Και κάπως έτσι, από το πουθενά, σκάει σαν βόμβα ο δίσκος της χρονιάς. Και δεν αφήνει τίποτα όρθιο... Μπορεί να είναι νωρίς, θα πει κάποιος, για τόσο μεγάλες κουβέντες, αλλά από τα πρώτα δευτερόλεπτα του εναρκτήριου κομματιού Lunacy είναι ολοφάνερο ότι το The Seer είναι από τους δίσκους που δεν κυκλοφορούν συχνά. Διότι καλοί δίσκοι κυκλοφορούν πολλοί, μεγαλειώδεις όμως λίγοι.

Έχει μεγαλείο το The Seer. Είναι επιβλητικό από την αρχή μέχρι το τέλος του. Το έχει πει και ο ίδιος ο frontman των Swans, Michael Gira: είναι ο δίσκος που οραματιζόταν να φτιάξει εδώ και 30 χρόνια, όσα είναι και τα χρόνια που γράφει μουσική δηλαδή. Και τι κατάφερε να φτιάξει; Ένα concept μεγαλεπίβολο, στο οποίο κάθε νότα αναβλύζει έμπνευση, κάθε ήχος παίζει κάποιο ρόλο, υπηρετώντας έναν ευρύτερο σκοπό. Ένα μουσικό έργο τολμηρό και άναρχο, που παραβιάζει κάθε κανόνα του συμβατικού songwriting για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες του δημιουργού του. Ένα album που λειτουργεί κινηματογραφικά, πλάθοντας τον δικό του οπτικοακουστικό κόσμο. Μπορεί να μην του το'χαμε, αλλά o Michael Gira έκανε τέχνη ξανά.

Το The Seer είναι κολοσσιαίων διαστάσεων ηχογράφηση. Μιλάμε για 2 δίσκους και σύνολο 120 λεπτά μουσικής. Και χωρίς υπερβολή, ούτε ένα από αυτά τα λεπτά δεν είναι περιττό. Μέσα σε αυτά κρύβονται πολλά μουσικά είδη, από indie rock και folk μπαλάντες, μέχρι ζόρικες 20λεπτες και 30λεπτες post-rock καταθέσεις. Κομμάτια γεμάτα ένταση και πάθος, που βομβαρδίζουν το μυαλό με εικόνες. Πειραματικοί ήχοι διάχυτοι παντού, πειθαρχημένοι πάντοτε στην ιδιοφυή έμπνευση του Gira. Τύμπανα που βροντάνε σαν κανόνια, πνευστά που σημαίνουν πόλεμο, έγχορδα που ακούγονται σαν κλάματα ή κραυγές ζώων. Ρυθμοί που σου μεταδίδουν την νευρικότητά τους, επιταχύνοντας τους παλμούς της καρδιάς. Σκοτεινή, βίαιη ατμόσφαιρα, άγρια ομορφιά. Το The Seer σού επιβάλλεται χωρίς διαπραγματεύσεις, σε αρπάζει λυσσαλέα και σε μεταφέρει σε σκηνικά βγαλμένα από τη φαντασία ενός μυαλού που  βρίσκεται στο απόγειο της δημιουργικότητάς του.

Τι να πρωτοξεχωρίσουμε; Το ομότιτλο κομμάτι The Seer διάρκειας 32 λεπτών, κεντρική σύνθεση του δίσκου, είναι ένας δίσκος από μόνο του. Δεν είναι εύκολο να βρεθούν λόγια να το περιγράψουν. Ήχοι που χορεύουν δαιμονισμένα, μια ομορφιά ασύλληπτη, σχεδόν μυστηριακή. Στο The Seer Returns (με τη συμμετοχή της Jarboe), μια σύνθεση μάλλον πιο συμβατική, έχουμε μία από τις πιο απολαυστικές μονοτονίες που μπορεί να φανταστεί ο νους. Το A Piece Of The Sky, έπειτα από μια τεράστια εισαγωγή πηγμένη στο drone, εξελίσσεται σε instrumental διαμάντι, για να καταλήξει σε μια εύηχη μπαλάντα. Να σχολιάσουμε το Mother Of The World; Αρρωστημένα άγριο και αρρωστημένα καλό. Από την άλλη, έχουμε σαν δύναμη εξισορρόπησης τη γλυκιά φωνή της Karen O να ερμηνεύει το ήρεμο και μελωδικό Song For A Warrior, δίνοντας μια περισσότερο ανθρώπινη διάσταση στο όλο εγχείρημα.

Δεν έχει νόημα να μιλήσουμε και για τα υπόλοιπα κομμάτια. Το καθένα έχει τη μαγεία του μέσα στη διαφορετικότητά του. To album, εξάλλου, δίνει την αίσθηση ότι με τον καιρό έχει πολλά ακόμα να αποκαλύψει, κρύβει πράγματα που δεν γίνονται αντιληπτά από την αρχή. Το έχουν αυτό το συνήθειο τα αριστουργήματα, άλλωστε. Γιατί τέτοιο είναι το The Seer. Είναι ένα εθιστικό ταξίδι που θα αιχμαλωτίζει και τον πιο δύσκολο ακροατή. Ένα πραγματικό μουσικό επίτευγμα ξεχωριστό από οτιδήποτε άλλο έχουμε ακούσει, που θα αποτελέσει σημείο αναφοράς όχι μόνο για το 2012, αλλά για τη δεκαετία ολόκληρη. Ας μην το χάσει κανείς!