ‘πολύ κοντά’.
Ένα ‘ I’m safer with me here…and you there’ (and vice versa) kind of thing.

Αυτό το ελκυστικά μυστηριώδες little-trouble-girl μοιάζει σαν να
βρέθηκε τυχαία στο δωμάτιό σου, και να σε παρατηρεί ψιλοαδιάφορα ,
μερικές φορές σχεδόν ειρωνικά, μουρμουρίζοντας πράγματα που δεν
απευθύνονται ακριβώς σ’ εσένα, and guess what.. u can always leave the
room! But u won’t..

Η Stina αντιμετωπίζει τα ανθρώπινα συναισθήματα (ακόμα κι αν πρόκειται
για τα λιγότερο ευχάριστα) άλλοτε με μια δόση σαρκασμού, και
αυτοσαρκασμού (From Cayman Islands With Love), και άλλοτε μ’ ένα στωικό, αλλά στην τελική απόλυτα αληθινό detachment:

‘All of us are falling
It’s in everything
Hold on to nothing
Don’t count on anything’

Ή αλλιώς:

‘'Til the battery dies.. Get on with your life’

Sounds depressing?
ughh… πάμε πάλι μία:

Creativity shall always come from some kind of suffering κλπ, κλπ, κλπ.

It’s okay now Stina.

‘pouring through me... the world is saved.’

Faery